Column Rolf: Leerproces

Een overstap naar een nieuwe functie zorgt gewoonlijk voor veranderingen op allerlei gebied. Ik was jarenlang gewend geweest te doen wat ik maar wilde, en op welk moment ik het wilde. Mijn jaren als cashgame prof waren hier wel het schoolvoorbeeld van. Hoewel ik werkelijk geen avond miste in het HC en altijd superstipt op tijd aanwezig was, het was nog altijd mijn keuze om te verschijnen of niet. En later, toen ik mij steeds meer ging ontwikkelen in de richting van schrijver / columnist, tja toen had ik in principe wel deadlines. Maar omdat ik alles altijd ruim van te voren schreef was er slechts zeer zelden sprake van enige druk, en kon ik mijn dagen meestal indelen zoals ik dat zelf fijn vond. Vandaar dus ook al die tweets over Rolf die weer eens zit te chillen in de tuin! 🙂 

Verantwoording aan grote groep

Nu ik ben toegetreden tot de PokerBond en daarmee verantwoording heb af te leggen aan een veel grotere groep mensen dan alleen mijzelf, is dit allemaal beduidend anders geworden. Steeds meer zal ik acte de présence moeten geven op gelegenheden waar ik puur vanwege mijn functie niet mag ontbreken. Zal ik situaties ervaren waar ik door derden beoordeeld wordt, of waar door media of door leden van mijn organisatie impliciet danwel expliciet wordt verlangd dat ik actie onderneem.

Het is een realiteit waar ik bewust voor heb gekozen, en waarover ik mij dan ook geenszins zal beklagen. Immers, mijn vrijheid van de afgelopen jaren om te doen en te zeggen wat ik wilde was dusdanig groot, dat ik dit op geen enkele manier ooit normaal ben gaan vinden. Sterker: ik heb me altijd bevoorrecht gevoeld. En dat voel ik mij nog steeds – ook nu ik vrijwillig een gedeelte van deze vrijheid heb opgegeven.

De overstap van het poker waar ikzelf centraal stond naar het strijden voor de belangen van de pokercommunity als geheel is eigenlijk niet zo’n heel vreemde. Immers, op jonge leeftijd ben je over het algemeen iets meer gericht op het profileren van jezelf, en het bereiken van zo veel mogelijk roem danwel geldelijk gewin. Ik was hierin geen uitzondering! Dat gezegd hebbende, was mijn rechtvaardigheidsgevoel of mijn visie over hoe dingen ‘horen’ te zijn iets sterker aanwezig dan bij de gemiddelde pokeraar. En ook zag ik mijzelf de laatste jaren steeds vaker dingen doen voor het algemeen belang.

Vandaar dus ook dat in de ogen van zo veel mensen mijn overstap naar de PokerBond zo logisch is, en vandaar ook dat de reacties zo overwegend positief van aard zijn geweest. Maar dat betekent niet dat alles vanaf nu alleen maar smooth zal gaan verlopen. Immers, omdat vele mensen van mij verwachten dat ik ‘de boel in Den Haag wel even ga opschudden’ of op korte termijn spijkers met koppen zal slaan, is de kans uiterst groot dat (zeg, net als bij voormalig wetenschapper / polemist / columnist Ronald Plasterk die plotseling zijn kritische oog van de buitenstaander besloot in te ruilen voor het pluche van de politiek) ik te maken zal krijgen met teleurgestelde reacties van mensen die veel sneller concrete resultaten willen zien, of die de scherpe toon missen die ik nog wél had toen ik vanaf de buitenkant lekker ongenuanceerd kon schoppen tegen alles wat niet goed zou zijn.

Eerst rustig inwerken

In het kader van mijn leerproces heb ik gepoogd de eerste maand mij rustig te laten inwerken, mijzelf goed in te lezen in de materie en in plaats van de hele tijd maar te zeggen hoe alles zou moeten toch vooral heel goed te luisteren. Immers, politiek is een vak waarbij dossierkennis uiterst belangrijk is, en waarbij gewoonlijk het meeste resultaat wordt geboekt indien je de juiste ingangen hebt. Plus, erg belangrijk: de mensen met wie je overleg of strijd hebt, moeten je iets gunnen – en dat gebeurt toch vooral indien jij hen ook iets gunt. Een oude uitspraak van mijn vader spookte de afgelopen weken regelmatig door mijn hoofd: “Je vangt meer vliegen met stroop dan met azijn.” En hoezeer ik ook altijd een pesthekel heb gehad aan dit soort slappe one-linertjes van mijn pa, zoals wel vaker bleek het waarheidsgehalte van dit zinnetje ook nu weer een stuk groter dan ik toentertijd wilde erkennen.

Wind mee

En daarbij hadden wij als PokerBond natuurlijk ook flink de wind mee! Immers, mijn toetreden tot de Bond was nog nauwelijks bekend gemaakt, of staatssecretaris Fred Teeven kwam met een beleidsvisie (pdf) die voor een groot gedeelte de gevoelens van de pokeraars verwoordde, en dus feitelijk de stap in de richting was waar pokerend Nederland al zo lang voor streed. Een brief die verscheen precies op het moment toen ik in functie trad! En in plaats van het rustig inlezen zoals ik dit eigenlijk had gepland, was het nu dus taak om zo spoedig mogelijk de juiste acties te ondernemen. Nadat ik in korte tijd de Raad van advies had geformuleerd, was het aan ons om in complete samenspraak met deze groep zo goed mogelijk duiding te geven aan de beleidsvisie van Teeven, met aanpassingen of verbeteringen op enkele cruciale punten. Op 5 april hadden we onze visie (pdf) klaar, en konden we die delen met de relevante politieke groeperingen of bewindsvoerders. Feitelijk net zoals andere belangenorganisaties of lobbygroepen dit deden (soms dus met zeer tegengestelde belangen dan waar wij voor staan), en die op hun manier probeerden politici te informeren – danwel te beïnvloeden.

First-timer op Binnenhof

Het resultaat: afgelopen woensdag 13 april was ik voor het eerst in mijn leven op het Binnenhof in Den Haag. Samen met Teun van Gestel bezocht ik het “Algemeen Overleg Kansspelen”, waar afgevaardigden van alle grote politieke partijen hun mening gaven over het voorgestelde, en minder restrictief / niet iets liberaler beleid. Niet alleen was dit mijn eerste keer op het werkelijk prachtige Binnenhof, het was ook de allereerste keer dat ik live zo’n politiek overleg bijwoonde. En hoewel dit overleg later door Lea Bouwmeester als “teleurstellend” zou worden omschreven omdat vanwege de veelheid aan onderwerpen & de beperkte tijd er een vervolgoverleg diende te komen, ikzelf vond alles uiterst interessant. Gezeten in het publiek van de kleine Troelstrazaal had ik uitstekend zicht op wat mij gewoonlijk nog meer interesseert dan de concrete uitspraken van de politici, namelijk hun non-verbale communicatie & lichaamstaal. Erg interessant om te zien hoe bepaalde politici reageren op opmerkingen van collega’s met een andere politieke kleur, of hoe politici elkaar op persoonlijk vlak juist erg goedgezind lijken zelfs als hun politieke opvattingen nogal ver uiteen liggen. Teun van Gestel heeft van dit overleg een uitgebreid verslag geschreven, met enkele in het oog springende citaten van de hoofdrolspelers: Fred Teeven, Bart de Liefde, Lea Bouwmeester, Rik Janssen, Ineke van Gent, Louis Bontes, Kees van der Staaij, Andre Rouvoet, Gerard Schouw en Madeleine van Toorenburg.

Ervaringsdeskundige uit buitenland waarschuwt Nederland

Heel belangrijk wat betreft toekomstig beleid is de visie van iemand die velen van jullie mogelijk niet kennen: Andre Wilsenach. Hij is CEO van de Gambling Control Commission van het Kanaaleilandje Alderney. Dat lijkt misschien niet imponerend, gezien de geringe grootte van dit eiland, maar omdat er daar zoveel grote gokbedrijven zijn gevestigd is zijn rol ook internationaal gezien een uiterst belangrijke. In het Financieel Dagblad (pdf) wees hij erop dat bij de verlening van vergunningen het van zeer groot belang is dat dit aantal aanbieders niet te klein zal zijn. En in een door mij bijgewoond seminar gaf hij een werkelijk geweldig overzicht (ppt) van de mogelijke valkuilen voor de Nederlandse overheid als men het nieuwe beleid niet op juiste wijze gaat implementeren. Uiterst leerzaam dus – niet alleen voor mij, maar waarschijnlijk ook voor de vele Nederlandse beleidsbepalers die aanwezig waren, waaronder ook de andere spreker van die avond Benjamin Jansen.

Leerproces op hoge snelheid

Verder was het de afgelopen maand van mijn kant vooral erg veel lobbyen, danwel leren te lobbyen. Vanzelfsprekend zult u van deze lobbyprocessen weinig terugvinden in deze kolommen – immers, lobbyen dient gewoonlijk toch vooral achter gesloten deuren plaats te vinden, danwel in de wandelgangen. Meer in de openbaarheid was de recente fotoshoot door Maudy van Hooft met de twee andere leden van de PokerBond, de al genoemde Teun van Gestel & Martijn Paulen. De eerste twee foto’s zijn vanaf deze zaterdag online op de site van de PokerBond, en een heel arsenaal pics hebben we achter de hand voor aankomende perspresentaties of stukken in de media.

Met andere woorden: het grondwerk lijkt gedaan. De Raad van Advies heeft al op twee punten zijn nut bewezen. In de eerste plaats wat betreft de aanpassingen bij onze aanbevelingen op Teeven’s beleidsvisie. En daarnaast is deze Raad ook geraadpleegd voor enkele kleine wijzigingen m.b.t. de aanstaande Dutch Open, om ook dit evenement zo succesvol mogelijk te maken – met de allure die hoort bij een Nederlands Kampioenschap.

Het zal duidelijk zijn: met al deze ontwikkelingen is mijn leerproces er eentje op tamelijk hoge snelheid, en onder flinke druk. Om maar weer eens een voetbalanalogie uit de kast te halen: van rustig rijpen is voor mij helaas geen sprake – ik moet er als ‘jonge speler’ direct staan. Gelukkig hebben we als Bond flink de wind mee, en het is aan ons om bij al deze overwegend gunstige ontwikkelingen flink door te pakken. Met als uiteindelijk doel: er voor het Nederlandse poker net ietsjes meer uit te slepen dan zonder onze inspanningen zou zijn gebeurd.