De Week met Rolf & Gerthein – Week 2

Iedere week bespreken Rolf Slotboom & Gerthein Boersma op informele wijze niet alleen de pokerwereld, maar ookhun eigen beslommeringen.Op droogkomische, satirische en soms zelfs roddelachtige wijze delen zij iedere week hun opvattingen met PokerCity, door de lezer een blik te gunnen op hun ongecensureerde mailverkeer.

Elke woensdag verschijnt zo’n mail online, en de week erop de reactie van de ander. 

Eerdere afleveringen: klik hier

Week 2

Slotboom >>> Boersma

Beste Gerthein,

Dat waren toch geen slechte reacties die we kregen op onze eerste mailwisseling! Zo zie je maar: Gewoon zo ver mogelijk buiten beeld blijven met dat vrome smoelwerk van je, af en toe ondergetekende wat kritisch benaderen – en je populariteit stijgt als een malle. Kind kan de was doen!

Terwijl ik dit stukje schrijf is de laatste dag bezig van de PCA. Om je de waarheid te zeggen voelt het wel een beetje leeg, hoor. Zo’n groot toernooi waar (cliché, cliché) de mannen van de jongens worden gescheiden – en ik zit daar als een knulletje op de bank de updates te volgen. Misschien wel een verstandig besluit, puur gezien vanuit EV, verwachtingswaarde en al die shit. Maar toch niet goed voor het ego!

De laatste paar weken ben ik weer ouderwets uren aan het maken online. Als in mijn beste tijd zit ik de full-ring PLO tafels op Holland Poker & Stars te multitafelen. Maar omdat ik dat doe op nogal verschillende limieten, zijn de resultaten wel zéér afhankelijk van fluctuaties en geluk of pech – vooral natuurlijk in die dure games.

Ik had in mijn column al geschreven dat ik mijn complete online jaarwinst van 2009, braaf bij elkaar gegrind in games zo klein als $.5-1, had verspeeld in één enkele sessie $100-200. Die game vijftafelend met behulp van mijn aloude shortstack tactiek, had ik de wind niet bepaald mee – juist op de momenten dat het natuurlijk net iets crucialer was dan normaal om geen pech te hebben.

In de daaropvolgende dagen was het omgekeerde het geval: Ik won twee giga-potten met Aas hoog! De eerste vond plaats in diezelfde $100-200 game. Ik was gaan zitten met $4,000 toen die tafel (helaas de enige dure full-ring tafel die op dat moment open was) erg juicy was. Maar na drie rondjes passen waren de twee loose gooses helaas net opgestaan, en vervangen door shortstackende übernits uit de Rolf school. Kortom, ik zat klaar om op te staan, toen de volgende hand plaatsvond:

De enige ‘mooie’ speler die er nog zat kwam terug van een pauze, en plaatste achter de button zijn $200 big blind plus een dode $100 small blind. Twee van de nieuwe shortstackers wachtten nog op hun blind of stonden op de wachtlijst, en met $600 aan potentieel dood geld, de game nu enigszins shorthanded, en UTG met een $2.900 stack, had ik het plan om in deze spot zeer licht te openen. (Niet in de laatste plaats omdat ik tot op dat moment zowel een VP$IP als PFR van 0% had, en dus in mijn laatste hand van de sessie dit image graag enigszins te gelde wilde maken.) Ik raiste pot naar $100 met slechts A873 single-suited, werd gecalled door de extra blind achter de button, en zette mijn resterende $1.800 all-in op de flop Q54. Mijn opponent callde met A763, en na een vrouw op de turn en een boer op de river kwam een $6.195 pot mijn kant op met een unimproved A8 hoog. Geil spel!

Twee dagen later vond iets soortgelijks plaats, eigenlijk nog iets bizarder zelfs. (Omdat het geld aanzienlijk dieper was, hoewel in absolute zin de bedragen wel wat lager.) In een $5-10 game met 50BB minimum had ik mijn stack opgewerkt naar 90BB. Normaal genoeg reden voor mij om alweer op te stappen, maar omdat ik twee rechts van mij een calling-station-de-luxe had, ging ik nu nergens heen natuurlijk. Het was immers een juicy partij! UTG werd pot geraised naar $35, en niet minder dan vier mensen gingen mee. Met mijn AJT7 single-suited maakte ik een vrij marginale call vanuit mijn small blind. Marginaal, want: drie van één suit, uit positie, en bovendien had mijn hand net iets te veel gaten om lekker te spelen postflop – maar gezien de goede prijs en de aanwezigheid van de calling station in de pot kon het net, vond ik.

Na mijn call maakte vervolgens de big blind een insta reraise pot – en daarmee bedoel ik ook insta. Een speler die ik goed ken, met de vrij opvallende stats 47-28, en iemand die nog wel eens raar wilt doen in volume pots. Niettemin plande ik mijn hand weg te gooien, totdat het calling station ook de – ik meen – $245 callde. Ineens was de situatie flink veranderd. Een AAxx hand voor de big blind leek mij sowieso al vrij onwaarschijnlijk, en met zijn grote stack (260 big blinds) zou hij niet snel met een KKxx of AKQJ hand deze move maken – daarvoor was hij simpelweg te goed, en wist hij dat hij te zeer in de kaart van mogelijke AAxx handen zou spelen. Kortom: Ik schatte hem in op misschien 15% AAxx, 20% hoge paren / plaatjes met suits en voor de rest veel small & medium rundowns of two-pair hands als . En de caller… tja, die kon alles hebben natuurlijk!

Plotseling werd mijn in eerste instantie marginale call een excellente reraise all-in spot. En ik had gelijk: De BB kwam over de top met 6543ss, en de caller callde wederom, all-in voor $770 (meen ik) met iets van KQT9. Ik zat achter de computer te roepen om heel veel azen of hartentjes, maar ik kreeg iets heel anders. Een dubbelparend board zorgde ervoor dat ik een liefst $2.650 (265BB) pot binnenhaalde met slechts Aas-Boer hoog, en dat three-way, all-in voor de flop. Well played, sir!

Voor een kort moment voelde ik mij eventjes de Bionische Man, dan wel de spreekwoordelijke aap met zeven lullen. (Een aap die ik overigens graag nog eens een keertje zou ontmoeten!) Maar twee dagen later kreeg ik alweer het bekende deksel op de neus. Laat in de nacht hadden twee megakonijnen hun intrek genomen in de $10-20 en $5-10 full-ring games. Twee zaten er naast elkaar in de $5-10, en de seat direct rechts van hun was nog vrij. Kortom, ik nam likkebaardend plaats, maar vier all-in raises dan wel limp-reraises later (waarvan drie keer met de beste hand) was ik keurig $800 kwijt – toen de konijnen besloten hun winsten aan te wenden om de $10-20 enigszins op te spicen. Ondergetekende ging natuurlijk wederom likkebaardend zitten, maar het resultaat was identiek – namelijk zwaar klote. Vijf keer ging ik all-in preflop, waarvan vier keer tegen het konijn, maar ik kreeg zelfs geen dollar voor de moeite.

En toen ik wederom klaar was om te vertrekken (omdat ook hier het konijn een succesvolle hit-and-run had gemaakt, en de game nu feitelijk dood was) wist ik mijn laatste $310 er nog vrolijk in te krijgen met QQJJ tegen AAxx. Wederom met een late-positie blind en twee shortstackers die nog niet in de game zaten, open raiste ik naar $90 met mijn mooi-uitziende maar lang-niet-premium QQJJss, waarop nota bene de nieuwe speler mij pot reraiste. Het leek enigszins verdacht, maar hij had gewoon de Azen die hij representeerde – en voor één keertje bleef de beste hand nu wel staan.

Kortom, in minder dan twee uur tijd had ik zo’n $3.200 afgeladen in de $5-10 en $10-20 games – en daar viel natuurlijk niet tegenop te grinden in die paar $.5-1, $1-2 of $2-4 games die ik daarnaast ook open had. Na afloop van de sessie checkte ik nog even mijn HM stats, en die brachten (ondanks het nogal zure verlies) wel een kleine glimlach op mijn gezicht. Sinds ingebruikname van dit database vorig jaar, heb ik nu, na 24.837 cash game handen, een totale winst van exact $8.09. Ja, je hoort het goed: 8 dollar en negen cent! Naar verluidt ook precies jouw uurtarief hier bij PokerCity, Gerthein… maar voor enkele maanden online poker buffelen misschien ietwat aan de magere kant.

Jammer trouwens dat ons stapavondje met Jos van afgelopen zaterdag enigszins in de soep liep, man. Ter vervanging ben ik die avond in Scheveningen naar Avatar 3D geweest. Lang niet slecht! Interessant voor wie net meer waarde hecht aan de ‘gevoelswereld’ dan de meeste sceptici of puur rationeel ingestelden onder ons plegen te doen. Ook apart omdat in de standaard strijd tussen het goed & het kwaad het dit keer eens de mensheid is die het kwaad vertegenwoordigt – en dat zie je toch niet heel vaak in miljoenenproducties. Ten slotte zijn de beelden natuurlijk prachtig, en voor wie iets verder kijkt dan de oppervlakte wordt er ook heel wat afgepokerd in de film. Echt een aanrader dus!

Nou ja, dat was het weer. Na ampel beraad heb ik trouwens besloten je voorlopig nog niet te hard af te zeiken, ondanks de enigszins opruiende verzoeken hiertoe van de toch zeer gewaardeerde heren Boudewijn W. en Jacco H. Maar ik heb mij bedacht dat ik waarschijnlijk nog wel een jaar lang met jou dit item moet gaan vullen. En om je dus nu al volledig tegen de haren in te strijken – tja, dat is in tactisch opzicht natuurlijk vragen om moeilijkheden.

Tot volgende week, mijn waarde vriend!

– Rolf

Eerdere afleveringen: klik hier