De Week met Rolf & Gerthein – Week 29

Iedere week bespreken Rolf Slotboom & Gerthein Boersma op informele wijze niet alleen de pokerwereld, maar ook hun eigen beslommeringen.Op droogkomische, satirische en soms zelfs roddelachtige wijze delen zij iedere week hun opvattingen met PokerCity, door de lezer een blik te gunnen op hun ongecensureerde mailverkeer.

Elke woensdag verschijnt zo’n mail online, en de week erop de reactie van de ander.

Eerdere afleveringen: klik hier

Week 29

Slotboom >>> Boersma

Beste Paul Verhoeven,

Het was een week van beslissingen – en van opmerkelijke activiteiten. Natuurlijk was daar in de eerste plaats het voetbal. Dat wil zeggen: de woorden ‘eerste plaats’ en het Nederlands Elftal zijn niet zo heel makkelijk te rijmen, natuurlijk. Maar in het geval van het afgelopen WK vind ik dat ook niet meer dan logisch. Het was al knap dat we überhaupt zo ver zijn gekomen! Immers, van onze vier ‘artiesten’ was er eentje uiterst matig (Van der Vaart), eentje wel beslissend maar voetballend niet zo dominant als normaal (Sneijder), eentje toch nog maar half fit en bovendien met wel erg vaak dezelfde bewegingen (Robben), en tenslotte eentje die op de door hem zo gewenste plek in het elftal opzichtig faalde (Van Persie). Dat we dan toch nog zo ver zijn gekomen is eigenlijk een mirakel! In de finale kraakte het echt aan alle kanten, en slechts met (door mij zeer gewaardeerd!) schop- en vechtvoetbal wisten we het steeds toch nog enigszins bij te benen. Maar vanaf het moment dat De Jong werd vervangen en Van Der Vaart erin kwam, was het einde oefening. De ruimtes waren al te groot, maar nu was het helemaal niet meer te belopen – en dat maakte Spanje m.i. tot een meer dan terechte winnaar. Natuurlijk riepen wij Nederlanders na afloop weer dat de scheidsrechter zo slecht was, maar ik vond hem (op een paar kleine foutjes na) juist uiterst sterk fluiten. Maar al met al: tweede worden met een team waar de grootste sterren niet in vorm zijn, en waar eigenlijk alleen Van Bommel & Stekelenburg top waren, dat moet toch worden beoordeeld als een uitstekende prestatie. Zeker voor een klein landje als Nederland is dit iets waar wij wel degelijk trots op mogen zijn, vind ik. We hebben met die tweede plek al meer gekregen dan waar wij recht op hadden; soms zit er gewoon niet meer in.

En zo gold dat ook voor mijn Main Event van de World Series! Met een stuk meer tegenwind op cruciale momenten dan in voorgaande jaren was het eigenlijk een wonder dat ik het nog zo lang had weten vol te houden. Immers, de WSOP is nu niet echt het toernooi waar je heads up wil verliezen met een full house tegen een (runner runner, en bovendien verdekte) hogere full house van een hyper-aggro. Ik voelde mij net het Nederlands Elftal: puur op inzet en mentaliteit mij steeds net in leven kunnen houden, maar dan ook niet veel meer dan dat. Ik probeerde te strompelen in de richting van de cash, maar de in deze <40BB fase normaal gesproken toch vrij sterke QQ kostte mij tot tweemaal toe een pak chips – en toen was er geen terugknokken meer mogelijk.

Gevochten als een leeuw, maar geen dollar gewonnen. Mijn eerste Main Event dus zonder cash, en om je de waarheid te zeggen vond ik dat best vervelend. Niet zozeer vanwege het geld an sich. Het is meer dat ik mij terdege besef dat mijn internationale status tegenwoordig een stuk minder is dan een paar jaar terug. Toen was ik nog columnist voor CardPlayer, bracht ik Engelstalige boeken uit, en gaf ik bij veel buitenlandse toernooien (ook nog redelijk succesvol) acte de présence. Maar tegenwoordig is dit World Series Main Event samen met het Master Classics Main Event in november eigenlijk mijn enige internationale toernooi van serieuze proporties. En met een toch wel klinkende 4-uit-4 op het hoofdtoernooi van de WSOP zou ik dan toch enige historie hebben geschreven – iets wat met een bijna 4-uit-4 toch een flink stuk minder het geval is.

Ik zeg het je eerlijk: Ik had mij verheugd om tijdens dit Main Event samen met jou & Nick leuke filmpjes te kunnen maken, en om ook een dagelijkse Poker Inside vanuit Vegas op te nemen. Helaas bleek de investering voor PokerCity niet op te wegen tegen het te verwachten rendement. En daarom bleef mijn exposure beperkt tot wat reports en een enkel filmpje op het concurrerende Pokernews. Toch jammer als je weet dat de Holland Poker Team Captain daar aanwezig is met als doel historie te schrijven! En al helemaal omdat ook ons derde teamlid Ancilla eventjes in Vegas was voor het vrouwentoernooi. Zou mooi zijn geweest als we daarvan gewoon mooie en professionele filmpjes hadden kunnen maken.

Nu was het iets meer improviseren, niet in de laatste plaats voor jou zelf. Het was natuurlijk uiterst lastig om volledig in je eentje, met verre van professionele camera’s en zonder enige accreditatie, toch terug te keren met topmateriaal. Dat zou wel erg veel zijn om te verlangen! Daarom deel ik ook niet voor de volle 100% de nogal harde kritiek op jouw filmpjes. Je hebt zelf ook al aangegeven ze niet top te vinden, en zo leuk als je voorgaande filmpjes zijn ze waarschijnlijk ook niet. Maar het is wel van belang daarbij in ogenschouw te nemen jouw beperkte tijd & mogelijkheden, en bovendien dat de filmpjes geheel gratis te bekijken zijn. Natuurlijk zullen wij te allen tijde kritisch blijven op onze eigen producten. Maar in dit geval was er geen officiële mediavertegenwoordiging van onze kant in Vegas, en jij was er zelfs in eerste instantie voor andere verplichtingen daar dan voor het maken van filmpjes voor ons. Sterker: Je eigenlijke activiteiten ter plekke betroffen überhaupt geen poker, als mijn informatie correct is. Vandaar dan ook dat we hier op PokerCity niet zo heel kritisch moeten zijn, vind ik – want de filmpjes waren overduidelijk gemaakt vanuit de gedachte om toch iets aan beeldmateriaal mee terug te nemen. Bovendien: Ook toppers als Paul Verhoeven hebben wel eens misbaksels als Showgirls of Starship Troopers geregisseerd. Dus in dat licht bezien, heb je het nog niet zo slecht gedaan vind ik.

Meteen na terugkomst in Vegas ging ik, jetlag of niet, direct door naar Venlo voor de laatste twee dagen van de ViP Days. In het €1000 Main Event en ook in de afsluitende €100 freeze-out kon ik helaas geen potten breken, en ook in mijn laatste dagje cashgames kon ik deze verliezen helaas niet terughalen. Hierdoor blijft mijn tot nu toe enige aansprekende toernooiprestatie van dit jaar een tweede plek in het €300 toernooi in Rotterdam. (Nog steeds niet op de Hendon Mob!) Allemaal een beetje magertjes dus. Maar door het zomerreces in het poker zal ik de komende tijd hieraan niet veel nieuwe resultaten kunnen toevoegen. Ik laat het deepstack toernooi in Namen schieten en ook Londen laat ik voor wat het is. De komende weken ga ik lekker relaxen, wat werken aan relationele aangelegenheden, een beetje online pokeren, en misschien nog genieten van een enkel leuk tripje hier en daar. En o ja: Natuurlijk ook een nieuwe Poker Inside opnemen, met een mijns inziens erg bijzondere line-up.

Tenslotte nog dit, Gerthein: Hoe bevalt je nieuwe huis eigenlijk? En belangrijker: wanneer nodig je me nu eens een keer uit? Je weet toch dat ik met Leiden een vrij bijzondere band heb. Als ik daar heerlijk zit op een pleintje, of loop aan die romantische grachtjes*… nou, dan geniet ik echt!

Beste vriend: daar doet al jouw oeverloze geneuzel** niets aan af. 🙂

Tot snel dan maar!

— Rolf

* Kleine Leidse poëzietip: Piet Paaltjens! Alleen al de titel van zijn belangrijkste bundeltje: Snikken en Grimlachjes, met een ‘r’ dus. Prachtige, weemoedige verhaaltjes – en tegelijkertijd o zo herkenbaar.

** Of het lachen om jouw eigen grapjes! In de wandelgangen bij PokerCity schijnt men je al Gerthein Genee danwel Wilfred Boersma te noemen, for obvious reasons. De eerste van deze twee namen heeft trouwens mijn voorkeur – vanwege de alliteratie.

Eerdere afleveringen: klik hier