De Verhalen van Kale – Strip 154

Het is de laatste donderdagnacht van onze trip. Dankzij onze levensstijl van de afgelopen twee weken begint zelfs de grootste atleet van onze groep zichtbare vermoeidheidsverschijnselen te vertonen. Ondanks de kleine oogjes staan we die avond weer in de Tryst, de geheel in scharlaken rood gestoken nachtclub van de Wynn. Na enkele broodnodige wodka/red bulls ($15 per stuk, dank je wel) en Coronaatjes ($10, hoppaaa) hobbelt het gezelschap de dansvloer op om het met menig duckface aan te pappen. Laten we het erop houden dat de Zappers ook tijdens deze Duck Hunt weer rijkelijk met scherp aan het schieten waren.

Na afloop van het clubben trad een van de gouden regels van Vegas in werking: wanneer een grote groep mannen – enkel mannen – om een uur of vier een club uitloopt is er altijd eentje die brult: “Rhinoooo’s!”. Hierna is er steevast een tweede persoon die naar zijn binnenzak graait en via speeddial de Spearmint Rhino-limousine voor laat rijden. Zo ook deze avond, waardoor we een kwartier later in de bekendste stripclub van Vegas omringd werden door plastic voorgevels in alle soorten en maten (nou ja, vanaf C+ dus).

Piekuur
Wij, heren in de dop, willen uiteraard rustig zitten om deze situatie eens deftig te analyseren. Helaas is het piekuur in het neushoorntje, waardoor er geen vrije stoel te bekennen is. Of toch? In de VIP-lounge zien wij een kerel van eind dertig zich uitermate belangrijk gedragen, waarna wij de beste man maar even aanstoten. Het “if you take care of me, I’ll take care of you” behoeft weinig nadere uitleg, en wanneer wij de beste man op subtiele wijze een Benjamin in de hand drukken, worden acht mensen linea recta uit hun fauteuils geschopt. Kort daarna draait de man zich naar ons om en wijst met veel theatraal gebaar naar de lederen stoelen. “Take a seat, gentlemen”. Only in Vegas hoor.

Na de eerste paar dames vakkundig van onze stoel gebonjourd te hebben (“Don’t I get a tip sweety?” Nee, opbokken trut. “You didn’t like it?” Zucht.) fabriceren wij een ingenieus plan: wij, gezonde Hollandse jongens van de gestampte pot, willen wel eens een dame met echte jetsers op onze schoot aanschouwen. Geen probleem in een tent met 100+ vrouwen zou je denken? Wel dus. We vragen het aan onze vriend, wiens “you have more chance to find a girl with one leg, than a girl with real boobs” weinig tot de verbeelding overlaat. Deze tip is overigens geheel gratis voor de slimme ondernemers, die in Vegas nog een gat in de markt zoeken: echte tetten.

Strip 154
Er hobbelen net teveel paar nepborsten rond om het echt fijn te vinden, waardoor we na een uur of twee besluiten het voor gezien te houden. Buiten aangekomen pak ik met drie vrienden een net uitziende taxi richting ons hotel. Nou ja, ware het niet dat een van mijn vrienden in de taxi ineens “jongens, tijd voor een massagesalon” brult. De dienstdoende chauffeur grijpt direct zijn kans en parkeert niet al teveel later de wagen bij Strip 154, een Thaise massagesalon. Het etablissement ziet er van buiten redelijk uit en bevindt zich pal achter Aria, aan de overkant van de weg. Ons avontuurlijke instinct wint het van de rationaliteit en ach, ik kan mijn maatje niet alleen laten natuurlijk. Samen uit, samen thuis. Bovendien is het geen vaal achterafbuurtje, we zitten vlakbij de Strip. Niks aan de hand, zou je denken? Boy, were we wrong.

We betalen de taxichauffeur en stappen we een net aangeklede ruimte binnen, waar twee uiterst charmante Thaise dames ons begroeten. Voor $200 dollar de man zullen wij voorzien worden van een heerlijke massage, zo deelt de oudere dame ons mee. De jongere staat enkel mee te knikken en lacht wat verlegen. Nou ja, geen geld natuurlijk voor een stukje ontspanning. Wij graaien in onze inmiddels zeer leeggeraakte portemonnees en weten wonderwel met zijn vieren $800 bij elkaar te leggen. De oudere dame gaat voorop en leidt ons een voor een naar verschillende kleine hokjes, waar een radio hard staat te tetteren. Vijf minuten gaan voorbij terwijl ik netjes op mijn beurt wacht. Ik zet de radio wat zachter en hoor zacht gepraat op de achtergrond. Ik vermoed dat het een van de boys is. Inmiddels zijn er tien minuten gepasseerd en gebeurt er nog steeds niks.

Handmassage
Nog steeds zit ik alleen in het kleine, zweterige hokje. Ik ontvang een sms van een van mijn maatjes. “Gebeurt er bij jou wat?” Ik beantwoord zijn vraag negatief, maar kort daarna komt de oudere dame mijn kamer binnen. “I’m sorry, all the girls are busy in the back, let me take care of you first.” Ze pakt de lotion, begint mijn handen te masseren en vraagt lief waar ik vandaan kom, waarna ze me vraagt een klein papiertje te tekenen. Ondanks mijn aangeschoten toestand kan ik toch nog redelijk wijs worden uit de letters die op het blaadje staan. Ze bieden “Reflextology” aan, een traditionele Thaise massage, waarbij allerlei drukpunten aan de orde komen. Bovendien staat er dat we begrijpen dat we geen bepaalde verwachtingen moeten hebben, om het zo maar te zeggen. Zal vast met de lokale wetgeving te maken hebben, denk ik bij mezelf, en ik teken het blaadje netjes.

Kort nadat ik getekend heb, begint de vrouw een verhaal over de VIP-behandelingen.“For $500 dollar, we will give you the VIP-treatment. It will be a full body massage, with special dedication to the lower parts of the body.” Los van het feit dat ik nog maar acht dollar in mijn portemonnee heb, gaat dát natuurlijk wat te ver. “No, I’ll just have the regular treatment, thank you”. “Why not?”, vraagt ze met zoetgevooisde stem. “Don’t worry about the money sweety, we can make payment arrangements if you want. A lot of people do that here” probeert ze nog, maar ik ben standvastig. “Okay, I’ll be right back” zegt ze en ze verlaat de kamer. Weer gaan er een goede vijf minuten bij, waarna ik ineens het licht begin te zien. Te laat, uiteraard. Fuck.

Bulstronk
Ik kan mijn maatje nog net “volgens mij worden we gescamd” smsen, waarna de deur ferm open zwaait. De dame, die mij net nog zo lief behandelde en oprecht geïnteresseerd leek in mijn achtergrond, heeft haar gezicht op onweer staan. Als de Bulstronk uit Matilda beveelt ze met één krachtige beweging: “Go”. Ik ga. Wanneer ik de deur uitloop zie ik een van de andere boys staan, terwijl een gigantische kerel over hem heen torent. De man is twee meter lang en twee meter breed, waarvan het grootste deel uit spieren bestaat. Met ferme passen loopt hij voorop, terwijl wij er schaapachtig achteraan stiefelen. De tweede deur zwaait open, waar de warme verlichting van de massagesalon ineens verandert in het felle TL-licht van een soort opslagloods. Met knikkende knieën lopen we de eerste loods door en komen een tweede, grotere loods binnen. Nog altijd vermindert de man geen vaart. Aan het einde van de hal zwaait hij de deur naar buiten open.“The cab is around the corner”, zegt hij nors, waarop hij de deur hard achter ons dichtsmijt.

Het is inmiddels half zes en, gelukkig, het is licht. We kijken uit op een verlate opslagloods, waar seriemoordenaar Dexter vermoedelijk de tijd van zijn leven zou hebben. Taxi’s komen hier uiteraard niet. We staan met zijn tweeën buiten, van de andere vrienden ontbreekt elk spoor. Ik kruis de blikken met mijn maatje en steek mijn hand uit. De ferme handshake volgt. Dus dit is het dan, vraag ik hem retorisch. Hij knikt. We zijn er allebei van overtuigd dat het hier voor ons eindigt. Hier, op een verlaten plek aan de rand van de Strip, met acht dollar op zak, achter een Thaise massagesalon. Wat moet mijn moeder wel niet denken? We kijken elkaar aan, zacht lachend, berustend in ons lot, en lopen naar de hoek die de uitsmijter aanwees. We staren de hoek om en houden onze adem in. Geen respons. We kijken goed en zien dat het leeg is. In de verte doemt de grote weg op. Als blije kinderen rennen we erheen.

Kort daarna komen onze andere vrienden de club uitlopen, met exact dezelfde blik die wij hadden. Lachend vallen we elkaar in de armen, terwijl we bibberen van de kou in onze uitgaansshirtjes. Na tien minuten weten we langs de kant van de weg een taxi staande te houden, die ons naar ons hotel kan brengen. Deze man weet ons precies te vertellen wat ons zojuist overkomen is. Zo heeft de taxichauffeur die ons eerder op de avond bracht $80 de man aan ons verdiend. De massagesalon blijkt het perfect aangepakt te hebben, want als we het papiertje nog eens goed nalezen blijken de kleine lettertjes zo goed in elkaar te steken dat we nergens recht op hebben. Om half zeven plof ik uitgeput op mijn bed, terwijl de radartjes in mijn hoofd nog altijd overuren maken om erachter te komen hoe ik deze scam niet doorzien kon hebben.

Uiteindelijk hebben we dus $200 voor een Thaise handmassage betaald. Ach, ze roken wel lekker na afloop.

– KaleGozer –

Eerder verschenen in de Vegas-verhalen >>>

Officer Knickerbocker
Het Luxor-leventje
Kobe en het smethuis