Column Rolf: Bubble play

Toen ik met pokeren begon, was er in het algemeen grote waardering voor strak spel en het kunnen wegleggen van grote handen. Topprofs open-foldden vaak vol trots hun AK of zelfs JJ als hun raise werd gereraiset, onder het motto “in deze situatie heb ik maximaal een flip”. En vaak hadden ze nog gelijk ook, omdat het concept van ‘licht drie-betten’ nog maar nauwelijks voet aan de grond had gekregen.

Tight = Right gaat in de prullenbak

De laatste jaren is deze grondhouding sterk veranderd. Het wegleggen van goede handen of het zeer strak spelen heeft een vrij negatieve connotatie gekregen onder de jonge generatie profs, die dit soort acties gewoonlijk beoordelen als ‘angstig’, ‘nitty’ of als ‘proberen te overleven in plaats van playing to win’.

Vooral rond de bubble in grote toernooien nam deze nieuwe generatie een andere lijn dan de professionals van weleer. Eigenlijk sinds de poker boom zijn veel jonge spelers het halen van het geld niet meer als een belangrijk tussendoel gaan zien, zoals dat bij de oude generatie nog wel het geval was. En doordat deze jongens juist rond de bubble extra gas gingen geven om gebruik te maken van het ietwat tighte dan wel angstige spel bij veel opponenten, waren dit ideale situaties voor hen om zonder al te veel risico en zonder goede kaarten nodig te hebben, toch heel veel chips bij elkaar te kunnen stelen.

Risicovol spel rond de bubble wordt gemeengoed

Langzamerhand begonnen steeds meer spelers dit als de ‘correcte’ strategie te zien. Tegenwoordig is er bij 80, misschien wel 90% van de jonge toernooiprofs dan ook een verhoogde agressie/activiteit waarneembaar wanneer het geld in zicht is. Hun motto: Wij zijn niet bang om te busten voor het geld, en diegenen die deze angst wel hebben zullen door ons hard worden afgestraft.

Pas geleden zag ik nog een prima voorbeeld een jonge speler die deze tactiek toepaste. Tijdens de Unibet Open in Boedapest wist de jonge Daniël van Kalkeren vlak voor de bubble door zeer agressief spel zijn stack met zo’n 30 tot 40% te vergroten – zonder dat hij daar enige showdowns voor nodig had. Door gebruik te maken van het veel hogere prijzengeld na de bubble dan normaal (uitbetaling van zo’n 2.6 keer de buy-in in plaats van de standaard 1.2 tot 1.5 keer) exploiteerde hij maximaal de angst van zijn veelal onervaren opponenten, die koste wat kost het geld wilden halen.

Bij het World Series Main Event is eenzelfde patroon ook waarneembaar. Toevallig ben ikzelf de laatste twee jaar hier in het geld gekomen, en de ongekende euforie die ontstaat na het breken van de bubble is verbijsterend. Omdat bij het overleven van de bubble men iets meer dan twee keer de buy-in krijgt uitgereikt, en omdat velen zich via goedkope satellites hebben gekwalificeerd (en alleen al cashen voor hen dus een gigantische winst inhoudt), opereert de overgrote meerderheid van de spelers echt extreem strak zo vlak voor de bubble – om toch vooral niet voortijdig te busten. Wederom een ideale situatie dus voor de serieuze profs om in het laatste uur à anderhalf uur voor de bubble extra druk te zetten op de opponenten. Een paar voorbeelden: losser openen, lichter drie-betten, en na de flop veel vaker de tegenstander van een hand drukken middels – de dreiging van – een all-in bet. Precies in lijn dus met de speltactieken van de nieuwe generatie, die onder deze omstandigheden uitstekend werken.

Echter, in veel toernooien lijkt dit in principe zeer goede strijdplan recentelijk iets van zijn waarde te zijn verloren. Vooral in sterk bezette EPT’s of WSOP’s waar veel goede / gesponsorde spelers aantreden, zijn er lang niet meer zoveel spelers als voorheen die voor de bubble extra angstig worden. Sterker, ik zie de laatste jaren een patroon dat een significante minderheid van de spelers het juist cool is gaan vinden om rond de bubble extreem grote risico’s te nemen. Waren er tot een jaar of twee terug eigenlijk nooit meer dan één, maximaal twee spelers die hun agressie flink opschroefden, tegenwoordig zijn drie of vier Actie-Mannen per tafel geen uitzondering meer. De bereidheid om in deze situatie terug te spelen op raises en vooral ook om all-in shoves te callen is significant toegenomen. Ik heb goede spelers zonder met hun ogen te knipperen shoves van 12 tot 15 big blinds zien callen voor 60, 70% van hun stack met handen zo zwak als 55 of Aas-Boer offsuit. En vaak ook inderdaad terecht – omdat ze tegen spelers zaten die met een zeer brede range bereid waren te open shoven.

Cruciale veranderingen

Deze andere grondhouding bij een significante minderheid van de spelers heeft gezorgd voor twee cruciale veranderingen:

Licht raisen en met een brede range shoven vlak voor de bubble zijn vanuit risk/reward perspectief een stuk minder interessant geworden dan pakweg een jaar of drie geleden.

All-in value shoven met tophanden is daarentegen een interessante optie geworden, gezien de grote kans dat één van de opponenten deze overbet leest als ‘zwakte’.

Tijdens het Main Event van de recente Venlo ViP Days werd dit mooi geïllustreerd door Saïd Ihazzou, waarschijnlijk beter bekend onder zijn nick Annekechillo. Ik was er zelf niet bij, maar volgens de reporter ter plaatse maakte Saïd een gigantische open shove van under the gun met de best mogelijke starthand, AA. Nadat iedereen foldde, zei de big blind iets als: “Deze all-in move uit vroege positie heb ik je nog geen enkele keer zien maken; dit moet wel zwakte zijn”. En vervolgens maakte hij met een totaal kansloze A8 de call – precies zoals Saïd al had gehoopt.

Dit wil natuurlijk niet zeggen dat de wijze waarop Saïd de hand uitspeelde perfect was, en het maakt de call van de big blind ook niet per definitie slecht. Het voorbeeld is slechts een illustratie van de toegenomen bereidheid van spelers om grote calls te maken. En dit biedt calculerende toernooiprofs de gelegenheid tot het maken van nieuwe aanpassingen rond de bubble – zoals tighter open raisen, en overbet shoven met big hands. Tactieken die in de huidige staat van het toernooipoker aan waarde lijken te winnen, en die daarmee zorgen voor een verdere evolutie van het bubble spel.

Bekijk de volledige heads-up in Venlo, met Saïd ‘AnnekeChillo’ Ihazzou en Olvedo ‘TheJay’ Heinze en commentaar van Nicky ‘Nickname’ Roeg, hier.

Elke week beschrijft Rolf Slotboom, Team captain van Team Holland Poker, zijn leven als pokerspeler en alle ervaringen, kennis en anekdotes die daarbij horen. Heb je zelf vragen of interessante pokerhandjes die je graag besproken ziet worden, stuur deze dan op naar [email protected]