Rolf is een van Nederlands beste pokerspelers en tevens een internationaal gewaardeerd schrijver van pokerboeken en artikelen.
Het leven van een professionele pokeraar is mooi. Doen wat je wilt, spelen wanneer je wilt, veel reizen, veel feestjes, veel wulpse dames en ook nog eens veel geld. Tenminste, dat is waarschijnlijk de perceptie die het grote publiek heeft van ons, de broodspelers. Maar de werkelijkheid is vaak anders. Lang en hard bikkelen aan zware tafels tegen goede tegenstanders, continue moeten omgaan met pech, steeds maar weer discipline tonen in de strijd tegen de tilt, en gewoon keihard vechten om uiteindelijk een paar zuurverdiende euro’s binnen te halen. En tja – soms lukt zelfs dat niet.
Tijdens de recente Dom Classics was ik de hele week aanwezig. Ik wilde eerst eigenlijk niet meedoen omdat ik het zo langzamerhand wel een beetje gehad heb met al die toernooiweekjes in Nederland. Mijn eigenlijke plan: ik ga alleen de €2,500 Main Event spelen en daarbij mogelijk dan nog de €1,000 – that’s it. Maar omdat mijn vriendin het Ladies Event speelde aan het begin van de week, waar ik per se bij wilde zijn, en omdat ik toen ook twee limit hold’em events in het schema zag die op mijn naam geschreven leken, dacht ik: ach, fuck it. Ik ga gewoon die hele week spelen, net als vorige keer.
Dus toen ik zoals gewoonlijk met veel bombarie had aangekondigd dat ik hier zeker één event zou winnen, en dus niet zo sukkelig als bij de vorige Summer Classics zou blijven steken op slechts een derde plaats, wel, toen had ik voor mezelf alvast weer ouderwets de druk verhoogd. Ik voelde me goed, “had er zin an” zoals wijlen Pim Fortuyn zou zeggen, en was klaar om eindelijk weer eens een titel binnen te halen. Want vergeet niet: mijn laatste toernooititel stamt alweer uit 2006, en mede gezien mijn ultra-agressieve “playing to win” stijl in de beslissende fases van toernooien is dit toch knap belabberd – en dus werd het wel weer eens tijd voor een nieuwe titel.
Maar de waarheid bleek anders. Zes toernooien speelde ik en, zoals gebruikelijk in mijn Holland Casino toernooien, haalde ik ook nu in vrijwel alle events de laatste 30% van het veld. Wederom solide en consistent dus, ik maakte iedere dag een berg uren, maar wat leverde het op? Noppes; nada; rien du tout. Zes toernooien later – waarin ik in vier daarvan continue had moeten strijden om terug te komen van een short stack – had ik me geen enkele keer in the money weten te spelen; niet echt iets om trots op te zijn dus.
De cruciale pot was er één op het hoogste denkniveau tegen de sterke Tim Modderman, waar ik mijn JJ zowel preflop als op de flop deceptive had gespeeld, en waarbij als gevolg daarvan Tim dacht dat ik waarschijnlijk niet zo veel had. (Preflop had ik zijn raise slechts gecallt uit de big blind, en toen besloot ik zelf uit te betten op een flop Q83 rainbow. Had ik echt wat gehad, wel dan had ik wel gecheckraist tegen zijn automatische flop bet, nietwaar?). Hoe dan ook, hij flatcallde op de flop met slechts een unimproved KT om te proberen mij op de turn van mijn hand af te zetten – een zeer goede play van hem – maar helaas, die cruciale pot liep niet fantastisch af voor mij. Een boer op de turn gaf mij een set, een absoluut monster natuurlijk heads up tegen een late-positie raiser, en weer zette ik snel in (4000). Nu raiste Tim mij volgens plan naar 8000, en ik verhoogde razendsnel naar 12.000.
In mijn optiek was de meest logische hand voor hem gewoon top paar waar hij tot de turn had gewacht om zijn raise in te zetten, dus nadat hij de 4000 extra had gecallt zette ik blind 4000 op de river – denkend dat er een gerede kans was dat ik mijn opponent drawing dead had. Ugh – deze river was aan aas om Tim zijn nut straat te geven. Alsnog nam ik ruim twee minuten de tijd om na te denken of ik zijn raise zou afbetalen of niet, omdat gezien het bedrag dat hij nog had liggen (3300) en de kleine mogelijkheid dat hij mogelijk een hand als aces up hier zou overspelen, ook hem all-in zetten een optie zou zijn. Maar na lang denken kwam ik tot de conclusie dat KT de enige hand was die gezien Tim’s denkniveau en zijn acties in de hand logisch zou zijn. De pot te groot en mijn set boeren te sterk om hier te folden, moest ik hier wel afbetalen natuurlijk, ondanks dat ik een zeer grote afkeer heb van het afbetalen van river raises in limit hold’em. Tja, en daar zat ik dan met mijn gekraakte set – een pot van liefst drie keer de average stack (!) geschoven naar de waarschijnlijk gevaarlijkste opponent van alle overgeblevenen. En ik met nog slechts zeven big blinds over, na een pot waar mijn prachtige torens nog sneller waren neergegaan dan de torens in… nou ja, U weet wel.
Terwijl we nu nog tien man overhadden en twee spelers aan mijn tafel een nog kleinere stack hadden dan ik en toch bleven folden om de finale te halen (!), besloot ik hen te geven wat ze wilden. Immers, ik zat hier niet om €1500 op te rapen voor een negende plaats – ik zat hier om te proberen het toernooi te winnen. Opnieuw tegen Tim callde ik een raise uit de big blind met 98, met de intentie om als ik een paar zou floppen, of enige vorm van een draw, me volledig te committen middels een check-raise. Zo geschiedde: ik flopte midden paar / weak kicker, en aankijkend tegen het geflopte midden paar / top kicker van de opponent kon ik vertrekken.
Al met al had ik dus zelfs het Pipo de Clown toernooi niet kunnen winnen – sterker, ik had niet eens de finale gehaald! En toen ook een zeer sterk optreden van mijn kant in het €1,000 toernooi onbeloond bleef, was een hele week ultra-gedisciplineerd leven vanuit mijn sobere hotel vlakbij het casino, een hele week strak spelen, vroeg slapen en nee zeggen tegen feestjes beloond met een prijzengeld van precies 0 euro. Sterker, het kostte mij alles bij elkaar zo’n €5,000 aan toernooibuy-ins plus dan nog zo’n €750 aan reiskosten, hotel en eten – en dit werd slechts gedeeltelijk goedgemaakt in mijn drie (winnende) no-limit hold’em & pot-limit Omaha cash sessies.
Tja, ook dat is dus het leven van de professionele pokeraar. Geen geld en geen eer; nee, zelfs een paar malloten aan de zijlijn die je staan uit te lachen nadat je met veel pech uit een toernooi bent geknikkerd. Typisch van die momenten dat je denkt: wat zijn mensen toch zielige wezens, soms – en wat is dat poker toch maar een klotespel, eigenlijk.
Leuk stuk Rolf, blijven proberen. Zonder jou zijn die toernooien een stuk saaier. Een grote cash in een toernooi is in jou geval een kwestie van tijd
Leuk stuk Rolf, blijven proberen. Zonder jou zijn die toernooien een stuk saaier. Een grote cash in een toernooi is in jou geval een kwestie van tijd
Hoi Rolf, prima stuk weer, vooral omdat het ook eens een keer de nadelen van het spel/leven als pokeraar beschrijft. Helaas ook in de EPT geen cash (had begrepen dat eerste dag goed was verlopen – behalve laatst 3 uur). Ik heb trouwens nog een vraag n.a.v. je PLO boek. Hierin staat in Hoofdstuk 6 de ‘Practice Hands’ en opvolgend de antwoorden met bijbehorende punten. Er staat echter niet zoals in de PLO quiz een ranking als je bijv. een x aantal punten hebt gehaald. Hoe zou ik dit moeten zien? Heel veel succes in ieder geval nog – en vooral in Kopenhagen over 3 weken. Dieder
Hoi Rolf, prima stuk weer, vooral omdat het ook eens een keer de nadelen van het spel/leven als pokeraar beschrijft. Helaas ook in de EPT geen cash (had begrepen dat eerste dag goed was verlopen – behalve laatst 3 uur). Ik heb trouwens nog een vraag n.a.v. je PLO boek. Hierin staat in Hoofdstuk 6 de ‘Practice Hands’ en opvolgend de antwoorden met bijbehorende punten. Er staat echter niet zoals in de PLO quiz een ranking als je bijv. een x aantal punten hebt gehaald. Hoe zou ik dit moeten zien? Heel veel succes in ieder geval nog – en vooral in Kopenhagen over 3 weken. Dieder
Leuk stuk weer om te lezen. Jammer dat je steeds niet casht in de toernooien, maar blijf vooral doen wat je doet, en laat je vooral niet kennen door amateurs die jou moves afkraken 😉
Leuk stuk weer om te lezen. Jammer dat je steeds niet casht in de toernooien, maar blijf vooral doen wat je doet, en laat je vooral niet kennen door amateurs die jou moves afkraken 😉
Thanks jongens. Gaat op zich natuurlijk wel goed in de toernooien, hoor. (Bijv. nog recent de vaardige MCOP resultaten, en de zelfs goede resultaten bij de Poker Royale Masters.) Absoluut geen reden tot klagen natuurlijk – maar dat neemt niet weg dat ik hoop in 1 van de komende EPT’s een klinkend resultaat neer te zetten. @ Dieder: Inderdaad geen ‘eindscore’ in dit hoofdstuk. Is ook niet zo belangrijk, hoor. Kijk gewoon per vraag of jouw lijn van denken enigszins overeenkomt met de mijne. Dit is eigenlijk veel belangrijker dan de exacte punten die ik daar geef.
Thanks jongens. Gaat op zich natuurlijk wel goed in de toernooien, hoor. (Bijv. nog recent de vaardige MCOP resultaten, en de zelfs goede resultaten bij de Poker Royale Masters.) Absoluut geen reden tot klagen natuurlijk – maar dat neemt niet weg dat ik hoop in 1 van de komende EPT’s een klinkend resultaat neer te zetten. @ Dieder: Inderdaad geen ‘eindscore’ in dit hoofdstuk. Is ook niet zo belangrijk, hoor. Kijk gewoon per vraag of jouw lijn van denken enigszins overeenkomt met de mijne. Dit is eigenlijk veel belangrijker dan de exacte punten die ik daar geef.