De Week met Rolf & Gerthein – Week 18

Iedere week bespreken Rolf Slotboom & Gerthein Boersma op informele wijze niet alleen de pokerwereld, maar ook hun eigen beslommeringen. Op droogkomische, satirische en soms zelfs roddelachtige wijze delen zij iedere week hun opvattingen met PokerCity, door de lezer een blik te gunnen op hun ongecensureerde mailverkeer.

Elke woensdag verschijnt zo’n mail online, en de week erop de reactie van de ander. 

Eerdere afleveringen: klik hier

Week 18

Boersma >>> Slotboom

Maestro,

Ietwat later dan je gewend bent staat deze reactie online. Ook een columnist mag een klein beetje vrij nemen op bevrijdingsdag, vind je ook niet? Dus mocht je met smart op dit epistel gewacht hebben: blame Canada, zou ik zeggen.

Laat ik beginnen met toegeven – op deze dag van bezinning – dat je gelijk hebt wat betreft mijn lacherigheid over je dichtkunst. Ik zou het niet moeten doen, maar I couldn’t help myself. Het appelleert nu eenmaal aan diezelfde al te menselijke behoefte die ten grondslag ligt aan het succes van de auditie-rondes bij X-Factor. Ritmisch/dramatisch afgebroken zinsnedes als ‘Een hele nacht droomde // Ik van je’ zijn voor mij toch een beetje de equivalent van de vrolijke huismoeder die vol goede moed ten overstaan van drie miljoen kijkers Falling van Alicia Keys staat te verkrachten. Hoewel ook in dat geval het respect voorrang zou moeten krijgen – ze gaat er toch maar staan, ik zou het niet durven -, kan ik in voorkomende gevallen toch zelden een lach onderdrukken. Ik ben er niet trots op, schaam me er ook niet per sé voor, maar zal proberen deze neiging in de toekomst niet al te zeer te etaleren.

Je zevenstrapsraket scannende, viel me toch vooral op dat je een aantal blufjes op me afvuurde die ik genoodzaakt ben te callen. De eerste is de meest duidelijke: Chip-and-a-chair speler Rolf Slotboom die zich nu al neerlegt bij verlies in de Fantas[Po]kerLeague? Life-nit Rolf Slotboom die daarbij zelfs impliceert for the good of the show te zullen verliezen en met liefde een etentje betaalt? Ongeloofwaardig op alle fronten, mijn beste!

Bovendien ben je, ondanks je achterstand, nog lang niet kansloos. Want hoewel je je team uiteraard met een kleine knipoog hebt samengesteld – allemaal spelers van enige faam met wie je al dan niet fictieve vetes zou hebben gehad – is de achterliggende tactiek helder. Tegelijkertijd bestaat je team immers uit spelers die A) veel toernooien spelen, B) bewezen hebben behoorlijk te kunnen kaarten en C) in de regel elk jaar ergens down the road wel een mooie prijs pakken. Toch worden de komende maanden cruciaal voor je. Ik heb het niet nagevraagd of nageteld, maar ik geloof dat jouw team tijdens de WSOP een stuk meer toernooien speelt dan dat van Nicky. Dus daar moet jij je inhaalslag gaan maken. Een diepe run voor Noah, een klappertje voor de goed in vorm stekende Thierry, de traditionele finaletafel van Marcel, de definitieve doorbraak van Lex en mogelijk nog een mooie run voor de Van den Bijgaartjes als ‘wild card’… Het kan zomaar!

Enfin, ook buiten het geglunder van Nicky bij de Fantas[Po]kerLeague werd Paul Berendes mooie run tijdens de gisteren opgenomen Poker Inside uitvoerig besproken. Het oude verhaal – en de hoeksteen van SJAALOM’s tactiek – doet weer eens opgeld: goede toernooipokerresultaten van opkomende spelers, lijken nooit alleen te komen. Is dat logisch te verklaren? Zeker. Ongetwijfeld heeft een goed resultaat in één toernooi een positief effect op de kansen van een speler in de toekomst. Zelfvertrouwen (en reputatie) nemen toe en die zijn onmiskenbaar van belang in het poker. En daarnaast gaan deze spelers in de regel ook gewoon meer en grotere toernooien spelen: was Berende bij de High Roller aangeschoven als hij in de Main Events van San Remo en Monte Carlo niet had gecasht? Had hij die Main Events gespeeld als hij Utrecht niet had gewonnen? Hoewel zijn bankroll het ook daarvóór waarschijnlijk al wel had getrokken, kun je het je afvragen. Zo bezien is SJAALOM’s tactiek dus niet eens zo heel anders dan de jouwe!

Daarnaast is het simpelweg een statistische werkelijkheid dat upswings en downswings, goede en slechte resultaten, elkaar zelden netjes opvolgen. “Ik heb twee flips verloren, dus de volgende win ik waarschijnlijk!” gaat niet op. Echte willekeur brengt ook een vorm van ‘klontering’ met zich mee. En dat geldt voor skillgames met een geluksfactor (zoals poker) evenzeer als voor gokspellen zonder enige skillfactor (zoals roulette).

De manier waarop mijn wiskundeleraar dat ooit demonstreerde, blijf ik het mooist vinden. De ene helft van de klas liet hij tien keer een munt gooien en de resultaten noteren, terwijl hij de andere helft hetzelfde liet doen in hun fantasie: zij moesten simpelweg een rijtje K’s en M’s opschrijven in een volgorde die hen realistisch leek. De ‘echte’ lijstjes bleken vervolgens grosso modo makkelijk te onderscheiden van de ‘verzonnen’ lijstjes, doordat de werkelijkheid veel meer geklonterde en onevenwichtig verdeelde rijtjes liet zien: ‘MKMMMMMKMM’ was echt, ‘MKMMKKMKMK’ eerder nep. Conclusie: het menselijk brein schat de mogelijkheid van swings toch niet helemaal goed in. Dat munten en roulette op de lange termijn uitmiddelen in 50/50, terwijl Pauls toernooiresultaten voor hem ongetwijfeld op lange termijn een edge laten zien, doet er niks aan af dat de lange termijn in beide gevallen behoorlijk lang kan zijn. Misschien, in het geval van live toernooipoker, wel langer dan een mensenleven… zoals ook RubenRTV in de komende Poker Inside opmerkt. Dan komen we echter terug bij een discussie die we aan het begin van deze mailwisseling vrij uitvoerig gevoerd hebben (en die dus mogelijk door Poker Inside weer nieuw leven ingeblazen krijgt), dus dat laat ik verder even voor wat het is.

Waar ik je niet mee weg kan laten komen, is je – mogelijk – tweede bluf: die over het ‘conditioneren’ van opponenten middels je quasi-automatisch geuitte zinsnedes. Waar de gemiddelde ceremoniemeester uit de door jou geprevelde bezweringen zou concluderen dat er iemand ‘onwel’ is geworden, beweer jij doodleuk dat dit allemaal deel is van een bredere strategie van welbewuste manipulatie. Nu beschouw ik mezelf doorgaans als iemand met een redelijk functionerende bullshit-detector, maar bij het testen van het waarheidsgehalte van deze claim, schiet ik toch tekort. Wellicht dat ik even bel met die man van Mentalisten Ontmaskerd… maar kun je in de tussentijd iets verder uitwijden over deze mind games?

Wat Lex betreft ben je – mogelijk onder het motto ‘Zoals de bluffende waard is, callt hij zijn gasten’ – toch wel erg achterdochtig. Deze serie heet ‘De Week Met…’ en gaat over poker, dus als er een week is waarin één van onze bekendste spelers in één van de meest bekeken pokerprogramma’s een aantal veelbesproken handen speelt, dan lijkt het me niet meer dan logisch dat dit tijdens die week ter sprake komt. Om je mening over Lex te lezen hoefde ik gelukkig slechts de Metro open te slaan, waarin je op de pokerpagina (R.I.P.) wél uitvoerig in gaat op wat in feite exact dezelfde vraag is als de door mij gestelde.

Je antwoord, kort samengevat: De beste spelers zijn vaak anonieme high stakes online cashgamers, niet per sé de bekendste pro’s-op-tv; veel van die bekende spelers zouden zonder sponsorcontracten of backing mogelijk niet eens +EV draaien; Lex is een speler met talent, maar inconsistent en feitelijk met magere resultaten. Mijn vraag is: behoort Lex zélf niet tot die (weliswaar niet anonieme) high stakes online cash gamers? Dat is immers zijn bread-and-butter, niet de live toernooien. Op dat podium presteert hij misschien niet top, maar datzelfde geldt voor iemand als durrrr. En je antwoord wordt afgesloten met iets wat op een non sequitur lijkt, namelijk de uit de hemel vallende zinsnede: “Pieter de Korver heeft in korte tijd een geweldige erelijst opgebouwd.” Leg uit?

Enfin, er is geen ruimte meer voor een lollig gedichtje over de rare neus van mogelijk Champions League-winnaar LvG*… maar ik wilde het nog wel even hebben over het (ook in Poker Inside kort aangestipte) punt van de mogelijke ‘poker crunch’: toernooien – zelfs de Sunday Million – lopen minder hard vol, rooms en sites vekleinen hun budgetten (Will PokerCity Go Vegas?!)… waar gaat dat heen en moeten we ons zorgen maken over de toekomst van onze favoriete hobby? Een wat zware exit question op deze dag van hoop, maar hij mag gesteld worden.

Tot in Enschede!

 -Gerthein

* Je CL-voorspelling én gedroomde WK-opstelling zijn trouwens welkom! Het hoeft niet altijd poker te zijn wat de klok slaat… en het is publiek geheim dat je stiekem liever voetbalcommentator was geweest dan pokercommentator. 😉

Eerdere afleveringen: klik hier