Column Nicky Roeg: Effe crapshooten

Een tijdje geleden had ik besloten om de reguliere doordeweekse toernooien in het Holland Casino niet meer te spelen. Ik was daarvoor elke week wel één of twee keer in het casino te vinden om aan deze toernooien mee te doen, maar besloot dat als ik wilde spelen het meer +EV was om op internet een toernooi op te starten.

De toernooien in het Hc waren tot de laatste twintig wel goed te spelen, maar daarna werd het één gokfestijn. Dat is ook wel logisch als je om 20:15 begint en om uiterlijk om 01:00 weer klaar wil zijn. Ik zal nu dus alleen mee doen om gewoon gezellig een avondje uit te hebben en zo gebeurde het dat ik vorige week dinsdag in het HC zat.

Op dinsdag wordt het €50 rebuy-toernooi gespeeld. Vele bekende gezichten waren weer aanwezig en dat is altijd gezellig. Vroeger toen ik deze toernooien speelde, ging ik altijd mee in het rebuy festijn en was elke kaart wel mooi genoeg om all-in te gaan. Door enerzijds een te lage bankroll en anderzijds doordat ik het spelletje anders ben gaan benaderen, speelde ik nu anders.

Het eerste uur ging dan ook voorbij zonder een rebuy te doen. Ik betaalde slechts de add-on en stond daarmee op 5.000 chips. Een gezonde stack dus, die ik mooi kon gebruiken om een beetje druk te gaan zetten. Je moet namelijk echt een hele grote stack hebben bij de laatste twee tafels om een aantal coinflips te kunnen verliezen. En dat is een must, want bij de laatste twintig is er eigenlijk geen poker meer mogelijk en is het push or fold. Het voordeel bij deze toernooien is wel dat het niveau niet echt heel hoog is… en dan druk ik me nog enigszins genuanceerd uit.

Ik weet mijn stack beetje bij beetje te vergroten (en krijg ook wel mooie handjes die nog blijven staan ook). Als ik rond de 12.000 chips sta, krijg ik pas mijn eerste tegenslag te verwerken: ik verlies een 70-30 voor een mooie pot. Maar als ik daarna weer eens KK krijg gedeeld en vóór mij gaat iemand all-in met 99, kan ik de verloren chips alweer bij mijn chipstack voegen.

Zo cruise ik langzaam richting finaletafel. Er zijn nog twee tafels en we zitten met tien man. Er wordt nu hand-voor-hand gespeeld en we horen dat er op de andere tafel net iemand uitvliegt op de final table bubble, wanneer wij onze handen al gedeeld krijgen. We hebben dus sowieso de finale gehaald en moeten alleen deze hand nog even afspelen. We zitten dus 5-handed en de speler UTG gaat all-in voor 9.600. De blinden zijn op dat moment 1500/3000 met een ante van 300. De speler daarnaast callt en heeft een stack van 35.000. Ik zit daarnaast en heb een stack van 28.000. Ik vind daar AQ en heb nu een beslissing te nemen. Normaal gesproken is dit gewoon een easy all-in, maar met de actie daarvoor en de wetenschap dat als ik all-in ga de caller ook callt en als ik alleen call we hoogstwaarschijnlijk het board uitchecken, besluit ik om hier alleen te callen.

De blinds gaan uit de weg en de flop brengt ATT. Het gaat check-check, Turn is een 9 en weer volgt de check-check. River is een 8 en nu gaat hij opeens all-in. WTF?

Het rare was ook dat die speler net vier minuten eerder met Marciano – die ook aan onze tafel zat – een hand uit het verleden besprak. In dat verhaal hadden ze allebei AT. Nu ging hij all-in in een droge pot. Ik hield mijn kaarten bewust iets voor mij, zodat hij ze ook zag. Daarna ging ik in discussie met hem. Moet ik folden? Wat zou jij doen? De brush kwam erbij en die zei dat ik dit niet mocht doen. In principe mag dit natuurlijk wel, maar doordat ik nu mijn kaarten had laten zien was dit niet geoorloofd. Uiteindelijk besluit ik om mijn hand te folden en hij draait AT open voor een geflopte Full House.

Op dus naar de final table, Alleen: ik had nog maar 19.000 chips over op blinds van 2000-4000, dus er moest snel wat gebeuren. Ook zat ik op plaats #3, dus de blinds kwamen er meteen aan. Het was in elk geval wel een super gezellige tafel met Marciano, Clyde en Michael. In de derde hand – als ik dus op de small blind zit – raiset Marciano en ik vind TT. Een easy push dus. De big blind is zo vriendelijk om me protectie te geven door over me heen te shoven, waarop Marciano moet folden. Hierdoor kan ik trippelen, terwijl ik toch maar één speler hoef te verslaan. Deze laat AJ zien en ik win deze cruciale coinflip.

Ik houd het nog even vol door wat blinden op te pakken, maar uiteindelijk verlies ik een all-in en word ik zesde. Al met al heb ik absoluut een gezellige avond gehad en nog een finaletafel gehaald ook.

Met de winst die ik had besloot ik om donderdag meteen weer naar het casino te gaan,  om nog een keer zo’n toernooitje te spelen. In dit geval was dat de €200 freezeout. Ze hebben dit toernooi iets verbeterd door de beginstack te verhogen van 2.500 naar 3.500.

Vrij in het begin van het toernooi – op het derde blindlevel – zit ik op de button en met twee limpers voor mij raise ik met mijn A 7. De big blind en de twee limpers callen. Flop is 6 8 9. Iedereen checkt daar naar mij toe en ik bet. De big blind en de eerste limper folden, maar de tweede limper raiset me. Hierop ga ik all-in. Hij moet even nadenken – het is overigens Ninh Nguyen, waar ik in Nijmegen ook een tijdje mee aan tafel heb gezeten en die ik zeer sterk vond spelen – maar maakt dan de call. Hij draait 69 open voor two pair en ik heb zat outs. Deze komen echter niet door en zo kan ik eindelijk mijn oude bijnaam “Nicky Vroeg” weer eens eer aan doen, haha.

De doordeweekse casino toernooien zijn dus heel leuk om te spelen als je een avondje gezellig uit bent, maar qua structuur zijn het bepaald geen geweldige events. Dat is niet heel erg, maar daar moet je je wel bewust van zijn en er zeker ook naar spelen.

Ik zal deze toernooien in elk geval weer vaker gaan bezoeken… al is het maar voor de gezelligheid.

Spelersprofiel Nicky

Elke week beschrijft Nicky “Nickname” Roeg zijn pokerervaringen, kennis, anekdotes en alle andere zaken die hij wil bespreken.