De Week met Rolf & Gerthein – Week 26

Iedere week bespreken Rolf Slotboom & Gerthein Boersma op informele wijze niet alleen de pokerwereld, maar ookhun eigen beslommeringen.Op droogkomische, satirische en soms zelfs roddelachtige wijze delen zij iedere week hun opvattingen met PokerCity, door de lezer een blik te gunnen op hun ongecensureerde mailverkeer.

Elke woensdag verschijnt zo’n mail online, en de week erop de reactie van de ander.

Eerdere afleveringen: klik hier

Week 26

Boersma >>> Slotboom

Beste eveneens-Amerikaganger,

Zoals reeds aangekondigd: mijn nieuwste schrijven ploft een dagje later op de virtuele mat. Of maak daar anderhalve dag van… wat, gezien mijn gejetlagde staat van verwarring in feite ook nog best als ‘op tijd’ gerekend mag worden. Immers, zo’n weekje Vegas gaat je niet in de koude kleren zitten en derhalve had deze column ook zomaar 28 Days Later kunnen verschijnen… dit om maar eens te verwijzen naar een populaire film over zombies, niet toevallig een gezelschap waar ik me momenteel sterk verwant aan voel.

Maar goed, laat ik eerst maar eens reageren op jouw vragen en opmerkingen, dan zijn we al een heel end:

Mijn noodgreep van twee weken terug – de zo gevreesde ‘clip show’ – wist ons lezerspubliek inderdaad niet in de luren te leggen. En mijn smoes dat het precies op de helft van het jaar plaatshad, tja, daar tuinde men ook al niet in. Ik had gedacht dat ik met dat laatste wel weg zou komen, aangezien bij alle forumtoernooitjes, live en online, toch geenszins enige indicatie te bespeuren was dat de bezoekers van deze site konden rekenen. Oh well.

Jammer dat je niet gereageerd hebt op mijn verzoek man en paard te noemen inzake de valsspeelaffaire die je in week 23 aanstipte. Niet dat je een slechte read had, hoor. Het leek me wel een veelbelovende dynamiek: ik zeur net zo lang aan je hoofd tot je gepeperde uitspraken of aandachttrekkende onthullingen doet over gerespecteerde pokeraars, waarna ik daar dan quasi-geschokt op reageer. Een knap staaltje Good Cop/Bad Cop, dus – waarvan het succes wel bewezen mag worden geacht! – dat jij nu jammerlijk in de kiem smoort. Maar geef me dan in ieder geval wat meer zoektermen dan ‘affaire’, ‘valsspelen’, ‘poker’ om het juiste nieuwsfeit uit de google-doos te toveren.

Ten slotte: natúúrlijk worden we wereldkampioen! Oké, ik ben even bang voor Brazilië als ’the next guy’ (tenzij ’the next guy’ onze notoire doemdenker Pitboss is), maar een beetje al dan niet misplaatst vertrouwen hoort er nu eenmaal bij. Al die figuren met indek-praatjes van het kaliber lelijk-voetbal-niks-laten-zien-Persie-valt-tegen-met-Kuyt-win-je-de-oorlog niet… ik gun ze hun makkelijke I-told-you-so’s achteraf van ganser harte, hoor! Alleen: als we wél kampioen worden, dan moeten we consequent zijn en moet dit soort types wél ten strengste verboden worden om mee te juichen en feesten. Immers, anders zitten ze altijd goed en dat is natuurlijk niet eerlijk. Dus: als jij, voor bij de onvermijdelijke rondvaart door de grachten, de oranje pruiken, slingers en hilarisch-grote zonnebrillen meeneemt, dan zorg ik voor een dosis pek en veren voor de naysayers. Afgesproken?

Enfin, Las Vegas dus. Dat het me het weekje wel was, hoop ik in de loop van volgende week in woord én beeld te presenteren in een serie sfeerfilmpjes hier op deze onvolprezen site. Hoe en wat daar precies in getoond gaat worden, daar kan en wil ik niet teveel over zeggen, behalve dan dat het gaat om een zootje korte impressies van de Vegas Lifestyle, geschoten met een kek en handzaam cameraatje op die plekken waar de WSOP- en casino-gestapo me niet kon volgen. Als je het voorgaande interpreteert als verwachtingsmanagement pur sang dan klopt dat, want ik opereer onder het motto ‘underpromise, overdeliver’*.

Wat mag men wél verwachten? Een zingende Marcel Luske (zoals hij het zelf zegt: “Ik waak wew eens een noot!”), een schietende Steve Wong (ter plaatste ook bekend als the world’s tallest Asian guy; serieus, hoe lang ís die Chinees?!), voetbal kijken in twee verschillende ‘balla cribs’ en – hopelijk – nog een paar bij elkaar geraapte clandestiene beelden uit het Rio. Met gegarandeerd nul ‘flop komt’ verhalen of andere pokergerelateerde praatjes!

En nu maar hopen dat jouw komst aldaar de aanwezigen motiveert tot betere resultaten, want tot nu toe is het weinig soeps – uiteraard met uitzondering van de man die twee finaletafels wist te halen, maar afgaande op zijn gezicht word je daar kennelijk ook niet vrolijker van. Sowieso zorg jij met je wollen mutsje en retro-futuristische bril (en dito staart) in elk geval voor wat meer variatie in het beeld van de pokerende medemens. Bij vlagen leek het Rio wel een verkapte (anti-)reclamespot voor het spuuglelijke merk Ed Hardy, dé couturier voor omhooggevallen glazenwassers die eigenlijk een tatoeage zouden willen hebben maar bang zijn dat dat au doet. En de rest draagt gewoon zwart, dat kleed immers af**.

Vandaag heb ik het materiaal voorgesorteerd, morgen begin ik vast met de montage (niet te lang natuurlijk, die wedstrijd kijkt zichzelf niet!), zondag staat een uitje met Nicky Roeg op het programma en dus kan de lezer de beelden volgende week tegemoet zien, op tijd voor de start van het zogenaamde $10.000 No-Limit Hold’em Championship Event. Ik hoop overigens dat ik een kleine audiovisuele bijdrage jouwerzijds ook nog mee kan nemen, als je volgende week voet op Nevadaanse bodem zet. Maar daar hebben we het nog over en zo niet, dan niet (underpromise, overdeliver!).

Succes in het Main Event, spuug ze in de bek daar!***

– Gerthein

* Waarbij aangetekend moet worden dat er nog een ander credo is dat evenzeer van toepassing zal blijken op deze video’s: ‘you pay peanuts, you get monkeys’.

** Memo aan de club van zwart-dragende Amerikaanse pokerspelers: dat zwart afkleedt, werkt maar tot een bepaald punt. Het gebeurde me een aantal keer dat ik langs zo’n exemplaar liep en dacht dat de nacht was gevallen.

*** Niet letterlijk doen bij Lex Veldhuis, esvépé. Ja ik denk ik zeg het maar even!

Eerdere edities: klik hier