Column Rolf: Mediaweek

Een nieuwe functie brengt nieuwe verantwoordelijkheden met zich mee. Mijn benoeming tot woordvoerder van de PokerBond plus voorzitter van de Raad van Advies viel toevalligerwijs samen met een periode van belangrijke ontwikkelingen voor het (niet in de laatste plaats Nederlandse) poker. En dus was het de afgelopen twee weken een waar mediaspektakel.

Soms was ikzelf hierbij het onderwerp van discussie – en gelukkig werd ik hierbij hoofdzakelijk in positieve zin beoordeeld door de buitenwacht. Vaker nog mocht ik in mijn nieuwe rol als woordvoerder enige duiding geven aan de recente ontwikkelingen, zeg als de ‘belangrijke nieuwsduider’ die ik altijd al graag heb willen zijn.

In deze column een bloemlezing van de belangrijkste verhalen, met daarbij enige achtergronden bij dit nieuws. Te beginnen met de belangrijkste threads / interviews / gesprekken met ‘pokermedia’ over mijn benoeming:

• Pokerbond (officieel persbericht)
• PokerCity (artikel + thread)
• Pokernews (artikel + thread)
• Pokernews (soundbites / Skype-interview)
• Pokerinfo (artikel + thread)
• Pokercollege (thread)
• Nederpoker (thread)
• Poker Listings (artikel)
• NU Sport (advertorial)

Hoe leuk ik al deze aandacht ook vond, een heel stuk belangrijker dan mijn benoeming was natuurlijk het plan van staatssecretaris Fred Teeven om het Nederlandse kansspelbeleid op de schop te nemen, zoals verwoord door onze eigen Pitboss hier op PokerCity. Een bericht dat vele media haalde, waaronder Elsevier. En waarop PvdA politica Lea Bouwmeester verrassend negatief reageerde middels dit artikel en deze tweet:

@LeaBouwmeester– 23 mrt 2011
Gokplannen van Teeven gericht op meer #gokken, en vullen staatskas. Geen preventie, Slechte plannen dus,lees mijn blog

De controverse werd nog wat verder aangezwengeld toen Philip Huff in het door mij zeer geliefde NRC/Next met het stukje “Harken voor de staatskas” op vrij pittige wijze aangaf dat winstbejag wel eens het Leitmotiv zou kunnen zijn achter de plannen van Teeven. Hierbij wees Huff er fijntjes op dat in zijn beleving de beteugeling van de kansspelverslaving bij Holland Casino bovendien niet veel meer dan slechts een wassen neus zou zijn. Waarop een paar dagen later natuurlijk een uitgebreide reactie volgde van HC’s senior assistent manager Security & Legal André Treur. Dit om aan te tonen dat tegengaan van gokverslaving wel degelijk een zeer hoge prioriteit heeft binnen het staatsbedrijf.

Gecombineerd met de ook zeer belangrijke berichten dat (i.t.t. Nederland) de Amerikaanse belastingdienst pokerspelers wél haar kosten laat aftrekken en de positieve uitspraak voor Justin Franssen & VMW Taxand in de zogenaamde Betfair-zaak, was het duidelijk: het waren weken waarin de ‘progressieven’ significant terrein aan het winnen waren op de meer conservatief ingestelden.

Met het poker volledig terug op de politieke agenda, waren wij als pokeraars ineens weer volop onderwerp van discussie in de mainstream media! Sinds mijn benoeming tot woordvoerder van de Bond zo’n twee weken terug heb ik liefst 13 (!) verzoeken gehad tot medewerking aan shows, praatprogramma’s, verhalen op internet of stukjes in de krant. En zoals ik dat ook uit vroeger tijden gewend ben – de kwaliteit & zorgvuldigheid van de berichtgeving was hierbij lang niet altijd optimaal. Hoewel in tegenstelling tot voorgaande jaren de dienstdoende journalisten nu wel degelijk een stuk beter ingelezen zijn.

Zo was er bijvoorbeeld Sander Collewijn van de Sp!ts, die met een erg aardig (en paginagroot) artikel verscheen (pagina 22). Ook het AD onderscheidde zich in positieve zin, door voor de verandering eens een amateur / liefhebber aan het woord te laten.

Verder was daar Loes Reijmer van de Volkskrant met een droog-maar-degelijk artikel. Een stuk waarbij ik voor het eerst geconfronteerd werd hoe mijn rol kennelijk veranderd is. Moest ik vroeger altijd alles uit de kast halen om te voorkomen dat mijn pittige uitspraken niet al te ver uit het verband zouden worden gerukt, nu waren mijn antwoorden kennelijk zo genuanceerd dat de journaliste had besloten ze maar helemaal te schrappen uit het stuk. Een aparte ervaring voor iemand als ik die gewend is te worden gebeld voor juist die ene lekker sappige quote!

Tot slot van dit overzicht twee nieuwsprogramma’s op de radio, in beide gevallen programma’s waar ik reeds eerder te gast was geweest. Zo was daar het vrij relaxte NCRV programma Cappuccino, waar ik nu (net als een tijdje terug) met presentator Frank du Mosch mocht praten over de invloed van poker op de huidige maatschappij. Een op zich best aardig stukje (uitzending 19 maart, tussen 13:38 en 17:58), ware het niet dat de net iets meer dan vier minuten spreektijd wel erg karig waren – en de presentator bovendien niet overmatig geïnteresseerd leek in het onderwerp.

Maar mijn allerslechtste ervaring deze week was het EO-programma “Dit Is De Dag”. Al in 2009 was ik hier aanwezig om te praten over poker, politiek & de samenleving. Ik was destijds niet heel positief over de mate waarin de andere gasten & presentator daadwerkelijk bereid waren te luisteren naar argumenten, en voelde op sommige momenten net iets te veel oppervlakkigheid, lolligheid & zelfs vooringenomenheid. Dus toen ik op 22 maart werd gebeld om nu wederom te gast te zijn voor deze show, dit keer voor het item “Een appeltje schillen met…”, was mijn eerste vraag: “Ik ga graag in discussie, ook als het met een tegenstander zou zijn van de voorgestelde wijzigingen. Als er maar goed geluisterd wordt, en met de bereidheid van de ander om zijn of haar mening bij te stellen indien de kracht van mijn argumenten hier aanleiding toe geeft.” De redactie beloofde mij dit alles. Na een lang voorgesprek waar ik toch vooral op uiterst genuanceerde wijze de recente ontwikkelingen had geduid, meende de dame van de redactie als afsluiting te moeten concluderen dat het waarschijnlijk een prachtige uitzending zou worden met mijn (volgens haar) “uiterst opmerkelijke pro-liberalisatie beweringen” en de sceptische tegenstandster die ik zou treffen, publiciste Fleur Jurgens. Deze laatste opmerking voelde zodanig niet goed, dat ik uiteindelijk besloot mijn medewerking in te trekken.

Toen ik later de uitzending (van 73:15 tot 83:22) terughoorde, bleek dat ik ontegenzeggelijk de juiste keuze had gemaakt. Ondanks dat fiscaal advocaat Terence Vink (de kennelijke ‘pro-poker’ vervanger van mij) overwegend realistisch was over zowel het huidige pokerlandschap als de toekomst, werd hij nauwelijks gehoord – want publiciste Fleur kwetterde er lustig op los. Nauwelijks gehinderd door enige kennis van zaken had ze over alles een mening en probeerde ze Terence keer op keer in het hokje ‘gokverslaving’ te duwen, totaal niet luisterend naar zijn meestentijds toch vrij zinnige argumenten. En, zoals door mij al gevreesd, ze werd daarbij ook nog eens volledig gesteund door presentatrice Elsbeth Gruteke, die er kennelijk al a priori van was uitgegaan dat alles wat maar met liberalisatie of plezierig pokeren te maken had, welhaast per definitie slecht zou moeten zijn. En waarbij ze aan het eind kwam met een dooddoener als “Tja, jullie komen er waarschijnlijk niet uit” – terwijl door haarzelf hieraan op geen enkele wijze een bijdrage was geleverd.

Een uiterst slechte beurt dus – zeker voor wat toch te boek zou moeten staan als een kwalitatief sterk nieuwsprogramma. En bovendien een jammerlijke uitzondering temidden van de vele nieuwsmedia die wél correct hun huiswerk hadden gedaan.