Elk najaar is er in het Holland Casino Amsterdam een prachtige week voor pokerliefhebbers: de Master Classics of Poker. Een week lang elke dag vanaf 1 uur ’s middags leuke toernooien en cashgames met als hoogtepunt het 4-daagse main event, dit jaar met de hoogste buyin tot nu toe: 6200 euro. Normaal ben ik niet erg tevreden over de manier waarop het casino omgaat met het pokerspel gezien de plotselinge populariteit ervan, maar tijdens de Master Classics slooft het casino zich altijd uit en dit is dan ook een van de best georganiseerde toernooiweken wereldwijd.
Helaas waren de 500 euro en 300 euro freezeout toernooien al vrij snel uitverkocht, dus voor mij stonden alleen de 1000+R, 2500 freezeout en het 6200 main event op het programma. Het eerste toernooi was de 1000+R, een bijzonder toernooi omdat het een erg zeldzame toernooivorm is. Je mag in dit toernooi namelijk maar 1 keer rebuyen, en je mag ook alleen een add-on doen (evenveel chips als een rebuy) als je je rebuy nog niet gebruikt hebt. Dit hangt dus een beetje tussen een “normaal” rebuy-toernooi en een freezeout in, en er is weer een andere tactiek nodig om optimaal gebruik te maken van je chips in de rebuy-fase.
In principe is het zo dat als je denkt dat je een edge hebt op je tegenstanders, je zo deepstacked mogelijk wil zitten. Maar het is in een toernooi ook zo dat de eerste 20 big blinds in je stack meer waard zijn dan de volgende 20, omdat er met de manier waarop er in toernooien uitbetaald wordt zeker waarde zit in het overleven. Dus wanneer doe je je rebuy? Wanneer is de vergroting van je edge als de stacks dieper zijn meer waard dan de extra kans op overleven? Ik denk dat het het beste is om eerst even te kijken wat er aan tafel gebeurt. Wint een zwakke speler meteen een grote pot, dan wil je hem wel coveren. Maar als er dan ook een 25/50NL-spelende internet beul positie op je heeft, is dit misschien niet zo’n goed plan.
Mijn keus werd al snel vergemakkelijkt toen ik in het eerste rondje een redelijk grote pot speelde. Met een limper under-the-gun op het 25/25 level met 4.000 punten stacks, maakte ik het 125 met AhKh vanuit mid-position. Alleen de limper callde me en de flop was Ac 9h 8d. Hij checkte en raisde mijn standaard continuation bet van 225 naar 550. Ik kende deze speler niet, de enige informatie die ik over hem had was dat hij meteen aan de brush vroeg of je ook gelijk een rebuy mocht doen (hij deed dit echter niet), wat me deed vermoeden dat hij aggressiever zou zijn dan een gemiddelde speler. Een passieve speler zal namelijk meer van het “flopje kijken” zijn en wil zo lang mogelijk een gezellig potje pokeren en zal zijn rebuy eerder bewaren dan een aggro speler die er zit om te winnen.
Goed, een call tegen deze checkraise is natuurlijk superstandaard tegen bijna elke speler. Folden is extreem weak en kan alleen tegen totale nits, en als je hier 3-bet zal je erg veel respect krijgen en in moeilijke spots terechtkomen als hij nog tegengas geeft. Dat heeft er natuurlijk ook mee te maken dat we hier 160 big blinds diep zitten. Een unknown speler kan hier ook best checkraisen met any ace, en als je hier flatcallt laat je hem zijn hand onbewust overspelen.
De turn is een 3h en hij bette 1200. Ook als ik niet nog een flushdraw erbij had call ik hier nog wel minstens 1 straat. Vergis je niet, het is weer een erg slechte spot om te raisen! Onze hand is erg sterk en we zullen vaak de beste hand hebben en anders een boel outs, maar door hier te raisen laat je hem zijn slechtere handen folden en alleen met zijn betere handen zal hij nog kunnen continueren. Dus als je hier raised, verander je je hand in een (semi)bluff, terwijl dat totaal onnodig is aangezien er megaveel value zit in een call. Ook is het zo dat AhKh hier wel redelijk hoog in je handrange zit, er vanuit gaande dat je de flop ook wel met een zwakke aas zal callen. Het is beter om hier een bluff te maken van die handen en om dan met AhKh te flatcallen, dan om slechte made hands te folden en onze hand hier te raisen.
De river was een Jc en hij checkte naar me toe. Een valuebet van een “normale” grootte leek me hier niet op zijn plaats, omdat ik dacht dat behalve met AQ hij vaak een makkelijke fold zou hebben. Maar mede door zijn supersnelle acties op de flop, turn en river (alles was zo’n beetje zonder nadenks), dacht ik dat hij hier niet echt een sterke hand zou hebben. Dus ik dacht dat als ik hier ging betten, ik all-in of erg klein wilde betten. Er zijn niet echt gemiste draws die ik in zijn ogen zou kunnen hebben, dus ik besloot om erg klein te betten, 100 in de 3800 pot. Misschien lokt dit iets uit van slechtere handen, en anders had ik een showdown vermeden en zou iedereen zich afvragen wat ik hier nou had. Als ik geraised zou worden kon ik vrij makkelijk callen, omdat ik dacht dat handen die hij hier voor value checkraised op de river zelf wel zou uitbetten, of tenminste wat langer op de river zou nadenken. Of hij is een zieke speler, en levelt me door nu opeens wel met bottom two te checkraisen. Maar daar gaan we natuurlijk niet vanuit tegen een unknown! Een beetje een hoop gedoe eigenlijk om een nietszeggend resultaat. Hij callde met 8c9c, ik had dus gelijk dat hij me met dit soort holdings niet meer ging checkraisen, maar ik dacht eigenlijk 90% zeker dat ik de beste hand had. Jammer, maar natuurlijk een erg standaard situatie.
Als je nog maar 2000 punten over hebt aan een tafel waarvan je niemand kent terwijl iedereen met 4000-8000 zit wil je natuurlijk wel meteen rebuyen. De volgende hand speelde zich twee rondjes later af, twee losse limpers limpten UTG en UTG+1 en dezelfde speler uit de hand hierboven maakte 150. Ik vond 7s5s op de cutoff, en hoewel ik denk dat het goed is om hier breed te reraisen, denk ik dat er hier meer waarde in een call zit om zo een multiway pot met positie op 2 zwakke spelers te creeren. De limpers callden inderdaad, en de flop was perfect, 3d4h6c. Check, check, en de preflop raiser bette 500 in de 700 pot. Ik kan hier raisen met de gedachte dat de bettor wel een redelijk sterke hand zal hebben omdat hij anders niet deze flop in 3 man had gebet, maar aan de andere kant wil ik ook graag dat de limpers nog een keer callen met een 5 of checkraisen met A6 of iets van 2 paar. Dan gaat het geld er een stuk gemakkelijker in dan wanneer ze een bet en een raise voor zich zien. Helaas folden ze beiden en de turn brengt een 4d. Hij bet opnieuw, 1000, met nog zo’n 6000 achter. Hier moet ik wel raisen. De limpers doen niet meer mee en ik denk niet dat hij op zo’n board vaak zal 2-barrel bluffen, dus hij heeft een sterke range, en er zijn nog redelijk wat riverkaarten die mijn actie kunnen doden als hij daadwerkelijk een overpair heeft. Een bedrag dat hij met de stacks niet echt kan callen, en het moet groot genoeg zijn om in zijn ogen een bluff te kunnen zijn (genoeg om hem te laten folden). Ik maakte 2800, en hij dacht niet heel lang na voordat hij all-in ging met 77 en ik shipte de 14k pot.
Interessant in deze hand is om te zien dat mijn range hier op de turn extreem unbalanced is, maar ik er wel licht actie op krijg. Wanneer ik hier deze lijn aanneem heb ik echt alleen straten en full houses, maar als iemand nog nooit met je heeft gespeeld kan hij dat natuurlijk moeilijk inschatten. Een groot verschil tussen toernooien en cashgames dus, in toernooien zal je het veel vaker tegen spelers moeten opnemen die je voor het eerst ziet, en hoef je dus veel minder rekening te houden met het opnemen van bluffs in je range in dit soort situaties.
Hierna probeerde ik hier en daar wat, maar niks lukte. Vrij standaard preflop openingen maar steeds 3 spelers die callden en dan moet je natuurlijk wel hitten om door te gaan. Er was nog een hand aan tafel die ik wel kon waarderen, veruit mijn beste medespeler zat precies aan de overkant en speelde erg loose. Dit kon in zijn seat absoluut, want de speler rechts van hem was een leipe Scandinavier die oprecht dacht dat hij de volgende Gus Hansen was en dat hij bijna elke twee kaarten vanuit elke positie winstgevend kon spelen. De goede speler raisde naar 500 op de button toen de twee spelers voor hem limpten en beide spelers callden hem. flop A86 rainbow, check check, bet 1000, een fold en de Scandi callde. Turn 3, check. “How much you got?”, vroeg de button, maar het antwoord wist hij eigenlijk al. Een snelle check van de button. River 7, een vlugge check en de button gooide instantly twee duizendjes naar het midden die net zo snel gecalled werden. AT voor een mooie valuebet van de button! Door het gedrag van de button in deze hand (“how much you got, OK I check”, instant bet de river) callt de Scandi hem supergemakkelijk terwijl het toch een stevige en thin valuebet was. Ook was het duidelijk dat de button op de turn al had bedacht dat hij op veel rivers instantly en nonchalant 2k ging betten, alsof hij blufte. Superduidelijk voor mij, maar niet voor Gus, en dat wist hij. Hij paste zich optimaal aan aan deze tegenstander, en dat is nou goed pokeren!
Vlak voor de dinner break was het einde oefening voor mij. Met nog zo’n 6000 punten over opende ik met JsJh nadat ik de voorgaande rondjes al een aantal keer opende en makkelijk foldde aan een reraise, en Gus Hansen nr. 2 maakte 1500. Een shortstack callde allin voor 1500, en met deze stacksizes en de wijde range van Gus was dit natuurlijk een easy all-in, ondanks dat de shortstack wel een redelijk sterke hand moest hebben. Gus had ook inmiddels iets van 16000 chips, dus hij kon me zeker nog callen met 88-TT. Hij callde met AK en de shortstack had QQ, maar ik verloor de coinflip voor de sidepot. Jammer, maar ik denk dat ik geen grote fouten heb gemaakt en kan mezelf niks kwalijk nemen. Dit was slechts het eerste en kleinste toernooi dat ik ga spelen, en anders zijn er altijd nog cashgames. Tot volgende week!
Wat een toppertje. Braak.
Wat een toppertje. Braak.