Ace Speaks: Niet Mijn Week

De titel zegt het al: het was niet mijn week. Zo gefocust als ik kwam naar Scheveningen voor de North Sea Poker Classics, geld leverde het niet op.

Goede start eindigt net iets te vroeg

Al kwam ik er wel dichtbij. In het openingstoernooitje (de €150+15 met één rebuy en add-on, 100 deelnemers, 13 in het geld) zou ik uiteindelijk struikelen op de bubble. Ik had uiterst zuinig gespeeld – zo zuinig dat de sterke Zeus Post mij nog had uitgelachen om mijn te tighte spel, incl. twee limp-folds vanaf de button. Maar ik zag zelf voldoende goede spots om hiervan te profiteren. Zo was er mijn oudere linkerbuurman die wel erg graag tegen mij in de potten leek te komen. Tegen hem pushte ik vanuit de small blind met A8 met nog 15 spelers over, en met slechts QJ callde hij voor zijn leven. Na verlies van die hand was ik extreem short. Niettemin had ik hoop toch op typische Rolf-wijze de €638 cash te kunnen verzekeren – maar dit lukte (net) niet.

Bottom pair versus top set no good

Vertrouwen getankt door de redelijke start van de toernooiweek, had ik mijn doel om weer eens een live toernooitje te winnen allerminst uit mijn hoofd gezet. Sterker, in de €400+40 50% bounty was de bounty zodanig hoog, dat ik besloot extreem agressief uit de startblokken te komen om vroeg een flinke stack te vergaren – en zo spelers te kunnen uitschakelen, danwel bounty’s verzamelen. Maar al na twintig minuten was ik klaar! Eerst liep ik met JJ tegen AA op, een hand die mijn opponent gelukkig slowplayde – gelukkig, omdat ik bereid was geweest zeer veel chips te investeren. Van een 8000 beginstack teruggezakt naar 6400 en met een 50 big blind die nog slechts 225 behind had, zag ik mijn kans schoon om snel chips terug te pakken – en hopelijk ook ‘goedkoop’ een bounty te scoren. Maar zoals zo vaak: goedkoop bleek duurkoop. Met slechts opende ik utg naar 175, werd ik gedriebet naar 450, en met de big blind die all-in callde besloot ik de flop te zien. Die kwam 732, en toen na mijn check de drie-better hier liefst 2k bette, maakte ik een verkeerde read. Ik vond zijn overbet zodanig verdacht op dit droge board dat ik zelfs zijn geannonceerde overpaar in twijfel trok. In de gedachte dat ik zelfs als hij toch dit overpaar zou hebben ik in ieder geval nog twee keer vijf outs zou hebben, besloot ik te spelen voor stacks – om vervolgens te zien dat mijn opponent zijn overbet op de flop had gemaakt met 77 voor top set. Goede read, Rolf!

Uiterst vlak Main Event

Dag drie van deze week was het uiterst sterk bezette Main Event. Een ongekend aantal grote namen in het slechts 100 deelnemers tellende veld, maakte dit toernooi niet tot de allerbeste value. Maar ik had geluk, omdat ik niet alleen met afstand de zwakste tafel van het hele toernooi trof – maar ook de met afstand meest gezellige tafel. Toch verloor ik al in de derde hand van de dag liefst 30% van mijn stack, toen ik vanaf de button drie-bette naar 450 met AA, en beide blinds zonder blikken of blozen callden. (Zoals ik zei: een toptafel!) Er was flinke actie op de flop en na op de turn te worden gereraist, besloot ik op het board J64K mijn azen weg te leggen. En terecht, want de big blind showde KJ voor top two. Een goede laydown dus, maar wel een stevige klap – helemaal indachtig mijn snelle wash’n’go van de dag ervoor. Echter, ik behield mijn kalmte, en speelde mijzelf op typische Rolf-wijze door het toernooi: licht benedengemiddeld, tight, en zonder enige all-ins. Helaas zou ik op mijn allereerste all-in ook direct worden uitgeschakeld op een 40^e plaats, toen ik een flip niet kon winnen.

Ook afsluitende toernooi wordt niks. Toekijken mag ik!

Mijn hoop was derhalve gevestigd op het laatste event, maar ook dat werd een tournoi sans histoire. Ik heb toch een bepaalde reputatie opgebouwd wat betreft het afsluitende event van een toernooiweek, en ik vind het ook gewoon erg leuk om bij dit afsluitende toernooi altijd wat extra gas te geven. Maar ook hier was de eerste all-in ook meteen de laatste, zo rond plaats 33. Wederom niets dus!

Gaf me wel de gelegenheid om even als co-commentator naast Gerthein Boersma de uiterst spannende finale van het Main Event te becommentariëren. Ik was hier getuige hoe chipleader Ruben Visser keer op keer zijn geld er goed in kreeg – maar op miraculeuze wijze steeds de chips naar zijn linkerburen zag gaan. Het was erg leuk om deze finale te aanschouwen, en met vele prachtige namen en een uiterst goede sfeer aan tafel werd hier reclame voor het poker gemaakt. Ik hoop dat dit bij u thuis als kijker ook zo is overgekomen!

Verbeterpunten voor de NSPC

Sowieso had ik het prima naar mijn zin in Scheveningen. De brushes zijn daar altijd erg aardig, men zorgt met dagelijks vers fruit voor een beetje extra service, en de ligging van het casino direct aan de boulevard is natuurlijk ideaal. Niettemin hoorde ik nogal wat klachten van spelers over dingen die niet goed zouden zijn gegaan. Onderstaand de dingen die mij opvielen of die ik van anderen hoorden, plus een enkele aanbeveling.

• De verbouwing. Door de verbouwing van het casino zag alles er een stuk minder chique uit dan normaal. Kan het casino op zich niets aan doen – maar het was wel netjes geweest om dit van te voren te melden, bij de inschrijving dus. Dan hadden mensen die niet door een bouwput naar binnen willen komen of die graag gewoon in een verzorgde omgeving pokeren, kunnen besluiten dit event eventueel te laten schieten.
• De hoge tafels. Omdat de pokerpit een verdieping naar beneden gaat naar de drukkere eerste etage van het casino, heeft men flinke wijzigingen aangebracht. Buiten toernooiweken wil men natuurlijk geen 10 pokertafels hebben staan zoals voorheen – simpelweg omdat men daarvoor een te kleine player base heeft, en omdat dit onnodig veel ruimte in beslag neemt. Om dit op te lossen heeft men aan de rand van de pokerpit nu drie of vier hoge tafels staan met bijpassende hoge stoelen, die het gehele jaar zullen worden gebruikt voor blackjack of Caribbean stud, maar tijdens de HCSOP worden omgetoverd tot pokertafels. Mijns inziens een slimme gedachte, en effectief gebruik van de ruimte! Ikzelf vond het ook uiterst prettig om aan deze hoge tafels te spelen – al leek de overgrote meerderheid van de deelnemers hier toch iets anders over te denken.
• Cap van 100 spelers. Ik heb het al vaker gezegd: HCSOP-toernooien met maximaal 100 spelers zijn in alle opzichten suboptimaal. De kosten voor de organisatie blijven vrijwel gelijk als bij toernooien met 150 of 200 man, het aantal benodigde brushes verschilt niet wezenlijk, en de moeite die moet worden gedaan om alles goed te laten verlopen is ook nauwelijks minder. Als je dan ziet dat in de ruimte die nu voor het toernooi was gereserveerd gemakkelijk nog 4 of 5 tafels extra hadden gekund, en als je weet dat alle toernooien stijf uitverkocht waren (het Main Event had zelfs zoveel extra aanvragen dat men wel 200 man had kunnen plaatsen), dan was dit m.i. weer een typisch geval van geld laten liggen. Het HC had veel meer kunnen verdienen dan men nu deed, en tegen nauwelijks hogere kosten. En de spelers hadden dan in toernooien gezeten met een flink hogere prijzenpot dan de toch wel wat teleurstellende bedragen van nu. Op zijn minst had men alternates moeten toelaten, om zo tenminste nog 10 of 15 extra deelnemers per toernooi te krijgen. Maar nu was dit zo’n typisch geval wat ik al heel vaak heb gezien in het HC: waar men vasthoudt aan vooraf opgestelde regeltjes, terwijl met een beetje meer nadenken / creativiteit de inkomsten significant hadden kunnen worden vergroot – met ook nog eens tevredener klanten dan nu. Een schoolvoorbeeld van een win/win situatie!
• Dealers. Waar in sommige HC’s er redelijk wat controle was op de kwaliteit van de dealers, daar was dit hier in Scheveningen een stuk minder sprake van. Ik zal geen namen noemen of zelfs maar een beschrijving geven. Maar er was één dealster die zodanig ongeïnteresseerd aan tafel zat, en die bovendien de voor dit beroep uiterst ongelukkige combinatie bezat van veel attitude maar weinig skills, dat als ik baas was geweest van deze toko ik de dame in kwestie al direct naar huis zou hebben gestuurd. Ik heb haar in totaal vier of vijf keer aan tafel gehad waarbij zij letterlijk fout op fout stapelde, omdat zij a) niet oplette, en b) niet kon rekenen. Fouten dus die de – zoals gezegd, verder uiterst capabele – brushes allang hadden dienen op te merken, en derhalve aanleiding hadden moeten zijn om de dame in kwestie te belonen met een enkeltje huiswaarts. Voor soepel lopende events zijn goede en gemotiveerde dealers nodig. En zeker in de huidige tijd waar er meer aanbod is van dealers dan beschikbare arbeidsplaatsen, dienen zwakke schakels als deze zonder pardon te worden vervangen.

Frustraties wegspelen met een sterk PLO WCOOP resultaat? Not!

Ondanks dat ik geen cash had behaald tijdens deze NSPC, had ik een prima tijd gehad. Maar toch knaagde het wel iets dat ik wederom geen aansprekende prestatie had kunnen neerzetten. Vandaar dat ik afgelopen maandag net ietsjes extra gemotiveerd was om weer eens een groot online toernooi mee te pakken. Net als vorige keer een pot-limit Omaha WCOOP, dit keer een $200+15 turbo met één $200 rebuy en één add-on. Een feitelijk perfecte structuur voor mij, en ik was dan ook vol vertrouwen dat ik in mijn slechts tweede WCOOP van dit jaar ook mijn tweede cash zou gaan behalen.

Maar binnen een uur was ik klaar! (Ja, nog ruim voor de add-on dus.) Eerst verloor ik 99xx versus 66xx op een 966 flop. Vervolgens verloor ik 8844 versus AK53 op een 852 rainbow flop. (Waarbij ik de flop bette, en tegen mijn opponent zijn check-raise niet slowplayde maar gewoon nogmaals dik raiste. En waarbij mijn top set met twee blocker kaarten uiteindelijk verloor tegen zijn kale non-nut gutshot, een 4 op de river, en waarbij de opponent waarschijnlijk dacht dat hij Omaha hi-lo speelde i.p.v. PLO. Geil!) En tenslotte kon ik douchen toen mijn AA95ss, keurig committed gelimpreraist, het onderspit dolf tegen de uiterst marginale J987ss van Richard Toth.

Niet mijn week

Met andere woorden: het was niet mijn week. Het was zeer gezellig geweest aan en buiten de pokertafels van de NSPC. Ik had een uiterst fijne tijd gehad in Scheveningen, met lekkere etentjes, fijne lunches en een leuk uitstapje. En ook online had ik lekker fris & gemotiveerd aan tafel gezeten, waarbij ik mijn beslissingen bovendien niet heel veel beter had kunnen nemen dan ik deed.

Niettemin waren mijn resultaten niet navenant – en had ik voor al deze inspanningen uiteindelijk geen euro aan prijzengeld in mijn zak.

En dat was natuurlijk niet de bedoeling!