Ik beleef tot nu toe een vreemde WSOP. In de zes events die ik gespeeld heb, ben ik nog niet in de buurt van het geld gekomen. Een klein lichtpuntje is dat ik inmiddels wel de eerste dinner break heb gehaald. In event 48 was ik zelfs dicht bij het bereiken van dag 2, maar door een ongelukkige hand met AK verloor ik in het laatste level van de dag een groot deel van mijn chips. De rest was ik vervolgens snel kwijt toen ik in de eerste all-insituatie van de dag direct tegen een paar azen aanliep.
Een goede tip dus, voor iedereen die nog dit jaar of al voor volgend jaar een reisje naar de WSOP plant: speel ook vooral een aantal side events. De deelnemersvelden zijn kleiner, en het aantal slechte spelers vaak groter. Voor wie niet van cashgames houdt, vormen zulke toernooien dus een prima gelegenheid om de enorme variantie in het toernooipoker wat de kop in te drukken. Laat ik voor de liefhebbers een overzichtje geven van wat er tijdens de WSOP zoal in Las Vegas te spelen valt:
Rio Deepstacks
Naast de World-Series events organiseert het Rio dagelijks drie kleinere toernooien, met starttijden om 2 uur ($235), 6 uur ($185) en 10 uur ($135). Grootste pluspunt: de deelnemersvelden zijn erg soft. Die bestaan grotendeels uit WSOP-toeschouwers – veel vrouwen/mannen/vrienden/familieleden van WSOP-spelers – en spelers die zelf één WSOP spelen en verder hun geluk in wat van deze kleinere events beproeven. Grootste minpunt: de structuur van de toernooien is belabberd. Van de drie toernooien heeft eigenlijk alleen de deepstack om 2 uur een structuur die de moeite waard is, maar met levels van 30 minuten (die vaak met 50% toenemen) en zonder schudmachines, wordt ook dat toernooi zo rond de tijd dat het geld in zicht komt een push-or-foldfestijn.
Caesars Megastacks
Wie een leuk toernooi van 1 dag wil spelen, kan daarom beter naar Caesars gaan. Tijdens de WSOP staat hier dagelijks om 12 uur ’s middags een toernooi op het programma, met buyins die variëren tussen de $130 en $350. Om 4 uur is er dan nog een “special event” – variërend van een Heads-Uptoernooi tot een “Big O”-toernooi: Omaha met vijf hole-cards. Pluspunten: een beduidend betere blindenstructuur dan in het Rio, met gemiddelde stacks die ook diep in het toernooi nog zo rond de 20BB blijven schommelen. Niet gigantisch, natuurlijk, maar het beste dat je kunt verwachten in een ééndaags toernooi met zo’n 300 deelnemers. Minpunt: tot de laatste twee of drie tafels wordt er zonder schudmachines gespeeld, dus als je een slechte dealer en wat trage spelers aan tafel hebt, kan het zomaar gebeuren dat je in een level van 30 minuten maar tien handen te zien krijgt.
Venetian Deepstacks
De perfecte toernooien voor wie meer dan een dag de tijd heeft. De Venetian organiseert gedurende de hele WSOP een serie parallelle toernooien met buyins tussen de $350 en $1600. De toernooien met een buyin tot $550 zijn tweedaagse toernooien, met levels van 40 minuten; de duurdere toernooien duren drie dagen en hebben levels van een uur. Pluspunten: Prima bindenstructuren: nooit jumps van 50%, maar bijvoorbeeld een level 250/500/50 tussen de 200/400/50 en 300/600/75. Alle toernooien worden met schudmachines gespeeld, dus je krijgt zo veel mogelijk handen voor je geld. Er is eigenlijk maar één minpunt: door de mooie structuren van deze toernooien trekken ze veel goede spelers aan. Er zijn gelukkig nog ruim voldoende zwakke spelers om de toernooien zeer aantrekkelijk te maken, maar kijk niet verbaasd op als je na een ongelukkige loting met Steven van Zadelhoff en nog drie of vier goede en agressieve spelers aan tafel zit.
Overig
In de Bellagio wordt dagelijks een toernooi georganiseerd met een buyin van $540, levels van 40 minuten, en in het algemeen een betrekkelijk klein deelnemersveld van enkele tientallen spelers. Ik heb zelf een voorkeur voor wat grotere velden, en heb deze toernooien dus nog niet uitgeprobeerd. Tenslotte organiseert vrijwel elk casino met een pokerroom (en dat zijn er hier nogal wat) een of meerdere dagelijks toernooien. In het algemeen gaat het daarbij om toernooien die een paar uur duren, met levels van 15-20 minuten, waarna de blinds vaak verdubbelen. Erg leuk voor een gezellige avond met een paar biertjes, dus, maar niet veel meer dan dat. Wie een serieus toernooi wil spelen kan zich beter beperken tot de bovenstaande opties.
Goed, tot zover mijn “rondje langs de velden” van de niet-WSOP-toernooien. Wat de WSOP zelf betreft: dinsdag heb ik een laatste kans om in een $1500-toernooi iets fatsoenlijkers te presteren dan in de afgelopen zes pogingen. Op donderdag begint dan het festijn waar iedereen hier naar uitkijkt: het Main Event. Ik kom zelf op dag 1C in actie, aanstaande zaterdag. Meer daarover dus de volgende keer – voor nu: groeten uit Las Vegas!
Goede tips Marcel. Dank!