Actie in Azië met Yves Molin – Episode 3

In Singapore gaan we ‘s middags lekker de stad in naar Dadong restaurant. Voor de kuifje-liefhebbers, lijkt of je zo de Blauwe Lotus inloopt. Al die felle rode, blauwe en allerlei andere kleuren: prachtig! Dit restaurant zit op de hoek van smiths street, in een van de vele authentieke Chinese huizen daar. Zo kom je wel in de sfeer. Het eten is top, de kelner helaas wat vervelend. Ze zijn hier wel een stuk relaxter dan in Macau. Daar mag je eerst betalen en dan een uur op je eten wachten.

Zo gaat de dag ontspannen voorbij en pakken we om 18.00 uur het vliegtuig naar Manilla op de Filippijnen. Daar aangekomen gaan we meteen door naar het Hyatt-Hotel. Snel de koffers droppen en naar het LA-Café, wat zich op kruipafstand van het hotel bevindt. Het is een grote bruine kroeg met veel loslopende dames van plezier en live music…gewoon precies wat de eenzame pokerspeler zoekt. Helaas zijn we wat te duf en druipen snel weer af richting hotel.

 

Net als we het hotel binnen willen, lopen we bijna letterlijk Danny McDonagh tegen het lijf, de APPT-directeur. Hij gaat net met een ploegje op stap. Geen kans om te weigeren, dus stappen we in het busje geregeld door PokerStars. Op naar de Green Belt 3, waar we in een soort binnentuin aan de alcohol moeten. Het ploegje bestaat uit Andrew Scott, Celina Lin (foto, Team PokerStars Asia Pro), Darren rispin, Bryan Huang (foto, Team PokerStars Asia Pro), twee PokerStarsblogggers, een Taiwanese speler Kelvin en nog wat werknemers van PokerStars.

McDonagh en Scott zijn Australiërs dus zuipen, Pfff. Ik en Roel moeten natuurlijk morgen spelen, en hebben nogal wat vlieguurtjes gemaakt. Helaas is het veel te gezellig en gaan we veel te laat naar huis.

 

We staan veel te laat op, bestellen een clubsandwich en een jus d’orange voor €18 en gaan naar het paviljoen/casino/hotel waar het event gehouden wordt. Dat is nogal een oude bende, nu snappen we waarom Pokerstars het Hyatt hotel voor de spelers heeft geboekt.

 

Er staat een behoorlijke rij, ze kunnen de registratie weer eens niet aan. Het lijkt wel de EPT Dortmund van 2009. We waren een halfuur van te voren aanwezig, maar de registratie duurt langer dan een uur. Veel spelers missen het eerste halfuur of meer. We beginnen met 20K chips, maar er zijn er natuurlijk al wat puntjes verdwenen door de blinds. Niet veel, maar zo zou het niet moeten lopen. Het is ook allemaal een beetje raar dit keer: een APPT, maar georganiseerd door Pagcor, een Filippijns casino bedrijf. De chairman van dit bedrijf garandeert de prijzenpot van $1 miljoen. En het toernooi heet de Pagcor’s Chairman Cup.
Ik hoorde van een lokale jongen dat er gisteren tickets voor $2100 werden verkocht (normaal $2700), omdat ze bang waren niet de 400 spelers te halen en er dus een overlay zou zijn. Dit is natuurlijk een roddel. Ook raar dat een van de sponsors de APT is, de concurrent van de APPT. In de Filippijnen kan blijkbaar alles.

 

Ik kom aan tafel te zitten met een zaalchef van de APT, Tom. Normaal loopt de man rond in kostuum, nu in een T-shirtje aan mijn tafel. Vroeg in een toernooi speel ik graag veel kleine potjes met suited connectors. Ik zit dan ook in een pot met als de flop komt. Drie spelers, iedereen checkt. Tom heeft positie op mij. Turn lekker! Iedereen checkt weer. River . Ik maak een valuebet van 1200 en Tom die redelijk short is schuift zijn laatste 7K over de lijn. Ik weet dat Tom er niet graag vroeg uit ligt. Ik fold mijn trips keurig. Later komt Tom naar me toe en vertelt dat hij een full house had, nadat hij een set had geflopt. Leuk, goede fold maar wel mijn chippies kwijt.

 

In level 4 gaat het fout. Ik maak een Rolf Slotboom-move en limp voor 300 punten UTG met . De SB maakt er 1500 van en de BB callt. Dit zijn beide echte internetkids. Ik schuif all-in met de 13K die ik nog heb, er ligt toch 3K dood geld in de pot als het lukt. De SB gaat in de tank en maakt de call met , de BB past. De flop brengt een , maar de river een…. Het lijkt wel internet.

 

Deze maand run ik gewoon slecht, niks lukt. Drie toernooien gespeeld niet een keer gekregen, niets verdiend. Poker kan heel leuk en heel frustrerend zijn. Ik zit nu uit te huilen in het hotel. Het is te hopen dat Roel het beter doet. Woensdag weer naar huis, naar Thailand.