De Week met Rolf & Gerthein – Week 1

Iedere week bespreken Rolf Slotboom & Gerthein Boersma op informele wijze niet alleen de pokerwereld, maar ookhun eigen beslommeringen.Op droogkomische, satirische en soms zelfs roddelachtige wijze delen zij iedere week hun opvattingen met PokerCity. Het is puur mailverkeer, en in principe dus helemaal niet geschikt voor publicatie – want: verre van politiek correct. Hopelijk dus des te leuker voor jullie!

Elke woensdag verschijnt zo’n mail online, en de week erop de reactie van de ander. Als opening van deze serie een, laten we zeggen, ‘dubbele aflevering’.

Week 1

Slotboom >>> Boersma

Gerthein, beste wensen jongen. Hoop dat je een goed jaar gaat hebben enzo. Maar eerst wil ik toch even enige kritische opmerkingen plaatsen.

Heb net te horen gekregen dat je weggaat bij PokerCity? Dat wil zeggen: dat je niet meer de eindredactie van de nieuwssectie blijft doen. Waarom eigenlijk niet – je was net begonnen! Eerst haal je mij binnen bij Poker Magazine om daar te schrijven, en mijn inkt is nog niet droog of het blad is al failliet. En nu zit je een blauwe maandag bij ons, of je werkzaamheden moeten alweer overgedragen worden aan iemand anders. Wat is dat toch?

Vind het wel leuk dat we iedere week nu met elkaar gaan mailen. Ik zeg je ook eerlijk de hoofdreden vertellen waarom ik dat leuk vind: Dan zie ik je tenminste niet in beeld! Want steeds als dat gezicht van jou ergens verschijnt, dan zie ik ook meteen die zogenaamd grappige imitatie van mijzelf.

Nou ja,zogenaamdgrappig… de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat je op sommige momenten deze ‘Team Captain van Holland Poker’ wel pijnlijk treffend weet te imiteren, danwel karikatureren. (Is dat überhaupt wel een werkwoord, eigenlijk?) Maar hoe leuk ook voor de anderen – ik vind er natuurlijk geen reet aan!

Weet je wat ik dan nogwelenigszins amusant vond? Dat op een niet nader te noemen forum, door een niet nader te noemen persoon, een good-old Rolf afzeikpost verscheen aan de hand van jouw imitatie. De jongen had de Poker Inside aflevering gezien die jij opent in de hoedanigheid van mij, en waar jij enigszins over the top mijn PLO boek met Rob zit te pluggen. De arme sukkelaar op dat forum deed vervolgens een verwoede poging mij als gevolg daarvan af te zeiken… maar had niet door datjijhet was die mij daar stond belachelijk te maken!

Over 2009: dat was een nogal apart jaar voor mij, Gerthein. Aan de ene kant heel erg goed, natuurlijk. Ik bedoel: Het begon met al die toernooioverwinningen, soms echt volledig onterecht omdat ik echt keer op keer met de slechtste hand erin ging en dan toch steeds de chips kreeg toegeschoven. Daarbij natuurlijk nog al die Poker Insides, mijn derde opeenvolgende WSOP Main Event cash, de release van zowelPokerface IIalsSecrets of Shorthanded Pot-Limit Omaha, plus dan nog al die wekelijkse columns hier – dat was allemaal echt top. Maar er gebeurdeookallerlei dingen die wat minder leuk waren, tenminste voor mijn eigen positie in de pokerwereld. De hele rits overwinningen van Nederlanders bij de dure internationale toernooien (Pieter de Korver & Constant Rijkenberg), de steeds grotere groep Nederlanders die de dure online cash games zitten te slopen, Thijs Wessels die alle HC-toernooien echt volledigaanstampt… Tja, natuurlijk supertof voor die gasten hoor, maar het zetwelmijn eigen prestaties in een iets ander perspectief. Immers, ik wil mij altijd graag laten zien aan de absolute top – en ondanks dat mijn prestaties afgelopen jaar prima in orde waren, is daarvan natuurlijk allang geen sprake meer.

Maar meer dan dit alles was 2009 een beetje een breuk met het verleden, denk ik. Ik tekende bij Holland Poker, mij terdege beseffend dat ik hiermee mijn internationale ambities eventjes in de ijskast zou moeten zetten. En daarnaast – misschien nog wel veel ingrijpender – zette ik ook mijnrelatiein de ijskast. Zoals je weet waren Elvi & ik zeer lange tijd samen geweest, eigenlijk al vanaf mijn allereerste stappen als pokerprof. Dat wij nu ineens niet meer officieel vriend & vriendin waren, tja was enerzijds natuurlijk een mooie uitdaging voor mij – niet in de laatste plaats om te kijken of ik nog enigszins goed in de markt lag. (En gelukkig: dit bleek inderdaad het geval!) Maar tegelijkertijd raakte het mij natuurlijk emotioneel omdat ik niet alleen mijn partner verloren was, maar ook mijn beste maatje. Dat dit best enige tegenstrijdige gevoelens in mij losgemaakt – dat spreekt wel voor zich, denk ik zo. En het verbaasde mij dan ook zeer dat in die woelige tijden, met ineens allerlei nieuwe dames op het toneel, iktochnog in staat bleek om aan de pokertafels gewoon ouderwetse resultaten neer te zetten. Mijn vader noemde dit altijd “de knop kunnen omzetten” – en blijkbaar ben ik daar zelf ook niet slecht in. 😉

Heb trouwens uit het geruchtencircuit vernomen dat jij je zinnen schijnt te hebben gezet op één van mijn ‘veroveringen’ van het afgelopen jaar. Hoe zit dat precies, lelijke aap – en moet je daarvoor niet eerst toestemming vragen aan mij?

Nou ja, dat was het wel eigenlijk. Zoals gezegd: maak er maar een goed jaar van! En misschien wel het belangrijkste advies: wees alsjeblieft een beetje lief voor mij in deze stukjes. Want iklijkdan altijd wel alles aan te kunnen enzo, en ikspeelnatuurlijk graag de rol van iemand die zich nooit van zijn stuk laat brengen door welke tegenslagen of kritieken dan ook. Maar in werkelijkheid ben ik natuurlijk gewoon die gevoelige jongen, die net als iedereen ook wel eens wat lieve woorden & complimentjes wil horen.

Kortom, mijn goede vriend Gerthein… doe je best! 😉

– Rolf 

Boersma >>> Slotboom

Ha die Rolf,

De beste wensen? Die kunnen nu niet meer natuurlijk. Dus die krijg je ook niet meer van me. 😉 Terzake!

Ach ja, mijn vertrek als hoofdredacteur (wel de juiste titulatuur gebruiken!) bij PokerCity… ik kan nu de clichés wel gaan oplepelen – en ja, ik ben ook echt “toe aan een nieuwe uitdaging!”, hoe groot mijn hekel aan dat soort gemeenplaatsen ook is. Maar de lezer/kijker zal hopelijk niet teveel van mijn ‘vertrek’ merken, omdat de hoofdreden is dat ik liever stukjes & filmpjes (of “content”, zoals dat helaas heet) maak dan dat ik zorg dat andermans materiaal blinkend en met enige regelmaat op de site staat.

Neem van mij aan dat dit laatste, als je afhankelijk bent van pokerspelers, meer tijd opslokt dan nodig zou moeten zijn en je aan het eind van de rit alsnog met lege handen staat. Dit was met name in het Poker Magazine-tijdperk een crime. Het was toch mijn doel om spelers van naam aan het blad te binden, maar die moesten het vooral leuk vinden om te doen – daar het gage dat ik hen per pagina kon bieden in diverse gevallen slechts een handjevol big blinds in hun bread-and-butter game bedroeg.

Met enig kunst –en vliegwerk (en een prettige samenwerking met een site waar diverse van de betreffende pro’s zich voor inzetten) lukte dat aardig. En ik wil ook zeker niet beweren dat het niet kan – je weet immers zelf uit ervaring beter. In the grand scheme of things behoort het waarschijnlijk tot de leukere banen. Maar hoe moeizamer dit ging, hoe groter het verschil in voldoening tussen die werkzaamheden en het zélf in elkaar blunderen van een artikel.

Bij PokerCity was dat verschil kleiner, te meer omdat ik daar de kans kreeg om ‘audiovisueel’ aan de slag te gaan: met Poker Inside, met de live webcasts van de HCSOP-events, met PokerCity in Vegas en de andere filmpjes (met inderdaad ‘The Rolf Slotboom Story’ als voorlopig hoogtepunt!). Maar ook dat was slechts één aspect van mijn taken – een aspect dat ik in sommige gevallen op freelance-basis hoop voort te zetten, maar dat ik daarnaast waarschijnlijk beter elders kan ontwikkelen.

Overigens ben jij natuurlijk altijd wél goed geweest in het halen van deadlines… al lukte je dat in het geval van Poker Magazine voornamelijk omdat je een kudde oude koeien uit de sloot trok waar zelfs de ter ziele gegane zender TV 10 Gold nog voor zou terugdeinzen. Vooral de serie Limit versus No Limit is inmiddels toch een beetje de A-Team van de pokerartikelen: de eerste keer leuk, de tweede keer nog steeds leuk, de derde keer beginnen de gedateerde kapsels en leren jasjes je toch ietwat in negatieve zin op te vallen, de vierde keer struikel je over het oubollige taalgebruik en de vijfde keer kan het toch eigenlijk écht niet meer.

Maar goed, aan het pokernieuws van 2009 heeft het in elk geval niet gelegen. Met Pieter de Korver en Marc Naalden hebben we er twee uiterst sympathieke ambassadeurs van het spelletje bij en over procentendiscounter Constant Rijkenberg kun je zeggen wat je wilt, maar elke thread, elk filmpje, elk nieuwsbericht op het ganse Nederlandse pokerweb werd verslonden als betrof het een voor de leeuwen geworpen stuk vlees (bij voorkeur een stuk vlees dat de EPT San Remo had gewonnen). Hits liegen niet en in dat opzicht was de OngelooflijkeC zeker goed voor het poker… doch misschien alléén in dat opzicht, al is dat in zekere zin het enige opzicht dat telt.

Ik denk dat je zeker niet de enige bent die met een jaloers oog heeft gekeken naar de resultaten van je pokerende landgenoten (NB: gebruik alsjeblieft nooit, nooit, nooit de jeukterm “conculega’s”!), al ben je mogelijk wel de enige die het hardop zegt. En dan is het in jouw geval – ga ik vanuit – nog gezonde afgunst; meestal is het juist de negativiteit die welig tiert. Vooral het gemak waarmee er geconcludeerd wordt dat menig topper van 2009 eigenlijk “niet kan kaarten” vind ik stuitend. Natuurlijk leidt de variantie in toernooipoker ertoe dat er soms spelers winnen die misschien niet tot de allerbesten van het veld gerekend mogen worden. Maar kennelijk moet dat in de pokerwereld altijd omslaan richting misgunnen én het in twijfel trekken van iemands kunde. Soms lijkt het wel dat het winnen van een prestigieus toernooi júíst als brevet van onvermogen gezien wordt… en dat is natuurlijk de wereld op z’n kop.

Enfin, genoeg gezeverd. Ik heb het net ietsje korter gehouden dan jij, maar goed, ik heb dan ook geen recent uitgebrachte pokerboeken om te pimpen. En ik kan wel ingaan op het geëmmer over je liefdesleven, maar laten we eerlijk zijn: who gives a fuck? Ben je niet wat jong voor een midlifecrisis, Rolf? En waar je het verhaal vandaan hebt dat ik achter één van jouw leftovers aan zou zitten, weet ik bij god niet. Hoe ver denk je eigenlijk dat ik die imitatie doorvoer?

Tot zover! Hartelijk woensdag, zou Jos Brink zeggen. Ik zie je reactie weer tegemoet met de nu al gebruikelijke combinatie van angst en beven…

– Gerthein

P.S. Ook nieuw in 2010: e-mails mét handtekening! Je moet er maar opkomen.