Actie in Azië met Yves Molin – APT Cambodja

Hallo Holland!

Tijdje niets van me laten horen, ik heb wel veel gespeeld maar alleen de bekendere toernooien in Macau, Seoul, Zagred, Monaco, Kiev en Queenstown. Voor mij is dat niets nieuws. Ik was dan ook bijzonder verheugd toen ik een mailtje kreeg over de Asia Poker Tour Cambodja, een nieuwe halte op de tour.

Cambodja? Wie gaat daar nu een pokertoernooi organiseren, dacht ik bij mezelf. Ik ben daar in de jaren negentig een paar keer naar toe gegaan vanuit Thailand, maar ben er mee gestopt doordat ik merkte dat het steeds slechter ging met daar.

Er was in die tijd vrijwel nergens electra, iedereen had zijn eigen agrigaatje. De wegen waren allemaal stuk, zelf in de hoofdstad Phnom-Penh. Je moest zorgen dat je een hotel en goed eten had. Je wilt daar echt niet buiten blijven ‘s nachts en Cambodjaans eten was voor buitenlanders zonder reisverzekering niet aan te bevelen.

Om van de ene kroeg naar de andere te gaan gingen we met de taxi omdat het niet veilig was om ‘s avonds over straat te lopen. Bij aankomst in het casino werd iedereen eerst gefouilleerd, als je een pistool bij je had moest je dat even afgeven aan de balie., geen grap!

Er was destijds ook een casinoboot, als de rebellen kwamen dan voer de casino boot doodleuk de haven uit. Bekenden van mij moesten toen zelfs een keer met een Thais militair vliegtuig terug vliegen, vanwege schietende rebellen.

Dit was natuurlijk al lang geleden maar waarom nu daar een pokertoernooi organiseren? En nog wel aan de Vietnamese grens. Ik dacht: ach, ik ga er gewoon heen uit nieuwsgierigheid, komt toch geen hond.

Phnom-Penh
Ik ben dus naar de Cambodjaanse hoofdstad gevlogen. Ik ken daar een Nederlander en een Australiër die met zijn tweeën een soort van studiefinanciering voor arme Cambodjaanse studenten hebben opgezet. Ze laten arme studenten op hun kosten studeren en als ze afgestudeerd zijn dan moeten ze dat weer terug betalen.

Ik vind het prachtig dat twee gasten dit zo hebben opgezet, geen grote organisatie maar gewoon twee doodgewone jongens die een verschil maken. Het project heet Chances4Cambodia. Ik was zo onder de indruk van dit project en heb meteen beloofd 50% van mijn APT Cambodia winsten aan hun te geven en nu sponsor ik ook één student voor de komende vier jaar.

Ik heb de studenten ontmoet en was er van onder de indruk. Het zijn allemaal slimmeriken die na hun studie makkelijk een baan vinden omdat elke werkgever weet dat ze hun diploma echt verdiend hebben. Het komt namelijk veel voor dat leraren worden omgekocht in Cambodja, maar daar hebben deze studenten het geld niet voor. Als je meer wilt weten over dit project kijk dan even op www.chances4cambodia.org of op de Nederlandse site: www.chances4all.info.

Na die serieuze zaken , ben ik nog wel met de twee filantropen op stap geweest in Phnom Phen, Het is geen Bangkok, maar ik heb het er goed naar mijn zin gehad.

De Cambodja Strip
De volgende dag zat ik dan ook met een kater in de bus naar de Vietnamese grens. Halverwege moesten we een pontje op, meteen allemaal bedelaars er omheen. Tsja Phnom Phen is wel vooruit gegaan maar het platteland heeft nog een lange weg te gaan. Na vierenhalf uur reizen kwamen we eindelijk bij de Vietnamese grens aan. Ik zag de casino’s al liggen. Gewoon even stop zeggen en de chauffeur zet me af, hier doen ze niet zo moeilijk.

De casino’s hebben herkenbare namen zoals ‘Las Vegas Sun’, ‘Crown’ en ik zag ook een ‘Winn’ hetzelfde logo en redelijk luxe allemaal, maar de straat, de weilanden en de krotten er omheen steken er maar raar bij af.

De Cambodja ‘Strip’

De lokale middenstand

Las Vegas Sun

Het  Las Vegas Sun Casino was volgeboekt, dus belandde ik in het kot ernaast wat zich hotel noemt. Gelukkig kost het maar $10 per nacht en is er gratis WiFi. Ik had niet verwacht dat casinohotel volgeboekt zou zijn, maar het blijkt dat er behoorlijk wat spelers op af zijn gekomen. De APT heeft een goede naam en ik zie bekenden uit Korea en Thailand. Mijn Japanse vriend Koichi is ook van de partij.

Vooraf aan het hoofdtoernooi speel ik nog een satellite, elf deelnemers en één ticket. Helaas zijn er niet zoveel lokale spelers, ik herken bijna de helft van de spelers aan tafel. Jammer, want ik had natuurlijk op wat meer vis gehoopt. Ik ship het ticket, dus een lekker begin! Die eerste dag ben ik wel vroeg naar bed gegaan, doodmoe van dat reizen. De volgende morgen om 13.00 uur aan de bak!

Het Main Event
Ik zit aan tafel met maar twee bekende spellers en er zitten een paar Koreaanse idioten bij. Ik weet uit ervaring dat ze niet kunnen folden, bluffen heeft geen zin. Ik probeer veel potjes mee te gaan, hit niks, elke pocket limp ik mee. Ik weet dat als ik hit, ik ook afbetaald krijg. Dit gaat zo zeven levels door en heb echt moeite om mijn begin stack van 15k te behoudenl.  Het is bovendien oersaai en de moed zakt me in de schoenen.

Level 8 mijn level. Eindelijk hit ik mijn set, ik hoef niks te doen. De Koreanen doen al het werk. Ze blijven maar betten, ik blijf maar callen. Op de river gooit er een ook nog een fijne bluf tegen aan. Koreaan aas-hoog, ik setje zevens. Dank u wel!

Ik sloot met een lekker gevoel de eerste dag af en pakte de lift naar de roofbar van het casinohotel. Ik was pas geleden nog in Macau, waar ik een kamer had in het luxe Okura hotel in Macau. Deze bar zou daar niet misstaan. Dikke loungestoelen, lekker eten en alle drank die daar bij hoort.

Ik kwam allemaal pokerbekenden tegen en het was gezellig als vanouds. Heel raar als je beseft dat je eigenlijk op de grens van Cambodja en Vietnam bent. Op straat wemelt het van loslopende koeien en bedelaars. De lokale bevolking verdiend een paar dollar per dag, maar toch staan er een stuk of twintig casino’s.

De tweede speeldag verliep niet zoals gehoopt en ik strandde vijftien plaatsen voor het geld. Desondanks was het een leuke ervaring. Het heeft iets onwerkelijks om in een derdewereldland te pokeren.

Groeten,
Yves