Ace Speaks: Je Eerste Keer Het WSOP Main Event – Tien Tips Om Te Overleven (1)

Tijdens de Holland Poker clinic van 31 mei in het Amsterdamse Park Hotel waren Marcel Vonk & ik de sprekers. Marcel vertelde over zijn prachtige braceletwinst vorig jaar in een no-limit hold’em side event, ik over mijn ervaringen door de jaren heen bij het Main Event. Twee seminars die tot onze blijdschap allebei goed werden ontvangen!

Onderstaand in twee delen een verkorte weergave van het besprokene – waarbij de meeste tips vooral gericht zijn op first-timers.

1. Cashen in het Main Event. Niet zo moeilijk als het lijkt!

Met drie cashes in slechts vier WSOP events, en de enige non-cash (vorig jaar) ook nog vlak voor het geld eruit, zou je kunnen concluderen dat cashen in het Main Event niet zo heel moeilijk is. En tot een paar jaar terug was dat ook zeker het geval. Met ongeveer 1 op de 10 spelers in het geld, en zeker de helft van het veld van abominabel niveau, schatte ik in 2007 en 2008 mijn kansen om het geld te halen op ongeveer 1 op 4, misschien zelfs iets beter.

Maar nu automatisch kwalificeren via sites in tegenstelling tot vroeger niet altijd meer mogelijk is, is het niveau flink gestegen. Met sowieso al minder deelnemers en vooral minder zwakke broeders, plus een over de gehele linie toegenomen kwaliteit van spel, is het nu een stuk lastiger geworden – 1 op 6 of zelfs 1 op 7 lijkt mij nu iets meer reëel. Twee tips:

• Speel in het begin toch vooral ABC. Zolang er nog voldoende zwakke spelers zijn die a) hun hand declareren door hun betpatronen, of b) veel te licht afstacken, is het allemaal vrij easy. Gewoon nut peddlen met passief preflop spel indien de lichte afstackers in de pot zitten, en alleen isoleren indien de easy-to-read of fit-or-fold spelers in de hand zitten. En dan ook nog echt alleen deze isolatie-raises maken indien je positie hebt!
• Pas ‘echt’ gaan pokeren en agressiever drie- en vierbetten vanaf, pakweg, het eind van dag 2. Wanneer de zwakke broeders op zijn, zeg maar, en als langzamerhand de opponenten gaan denken aan het geld. Niet nodig om te vroeg al op level 3 of level 4 te gaan denken, als level 2 meer dan genoeg is om je op level 1 denkende opponenten te verslaan.

2. Mijn sleutelhandjes door de jaren heen. Wat deed ik goed of fout?

In 2007 kreeg ik mijn cash feitelijk cadeau. Ik hoefde er maar 1 big hand voor te spelen! Met zo’n 90bb diep had ik met QQ gedriebet tegen een losse opener – die zoals hij al vaker deed ook nu een giga vier-bet maakte, een flagrante overbet van de pot. Aangezien dit bij hem zonder uitzondering marginale handen waren, durfde ik in dit geval mijn (met deze diepte van het geld normaal toch niet heel lekker aanvoelende QQ) nu te spelen voor stacks. Easy verdubbelend tegen wat feitelijk nog de bovenkant van zijn range was (JJ), kreeg ik zo een voor mijn doen behoorlijk dikke stack – en kon ik mijzelf rustig naar het geld toe spelen.

In dat jaar maakte ik nog een prachtige open-fold met KK die mij in leven hield (en ook juist – tegenstander showde AA), waar ik in 2008, het jaar erop dus, van kon profiteren. Gezeten aan een zeer zware tafel op dag 2 waar ik nauwelijks edge had, herkende één van mijn opponenten mij van het jaar ervoor, en hij begon vervolgens het verhaal te vertellen van deze volgens hem ‘bizarre’ fold. Waarmee hij mij onbedoeld het image bezorgde dat ik wilde – en waarna ik mij stelend met troep zonder showdowns rustig kon toewerken naar een bovengemiddelde stack. En de cash op dag 3 een formaliteit werd.

In 2009 was het veld nog sterker, en duurde het ook langer voor de cash daar was. Maar ook hier ging dit allemaal zonder al te veel problemen of suckouts. Wel deed ik het op dag 5 aan de ESPN televised table niet helemaal goed. Wetende dat de enige twee goede spelers, Jeff Shulman & ‘Elky’ Bertrand Grospellier, mij sowieso al hadden gelabeld als supertight, was het met mijn kleine stackje helemaal niet nodig om te doen wat ik deed: de eerste paar uur supernitty spelen om mijn tighte image op te bouwen. Toen na drie uur op pas mijn tweede all-in reraise van de dag open raiser Jeff Shulman ondanks 2 tegen 1 odds gewoon ATo weglegde (ik had AK), wist ik dat ik al veel eerder had kunnen & moeten reraisen met poep. Zeg, drie keer reraisen het bagger en dan als ze je de vierde keer callen heb je de goods – zoiets. Maar nu deed ik precies wat veel angstige spelers doen die voor het eerst op de televised table zitten: net iets te lang wachten op een big hand, zonder genoeg gebruik te maken van het nitty image.

2009 was met $32,963 niettemin de beste cash van mijn drie Main Events tot dan toe. Maar in 2010 kon ik dit niet evenaren. Zowel aan het eind van dag 3 als op het begin van dag 4 (op 80 plekken voor het geld, 747 itm) speelde ik QQ net iets te agressief uit. Had ik beide handen gewoon wat passiever gespeeld, dan had ik mijzelf rustig in het geld gespeeld, en had ik met mijn vierde cash op rij een gedeeld record in handen gekregen. Maar omdat ik hier niet te ‘wimpy’ wilde zijn en de waarde van mijn sterke starthand wilde maximaliseren, liet ik enigszins onnodig de kans liggen op dit mooie record. Zonder dat ik daarbij mijn kansen om heel diep in dit event te komen echt noemenswaardig vergrootte! Kortom: ik ging net iets te snel voor ‘playing to win’ – op een moment dat ik gewoon eerst even de cash had moeten verzekeren.

Het is heel anders! Je praat in een andere taal. Je kent de brushes en het personeel niet. Je speelt normaal waarschijnlijk veel goedkopere toernooien met veel kleinere velden. Kortom: je speelt in alle opzichten een echte ‘uitwedstrijd’ waardoor het lastiger zal zijn je ware niveau te halen. Belangrijkste misschien nog wel is of je de regels exact kent, en vooral ook of je de interpretatie van die regels door het dienstdoende personeel goed kunt inschatten. (De meeste first-timers kunnen dit bepaald niet goed – en worden in geval van twijfel ook steevast benadeeld.) Door de jaren heen heb ik heel veel regels flink zien veranderen. Zo was er drie jaar terug een echte heksenjacht tegen de mobiele telefoon die nu alweer voorbij is, of werd een heel groot punt ervan gemaakt als iemand een hole card liet zien, al dan niet per ongeluk. Overeenkomst door de jaren heen: er is bij de dealers en brushes weinig oog voor situationele factoren, voor het zien van dingen in perspectief of voor het (zoals het volgens mij zou moeten!) veel zwaarder straffen van notoire angle-shooters dan van beginnende spelers die een honest mistake maken, in verder soortgelijke situaties. Omdat Nederlanders nog wel eens laks zijn met regeltjes of procedures, ligt hier een groot gevaar: dat wij te maken krijgen met rulings die niet ‘eerlijk’ zouden zijn, of met geniepige opponenten die deze regels op de momenten dat het hen uitkomt tegen ons gebruiken. Pas hiervoor goed op!

4. Omgaan met een te allen tijde deepstacked toernooi

Kleinere toernooien, ook kleinere WSOP toernooien, hebben vaak relatief ondiep geld in de eindfase, soms zelfs als het geld nog niet eens bereikt is. Daar houd je altijd rekening mee in een toernooi. Ik doe dit vaak door dan niet te veel risico te nemen in marginale situaties als het geld nog diep is, wetend dat over een uur of twee uur ik sowieso moet gaan gokken, ook als ik nu toevallig een big stack zou vergaren. Door hier heel strikt op te zijn kan ik vaak met slechts 2 of 3 all-ins in de crapshoot-achtige eindfase mij naar de chiplead beuken, iets wat ik dan mede te danken heb aan het feit dat ik in de ‘beginfase’ mij niet in enige all-in situaties heb hoeven manoeuvreren.

Maar in een altijd deepstack toernooi is dit anders. Stel dat je ook hier rustig bereid bent terug te zakken tot een M van pakweg 8 of 9, zoals ik in een toernooi met een crapshoot-achtig einde gewoonlijk zonder enig probleem bereid ben te doen. Dit zal betekenen dat als je vanaf dat moment ergens dubbelt, dat je dan alsnog maar iets van half average zal zijn – mogelijk zelfs nog slechter. Kortom: er zijn in het WSOP Main Event meer all-in potten voor nodig om van short stack terug te komen naar een big stack. En vandaar dat in kleinere toernooien de tactieken ‘conservatief, voorkomen van vroege uitschakeling’ en ‘playing to win, bully-poker’ elkaar zeker niet hoeven uit te sluiten. Maar in toernooien met altijd diep geld zijn deze twee ineens een stuk lastiger te combineren!

Betekent dat indien je een zeer goede postflop speler bent, er nu extra veel waarde zit om vroeg een flinke stack op te bouwen – simpelweg omdat indien je stack nooit onder average zakt, je ook nooit in push/fold modus zult komen. En je dus op deze wijze mogelijk zelfs zonder all-in showdowns diep in het toernooi kunt komen, op basis van goede reads & veel kleine potjes pikken.

Dat gezegd hebbende: een heel grote stack vroeg in het Main Event is (vanwege het supergrote veld) als percentage van het totaal aantal chips veel lager dan in toernooitjes met ‘normale’ deelnemersaantallen. Kortom: chipleader na dag 1 betekent nog altijd slechts heel weinig, en is zelfs van weinig waarde als je niet weet hoe gedurende de vele lange dagen die volgen je deze stack zo optimaal mogelijk behoudt of zelfs uitbouwt. Niet voor niets dat de chipleader na dag 1 slechts zeer zelden echt diep komt in het Main Event!

5. Invloed van een meerdaags toernooi op je gestel. Slijtageslag!

De eerste twee dagen vallen nog wel mee. Immers, dag 1 bestaat uit vier startdagen, dan volgt er een dag 2a en 2b, en er zit ook nog ergens voor dag 3 een rustdag. Maar vanaf dag 3 wordt het pas echt serieus, met alle dagen opeenvolgend, en bovendien het moeten maken van lange uren. Komt nog bij dat je zenuwen waarschijnlijk zullen toenemen nu je langzaam richting het geld gaat. Je krijgt te maken met interviews, je houdt misschien een dagelijks blog bij, vrienden van jou zullen je bellen om te vragen hoe het met je gaat of willen met je omgaan nu je zo ‘hot’ bent – en mogelijk wel eens flink wat geld zou kunnen gaan verdienen. Zorg je in deze fase niet goed genoeg voor jezelf of pak je de eerste dagen van het Main Event te weinig slaap, dan krijg je vanaf pakweg dag 5 hiervoor de rekening gepresenteerd. Het zal sowieso al moeilijk voor je zijn een zoveel daags toernooi te spelen – een tweedaags Main Event is voor de meeste ‘gewone’ live spelers toch wel de max wat betreft ervaring met meerdaagse events. Als je daarbij ook nog eens niet volledig fit bent, lichamelijk danwel fysiek, dan is de kans significant groter dat je op de latere dagen op een cruciaal moment niet scherp bent.

Vandaar dus dat je het WSOP Main Event moet benaderen als topsport. Zorg dat je op tijd arriveert, en dat je goed slaapt in het vliegtuig om daarmee het effect van de jetlag te beperken. Ga bij voorkeur niet in een huisje met snurkende of luidruchtige vrienden, of met een aantal gasten ‘met wie het zo leuk feesten is’. Immers, het is moeilijk nee zeggen als je maten met een aantal lekkere chicks een nachtelijke pool party zitten te geven, en jij begint over dat je op tijd naar bed wilt gaan voor je poker! Slaap bij voorkeur in een hotelkamer van het Rio, ook als andere hotels mooier of hipper (of juist goedkoper) zouden zijn. Er zit een ontzettende meerwaarde in het slapen op de plek waar je pokert, zodat je makkelijk terug kunt naar je kamer om snel te douchen of even je zinnen te verzetten als alles niet optimaal verloopt. Zie het Main Event als een marathon, waarvoor je optimaal voorbereid moet zijn, en zowel mentaal als fysiek op de top van je kunnen. En feestjes, drank, te veel reizen of te weinig slaap – het zijn stuk voor stuk factoren die dit proces kunnen verstoren. Waardoor je misschien net die paar procentjes minder sterk speelt die precies het verschil maken tussen een prachtige, diepe run of de ‘net niet’ danwel ‘blow-up’ waar Nederlanders nog wel eens bekend om staan.

Over twee weken de resterende zes tips:

6. Zitten aan de televised table van ESPN. Wat betekent dit?
7. Main Event heeft groot veld, waarschijnlijk tussen de 4000 en 8000 man. Wat betekent dit voor iemand die nooit grotere velden heeft gespeeld dan pakweg 200 spelers?
8. Het spelniveau van de oppositie. Hoe is dit van invloed op mijn eigen tactiek?
9. Tips richting de bubble
10. “November Nine”: de redenen hiervoor, de impact ervan en de strategische invloed bij de laatste twee tafels