Iedere week bespreken Rolf Slotboom & Gerthein Boersma op informele wijze niet alleen de pokerwereld, maar ook hun eigen beslommeringen. Op droogkomische, satirische en soms zelfs roddelachtige wijze delen zij iedere week hun opvattingen met PokerCity, door de lezer een blik te gunnen op hun ongecensureerde mailverkeer.
Elke woensdag verschijnt zo’n mail online, en de week erop de reactie van de ander.
Week 35Slotboom >>> Boersma
Beste Gerthein,
Knap hoor, dat je in ieder stuk wel weer een aantal stevige beledigingen aan mijn adres weet te proppen. Dat is best knap! Immers, je zou verwachten dat na een week of 35 de ammunitie toch weleens opraakt – maar daar lijkt bij jou voorlopig nog geen sprake van. Precies natuurlijk de reden dat ik dit wekelijkse stuk met jou aan de mannen van PokerCity had voorgesteld. Immers, iedereen binnen onze hobbysite is zich terdege bewust van de uitermate sterke correlatie “Pittige Beledigingen aan Rolf” à“Significante Toename Traffic” en het hieraan gelieerde verband “Onder de Gordel Beledigingen aan Rolf” à“Waarderingscijfers through the roof”.
Het moge duidelijk zijn: je stelt ons dus in geen enkel opzicht teleur! Sterker: doordat deze beledigingen veelal zijn ingebed in een zweem van intellect, is er geen sprake van een echte oorlog, maar meer van een onderhuidse, subtiele strijd zonder echte slachtoffers. Want slachtoffers moeten er niet vallen natuurlijk – immers, dan is deze succesvolle briefwisseling meteen voorbij. 🙂
Je vroeg mij te reageren op een handje wat ik gespeeld zou hebben, en waar ik schijnbaar een übertighte fold zou hebben gemaakt. Of beter gezegd: waar ik een pas maakte die (quote) “een gevalletje omfglol” (einde quote) zou zijn geweest – naar de mening althans van jou, de toch wijd en zijd gelauwerde Hollandse topprofessional met indrukwekkend palmares. Maar temidden van jouw pret & op de dijen slaan naar aanleiding van mijn schijnbaar belachelijke pas, mis ik nogal wat relevante info die bij dit beslissingsproces van belang kunnen zijn geweest.
Om maar enkele voorbeelden te noemen: Hoe diep waren de stacks precies? Waren er ook andere spelers in de hand met afwijkende stackgroottes? Wat was de relatieve positie van alle personen in de pot? Hoe had mijn opponent tot dan toe gespeeld? Wat was zijn inschatting van mij? Hoe dacht hij dat ik hem beoordeelde op dat moment? Hoeveel had ik precies voor de flop verhoogd? Had hij positie op mij, of ik op hem? Was zijn kleine raise op de flop een gewone raise of een check-raise? Welke handen zou ik reppen als ik de raise zou callen, en welke range zou ik in de ogen van mijn opponent hebben als ik hier nogmaals zou raisen? Wat was de kans dat hij met top paar / boer kicker tegen mij zou afstacken als ik ofwel zou reraisen op de flop, danwel de flop raise zou callen met de intentie van check-raisen danwel zelf vuren op de turn? Hoe groot zou voor mij het gevaar zijn van “kleine pot winnen of grote pot verliezen” in geval van volledige commitment? Had ik wel echt azen? Had ik deze azen echt ge-openfold of had ik alleen maar na afloop geclaimd ze te hebben? En had mijn opponent wel echt boer-tien? Had hij die hand ook daadwerkelijk geshowd, of alleen maar gezegd boer-tien te hebben? Hoeveel spelers waren er precies op de flop? Was het gezien de situatie logisch geweest voor mij om in deze spot een unimproved AK nogmaals te vuren op de flop, of zou ik hier alleen maar betten als ik echt een overpaar had?
Ik zou zeggen, mijn waarde vriend: kom eerst eens met wat antwoorden op deze vragen – en dan kijken we dan wel hoe de hand van beide kanten had gespeeld dienen te worden.
In de tussentijd richt ik mij even op iets heel anders – namelijk op de recente ophef over de gevaren van online poker, en of die nu worden overschat of juist onderschat. Afgelopen vrijdag verschenen hierover stukken in zowel de Volkskrant als op nu.nl, en het leek mij gepast om als long-time poker professional ook eens mijn mening hierover te laten horen. Dat ik deze ‘column’ simpelweg invoeg in onze mailwisseling zonder ook maar enigszins in te gaan op jouw tweewekelijkse gepruttel… wel dat zal je niet verbazen. Immers, het is een beproefd en succesvol recept van mijn kant – en daar ga ik dan natuurlijk niets aan wijzigen. 🙂
En dat dit stuk eerst aan de Volkskrant is gestuurd maar voor hen kennelijk te lang of te saai was om te plaatsen… wel, ook dat deert mij niet. Daarvoor hebben wij natuurlijk altijd nog het lekkere vangnet dat PokerCity heet. 😉
—————————————————–
Internetpoker & Verslaving
Door Rolf Slotboom, professioneel pokeraar
In de Volkskrant van vrijdag 27 augustus 2010 is een interessant stuk verschenen met als titel “Gevaren internetpoker worden onderschat”. Als reactie op een recent onderzoek waarin werd geconstateerd dat de verslavingsproblemen bij (internet)poker relatief beperkt waren, werden nu enkele verslavingsdeskundigen aan het woord gelaten die het tegendeel beweerden. Enkele quotes uit dit artikel:
Behandelaars zien echter geregeld personen bij wie het misgaat. ‘Ze hebben chronisch slaapgebrek, eten slecht, verliezen hun sociale contacten’, zegt verslavingspsycholoog Chris van Balen van Solutions. ‘Online pokeren kan binnen korte tijd zeer destructief zijn: mensen krijgen enorme schulden.’ Volgens Van Balen is ernaast vaak ook sprake van een alcohol- of drugsverslaving. ‘Omdat het zo vermoeiend is, heb je middelen nodig om het vol te houden.’
Bij deze personen draait alles om het pokeren, zegt therapeut Herm Kisjes, die een eigen verslavingspraktijk heeft. ‘Ze bouwen hun leven eromheen. Ook als de computer uit staat, zijn ze altijd bezig om de ultieme strategie te verzinnen.’
Van Balen verwacht bovendien dat het aantal pokerverslaafden zal toenemen. ‘Het wordt hip gemaakt. Je bent hip als je in grote toernooien speelt. En in de pokerreclames worden mooie vrouwen gebruikt, net als wat er vroeger met sigaretten gebeurde.’
Daarna werden vertegenwoordigers uit het veld gehoord – voornamelijk van de Pokerbond. En zij bevestigden inderdaad de recente bevindingen van de commissie, dat (internet)poker lang niet zo verslavend is als eerst werd aangenomen.
Als één van Nederlands ‘oudste’ professionele pokerspelers, valt het mij op dat bij de in principe zo goedbedoelde verslavingszorg men slechts zelden een goed onderscheid weet te maken tussen twee verschillende soorten pokeraars: zij die ‘te’ veel spelen omdat zij verslaafd zijn, of zij die bewust heel veel uren maken online omdat zij goede spelers zijn – omdat het hun werk is, en omdat ze door hun goede spel veel geld kunnen verdienen. Nogal wiedes dat zij dan ook nog steeds bezig zijn ‘de ultieme strategie te verzinnen, ook als de computer uitstaat’.
Immers, dat is nu net hun werk: continu nieuwe tactische plannen bedenken, of hun reeds bestaande strategieën verder perfectioneren. Zouden zij dat niet doen, dan zijn zij als de minister-president die alleen aan politiek denkt wanneer hij het Binnenhof inloopt, of als een tekstschrijver van muzieknummers die nooit eens tijdens een etentje zijn blocnote pakt omdat hij een ingeving heeft. Met andere woorden: Dan zouden zij gewoon niet goed met hun vak bezig zijn!
De verslavingszorg doet er inderdaad goed aan hulp te bieden aan de niet-professionele spelers die door een teveel aan internetpoker grote verliezen lijden en in de schulden zouden komen, of die op sociaal / menselijk vlak de verlokkingen van het pokerspel niet kunnen weerstaan. Uitstekend dat men dit doet!
Maar het zou daarbij wel fijn zijn als men correct inschat om wat voor spel het hier gaat: een behendigheidsspel, waarbij oefening & veel nadenken over strategieën op termijn leiden tot betere resultaten. (Een correlatie die onlangs ook wettelijk is komen vast te staan, in de door Peter Plasman gewonnen “Zaak van Zadelhoff”. Daarin heeft de rechtbank van Den Haag ondubbelzinnig aangetoond dat poker geen kansspel is, maar een behendigheidsspel.) Wanneer men deze twee toch vrij cruciale factoren “oefening baart kunst” en “studeren betaalt zich uit” kennelijk niet begrijpt, en iedereen maar op één hoop wenst te vegen, wel dan is er juist bij deze verslavingszorg nog voldoende werk te doen.
Daarbij moet niet vergeten worden dat poker een soort zelfreinigend effect heeft. Bij simpele gokspelletjes tegen het huis (fruitautomaten, roulette) kunnen spelers hun winstkansen nogal makkelijk overschatten – mede natuurlijk omdat het huis het graag doet voorkomen alsof iedereen met een beetje geluk flink kan winnen. (Dat het casino hierbij altijd het voordeel heeft, wordt voor het gemak meestal maar weggelaten.)
Poker daarentegen speel je tegen andere spelers. En iedere pokeraar met tenminste enig zelfreflecterend vermogen ziet dan ook al snel of hij al dan niet goed genoeg is. Weliswaar enigszins teniet gedaan door de korte termijn geluksfactor, dat zeker. Maar na een keer of tien, twaalf pokeren weten eigenlijk alle spelers, goed of slecht, het diep van binnen wel als hun tegenstanders simpelweg beter waren. En als dat inderdaad het geval is, of als de verliezen te fors worden, wel dan besluiten deze spelers meestal tot één van de volgende dingen:
1. Het teruggaan in limieten (d.w.z. het spelen om lagere inzetten), om zo de verliezen te beperken – danwel om daar opponenten te zoeken die op een iets lager niveau opereren.
2. Het stoppen met poker. (Omdat verliezend poker spelen gewoon niet zo leuk is)
3. Het overstappen naar ‘echte’ gokspelletjes als de al genoemde fruitautomaten, waar (in tegenstelling tot bij poker) de eigen vaardigheid vrijwel geen invloed heeft op het resultaat.
Mijn visie is derhalve volledig in lijn met de dames en heren van de Pokerbond. Sluit niet de ogen voor mogelijke problemen die poker veroorzaakt bij juist diegenen die sowieso al erg verslavingsgevoelig zijn. Help hen, steun hen, en probeer door controle aan de virtuele deur te voorkomen dat deze mensen in sociaal isolement of in financiële moeilijkheden geraken. Laat zien dat poker inderdaad een leuke, hippe, intelligente en misschien zelfs sexy bezigheid is – maar dat het al snel een stuk minder leuk, hip, intelligent of sexy wordt wanneer je als persoon je grenzen niet goed weet te bewaken.
Kortom: Help en steun diegenen die door persoonlijke tekortkomingen of door afwezigheid van de vaardigheid ‘nee’ te kunnen zeggen, niet kunnen omgaan met de vrije beschikbaarheid van het (online) pokerspel. Dat is precies wat iedereen wil: bestrijding van eventuele negatieve aspecten bij diegenen die zonder de benodigde pokerskills te veel online uren maken en / of er te veel geld doorheen jagen.
Het andere uiterste is daarentegen het proberen te voorkomen / tegenhouden / verbieden van een bezigheid die bij veel mensen juist uiterst plezierige associaties oproept: ontspanning, meten van krachten, tijdverdrijf, sociaal samenzijn (ja, ook online kan dat!) of intellectuele prikkeling. Het steeds maar weer proberen te blokkeren van deze activiteiten is een zeer onwenselijke ontwikkeling, en een typisch geval van het paard achter de wagen spannen.
Immers, als alle activiteiten waar enig verslavingsgevaar mee gepaard gaan, zouden moeten worden bestreden of tegengehouden… wel, dan zou onze samenleving er een stuk anders uitzien dan ‘ie momenteel is. En mijn persoonlijke visie: Die samenleving zou dan toch ook vooral een stuk minder leuk zijn.
En tenslotte nog dit: de associatie die Van Balen maakt met alcohol & drugs, is een wel erg vreemde. Als deze samenhang er al is, en zo ja als deze bestaande samenhang als onwenselijk dient te worden getypeerd, dan lijkt het mij dat men zich in dezen zou moeten richten op de alcohol en de drugs – niet op het poker.
Immers: als je doping wilt uitbannen, ga je toch ook niet het fietsen verbieden? Of als je vindt dat er in cafés te veel gerookt wordt, ga je dan maar de cafés proberen te op te heffen? Daarbij: de persoon die vanwege zijn lange sessies online pokeren eens flink aan de drank gaat, nou die moet ik nog tegenkomen. Alcohol is immers niet echt het allerbeste middel om effectief op te treden tegen opkomende vermoeidheid!
Het heeft er dan ook alle schijn van dat deze ‘deskundige’ nog nooit een online poker sessie heeft bekeken, laat staan dat ‘ie er één heeft gespeeld. En waarom deze heer dan niettemin zijn licht laat schijnen over een onderwerp waar hij overduidelijk niet veel van weet, is mij een raadsel.
———————————————-
Nou mijn waarde vriend Gerthein, dit was het dan weer. Kun je volgende week wederom je standaard riedeltje afsteken over waarom ik nooit eens direct antwoord geef op je vragen, dat je net zo goed niet jouw stuk had hoeven schrijven, dat dit een briefwisseling is en geen column etc.
Maar bij deze dan alvast mijn antwoord: Man, ik doe het gewoon lekker zoals ik het wil… en dit bevalt mij prima. 🙂
Ajuus!
– Rolf
First!
First!
Weer een erg goede column Rolf. Goede bewoordingen en goede argumenten en onderbouwing. Mijn complimenten.
Ik vindt dat je nog erg mild bent voor de verslavingsdeskundigen.
Weer een erg goede column Rolf. Goede bewoordingen en goede argumenten en onderbouwing. Mijn complimenten.
Ik vindt dat je nog erg mild bent voor de verslavingsdeskundigen.
Ben zelf clientenvertegenwoordiger bij een instelling voor o.a. verslavingszorg/maatschappelijke opvang. Nou is mijn specialiteit de m.o. maar heb wel eens met veslaafden te maken.
Heb wel mensen zien “vluchten” in het pokeren. Meer als een middel om depressies etc. te ontkennen. Gevallen gezien die dus daarom de verkeerde prioriteiten stelden. Wel [verliezend] blijven pokeren maar huur/gas/water/licht betalen ho maar.
Vervolgens vluchten sommigen dan ook nog in de drank en drugs.
De aantallen zijn wel relatief klein natuurlijk.
Tis natuurlijk wel goed de vinger aan de pols te houden, maar een aparte kliniek voor “pokerspelers” lijkt me wat te veel van het goede.
Ben zelf clientenvertegenwoordiger bij een instelling voor o.a. verslavingszorg/maatschappelijke opvang. Nou is mijn specialiteit de m.o. maar heb wel eens met veslaafden te maken.
Heb wel mensen zien “vluchten” in het pokeren. Meer als een middel om depressies etc. te ontkennen. Gevallen gezien die dus daarom de verkeerde prioriteiten stelden. Wel [verliezend] blijven pokeren maar huur/gas/water/licht betalen ho maar.
Vervolgens vluchten sommigen dan ook nog in de drank en drugs.
De aantallen zijn wel relatief klein natuurlijk.
Tis natuurlijk wel goed de vinger aan de pols te houden, maar een aparte kliniek voor “pokerspelers” lijkt me wat te veel van het goede.
AboXXL geldt dit niet voor gokverslaafden ook? Deze mensen komen soms sowieso in de problemen. Gokken of pokerverslaving is het gevolg en niet de oorzaak.
AboXXL geldt dit niet voor gokverslaafden ook? Deze mensen komen soms sowieso in de problemen. Gokken of pokerverslaving is het gevolg en niet de oorzaak.
@ Spek:
Ben je toch nog ergens een keer eerste… 😉
@ Alfredo_Don:
Dank! Maar enige mildheid verdienen ze ook wel hoor, want ze doen het zeker met de beste intenties.
@ AboXXL:
Denk dat je beschrijving van de realiteit zeker accuraat is.
@ Spek:
Ben je toch nog ergens een keer eerste… 😉
@ Alfredo_Don:
Dank! Maar enige mildheid verdienen ze ook wel hoor, want ze doen het zeker met de beste intenties.
@ AboXXL:
Denk dat je beschrijving van de realiteit zeker accuraat is.