Column Rolf: Mijn WSOP Main Event – Hand voor Hand

Na twee redelijk succesvolle Main Events bij de World Series (in mijn beide optredens zowel in 2007 als 2008 een nette cash) is het nu aan mij om de 3 uit 3 vol te kunnen maken. Bij mijn weten zou dat een record zijn voor een Nederlander om in drie opeenvolgende Main Events het geld te halen – en derhalve was dit mijn misschien niet zo heel bescheiden, maar dan toch zeker erg logische doelstelling voor deze Series.

En het goede nieuws: ik lig nog steeds keurig op schema. Na twee dagen ploeteren en zwoegen, heb ik een stuk meer chips dan ik normaal heb in deze fase van een hoofdtoernooi. Weliswaar net iets benedengemiddeld, maar toch keurig netjes – en behaald ondanks een aantal nogal onfortuinlijke match-ups. Onderstaand mijn verhaal van de eerste twee dagen, met een zo gedetailleerd mogelijke beschrijving van alle cruciale handen. Ik zou zeggen: Pak de zoutjes er maar bij, of snijd nog snel wat blokjes kaas – want het wordt weer een heel verhaal. Veel plezier!

Dag 1 – 30,000 beginstack

Level 1: Blinds 50-100

Mijn $10,000 no-limit hold´em Main Event 2009 begint slecht. Gezeten aan een vrij mooie tafel wil ik enigszins actief beginnen, maar dit pakt niet best uit. Ik verlies een vrij grote pot als ik de open limp van Mike Caro raise naar 400 uit de cutoff met T7©. Op de flop AJ8 check/callt hij mijn 800 c-bet. De turn Q lijkt mij een zeer gevaarlijke kaart voor zijn mogelijke Ax hand en ik besluit derhalve stevig door te betten, 2200. Mike callt echter snel en gezien het rainbow board is dit geheid een goede gemaakte hand. Echter, ik heb nu een dubbele gutshot, en plan een flinke overbet als ik hit – waarop ik ook verwacht te worden afbetaald. De river is echter een blank en het gaat check-check, waarbij Mike´s set achten de pot pakt. Ik verlies nog wat kleine potjes waar mijn opponenten stug blijven callen tegen mijn niks, en ben al binnen het uur terug naar slechts 24,500. Geen goede start!

Ik heb wel al echter veel betpatronen en zwaktes bij de opponenten kunnen identificeren. En op basis van deze read win ik een mooie pot waar ik een 2450 overbet op de turn 9755 van Caro check-call met een unimproved AQ, en hij inderdaad met slechts een KQ mij probeerde van mijn hand te zetten. Vervolgens call ik ook een pot-sized river bluf van de sterke Josh Prager, als ik met 86ª een runner-runner flush maak. En niet veel later snap ik ook een derde bluf af, in een erg rare pot. Ik call een kleine raise naar 250 vanuit de hijack met Q9, en in mijn rug callt ook de button. De flop komt 642 rainbow, ik zet 600, de button fold en de open raiser callt – overduidelijk met twee picture cards. De turn 6 lijkt mij een prima bluf kaart omdat hij nu mogelijk drawing dead zou kunnen zijn tegen mij, maar na lang nadenken check-callt hij mijn 1200 turn bet. Ik word al een beetje boos op mijzelf omdat ik deze zelfde speler nog maar net hele dikke (en succesvolle!) calls heb zien maken met een unimproved AJ, en nu zit ikzelf maar wat te bluffen tegen een knakker die net wat positive reinforcement heeft gekregen voor zijn calls met niets. Ik plan een stevige river bluf, als ik redding krijg van het board door een 9 op de river. De opponent checkt opnieuw, en ik voel me nu toch wel erg zeker dat ik de beste hand heb. Heel misschien geeft de opponent A9 voor een betere kicker, maar ik ga nu naar valuetown en bet 2300. Na lang nadenken en heel veel rare bewegingen word ik gecheckraist naar 5000 – een hele vreemde en rare bet. Eigenlijk alleen de onlogische 99, 66, 44 of 22 zouden hier sense maken, want met elke 9 zou dit een check-call zijn natuurlijk. Ik vermoed een vreemde en creatieve bluf en na lang denken maak ik inderdaad de call – en tref mijn opponent met een totaal krom gespeelde KJ.

Kortom, na drie keer succesvol sheriff spelen eindig ik level 1 bovengemiddeld met 34,500.

Level 2: Blinds 100-200

Een level van puur kleine potjes oppikken. Omdat mijn tegenstanders vrij makkelijk te lezen zijn, limp ik meer dan gebruikelijk om veel flopjes te kunnen zien. Als onderdeel hiervan limp ik ook twee keer behind met grote paren (QQ en 99, vooral ook om een ´punish the limpers´ play uit te lokken), maar beide keren word ik van mijn hand afgeraist. Met QQ besluit ik na een 1000 button raise en een 3200 limp-reraise van de UTG te folden uit vrees voor AA. Na mijn fold verhoogt de button nogmaals naar 11,000 en callt de limp-reraiser – maar ondanks al deze actie bleek mijn QQ toch gewoon de beste hand, en wint de UTG met een unimproved paar boeren. Niet veel later gebeurt het exact zelfde scenario, als ik mijn 99 wegleg tegen de button zijn AJo en een shover met slechts 44.

Gelukkig betaalt mijn limp-tactiek zich ook uit. Want ook met AA maak ik een limp-behind, en krijg daardoor maximaal afbetaald door Mike Caro die mijn flinke 2475 river bet aanziet voor een bluf. Einde level 2: 39,500.

Level 3: Blinds 150-300

Ik win al snel een potje met mijn trademark hand, de 54. Als een zwakke speler open-limpt, besluit ik vanuit de small blind te verhogen naar 1075 met mijn nogal verdekte Kleine Schoppetjes. Ik hoop zo big blind Josh Prager te kunnen sandwichen en derhalve uit de pot te drukken, maar helaas callt hij en we nemen de flop three-handed. Ik maak mijn eveneens trademark kleine c-bet van 1500 op een flop A87, en alleen de zwakke speler callt. De turn J completeert mijn flush. Ik zet nu 2000, en na de eigenlijk niet zo heel fijne A op de river zet ik nog eens 1000. Ik word gecalld en mijn flush is goed. Maar mijn opponenten hebben ook gezien dat ik uit positie durf te raisen met kleine kaarten. Ik verwacht dat de enige twee goede spelers aan tafel (mijn twee linkerburen) mij vanaf nu lichter zullen drie-betten, en speel dus het restant van dit twee-uurs level nauwelijks nog een hand – laten we zeggen, in ouderwetse Rolf-traditie. 😉

Einde level 3: 42,000.

Level 4: Blinds 200-400

Na vier uur lang geen enkel serieus potverlies, begin ik level 4 met precies dat: potverlies. Met A3 op de button limp ik behind twee limpers. Iedereen checkt op de flop KJ3, en na de turn A lijk ik in prima shape met mijn aces up. De cutoff zet nu 500 en ik vermoedt gewoon een zwak aas, ervan uitgaand dat hij AJ en AK preflop zou hebben geraist in deze poitie, en QT gewoon had gezet op de flop als semi-bluf – gezien zijn goede positie en de passiviteit van de anderen. Ik raise klein naar 1200 in de hoop een call te krijgen om zo op de river een lekkere value-bet te kunnen maken. Maar mijn opponent raist naar 4000 en niet overtuigd dat ik hier geklopt ben, maak ik de call. Als deze (strakke!) speler de pot dan overbet na een blank op de river gooi ik na 5 minuten denken af, claimend hier een set azen weg te leggen. Mijn opponent showt daarop KK voor een zeer creatief gespeelde set koningen – en zo bleek mijn fold op de river uiteindelijk een goede. En ik maak nog een goede fold, met JJ op een board met drie kleine ruiten. Heads up tegen iemand die preflop al een belachelijk grote raise heeft gemaakt (2000 als first in) krijg ik nu een 14,500 all-in bet om mijn oren. Ik denk even aan een kale A maar de lichaamstaal van de opponent suggereert een hoger paar dan mijn boeren, al dan niet met een enkele ruiten. (In welk geval ik slechts twee outs zou hebben, de laatste twee boeren.) Ik fold, en de opponent showt KK.

Gelukkig win ik ook twee kleine potjes. De eerste met een play die ik op dag twee nog wel vaker zal maken, de call-in-positie waarbij ik op de turn de pot oppak. Dit keer call ik 1000 met 55 preflop, call eveneens de 1800 c-bet op de flop 983, en pak vervolgens de pot op na een 6 op de turn. Ik reraise nog een shortstack met Ax voor een uncontested win, en eindig de dag prima met 46,150. Boven average dus – maar vooral ook boven verwachting.

Dag 2 – 46,150 beginstack

Level 5: Blinds 200-400, ante 50

Ik ken een prima start van dag 2a. Al in het derde potje win ik flink wat chips, als ik met JJ een 1000 raise flatcall vanaf de button en een derde boer flop. De preflop raiser check-callt mijn 1275 bet op de flop J98, na de turn Q gaat het check-check, en na de river 6 check-callt hij mijn 3000 value bet. Mijn set boeren is goed tegen wat ik aanneem AQ of KQ.

Maar niet veel later kost diezelfde JJ mij een hoop chips. Tegen een 1200 openraise van de cutoff, smoothcall ik vanuit de small blind met mijn boeren, in de hoop een squeeze uit te lokken van big blind Daan Slutter. Hij shovet inderdaad voor 13,800 meer, maar ik voel een stuk meer kracht dan ik gehoopt had. Uiteindelijk call ik natuurlijk, maar Daan heeft zijn image prima gebruikt en mij met zijn KK uitstekend in de val gelokt.

Mijn eerste gevoelige slag in dit event! En als ik daarna ook nog KK verlies tegen de A4 all-in push van een andere shortstack Nederlander, een aas op de river, ziet alles er ineens een stuk minder mooi uit. Ik eindig level 5 met slechts 34,500 – de eerste keer in het toernooi dat ik een level eindig met minder chips dan ervoor.

Level 6: blinds 250-500, ante 50

Opnieuw zit het mij tegen met een big pair. Dit keer vind ik AA, raise naar 1375 en krijg alleen een call van de big blind. Op de flop QQ4 met twee harten call ik de 1500 donk bet, en na de 9 gaat het check-check. Op de river overbet mijn opponent de pot ineens, en gezien dit vreemde betpatroon en de voorspelbaarheid van de speler in kwestie sluit ik een slechtere hand dan Qx ik hier wel uit, laat staan een bluf.

De ommekeer voor mij komt in een small blind / big blind confrontatie. De SB limpt in als eerste, en met KJ heb ik een automatische raise naar 1375. Mijn opponent callt, en lijkt na mijn 1200 c-bet op de flop A64 te check-raisen. Hij gooit 2200 in de pot maar zegt dat hij alleen wilde callen – en de dealer honoreert dit. Natuurlijk had ik op een check-raise direct gefold, maar nu weet ik de hand uit te checken tot de river, en blijkt mijn kicker boer te spelen tegen de K8 van mijn opponent.

En de laatste hand van het level win ik zelfs een monster pot, na een zeer creatief gespeelde hand. Met TT openraise ik uit midden positie, en op de button callt de sterke Tom Schneider – twee jaar geleden de Speler van het Jaar van de WSOP, en iemand met wie ik toen ook heb gespeeld. Tom was steeds vaker mijn preflop raises gaan callen in positie, en derhalve besluit ik op de flop 742 rainbow hem het initiatief te geven. Als derde van vier check ik naar hem toe, en zoals verwacht zet hij 2200. De ongelooflijk zwakke big blind maakt een vreemde check-raise naar 4800, en ik besluit tot een, gezien de situatie zeer ongewone, flatcall met mijn kwetsbare overpaar. Feitelijk representeer ik hier een set zevens, en ik weet dat Tom de kracht van deze flatcall zou snappen. Dat hij alsnog callt maakt mij niet blij, maar ik besluit bij mijn plan te blijven. Na een 6 op de turn checkt de big blind, en ik bet een zeer kleine 4000. Na lang denken callt Tom, en de big blind foldt. Na een J op de river zet ik 7000, en Tom insta-foldt – hoewel ik nog steeds geen flauw idee heb of hij nu een betere of een slechtere hand had dan ik.

Einde level 6: 54,500

Level 7: Blinds 300-600, ante 75

In een soortgelijke hand als de TT van voorheen verlies ik nu flink wat chips. Ik flatcall een UTG raise van Tom Scheider met 88 in wat een five-way pot wordt. Op de flop 742 bet de eerste caller 4000, en ik call in positie met mijn overpaar. Na de turn A zet de flop better nogmaals, dit keer 7000, en ik besluit te folden. Ik claim JJ weg te leggen, en mijn opponent zegt een set te hebben gehad – een claim die mij gezien de betting vrij geloofwaardig leek.

Vervolgens win ik wederom een dikke pot met TT. Mijn openraise naar 1575 vanuit de hijack wordt gecalld door de cutoff, waarna de big blind een vreemde, kleine reraise maakt naar 3500. Ik call, net als de cutoff. De flop komt 887 rainbow. De big blind checkt, en ik besluit hetzelfde te doen – waarop de cutoff all-in gaat voor 14k. Als de big blind fold, schat ik in dat de cutoff hier gezien de preflop actie geen paar JJ of beter kan hebben, en waarschijnlijk een 8 iets softer had gespeeld. Ik maak derhalve de call, en mijn tienen blijven goed tegen de 99 van mijn opponent. Zo eindig ik level 7 met 63,000 in chips – na wederom een goed gespeelde marginale hand.

Level 8: Blinds 400-800, ante 100

Ik begin langzaamaan dag drie te ruiken, en ben zeer tevreden met mijn spel tot nu toe. Ik voeg nog wat chips toe aan mijn stack door mijn AK tot twee keer toe terug te checken tegen big blind Tom Scheider op de flop KQJ, om hem zo op de river te verleiden tot een blufje met een 5-hoog. En als ik vervolgens met AK win van een all-in shove met A8, ziet alles er zelfs even prima uit voor mij.

Maar dan volgt wat tegenspoed. Met 98 openraise ik vanaf de button naar 2100, en ik call de reraise van 3700 extra van big blind Pamela Brunson. Op de flop Q98 bet zij 6000, en ik smoothcall met bottom two. Ik heb haar net daarvoor al toppaar schromelijk zien overspelen tegen Tom Schneider die toen toevallig ´slechts´ een big draw had, en dus wil ik wachten op een veilige turn voordat ik volledig zal committen. De turn T is al niet fijn, maar omdat ik haar nog steeds lees op AQ, KK of AA, beantwoord ik haar turn check met een kleine 6000 bet, met als plan haar na een veilige river zo´n 18k tot 20k te laten betalen. Maar helaas, de river T counterfeit mijn twee paar, en zo wint Pamela een grote pot met een zeer zwak uitgespeelde AQ. Ugh!

Meteen daarna verlies ik nog een grote pot. Met AK flatcall ik een 2100 raise van een losse UTG. Op de flop AQ8 smoothcall ik 3200, en na de turn 3 check ik mijn TPTK simpel terug voor pot control – en natuurlijk om op de river nog wat value uit mijn hand te krijgen. Na de river 9 call ik zijn 5200 bet in de verwachting een bluf, een straat, een slechter aas of een geriverde twee paar te zien, maar mijn opponent blijkt AQ te hebben voor een geflopte top two. Wederom ben ik goed weggekomen door mijn behoudende tactiek, en was ik gered omdat mijn opponent ook had zitten te trappen. Neemt niet weg dat ik dit level ben teruggezakt naar 52,500, en ik over de gehele dag dus maar nauwelijks chips had gewonnen. Weliswaar dan vooral door wat ongelukkige match-ups, maar ja in poker gelden geen excuses – althans niet voor mij.

Level 9: Blinds 500/1000, ante 100

Gelukkig eindig ik het laatste level van de dag prima. Ik word verplaatst naar een nieuwe tafel met flink wat zwakke broeders. En ook met een dame die ik al kende van dag 1, Catherine Hearn – de dochter van Barry Hearn. Op die dag 1 had ze al een paar keer heel groot gereraist met handen van het kaliber QQ, JJ, TT, AK en AQ, terwijl ze KK en AA juist kleiner had gereraist. Dus nu zij mijn 2400 UTG open raise uit de kleine blind reraiste naar liefst 8500, wist ik dat ik mijn AK hier niet per se hoefde weg te leggen – wat mijn default play zou zijn tegen een conservatieve dame, en met deze stacks. Nu reraiste ik klein naar 18k, en dat was genoeg om haar de exact zelfde hand te laten wegleggen die ook ik had, namelijk big slick.

Ik win ook nog drie potjes met allemaal hetzelfde principe: de flatcall in positie. Eerst call ik een 2400 raise met 55 tegen mijn Duitse rechterbuurman. Vervolgens call ik ook zijn 3500 c-bet op een flop K83, en na de turn 8 check-foldt hij zijn JJ. Tegen diezelfde speler call ik nog een raise in dezelfde situatie, dit keer met 88. Op de flop 993 check-raist hij mijn ongewoon kleine bet, maar durft daarna met mijn 55 niet door te zetten. En tenslotte win ik nog een derde good-sized pot door met KQ 2500 te callen op de button, een 4000 c-bet te callen, en na de turn 9 de pot op te pakken met een 6000 bet.

Al met al had ik de eerste twee dagen van dit WSOP Main Event dus vooral Kleine-Pot Poker gespeeld, waarbij ik niet ontevreden was over mijn reads. Ik had grote swings weten te voorkomen, en toch solide mijn stack weten op te bouwen. Zo eindigde ik dag 2 met 82,800 in chips, iets onder het gemiddelde dus, maar ruimschoots meer dan de pakweg 30k tot 50k waar ik allang mee was tevreden geweest.

Neemt niet weg dat het nog een zeer lange weg wordt naar de cash. In mijn column van volgende week het vervolg van deze strijd. Ik hoop samen met U dat dit een erg lange column zal worden – want hoe langer de column, des te beter is waarschijnlijk het resultaat.

Ik hoop dat U deze lange serie van handjes interessant vond om te volgen, zeg net zo interessant als ik het vond om ze met U te delen. Ik zou zeggen: Wens me maar veel geluk en succes in het vervolg van dit toernooi – en wie weet kan ik volgende week dan inderdaad die derde opeenvolgende cash melden.

Wish me luck!

Elke week beschrijft Rolf Slotboom, Team captain van Team Holland Poker, zijn leven als pokerspeler en alle ervaringen, kennis en anekdotes die daarbij horen. Heb je zelf vragen of interessante pokerhandjes die je graag besproken ziet worden, stuur deze dan op naar [email protected]