Column Rolf: Eerste gewin is kattengespin

Mijn eerste volledige maand bij T6 Poker zit erop. Terwijl de site bezig was zich te positioneren als een serieus alternatief voor de bekende namen om zo de scepsis van buitenaf enigszins weg te nemen, en terwijl enkele mensen van binnenuit probeerden duidelijk te maken hoe aantrekkelijk onze toernooien waren door de grote overlay, probeerde ik me zo rustig mogelijk te houden en me vooral op mijzelf te concentreren. Immers, er lag een moeilijke taak in het verschiet die mijn volledige concentratie vereiste. Als expert in het full-ring spel, maar veel minder vaardig in het 6-max spel dat het exclusieve aanbod is op T6, was het aan mij om ook hier te zorgen snel een winnende speler te worden. Mijn contract gaat namelijk niet alleen om het gesponsord spelen van de grote toernooien, nee, een onderdeel is ook dat ik iedere maand veel uren maak online. En dus was het aan mij om te zorgen dat ik me tussen de 6-max specialisten staande zou kunnen houden – want anders zou de deal wel eens een stuk minder lucratief kunnen zijn dan het op het eerste gezicht leek.

Nu zag ik hier natuurlijk vooral een uitdaging in. In mijn pokerleven heb ik altijd te maken gehad met scepsis. Toen ik een succesvolle speler op de lage limieten was zei men dat ik voor de hoge limieten tekort zou komen, zowel qua persoonlijkheid als spelkwaliteiten. Toen ik zeer goed en consistent presteerde in limit hold’em zei men dat ik tekort zou komen voor het ‘Echte Mannen’ spel; pot-limit Omaha. En toen ik me simpelweg had ontwikkeld tot een top allround speler in de vrij grote cash games, zowel limit als big-bet, toen zei men dat ik dan inderdaad wel redelijk presteerde in cash, maar dat ik alles bij elkaar maar weinig had gepresteerd in toernooien.

Al deze vooroordelen heeft men uiteindelijk moeten inslikken omdat bleek dat ik, wanneer ik me inderdaad volledig focuste op een nieuwe stap of nieuwe uitdaging, uiteindelijk steeds succesvol bleek. Nu is tegenwoordig de kritiek op mij gelukkig veel minder dan vroeger, en er zullen nog maar vrij weinig mensen zijn die niet geloven dat ik ook in de shortere games succesvol zal blijken. Echter, het is zoals in het hele leven: geloven is mooi, maar het waarmaken is beter. Kortom: ik legde mezelf de druk op om me, zonder het vangnet van mijn ‘veilige’ full-ring games, minimaal een jaar lang uitsluitend op de 6-max games te richten, waarbij als ik niet goed genoeg zou zijn ik mogelijk nog wel meer zou verliezen dan ik binnenhaalde met deze hele deal. Riskant, dat zeker – maar ook wel mooi natuurlijk.

En om eerlijk te zijn: de eerste maand op T6 ging heel eigenlijk vooral erg moeizaam en stroperig. Onervarenheid in 6-max no-limit hold’em cash games, en het testen van nieuwe short stack, medium stack en big stack systemen zorgden dat ik een stuk minder ‘vast’ was dan in de online full-ring games die ik zo graag speel. Bovendien moest ik wennen aan een hele groep nieuwe / onbekende spelers, terwijl mijn absolute kracht in het poker juist het spelen tegen bekenden of regulars is, zelfs als het spelers van hoge kwaliteit zijn. Echter, naar het eind van de maand toe ging ik steeds beter presteren, vooral ook omdat de tegenstanders doorkregen dat er wel degelijk een methode zat achter mijn – in de ogen van velen vreemde en onconventionele – technieken; een opvatting die ik dan natuurlijk weer tegen hen kon gebruiken of zo U wilt, misbruiken. Al met al zorgde dat voor een klein plusje over mijn eerste maand cashgames. En feitelijk was dit beter dan ik had verwacht, alhoewel bepaald geen vetpot in relatie tot het aantal gemaakte uren én de hoogte van de inzetten.

Minstens net zo moeizaam gingen de toernooien. Hoewel er een dikke overlay was in vrijwel ieder event, en hoewel mijn game plan in zowel de rebuyfase als in het freeze-out gedeelte zonder enige twijfel voor een ruime edge zouden moeten zorgdragen, zat het me bepaald niet mee. Ik speelde zo’n 30 tot 35 toernooien – en won er niet één! Dit ondanks een combinatie van solide spel / nooit een vroege uitschakeling met een duidelijke playing to win approach in de laatste fasen. Echter, steeds op het moment dat de echte prijzen werden verdeeld viel ik af, met als gevolg een recordaantal bubbles (op een gegeven moment zelfs vier op een rij!) en veel meer 12^e, 8^e en 7^e plaatsen dan ik gewend ben. Mijn beste resultaat was slechts een vijfde plaats, en al met al betekende dit weinig geld, veel verspilde uren en als gevolg daarvan vooral veel frustratie. Echter, ik besefte mij maar al te goed dat ik in mijn toernooicarrière tot nu toe vooral veel voorspoed heb gehad en een stuk meer outdraws heb uitgedeeld dan ik er ontvangen heb. Dus het feit dat ik nu keer op keer op de cruciale momenten onderuit ging met vaak de beste hand, wel, dit zag ik weliswaar als vervelend – maar toch ook als niet meer dan normale fluctuatie.

Gelukkig heb ik net de ommekeer gehad. In de €250,000 guaranteed maakte ik een prachtige play in de beginfase, waarbij ik middels enkele subtiele acties een tegenstander zijn KQ schromelijk liet overspelen. Mijn stack solide uitbouwend vanaf dat moment, en middels twee lucky pots (AJ versus A9 op een J99 flop waarbij ik in een pot voor 20% van mijn stack een runner runner flush maakte, en met A2 versus KK eveneens voor 20% van mijn stack waar ik getrapt werd in een blinds only confrontatie maar gelukkig een aas flopte) kreeg ik met nog 25 spelers te gaan de chiplead – en ik was niet meer van plan die weg te geven.

En inderdaad, tot aan de laatste drie spelers hield ik de chiplead. Maar toen dubbelde ik de shortstack op middels een ongelukkig getimede move met mijn trademark “kleine kaartjes” (die nu eens de big cards van de tegenstander niet konden kloppen). En met na die verloren pot nog steeds 28% van het totale aantal chips, maakte ik exact dezelfde play als in het begin van het toernooi. Wederom tegen KQ, en wederom met een AJ kreeg ik mijn los-agressieve opponent “4color” (een bekende high-stakes speler) zover om met slechts die koning-vrouw een vierde (!) raise te maken; all-in. Winst had mij de absolute chiplead gegeven three-way, maar helaas: een koning flopte om mij uit te schakelen en om 4color een headstart te geven voor de winst die hij slechts twee handjes later ook inderdaad binnen had.

Maar, met een prijs van €21,820, met afstand de grootste prijs die ik ooit heb gewonnen in een online toernooi, mocht ik niet klagen natuurlijk. Natuurlijk heb ik op T6, of welke andere site dan ook, nog steeds geen enkel multi-table toernooi gewonnen. Maar na mijn mooie serie van finaletafels zonder substantiële beloning had ik nu dan eindelijk ook een financieel aansprekend resultaat binnen, die in één klap mijn eerste maand T6 tot een zeer succesvolle had gemaakt. Een beloning voor mijn rust en doorzettingsvermogen – dat zeker. Al was een heel klein beetje fortuin of zelfs maar ‘geen pech’ bij de laatste drie spelers natuurlijk welkom geweest, want dan had ik pas echt de champagne kunnen ontkurken. Nu moet dat nog maar even wachten tot ik eindelijk een grote toernooititel binnenhaal online. Maar ik heb de hoop en verwachting dat dit niet meer ver weg is en dat ik dus eindelijk die titel zal binnenhalen waar ik nu al zo lang op zit te wachten.

Het is een vreemd gezicht: iemand als ik die altijd puur voor de eerste plaats speelt – maar die nu al ruim een jaar lang, zowel live als online, een berg finaletafels binnenhaalt maar geen enkele winst. Al met al goed voor financiële en emotionele stabiliteit en jazeker, ook wel degelijk een bevestiging van goede en solide prestaties. Maar mijn eergevoel zegt dat ik titels wil winnen – en of dit nu live is of online, ik hoop dat dit snel gebeuren gaat.