Mijn eerste jaren als pokerprof was ik een pure cash game grinder oude stijl. Dat wil zeggen: Ik was vrijwel iedere dag in het casino, gedroeg me keurig, en speelde alleen in de softe cash games volgens een superstrakke tactiek – wachtend op die ene tophand waarmee ik door mijn zwakke tegenstanders zou worden afbetaald. Iedere dag, week of maand een vrij bescheiden winst boeken, dat was het idee – en inderdaad, al die kleine winstjes bij elkaar hadden zich aan het eind van het jaar eigenlijk altijd wel uitgebreid tot uitstekende cijfers.
Toen ik een eenmalig uitstapje richting het toernooipoker maakte, kon ik mijn strakke en nogal nitty cash game imago enigszins te gelde maken. Gebruikmakend van een op dat moment in het toernooipoker vrij ongebruikelijke kamikaze-tactiek, beukte ik me naar de winst in de Holland Casino Pokerkampioenschappen. Plannen om verder te gaan in het toernooipoker had ik echter niet, omdat het cashgamen mij te lief was, en omdat ik bovendien erg veel jobs had aangenomen als schrijver / columnist / reporter – en die waren simpelweg niet te combineren met live toernooipoker.
Toen ik na mijn bekende conflict met Simpel Media in 2006 alsnog actief werd als toernooispeler, maakte ik in mijn tot dan toe grootste toernooi ooit (het Main Event van de Master Classics) wederom gebruik van mijn overrompelings- danwel kamikaze-tactiek. Ik speelde dit event niet om een mooie cash te halen of om ver te komen, nee ik had slechts één enkel doel: winnen. Dus na wel gewoon strak te zijn begonnen op dag 1 en 2, besloot ik dat vanaf het moment dat op dag 3 de antes substantieel werden, ik als een totale maniak tekeer zou gaan om zo mijn kansen op winst te maximaliseren – zelfs als dit enigszins ten koste zou gaan van mijn verwachtingswaarde danwel EV voor dit event.
Men kende mij niet meer terug! Wat was er toch gebeurd met die altijd rustige, kalme, nooit-out-of-line-jongeman die bij showdowns eigenlijk altijd wel de beste kaart had? Want nu zat er ineens een totale wildeman in die zelfde stoel. Iemand die als een dwaas al zijn geld erin zat te pompen, die bij showdowns eigenlijk steeds achter lag en die dan als een zultkop tegen de dealer luidkeels ging roepen om kleine kaartjes of heel veel schoppetjes… en die ze dan door een mirakel meestal ook nog kreeg. Met andere woorden: Beste Rolf toch… What went wrong?
Nou ja, in alle eerlijkheid eigenlijk niet zoveel. Aangezien dit het eerste grote toernooi in Nederland was dat op prime time werd uitgezonden, wist ik dat er niet alleen grote waarde zat in het winnen van dit event, maar ook in het simpelweg met gedurfde, gekke of aparte acties mijzelf bekend maken in de huiskamers van Nederland. Met soms wat irritant gedrag, maar toch vooral met kleurrijke acties, leuke one-liners en een heel aparte speelstijl, zat eigenlijk iedereen wel aan de buis gekluisterd. Zo was de naam van Rolf de Maniak in één klap gemaakt.
Het was in deze setting dat de beruchte 5
4 “Kleine Schoppetjes” hand zich afspeelde. Ik had me van de absolute shortstack in slechts een paar handjes tijd opgewerkt naar een licht bovengemiddelde stack, met nog zo’n 17 spelers over. Toen de enige twee spelers die mij hadden gecoverd hun kaarten hadden gefold, besloot ik maximale druk te zetten op alle overgebleven spelers. De blinds waren net omhoog gegaan naar 4,000-8,000, met ook voor het eerst een echt serieuze ante (1,000). Met een stack van ongeveer 220,000 besloot ik een gigantische, ja mogelijk zelfs belachelijke open raise naar zo’n 88,000 te maken. Ik dacht: Als ik de 21,000 aan blinds & antes aan mijn stack kan toevoegen, en zo mijn stack verder kan vergroten ten opzichte van de spelers links, dan kan ik vanaf dat moment in alle potjes dat de twee grote stacks rechts van mijn hebben gepast, een echte bully-tactiek toepassen. Immers, ik zou dan mijn opponenten links altijd de druk laten voelen van het moeten spelen voor de hele stack. En dat gezeten aan de TV-tafel, waarbij een vroege uitschakeling een prijs van misschien slechts €18,000 of €20,000 zou opleveren, terwijl de eerste plek niet minder dan zeven ton was! Ik dacht: In deze situatie is geen mens zo gek om met minder dan AK of een paar tienen zijn geld erin te gooien.
Maar dat had ik dus niet goed gezien! Want met slechts een AT offsuit besloot Menno Vlek mijn gigantische open raise all-in te reraisen naar zo’n 180,000. Misschien was uiteindelijk mijn belachelijk grote raise dan toch nog niet groot genoeg geweest. Want later bedacht ik me dat Menno hier waarschijnlijk dacht nog fold equity te hebben. Terwijl als ik gewoon meer dan 100,000 had gemaakt, hij wist dat hij feitelijk all-in aan het callen was met zijn – zeker in dat geval zeer marginale – hand. Ihad n dat geval waarschijnlijk gewoon zijn AT gefold had. Hoe dan ook, met mijn 54 had ik zelfs tegen een groot pocket paar nog bijna de juiste odds om te callen, en zeker als er dus ook een kans bestond dat mijn opponent hier niet met een paar zat, was folden natuurlijk geen optie meer.
Na heel wat show & theater van mijn kant (“Ai ai ai, wie is er nou ook zo stom om met totale bagger zo’n belachelijke open raise te maken? Nou ja, dan ga ik er nu ook maar volledig voor, jongen – ik ga proberen met mijn vijf hoog je azen te kraken”) en nog meer show toen ik zijn AT zag (“Oooooh! Kijk eens aan, we zijn live – één vijf of één vier is gewoon genoeg! Héél veel schoppetjes & kleine kaartjes. Loeki, je kan het, concentreer je. Heel veel schoppetjes!”), was het iedereen wel duidelijk – hier waren twee dwazen aan het werk. Maar tegelijkertijd waren Menno & ik hier natuurlijk wel prachtige TV aan het maken. En voeg daarbij het spelverloop waarbij we beiden niets flopten, Menno vervolgens al enigszins juichend wegliep toen de T op de turn hem top paar gaf (om meteen daarna te zien dat ik een backdoor flush draw had opgepakt), en waarbij ik met alle positive reinforcement die ik in me had ook inderdaad die derde schoppen op de river wist ‘op te roepen’. Een golf van verbazing ging door het publiek, Menno sloeg keihard met zijn vuist op tafel, de toeschouwers (waaronder zeer veel jongens met financiële belangen omdat ze procenten in Menno hadden) waren woest, en ik kon mijn ogen niet geloven. Met absoluut kamikaze-poker had ik mijzelf gebeukt naar de chiplead, en mijn eerste grote internationale toernooititel leek ineens dichterbij dan ooit.
(Die ik uiteindelijk toch niet zou winnen helaas, niet in de laatste plaats door dat andere legendarische potje – waarbij met slechts 5 spelers over ik mijn A
K
niet overeind wist te houden tegen Alex Jalali’s AK, tegen de enige speler dus met (net) meer chips dan ik. Met liefst 2.25 miljoen in het midden van de slechts 3.4 miljoen totale chips in play (!) verloor ik de-pot-die-ik-eigenlijk-nooit-kon-verliezen – middels een dramatische runner runner schoppen flush).
Hoewel zowel de kijkcijfers als de amusementswaarde van de Master Classics uitzendingen geweldig waren, was pokerend Nederland toch vooral woest over het vermeende onrecht in die “Kleine Schoppetjes” pot. En hoewel ik in deze hand inderdaad verre van perfect had gespeeld, was het toch ook wel duidelijk dat ik niet alleen maar geluk had gehad. Immers, een overagressieve strijdwijze gekoppeld aan een juiste handselectie kan wel degelijk van grote waarde in toernooien zijn, vooral omdat met slechts 1 of 2 keer geluk in de reuzenpotjes, je eigenlijk direct een grote kandidaat bent voor het winnen van de titel – en daar gaat het natuurlijk allemaal om.
Toen ik in 2007 voor het eerst naar de WSOP ging, had ik mijn kamikaze-tactiek ingeruild voor een veel conservatiever strijdwijze, maar nog steeds één waarbij ik op bepaalde momenten bereid was een groot percentage van mijn stack te riskeren met relatief marginale handen – en dan vooral als ik zelf all-in zou kunnen (re)pushen. En ja hoor, toen ik bracelet winnaar Eric Fröhlich wist uit te schakelen met mijn trademark suited connectors, dit keer 98 tegen zijn AK (waarmee ondanks mijn tot dan toe extreme tightness hij mijn gigantische reraise insta-callde), toen was wederom de wereld te klein. Hoewel ik ook dit keer eigenlijk niet zo heel veel fout deed, en feitelijk precies dat deed waar de profs zo’n hekel aan hebben (preflop voor het blok worden gezet in een reuzenpot, en voor het toernooileven, tegen iemand die ze niet goed kunnen inschatten) werd ik dit keer in de internationale pers Donkey Kong gelabeld – omdat ik als een ezel mijn geld erin zou hebben gegooid.
Mij er volledig van bewust dat ik vanaf dat moment niet alleen meer in Nederland, maar nu ook internationaal als een totale maniak werd gezien, wist ik dat de push-met-niets vanaf nu nog maar zelden succesvol door mij zou kunnen worden toegepast. Vanaf dat moment greep ik dan ook terug op een meer verfijnde en ook strakke kleine-potjes tactiek, waarbij mijn overpushes gewoonlijk alleen nog maar met big hands plaatsvonden. En hoewel ik dus nu eigenlijk gewoon weer terugben bij eenzelfde superstrakke en nitty tactiek als in mijn cashgame jaren van vroeger – de reputatie van Rolf de Maniak heeft er nog maar nauwelijks onder geleden.
Iedere week verschijnt de column van Rolf Slotboom op PokerCity. Rolf is een van Nederlands beste pokerspelers en tevens een internationaal gewaardeerd schrijver van pokerboeken en artikelen.
Weer leuk stukkie
Weer leuk stukkie
Waarom krijgt deze zelfingenome idioot toch op ieder platform een kans om zichzelf te promoten. Het word tijd dat de staart een keer op zijn plaats gezet word zodat ook de leken kunnen zien wat een banaan hij daadwerkelijk is aan de pokertafel.
Waarom krijgt deze zelfingenome idioot toch op ieder platform een kans om zichzelf te promoten. Het word tijd dat de staart een keer op zijn plaats gezet word zodat ook de leken kunnen zien wat een banaan hij daadwerkelijk is aan de pokertafel.
Keem on dreaming Fortuna. Rolf schrijft leuk, is media geniek en is een zeer sterke pokerspeler. What is your problem?
Keem on dreaming Fortuna. Rolf schrijft leuk, is media geniek en is een zeer sterke pokerspeler. What is your problem?
@ Highbeem & Mark: Ik waardeer het, mannen. @ Fortuna: Bedankt voor dit fijne inzicht in de wereld van de ‘licht autisten’ – daar straalt veel respect uit. Ook de eerste post was erg mooi. Je bent een aanwinst voor PokerCity.
@ Highbeem & Mark: Ik waardeer het, mannen. @ Fortuna: Bedankt voor dit fijne inzicht in de wereld van de ‘licht autisten’ – daar straalt veel respect uit. Ook de eerste post was erg mooi. Je bent een aanwinst voor PokerCity.
hoewel ik wat grof reageer op deze “column” denk ik niet dat Rolf begrijpt wat er word bedoeld. Jij schrijft verhalen over gespeelde handen altijd in jou voordeel. Dit maakt jou arrogant maar zeker geen goede pokerspeler. Lekker medespelers afkraken in de media maakt jou al helemaal geen populaire jongen, maar dat wil je toch niet zijn toch? Ik vind het gewoon gek dat iemand als jij zoveel podia krijgt om jou orale stront te vullen in de overkill aan pokerinformatie die internet te bieden heeft.
hoewel ik wat grof reageer op deze “column” denk ik niet dat Rolf begrijpt wat er word bedoeld. Jij schrijft verhalen over gespeelde handen altijd in jou voordeel. Dit maakt jou arrogant maar zeker geen goede pokerspeler. Lekker medespelers afkraken in de media maakt jou al helemaal geen populaire jongen, maar dat wil je toch niet zijn toch? Ik vind het gewoon gek dat iemand als jij zoveel podia krijgt om jou orale stront te vullen in de overkill aan pokerinformatie die internet te bieden heeft.
Ik vind het mooi dat Rolf bij deze wat inzicht geeft in de 45s hand. Geeft wat meer inzicht in het waarom van de nogal lompe raise. ik vind de hand tegen sjors frolijk echter niet echt gedetailleerd beschreven dwz ik mis zaken als stacksizes en pos in het toernooi enzo. En dat Rolf niet echt geremd wordt door een teveel aan bescheidenheid zal hij zelf niet ontkennen maar dat hij wat te melden heeft is evident.
Ik vind het mooi dat Rolf bij deze wat inzicht geeft in de 45s hand. Geeft wat meer inzicht in het waarom van de nogal lompe raise. ik vind de hand tegen sjors frolijk echter niet echt gedetailleerd beschreven dwz ik mis zaken als stacksizes en pos in het toernooi enzo. En dat Rolf niet echt geremd wordt door een teveel aan bescheidenheid zal hij zelf niet ontkennen maar dat hij wat te melden heeft is evident.
Bescheiden ben ik inderdaad niet heel erg. Past ook niet zo bij mijn karakter, en ook niet bij hoe ik vind dat een columnist hoort te zijn. Echter, zelfkritisch ben ik echter wel – want ik ben niet alleen kritisch op anderen, maar toch vooral ook op mezelf. @ Fortuna: Als je ook in DEZE column goed leest, of zeker ook de vele voorgaande columns hier op PokerCity met een echt open mind zou bekijken… tja, dan zul je toch niet echt niet kunnen standhouden dat ik “gespeelde handen altijd in mijn voordeel” zou beschrijven. Ik verwacht die open mind niet, hoor – want daarvoor heb je in die paar posts wel *erg* veel ‘lelijke’ woorden gebruikt, en bovendien wel erg duidelijk proberen voor het voetlicht te brengen wat een slechte pokerspeler ik wel niet zou zijn. Tja, ik speel al ruim 10 jaar lang zo’n 250 dagen per jaar, dus ik zou zeggen: genoeg kansen om deze ‘banaan’ die niet kan pokeren wat centjes afhandig te maken. Nietwaar? @ Hdkeisk: Het hele Eric Froehlich verhaal staat zo uitgebreid beschreven in mijn PokerPages WSOP 2007 blog, en is door mij al eerder in een Nederlandse column analytisch behandeld, dat ik dit niet nog een keer wilde doen. Het hele verhaal + reacties is hier te vinden, tussen de pagina’s 7 & 9. http://news.pokerpages.com/index.php?option=com_simpleblog&task=view&id=2292&Itemid=0
Bescheiden ben ik inderdaad niet heel erg. Past ook niet zo bij mijn karakter, en ook niet bij hoe ik vind dat een columnist hoort te zijn. Echter, zelfkritisch ben ik echter wel – want ik ben niet alleen kritisch op anderen, maar toch vooral ook op mezelf. @ Fortuna: Als je ook in DEZE column goed leest, of zeker ook de vele voorgaande columns hier op PokerCity met een echt open mind zou bekijken… tja, dan zul je toch niet echt niet kunnen standhouden dat ik “gespeelde handen altijd in mijn voordeel” zou beschrijven. Ik verwacht die open mind niet, hoor – want daarvoor heb je in die paar posts wel *erg* veel ‘lelijke’ woorden gebruikt, en bovendien wel erg duidelijk proberen voor het voetlicht te brengen wat een slechte pokerspeler ik wel niet zou zijn. Tja, ik speel al ruim 10 jaar lang zo’n 250 dagen per jaar, dus ik zou zeggen: genoeg kansen om deze ‘banaan’ die niet kan pokeren wat centjes afhandig te maken. Nietwaar? @ Hdkeisk: Het hele Eric Froehlich verhaal staat zo uitgebreid beschreven in mijn PokerPages WSOP 2007 blog, en is door mij al eerder in een Nederlandse column analytisch behandeld, dat ik dit niet nog een keer wilde doen. Het hele verhaal + reacties is hier te vinden, tussen de pagina’s 7 & 9. http://news.pokerpages.com/index.php?option=com_simpleblog&task=view&id=2292&Itemid=0
Lol history repeats himself.
Lol history repeats himself.
Zal ook in de toekomst nog vaak genoeg gebeuren, Maikel. En dan zal ik gewoon weer steeds hetzelfde verhaal blijven vertellen als dat ik ook al die eerdere keren al vertelde. (En dan waarschijnlijk ook weer met hetzelfde resultaat, hoor… want het gebeurt slechts zelden dat iemand die met een negatieve blik ergens naar WILT kijken naar mij, zijn mening dan later besluit bij te stellen omdat hij denkt: “Tja, die argumenten van die Rolf – daar zit wel wat in. Ik had het zo nog nooit bekeken, maar hij heeft me overtuigd dat hij gewoon OK is.” Maar hoe zelden het mij ook lukt… ik blijf het proberen, hoor – met gewoon hetzelfde enthousiasme als voorheen.)
Zal ook in de toekomst nog vaak genoeg gebeuren, Maikel. En dan zal ik gewoon weer steeds hetzelfde verhaal blijven vertellen als dat ik ook al die eerdere keren al vertelde. (En dan waarschijnlijk ook weer met hetzelfde resultaat, hoor… want het gebeurt slechts zelden dat iemand die met een negatieve blik ergens naar WILT kijken naar mij, zijn mening dan later besluit bij te stellen omdat hij denkt: “Tja, die argumenten van die Rolf – daar zit wel wat in. Ik had het zo nog nooit bekeken, maar hij heeft me overtuigd dat hij gewoon OK is.” Maar hoe zelden het mij ook lukt… ik blijf het proberen, hoor – met gewoon hetzelfde enthousiasme als voorheen.)
Voor de personen die zo negatief tegenover Rolf staan. Misschien kan hij jullie niet overtuigen in zijn colums/reacties. Maar ik zou zeggen, ga eens in gesprek met Rolf bij een toernooi. Dan zie je dat Rolf niet te arogant is om gewoon even een gesprek aan te gaan en een stukje denkwijze te delen, mits je er open voor staat. Dan merk je dat hij toch over bepaalde zaken meer nadenkt dan menigeen denkt. Misschien niet altijd op een, voor anderen, juiste manier (alhoewel dit is niet misschien geloof ik :). Leuke stukjes hier Rolf.
Voor de personen die zo negatief tegenover Rolf staan. Misschien kan hij jullie niet overtuigen in zijn colums/reacties. Maar ik zou zeggen, ga eens in gesprek met Rolf bij een toernooi. Dan zie je dat Rolf niet te arogant is om gewoon even een gesprek aan te gaan en een stukje denkwijze te delen, mits je er open voor staat. Dan merk je dat hij toch over bepaalde zaken meer nadenkt dan menigeen denkt. Misschien niet altijd op een, voor anderen, juiste manier (alhoewel dit is niet misschien geloof ik :). Leuke stukjes hier Rolf.
He Rolf. Ik heb zojuist in één adem al je “legendary hands” blogs gelezen en ik moet zeggen: je bewijst eens te meer wat een sublieme schrijver je eigenlijk bent. Ik heb niet eerder gereageerd (en ook niet hoeven reageren) maar bij deze krijg je van mij één veer toegediend. Doe ermee wat je wil. Reden is het negatieve commentaar waar niemand wat aan heeft van Fortuna. De jalouzie spekt er vanaf 🙂 Typische speler die even aan tafel wil laten zien dat hij jou eruit gebluft heeft door zijn bluff te laten zien. Ik ben meer van het type Kenny: achteraf zeg ik gewoon dat je een goede fold hebt gemaakt en jij gelooft dit meteen 😉 Je bent een zeer intelligente speler. Dat blijkt niet alleen uit je analytisch vermogen, de boeken en columns die je schrijft, maar met name ook de wijze waarop je een en ander verwoordt. Je doet dat op zeer treffende, humoristische en leesbare wijze. Iedereen die het sarcasme in je posts niet ziet, alsmede je zelfreflecterend vermogen, die is gewoon jaloers. Ik kan het niet anders verwoorden. Ik hoop dat je zo door blijft gaan met schrijven, het is altijd een waar genot om te lezen en hopelijk kan ik eens bij je aan tafel plaatsnemen, want tijdens de toernooien zeggen we elkaar altijd wel gedag, maar zitten we nooit bij elkaar. Ben benieuwd naar deel 5.
He Rolf. Ik heb zojuist in één adem al je “legendary hands” blogs gelezen en ik moet zeggen: je bewijst eens te meer wat een sublieme schrijver je eigenlijk bent. Ik heb niet eerder gereageerd (en ook niet hoeven reageren) maar bij deze krijg je van mij één veer toegediend. Doe ermee wat je wil. Reden is het negatieve commentaar waar niemand wat aan heeft van Fortuna. De jalouzie spekt er vanaf 🙂 Typische speler die even aan tafel wil laten zien dat hij jou eruit gebluft heeft door zijn bluff te laten zien. Ik ben meer van het type Kenny: achteraf zeg ik gewoon dat je een goede fold hebt gemaakt en jij gelooft dit meteen 😉 Je bent een zeer intelligente speler. Dat blijkt niet alleen uit je analytisch vermogen, de boeken en columns die je schrijft, maar met name ook de wijze waarop je een en ander verwoordt. Je doet dat op zeer treffende, humoristische en leesbare wijze. Iedereen die het sarcasme in je posts niet ziet, alsmede je zelfreflecterend vermogen, die is gewoon jaloers. Ik kan het niet anders verwoorden. Ik hoop dat je zo door blijft gaan met schrijven, het is altijd een waar genot om te lezen en hopelijk kan ik eens bij je aan tafel plaatsnemen, want tijdens de toernooien zeggen we elkaar altijd wel gedag, maar zitten we nooit bij elkaar. Ben benieuwd naar deel 5.
Thanks mannen. Moet eerlijk zeggen dat ik er wel een klein beetje verlegen van werd, hoor. Ik ben iets meer gewend aan complimenten in de vorm “ja OK hij schrijft dan wel leuk, maaaarrrr…..” dan aan zoveel aardige dingen op rij zonder de bewuste maar “maar” aan het eind. 🙂 Laat ik het zo zeggen: De zogenoemde “veren” zijn door mij zeer gewaardeerd.
Thanks mannen. Moet eerlijk zeggen dat ik er wel een klein beetje verlegen van werd, hoor. Ik ben iets meer gewend aan complimenten in de vorm “ja OK hij schrijft dan wel leuk, maaaarrrr…..” dan aan zoveel aardige dingen op rij zonder de bewuste maar “maar” aan het eind. 🙂 Laat ik het zo zeggen: De zogenoemde “veren” zijn door mij zeer gewaardeerd.