David Edward ‘Chip’ Reese is 4 december 2007 op 56 jarige leeftijd overleden. Hij werd met acute longontsteking opgenomen in het ziekenhuis en overleed later thuis in zijn slaap.
Chip Reese was één van de grootste namen in het poker, vooral bekend vanwege zijn regelmatige deelname aan “The Big Game” in het Bellagio Hotel/Casino in Las Vegas. Chip Reese speelde eigenlijk al een paar decennia geen toernooien meer. Hij liet meestal alleen tijdens de Main Event zijn gezicht zien en speelde verder alleen de allerhoogste cash games.
Hierdoor is hij bij het grote publiek wat minder bekend, maar de insiders wisten allang dat hij waarschijnlijk de beste all-round pokerspeler aller tijden was.
Hij won in zijn carrière 3 WSOP bracelets, waaronder de eerste editie van het $50.000 HORSE event in de zomer van 2006, de meest prestigieuze titel op de erelijst van Chip Reese. En door in dit prestigieuze toernooi alle grote pokernamen achter zich te laten werd hij ook bekend bij het grote publiek.
Chip groeide op in Dayton, Ohio waar hij het spelletje leerde spelen op jonge leeftijd, in die tijd speelde hij nog om kaartjes van honkbalspelers. Op zijn 6e speelde hij aan het einde van de straat tegen kinderen van vaak 5 of 6 jaar ouder. Toen zijn ouders hoorden dat hij met de kaartjes pokerde lieten ze hem zijn gang gaan, in de veronderstelling dat hij vanzelf zijn lesje wel zou leren. Niet veel later kwam hij echter thuis met de honkbalkaarten van bijna elk kind in de buurt.
In High School bleek dat Reese niet alleen goed kon pokeren. Hij bleek ook uit te blinken in debating en American Football. Hij was aanvoerder van zijn team en won het Ohio State Championship. Hoewel hij was toegelaten aan Harvard, studeerde hij verder aan Dartmouth College in New Hampshire. Chip Reese was in New Hampshire al heer en meester aan de pokertafel. Hij kreeg nooit op z’n donder als hij weer colleges gemist had, want de meeste docenten waren hem nog geld verschuldigd. Hij was een legende op de campus toen hij afstudeerde. De card room in de Beta Theta Pi-sociëteit van Dartmouth College werd naar hem vernoemd: ’the David E. Reese Memorial Card Room’.
Hij was van plan om na zijn college studie naar Stanford Law School te gaan, maar dat is er nooit meer van gekomen. Hij vertrok namelijk eerst voor een weekendje naar Las Vegas, samen met zijn vriend Danny Robeson.
Ze hadden elk $400 op zak. Chip had als student vaak 7 card stud gespeeld, en sprong op z’n eerste dag in Vegas in een $5/$10 game en won $1,000. Door dit succes besloot hij het weekendje te verlengen en $10/$20 stud te spelen in het Sahara hotel.
Er waren twee $10/$20 stud games, en Danny en Chip besloten hun bankroll samen te leggen en elk in één game te spelen: voortaan waren ze partners. Reese en Danny bleven winnen en na een maand in Vegas hadden ze meer dan $50,000 als gedeelde bankroll, veel geld in die tijd.
Chip beschreef in een interview de eerste keer dat hij “the big game” zag. In die tijd vol Texanen met Johnny Moss als gastheer, maar ook Puggy Pearson en Doyle Brunson in de game. Ze speelden een variatie van 7 card stud waarin de beste hand de helft van de pot wint, en de zwakste hand eveneens de helft wint. Ze speelden met zwarte chips: $400/$800 limit. Tegenwoordig wordt dit spel (bijvoorbeeld op pokerstars) met een eight-or-better qualifier gespeeld, zodat er minstens iemand een 8 low moet maken om de helft van de pot te winnen. Maar in die tijd was er altijd een low pot, en dat zorgt ervoor dat grote kaarten heel slecht zijn. Chip kon z’n ogen niet geloven: mensen toonden pocket queens, pocket kings, en dat soort handen. Hij belde z’n partner op en overtuigde hem om $30,000 uit hun bankroll te halen, een kleine 38 bets, om $400/$800 7 stud high low split te spelen met de Texanen.
Hij speelde van donderdagmiddag tot zondagnacht en won $360,000. Chip Reese was voortaan vaste klant in the Big Game, na een maand in Vegas.
In de jaren 70 was vals spelen in Las Vegas nog een groot probleem, en Chip besloot om er iets aan te doen. Hij solliciteerde bij Dunes Casino, waar hij pokerroom manager werd. Dunes werd onder zijn leiding dé plaats voor High Stakes Poker in Las Vegas. Uiteraard is ook Chip Reese meerdere keren broke gegaan, maar zijn enorme kracht om bijna iedereen in bijna elke pokervorm te verslaan zorgde ervoor dat Chip razendsnel weer een bankroll had opgebouwd.
In 1978 en 1982 won Reese 2 WSOP bracelets. Zoals eerder gemeld was hij vooral een cash-game speler. Vooral in 7-card Stud was hij een meester. Dat werd onderschreven door David Sklansky die hem de beste 7-card Stud speler in de wereld noemde. Doyle Brunson liet hem het hoofdstuk over “7 card stud”schrijven in zijn boek “Super System”.Doyle zelf ook een pokerlegende schijnt ooit over Reese gezegd te hebben: “If my family’s lives were threatened and I had to win a poker match in order to save them, Chip is the player I would definitely choose.”
In 1991 werd Reese op zijn 40e, de jongste pokerspeler die werd opgenomen in de Poker Hall of Fame. Hij was van de op dat moment 19 spelers in de Hall of Fame niet alleen de jongste, maar ook 1 van de 3 spelers die nog in leven was.
Op de vraag wanneer hij zou stoppen met poker antwoordde hij:“I’ll stop playing at my funeral, and only God knows what I’ll do after that.”
