Ik moet bekennen dat het de laatste dagen behoorlijk begint te kriebelen. Terwijl ik in Utrecht hard aan het werk ben om een nieuw natuurkunde-artikel af te ronden, rollen er dagelijks tientallen nieuwsitems en honderden tweets uit Las Vegas over mijn laptopscherm. Ik volg de updates van vrienden en landgenoten met veel plezier, maar toch ook wel met de nodige jaloezie. Gelukkig hoeft die jaloezie nu niet lang meer te duren. Zaterdag stap ik dan eindelijk zelf op het vliegtuig. Op naar de WSOP!
Dit jaar speel ik een stuk of acht toernooien. Voornamelijk de kleinere No Limit Hold’Em-toernooien, maar natuurlijk ook het Main Event. Wie weet gooi ik er in een gekke bui ook nog wel een Razz-toernooi of iets dergelijks tussendoor: om het dagelijkse pokeren een maand lang vol te houden, kan wat afwisseling nooit kwaad. Intussen zal ik met enige regelmaat, waarschijnlijk ongeveer wekelijks, hier verslag doen van mijn ervaringen. Daarbij komen interessante toernooihanden en -resultaten aan bod, maar ook alles wat me daarbuiten opvalt in de bizarre wereld die WSOP heet.
De grote vraag, die iedereen me steeds weer stelt, is: wat zijn dit jaar je verwachtingen? Hoewel ik vooral uitkijk naar een maand waarin ik het spelletje dat ik zo leuk vind heel veel kan spelen, is er natuurlijk ook sprake van een bepaald verwachtingspatroon – zowel bij mezelf, als bij anderen. Met een bracelet op zak ontkom ik er niet aan dat er de nodige ogen op me gericht zijn. Aan vrienden en bekenden valt soms lastig uit te leggen dat de kans op wéér een bracelet toch, voorzichtig uitgedrukt, niet enorm groot is. Als een tennisser of schaker een toernooi wint, dan behoort hij het jaar daarop toch ook weer tot de favorieten?
Helaas zijn we in het toernooipoker op de korte termijn (en die korte termijn kan soms verbazend lang duren) altijd weer op Vrouwe Fortuna aangewezen. De wiskundige in me weet maar al te goed dat het prima mogelijk is dat ik straks zonder een enkele cash naar huis kom. De pokerspeler hoopt natuurlijk stiekem toch op meer.
Laat ik me dus niet verschuilen achter het aloude “ik ben tevreden als ik goed gespeeld heb”. Ik hoop ook wel met één of twee cashes naar huis te komen. Lukt dat niet, dan zal ik me daar ook zonder veel moeite overheen kunnen zetten, maar hoe goed ik ook speel, het predikaat “tevreden” zal dan toch niet het eerste zijn wat in me opkomt.
Zo moeten we de barometer dus maar ijken.
- Nul cashes – ontevreden.
- Eén cash – min of meer tevreden.
- Twee cashes – tevreden.
- Alles daarboven valt onder de noemer “mooi meegenomen”.
- Meer cashes, dag 3, dag 4, final tables, de eerste Nederlandse dubbele bracelet…
we zullen wel zien wat de komende maand brengt. Dromen mag altijd, toch?
Maar goed, nu eerst dat natuurkunde-artikel maar eens afmaken. Volgende week meer… niet vanuit Utrecht, maar vanuit Las Vegas!
Veel succes en tot spoedig.
Veel succes en tot spoedig.
Dromen mag zeker! Ik droom ervan nog een keer het Main Event te spelen. One Time! Of in jou geval: Two times!
Cu in Vegas!
Dromen mag zeker! Ik droom ervan nog een keer het Main Event te spelen. One Time! Of in jou geval: Two times!
Cu in Vegas!
Math is overrated. Ik zou bijzonder teleurgesteld zijn als je zonder bracelet zou thuiskomen!
Math is overrated. Ik zou bijzonder teleurgesteld zijn als je zonder bracelet zou thuiskomen!
Ha! Een stuk van Marcel dat ik na één keer lezen al begreep. Erg leuk om te lezen en ik gun je natuurlijk het beste! Succes Marcel.
KT
Ha! Een stuk van Marcel dat ik na één keer lezen al begreep. Erg leuk om te lezen en ik gun je natuurlijk het beste! Succes Marcel.
KT
Inderdaad, GOOD LUCK!
Inderdaad, GOOD LUCK!
Held, GL =)
Held, GL =)
Heel veel suck6 en dat Vrouwe Fortuna op de juiste momenten maar aan jouw kant mag staan!!
Heel veel suck6 en dat Vrouwe Fortuna op de juiste momenten maar aan jouw kant mag staan!!
Bedankt, allemaal! Zojuist geland in Chicago, en zowaar een goede gratis internetverbinding gevonden. Nog vier uurtjes verder vliegen (en waarschijnlijk eerst een nachtje jetlag wegwerken), en het feest kan beginnen!
Bedankt, allemaal! Zojuist geland in Chicago, en zowaar een goede gratis internetverbinding gevonden. Nog vier uurtjes verder vliegen (en waarschijnlijk eerst een nachtje jetlag wegwerken), en het feest kan beginnen!