De Verhalen van Kale – Op zoek naar padjes

Voor ik het vergeet: vorige week waren wij in Breda voor de Breda Series of Poker, een van de populairste Holland Casino-toernooiseries van het jaar. Niet in de laatste plaats door de brush van dienst, BorstelBreda, wiens parate feitenkennis enkel geëvenaard wordt door de subtiele opmerkingen die hij via zijn microfoon de zaal door brult. “Paul Berende komt zojuist binnen en… nou jongens… die heeft vannacht niet als een topsporter geleefd hoor!” Gegrinnik alom. Dit was overigens de dag nádat wij hem gevonden hadden. Maar goed, ik loop op de zaken vooruit.

Donderdagavond
Het is donderdagavond als Pieter ‘Prins Flip’ Salet en ik onze eerste twaalfurige dag live-reporting erop hebben zitten. Na het afronden van de recap kijken Flip en ik naar de klok: half twee. Er kan best nog een biertje vanaf. Ik bel de P., die vijf minuten voor mij het casino verlaten heeft. Geen gehoor. Ik probeer Sijppie, de legendarische sidebet-koning. Geen gehoor. Ik tweet @polarski (@polarski moet je namelijk altijd zo benaderen dat het heel interessant lijkt dat je elkaar aan het benaderen bent. En iedereen mag het weten dat je elkaar benadert. Vindt ‘ie leuk.). Maar ook daar geen gehoor, of een tweetje terug in dit geval.

Flip en ik kijken elkaar aan. “Het moet dan maar hè?” De PokerCity-hoofdredacteur knikt en toetst een nummer in. Vijf seconden later klinkt het onmiskenbare gebral-met-licht-accent van Mark ‘Kracht Tonen’ Roovers door de speaker. “Jaaaaah jongeeeeehs, het is hier écht heeeel laaachen. We zijn met twintig pokeraaaahrs, allemaal maaaahnnen!” Joepie.

Oude man
Op ons dooie akkertje stiefelen wij naar het Kerkplein, de tent waar onze PokerCity-teamgenoot en zijn koddige pokervriendjes zich bevinden. Binnen aangekomen klopt het beeld inderdaad: twintig pokerspelers, allen mannen, lurkend aan biertjes in die typisch nonchalante houding die pokerspelers in danstenten zo kenmerkt. Mark attendeert mij op enkele forumhelden zoals ‘Giodude’, ‘Thomas_’, ‘Dimi’ en ‘Schelleke Vlees’, die allen met hun hoofd op de maat van de muziek staan te knikken.

Kort daarna sprint Kracht Tonen er weer vandoor om random meisjes met zijn befaamde “hoooooooi, ik ben Mark, zoenen?” aan te spreken. Zelf heb ik mijn biertje nog niet koud in de hand of de 20-jarige toernooisloper Jorizz komt aan mij vragen of ik niet stiekem een zakenman halverwege de 30 ben, die in zijn vrije uurtjes als gezellige hobbyist een kaartje legt. Thanks kid.

Gelukkig tref ik even later tussen de broertjes Post mijn oude makker B. aan. Door de afwezigheid van de P. besluit ik al snel dat de B. mijn surrogaat-P. voor de avond gaat worden. Samen met B. gaan Flip en ik stevig aan het bier, om vervolgens op de gin tonic van Jorizz over te gaan. “Jaa Kale, je bent een oude man, dus krijg je gin tonic. Tequila kun je namelijk niet aan!”. Thanks kid. Een gin tonic en een Splitje (don’t ask) later stoot B. mij aan. “Kale, Kale! Kom, we gaan padjes zoeken!”

Op zoek naar padjes
Soms heb je die momenten, vaak gestimuleerd door een mooie alcohol-roes, waarin iets eenvoudigs opeens heel mooi lijkt. Zo ook op dit moment: door de manier waarop B. het brengt lijkt padjes pardoes op Mozes die ons naar het Beloofde Land gaat leiden. We schieten dan ook razendsnel naar de garderobe, zonder iemand gedag te zeggen. Aangezien alles binnen een half uur dicht gaat moeten we snel zijn. Flip ziet ons wegglippen en zet direct de achtervolging in, waardoor we niet al teveel later met drie man buiten staan.

“We moeten naar de Miller!” brult B. Voordat ik goed en wel besef wat een miller überhaupt is heeft B. alweer een meisje van nipt 16 lentes aan de haak geslagen. Haar strakke tijgerprintjurkpakje-achtig iets mag er best wezen, maar aangezien de bijbehorende rondingen nog nergens te bekennen zijn is ze vooral cute. De B. laat zich er niet door uit het veld slaan. “Heey moppie”, zo opent hij, “ga je met ons mee padjes zoeken?” Helaas voor Paul blijkt zijn reputatie slechts tot pokerkringen beperkt en slaat ze beleefd af.

Padjes gevonden
Ons Tijgertje is helaas niet het enige pubertje dat er rondzwerft. Voor de Miller treffen wij nog een blikje van dit 16-jarige spul aan, waardoor mijn kalende kruin weer net even iets feller opvalt dan normaal. Ach, het feit dat padjes binnen zit maakt in mijn gedachte weer alles goed. We lopen naar binnen en zien in de verte een hoopje krullen onderuit gezakt aan de bar hangen. We rennen erop af: “PADJEEEEEEEES!!!!!!!!” Hij oogt blij, maar zijn glazige blik belooft weinig goeds. Ondanks de hartstochtelijke knuffel voelt het toch alsof er een droom in duigen gevallen is. Miller is eigenlijk best een kuttent en padjes zit er al aardig doorheen. Ik kijk Flip aan en hij knikt. “Well, this sucks.”

Toch krijgt de avond nog een mooie wending. Om padjes heen hangen namelijk twee dames, waarbij een blond lachebekje in onze gekrulde vriend geïnteresseerd lijkt te zijn. Haar kleine, bruinharige vriendin hangt er alleen een beetje doelloos omheen. Met zijn laatste krachten hijst Paul zich van zijn barkruk en probeert er nog een paar interessante zinnen uit te gooien, terwijl de eveneens aanwezige Sjors H. zich als een ware vriend opoffert en wingman voor de brunette speelt.

Twee biertjes en een tequilaatje later (that’s right Jorizz) gaan echter de lichten aan, en zien we dat padjes toch weer alleen aan de bar hangt. Ik draai me om en zie dat nu B. met het blonde lachebekje bezig is. Sommige momenten zijn onbetaalbaar, maar gelukkig is daar Flip met zijn camera om de exacte reactie van dit moment vast te leggen:

Topsporter
De dag erop is de €330 bounty. Onze hele kliek komt fashionably late binnenstrompelen (behalve Flip, die al braaf aan de livereport zit). Waar ik me gelukkig snel anoniem op tafel 3 kan vestigen moet padjes zich langs BorstelBreda begeven. Die grijpt zijn kans schoon: “Paul Berende komt zojuist binnen en… nou jongens… die heeft vannacht niet als een topsporter geleefd hoor!” Ik lach net iets te hard met de rest van de tafel mee.

– KaleGozer –

Lees hier meer columns van Yori ‘KaleGozer’ Epskamp >>>