Zoals velen van jullie zullen weten, ben ik een nogal groot liefhebber van muziek. En dan niet zozeer van de deuntjes, maar vooral van het onthouden van songteksten of het kunnen opnoemen van allerlei onzinnige feitjes – laten we zeggen, in de allerbeste Leo Blokhuis traditie. Het is toch heerlijk als je in gezelschap kunt opnoemen dat “Where do you go to my lovely” toch echt van Peter Sarstedt is (van wie?), en als je zo’n bewering dan enige kracht kunt bijzetten door zonder problemen een enkel coupletje uit zo’n vergeten nummer op te dreunen.
Interessanter dan de grote artiesten die de meeste mensen wel kennen vind ik de obscure underground-artiesten, en eigenlijk nog interessanter dan deze underground-artiesten vind ik de one-hit wonders. Artiesten of bandjes met één geweldige hit, die dan vervolgens volledig in de vergetelheid raken. Wat te denken van jaren 90 hitjes als Deee-Lite’s “Groove is in the Heart” of 2 in a Room’s “Wiggle It”. (Wedden dat vrijwel iedere lezer boven de 25 deze nummers nu al direct zit mee te neuriën?) Of in Nederland Höllenboer’s “Busje Komt Zo”: eventjes superhot, en met een refreintje dat iedereen nog jarenlang kan meezingen. Maar voordat je precies weet wie de personen achter dit aanstekelijke deuntje nu eigenlijk zijn, heeft het grote publiek al haar interesse verloren.
- Een internationale opsomming van dergelijke artiesten-met-slechts-één-hit is te vinden op http://www.onehitwondercentral.com/
En zo’n zelfde lijst, maar dan puur gericht op Nederland:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Eendagsvlieg_(muziek)
Deze one-hit-wonders dragen in Nederland de misschien net iets minder vleiende, maar dan toch zeker niet minder treffende naam “eendagsvlieg”. Wat een prachtige term! En dan vooral omdat de verhalen erachter zo mooi zijn. Vaak volledig uit het niets komt iemand ineens vol in de spotlights, veelal door puur toeval. En net op het moment dat zo iemand langzaamaan zelf in zijn of haar eigen talent danwel grootsheid begint te geloven, is het alweer voorbij.
Wat te denken van alle soapsterren die de laatste jaren de revue zijn gepasseerd, of alle Onbekende Nederlanders die via real-life soaps als De Gouden Kooi of Big Brother hoopten de definitieve overstap naar Bekende Nederlander te kunnen maken. Maar het grote publiek is kiezelhard, en ons lange-termijn geheugen voor wat we ooit best leuk vonden houdt bepaald niet over. Om het concreet te zeggen: we vergeten snel! En bij afwezigheid van echte talenten voor deze sterren-in-spe (of bij afwezigheid van concrete mogelijkheden om hun initiële successen te kunnen uitbouwen), blijft het succes voor deze personen vaak beperkt tot slechts een korte-maar-heftige oprisping van bekendheid. En dus niet tot de langdurige en succesvolle carrière waar zij waarschijnlijk op hoopten toen het eventjes zo goed ging.
Het poker is geen uitzondering! Ook hier zijn voldoende voorbeelden te vinden van spelers die één keer een geweldig resultaat wisten neer te zetten – maar die daarna nooit middels goede vervolgresultaten konden aantonen dat hun uitzonderlijke prestatie meer was dan slechts een ‘lucky punch’.
Wat te denken van De-Man-Die-Het-Poker-Veranderde: Chris Moneymaker. Het prachtige verhaal van iemand die met slechts 38 virtuele dollars (die hij eigenlijk niet eens bezat!) het WSOP Main Event wist te winnen – en daarmee pokergeschiedenis schreef. Chris leek eventjes een genius, en zo begon hij zich langzamerhand ook steeds meer te gedragen. Maar kijk de desbetreffende ESPN uitzendingen nog maar eens goed terug! Dan zie je toch vooral een man die veel slechte calls maakt, die met vrij doorzichtige bettingpatronen zijn hand pleegt weg te geven, die waarschijnlijk meer tells heeft dan u & ik bij elkaar, en die toch vooral middels een paar cruciale suckouts de meest felbegeerde titel in het poker bij elkaar wist te spelen. En die zo dus inderdaad geschiedenis schreef… maar later nooit kon aantonen dat hij ook écht meer was dan slechts een OK speler die toch vooral erg goed gerund had.
Een misschien nog wel beter voorbeeld: Robert Varkonyi. Hij was de eerste amateur ooit die het hoofdtoernooi van de World Series wist te winnen, in 2002 om precies te zijn. Een schijnbaar zo slechte speler, dat Phil Hellmuth al lang van tevoren had aangekondigd zich te laten kaalscheren indien de man met dat vreemde brilletje tegen alle odds in toch zou overwinnen. En aldus geschiedde! Maar hoe vaak Robert zich later ook met zijn vrouw Olga bij de meest obscure toernooitjes liet zien, nooit meer kon hij een prestatie neerzetten die ook maar enigszins in de schaduw kon staan van zijn baanbrekende overwinning. De beste prestatie sindsdien behaalde hij eigenlijk pas zeer recent, toen hij vorige maand in de Venetian een $500 deepstack toernooi wist te winnen voor $65,032. Zeker niet slecht natuurlijk – maar niet eens in de buurt komend van zijn toenmalige prijs van $2 miljoen. Want, alle cijfers bij elkaar voegend: In de (zeer lange!) tijd sinds zijn historische overwinning wist hij slechts $254,104 aan zijn live prijzengelden toe te voegen. En dat is wel erg magertjes voor ruim acht jaar alle grote toernooien afstruinen.
Bij de al genoemde Chris Moneymaker is dit niet anders. In de zeven jaar na zijn overwinning van $2.5 miljoen, wist hij in het daarop volgende jaar nog een acceptabel bedrag bij elkaar te spelen van $244,239. Maar in alle daarop volgende jaren haalde hij nooit meer dan $100,000, en in één jaar (2005) verdiende hij zelfs geen enkele dollar! Belabberde prestaties natuurlijk voor iemand die tot op de dag van vandaag Team PokerStars Pro is – en die derhalve onder ongetwijfeld riante voorwaarden de wereld kan rondreizen voor grote toernooien of interessante televised freerolls.
Dat geldt niet voor de winnaar van de allergrootste prijs uit de geschiedenis van het live poker, Jamie Gold. Toen hij in 2006 liefst $12 miljoen won met zijn overwinning in het WSOP Main Event, was de pokerwereld flabbergasted. Hier zat een man die werkelijk alles anders deed dan vrijwel iedere ‘serieuze’ pokeraar zou doen. Hij praatte onophoudelijk aan de tafel, lachte zijn tanden bloot, en liet geen mogelijkheid onbenut om zijn tegenstanders te ‘zuigen’ of te kleineren. Meer dan welke nieuweling tot dan toe ooit had gedaan zocht Gold de grenzen van de ethiek op, en hij deed iets wat ongekend was in de geschiedenis van het televised poker: in cruciale spots vertelde hij precies aan zijn tegenstanders of hij aan het bluffen was of niet! Keer op keer weigerden zijn opponenten te geloven dat deze vreemde man inderdaad de exacte waarheid vertelde, en zo blufte Gold zich naar de grootste prijs uit de pokerhistorie.
Zeker gezien zijn achternaam (van Moneymaker naar Gold – hoe kon het mooier!) en zijn kwajongensachtige uitstraling, leek niets deze instant star een geweldige toekomst in de weg te staan. Echter, al direct na zijn overwinning verslechterde zijn naam – die toch al niet heel goed was door twee of drie naar valsspelen riekende incidentjes tijdens het toernooi – nog verder toen hij een vriend weigerde het schijnbaar afgesproken percentage van zijn prijzengeld uit te keren. (Waarna een slepende rechtszaak volgde met veel moddergooien over en weer.) Een teken aan de wand was dat Jamie zich uiteindelijk moest tevredenstellen met het toch zeer bescheiden Bodog als sponsor – en dat als uithangbord van hem, de wereldkampioen! Gold vertoonde zich frequent in dure partijen, maar werd daar unaniem gezien als de vis. (Wat ook wel bleek uit zijn resultaten.) En na uiteindelijk gedropt te zijn door Bodog, was er kennelijk geen enkele interesse van serieuze partijen, waardoor hij in 2009 tekende bij waarschijnlijk de enige sponsor die hem nog wilde hebben: Aced.com. Op dat moment was de man-met-de-grootste-prijs-ooit vaste bespeler bij kleine & medium cash games door het land. Het verhaal deed zelfs de ronde dat van zijn $12 miljoen (danwel $6 miljoen, uitgaande van uitbetaling van de afgesproken 50% aan zijn voormalige vriend & percentagehouder Crispin Leyser) niets meer zou zijn overgebleven.
En wie zijn prijzengelden goed bekijkt, zal zich hierover niet al te zeer verbazen. Immers, van zijn gewonnen prijzengeld van $12 miljoen wist Jamie in ruim vier jaar deelnemen aan alle dure live events het – zeker voor grote pokeraars – schamele bedrag van slechts $129,832 toe te voegen. Niet echt in lijn met de grote mond die hij zowel aan als buiten de pokertafels vaak tentoonspreidde! Immers, het gaat hier om een gemiddelde van exact $32,458 per jaar… nauwelijks voldoende dus voor de inkoop van een enigszins serieus Main Event.
En daarmee het ultieme bewijs dat zijn overwinning inderdaad de fluke was die vele mensen al vermoedden.
Elke week beschrijft Rolf Slotboom, Team captain van Team Holland Poker, zijn leven als pokerspeler en alle ervaringen, kennis en anekdotes die daarbij horen. Heb je zelf vragen of interessante pokerhandjes die je graag besproken ziet worden, stuur deze dan op naar [email protected]
Vanwaar een vrij negatief blog over “losers” Rolf? ik mis het moraal van het verhaal een beetje.. oké eendagsvliegen, maar wat probeer je nu eigenlijk duidelijk te maken met deze opsomming van feiten?
Vanwaar een vrij negatief blog over “losers” Rolf? ik mis het moraal van het verhaal een beetje.. oké eendagsvliegen, maar wat probeer je nu eigenlijk duidelijk te maken met deze opsomming van feiten?
Prima stukje. Ik denk dat we Shchmelelev straks ook in dit rijtje kunnen zetten met zijn prestatie in het $50k event. Welliswaar 2e geworden in de HU, maar runde enorm goed (van wat ik op de beelden zag). En zijn tells in de HU waren volgens mij zo enorm duidelijk…
Prima stukje. Ik denk dat we Shchmelelev straks ook in dit rijtje kunnen zetten met zijn prestatie in het $50k event. Welliswaar 2e geworden in de HU, maar runde enorm goed (van wat ik op de beelden zag). En zijn tells in de HU waren volgens mij zo enorm duidelijk…
Lekker hoor mierenneuken.
Net als Rhea snap ik ook niet waar je heen wil
Lekker hoor mierenneuken.
Net als Rhea snap ik ook niet waar je heen wil
@ Rhea & Jeweetwelwie:
Waarom jullie een ‘moraal’ verwachten, of kennelijk aannemen dat ik ergens heen zou willen, weet ik niet. De titel van dit stuk heet “Eendagsvliegen” – en in dit stuk bespreek ik een paar bekende pokeraars die mogelijk aan deze k
@ Rhea & Jeweetwelwie:
Waarom jullie een ‘moraal’ verwachten, of kennelijk aannemen dat ik ergens heen zou willen, weet ik niet. De titel van dit stuk heet “Eendagsvliegen” – en in dit stuk bespreek ik een paar bekende pokeraars die mogelijk aan deze k
Normaal gesproken wil je met je stukjes altijd wel ergens heen maar opeens stopt het abrupt en dat vind ik best jammer 🙂
Normaal gesproken wil je met je stukjes altijd wel ergens heen maar opeens stopt het abrupt en dat vind ik best jammer 🙂
Weer een mooie column Rolf, altijd leuk om dit soort feitjes te lezen
Weer een mooie column Rolf, altijd leuk om dit soort feitjes te lezen
Leuke column Rolf met voldoende Kadanz! 😉
Ik zie wel op de onehitwonder website toch een paar opvallende namen staan. Soft Cell bijvoorbeeld is toch geen one-hot wonder? En ook Kate Bush, Godley & Creme, Frankie Goes to Hollywood en The Korgis zou ik zo niet willen betitelen.
Romeo’s Tune van Steve Forbert is zondermeer een leuk nummer maar mijn persoonlijke favoriet blijft nog steeds “Listen to me”.
Leuke column Rolf met voldoende Kadanz! 😉
Ik zie wel op de onehitwonder website toch een paar opvallende namen staan. Soft Cell bijvoorbeeld is toch geen one-hot wonder? En ook Kate Bush, Godley & Creme, Frankie Goes to Hollywood en The Korgis zou ik zo niet willen betitelen.
Romeo’s Tune van Steve Forbert is zondermeer een leuk nummer maar mijn persoonlijke favoriet blijft nog steeds “Listen to me”.
Tainted Love, meer kon ik er niet verzinnen, toch ff gegoogled en de band heeft ook maar 2 jaar bestaan, dat wist ik trouwens niet.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Soft_Cell
Een leuke column, altijd te kort.
Tainted Love, meer kon ik er niet verzinnen, toch ff gegoogled en de band heeft ook maar 2 jaar bestaan, dat wist ik trouwens niet.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Soft_Cell
Een leuke column, altijd te kort.
He Rolf. Leuke collumn en leest lekker weg, maar ook ik heb het gevoel dat het niet helemaal af is. Het stopt opeens terwijl ik nog een soort clue of advies had verwacht. Dat kan je soms hebben toch, dat de lezers iets unaniem vinden en dat jij dat vervolgens zelf niet zo ziet. Niks mis mee verder.
Overigens vind ik dat je Jerry Yang ook had moeten noemen. Die man heeft in 2007 gewonnen en zich vervolgens het hele jaar en heel 2008 nergens vertoond om pas in 2009 weer een beetje mee te doen.
Overigens was hij in de finale tafel wel gewoon echt aan het stampen. Zou je niet van hem verwachten.
Geen idee of hij een eendagsvlieg is want ken zijn resultaten niet, maar het lijkt er wel op.
Heel iets anders: David Oppenheim is ook een grote serieuze high stakes cash game speler, maar ik heb nog nooit een goede move van die man gezien. Niet verdedigend, niet aanvallend. Sommige mensen runnen gewoon goed en bij hem heb ik sterk dat gevoel.
Maar ben niet helemaal op de hoogte hoor, maar op basis van de beelden ben ik in elk geval niet overtuigd.
Jij ?
He Rolf. Leuke collumn en leest lekker weg, maar ook ik heb het gevoel dat het niet helemaal af is. Het stopt opeens terwijl ik nog een soort clue of advies had verwacht. Dat kan je soms hebben toch, dat de lezers iets unaniem vinden en dat jij dat vervolgens zelf niet zo ziet. Niks mis mee verder.
Overigens vind ik dat je Jerry Yang ook had moeten noemen. Die man heeft in 2007 gewonnen en zich vervolgens het hele jaar en heel 2008 nergens vertoond om pas in 2009 weer een beetje mee te doen.
Overigens was hij in de finale tafel wel gewoon echt aan het stampen. Zou je niet van hem verwachten.
Geen idee of hij een eendagsvlieg is want ken zijn resultaten niet, maar het lijkt er wel op.
Heel iets anders: David Oppenheim is ook een grote serieuze high stakes cash game speler, maar ik heb nog nooit een goede move van die man gezien. Niet verdedigend, niet aanvallend. Sommige mensen runnen gewoon goed en bij hem heb ik sterk dat gevoel.
Maar ben niet helemaal op de hoogte hoor, maar op basis van de beelden ben ik in elk geval niet overtuigd.
Jij ?
@cuppie. Alhoewel “Tainted Love” verreweg de bekendste is zijn er ook nog “Memorabilia”, “Bedsitter”, “Wave Hello Say Goodbye” en in het bijzonder “Torch” uit 1983. In totaal zijn er zo’n 10 singles.
In 2002 kwam de band zelfs weer even bij elkaar en m
@cuppie. Alhoewel “Tainted Love” verreweg de bekendste is zijn er ook nog “Memorabilia”, “Bedsitter”, “Wave Hello Say Goodbye” en in het bijzonder “Torch” uit 1983. In totaal zijn er zo’n 10 singles.
In 2002 kwam de band zelfs weer even bij elkaar en m
Vul die wiki ff aan dan suit_kees 😉 Thanx!
@Macboy: Ik heb net die 50k player chshp. zitten kijken en volgens mij heeft Mizrachi daar ook geen klagen. Oppenheim oogde duidelijke lusteloos, vermoeid en ongeïnteresseerd op het einde. Maar goed je ziet maar een deel van de actie natuurlijk. Wel geinig dat Moneymaker in de ESPN intro zit, zo moest ik direct weer aan deze column denken … cirkel rond.
Vul die wiki ff aan dan suit_kees 😉 Thanx!
@Macboy: Ik heb net die 50k player chshp. zitten kijken en volgens mij heeft Mizrachi daar ook geen klagen. Oppenheim oogde duidelijke lusteloos, vermoeid en ongeïnteresseerd op het einde. Maar goed je ziet maar een deel van de actie natuurlijk. Wel geinig dat Moneymaker in de ESPN intro zit, zo moest ik direct weer aan deze column denken … cirkel rond.
Dat heb ik niet eens gezien joh. Is bovendien een toernooi en ik doelde met name op de high stakes cash games.
Dat heb ik niet eens gezien joh. Is bovendien een toernooi en ik doelde met name op de high stakes cash games.
@ Suit_Kees:
Impressive! Blij dat er meer Leo Blokhuizen hier aanwezig zijn. 😉 Vond inderdaad de opsomming op de sites niet zo juist, met ook veel erkend ‘album-artiesten’ die dan toevallig maar 1 echt grote hit hadden gehad, maar niettemin natuurlijk
@ Suit_Kees:
Impressive! Blij dat er meer Leo Blokhuizen hier aanwezig zijn. 😉 Vond inderdaad de opsomming op de sites niet zo juist, met ook veel erkend ‘album-artiesten’ die dan toevallig maar 1 echt grote hit hadden gehad, maar niettemin natuurlijk
@suitkees als het over synts gaat weet je het wel 😉 Marc almond was natuurlijk sowieso geen eendagsvlieg… Gisteren toen ik terug reed uit Namen hoorde ik op de Waalse radio: Windsurfing van ‘de windsurfers’ dat is er 1 LOL
@suitkees als het over synts gaat weet je het wel 😉 Marc almond was natuurlijk sowieso geen eendagsvlieg… Gisteren toen ik terug reed uit Namen hoorde ik op de Waalse radio: Windsurfing van ‘de windsurfers’ dat is er 1 LOL
Gaan we nou allemaal namen lopen roepen van mensen die ook eendagsvliegen zouden moeten genoemd worden, soms zelfs zonder dat de feiten grondig gechecked zijn?
Ik weet niet wat de bedoeling van de column van rolf is, maar in elk geval niet om nog meer namen naar boven te toveren.
En hoeveel EPT en WPT winnaars zijn er dan wel geen eendagsvliegen (ok, dat prijzengeld is veel minder dan die van het WSOP main event)?
Zo kunnen we wel blijven doorgaan
Gaan we nou allemaal namen lopen roepen van mensen die ook eendagsvliegen zouden moeten genoemd worden, soms zelfs zonder dat de feiten grondig gechecked zijn?
Ik weet niet wat de bedoeling van de column van rolf is, maar in elk geval niet om nog meer namen naar boven te toveren.
En hoeveel EPT en WPT winnaars zijn er dan wel geen eendagsvliegen (ok, dat prijzengeld is veel minder dan die van het WSOP main event)?
Zo kunnen we wel blijven doorgaan
Zeer jammer rolf dat het blijkt dat je deze dagen amper research doet om een onderbouwd stukje af te leveren.
Anders had je kunnen weten dat deze 2 spelers (Varkony en Gold)die jij betiteld als spelers met 1 lucky punch ook maar een heel klein volume draaien en slechts tijdens de wsop enkele toernooien rond de main event meepakken, daardoor gaat het hele onderwerp van deze column niet op want dit zijn amateurs die af en toe meedoen en niet. Doe voortaan je research want dit is zonde van pokercity zn knaken!
Zeer jammer rolf dat het blijkt dat je deze dagen amper research doet om een onderbouwd stukje af te leveren.
Anders had je kunnen weten dat deze 2 spelers (Varkony en Gold)die jij betiteld als spelers met 1 lucky punch ook maar een heel klein volume draaien en slechts tijdens de wsop enkele toernooien rond de main event meepakken, daardoor gaat het hele onderwerp van deze column niet op want dit zijn amateurs die af en toe meedoen en niet. Doe voortaan je research want dit is zonde van pokercity zn knaken!
@ Mizurami:
Inderdaad zijn er ook op EPT’s en WPT’s veel eendagsvliegen. En dat is lang geen schande: immers, beter een eendagsvlieg dan een geendagsvlieg.
@ Bastiaan:
Vraag is wie zijn research hier heeft gedaan. Immers, de heer Varkonyi heb ik
@ Mizurami:
Inderdaad zijn er ook op EPT’s en WPT’s veel eendagsvliegen. En dat is lang geen schande: immers, beter een eendagsvlieg dan een geendagsvlieg.
@ Bastiaan:
Vraag is wie zijn research hier heeft gedaan. Immers, de heer Varkonyi heb ik
@ Mizurami en Bastiaan: het is een collumn geen wetenschappelijk stuk he !
@ Mizurami en Bastiaan: het is een collumn geen wetenschappelijk stuk he !