De Week met Rolf & Gerthein – Week 27

Iedere week bespreken Rolf Slotboom & Gerthein Boersma op informele wijze niet alleen de pokerwereld, maar ook hun eigen beslommeringen.Op droogkomische, satirische en soms zelfs roddelachtige wijze delen zij iedere week hun opvattingen met PokerCity, door de lezer een blik te gunnen op hun ongecensureerde mailverkeer.

Elke woensdag verschijnt zo’n mail online, en de week erop de reactie van de ander.

Eerdere afleveringen: klik hier 

Week 27

 Slotboom >>> Boersma

Waarde vriend,

Ik schrijf dit stukje nog voor mijn vertrek naar Amerika, om precies te zijn op Independence Day, een zwoele zondagavond 4 juli 2010. Ja, je ziet het goed: gewoon nog vóór mijn vlucht dus! Niet dat ik al te zeer wil muggenziften. Maar ik ga bij zakelijke afspraken meestal uit van het simpele principe: afspraak = afspraak, deadline = deadline. En natuurlijk is één enkele keer te laat een stuk inleveren best verklaarbaar, en daarbij had je nu ook keurig gevraagd of een dagje later niet een probleem zou zijn. Niettegenstaande al deze verzachtende omstandigheden, constateer ik wel degelijk een patroon: Jouw allereerste “Week Van” was nog ruim van tevoren klaar, maar iedere keer wordt het steeds meer opgerekt tot precies op, of zelfs iets over de deadline. Terwijl je weet dat je iedere twee weken stipt op woensdagochtend 09:00 een stuk moet inleveren! Zomaar een kleine tip vanaf de zijlijn: dan is het misschien best handig om ook eens vóór dinsdagnacht al achter de PC te gaan zitten. Zodat de bezoekers van ons zo geliefde PokerCity ook daadwerkelijk weten dat het stuk op het beloofde tijdstip gaat verschijnen, in plaats van slechts enige hoop hebben dat dit naar alle waarschijnlijkheid zo zal plaatsvinden.

Volkomen terecht dus dat het harde-edoch-rechtvaardige PokerCity-publiek deze late entry van jouw kant afstrafte met nul reacties, nada, noppes* – een absoluut dieptepunt in onze mailwisseling. Laten we zeggen: Zoals Marco van Basten genadeloos oordeelde omdat Mark van Bommel in zijn PSV-tijd Ambrosini eens uit zijn rug had laten weglopen, zo moet ook ik keihard zijn in dezen. Want hoe getalenteerd je ook bent, Gerthein, en hoe leuke + spitsvondige stukjes je ook pleegt te schrijven: ze moeten wel op tijd arriveren, natuurlijk. Anders is het als een wannabe-lover die in een luxe restaurant tevergeefs zit te wachten op zijn date die nooit verschijnt. En dat is niet prettig!**

Wat allemaal niet wegneemt dat ik wel degelijk vol nieuwsgieren uitkijk naar de Vegas filmpjes die je te berde gaat brengen, hoor. Het blijft a damn shame dat we bij PokerCity niet in staat zijn geweest om gedurende de Series up-to-date filmpjes te maken, en die ook direct (ter plekke dus) te uploaden. Niettemin: Gezien het schijnbaar nogal clandestiene karakter van jouw productie en je sowieso erg talentrijke / creatieve inborst, verwacht ik niets minder dan topwerk.

Filmpjes die door u thuis waarschijnlijk allang zijn gezien, omdat ze mogelijk al op maandag of dinsdag al op de site zijn geplaatst. Maar, zoals gezegd: ik schrijf dit stukje al op de zondagavond ervoor. De reden is een mogelijk verrassende – namelijk dat ik a.s. dinsdag (voor de lezer gisteren) in het vliegtuig zit naar Vegas. Inderdaad beste Gerthein, je leest het goed: Deze normaal zo geweldig slimme, sluwe en schrandere knaap heeft het gepresteerd om een vlucht te boeken die precies samenvalt met de wedstrijd Nederland – Uruguay! Kortom, op het moment dat er in Nederland mogelijk nationale euforie heerst danwel een stemming van Catastroph Total, hang ik volkomen onwetend in de lucht ergens tussen London Gatwick & McCarran Airport, turend naar deel 4 van Shrek of naar één of andere inwisselbare episode van Friends. Laten we het maar enigszins neutraal formuleren: ‘apart’!***

En dat terwijl ik toch een toegewijd voetbalfan ben – en al helemaal van het soort betonvoetbal wat wij dit toernooi hebben gezien. Eindelijk eens niet dat typische Pitboss-gezeur om lekker aanvallen, acties maken of het onvermijdelijke positiespel, maar gewoon datgene doen waar sport voor gemaakt is: spelen om te winnen. Er heerst in dit team momenteel een geweldige spirit, met eindelijk eens de twee sleutels tot internationaal succes: winnaarsmentaliteit + een uitstekende verdedigende discipline. Vandaar ook dat ik zo blij ben dat tot nu toe eigenlijk alle wedstrijden vrij moeizaam zijn gegaan! Immers, er is maar één dikke overwinning of een enkele vloeiend lopende aanval voor nodig, en we denken allemaal ineens weer dat we niet hoeven te verdedigen, of dat we het met vier aanvallers en slechts één verdedigende middenvelder ook wel gaan redden. Het gegeven dat het in tot op dit moment elke wedstrijd moeizaam en stroperig is geweest, is mijns inziens dan ook een zegen voor ons. Het voorkomt dat we weer typisch Nederlands uit de pas gaan lopen, het houdt ons scherp – en dit alles maximaliseert mijns inziens onze kansen op wereldgoud. Nu maar hopen dat als dit stuk verschijnt, we ook daadwerkelijk die dekselse Uruguayanen **** van ons hebben weten af te schudden – en dat we het gemis van de in mijn ogen zo belangrijke Nigel de Jong voldoende hebben weten op te vangen. Zo ja, dan zal ik ons op 11 juli vanuit Vegas uit alle macht naar de titel proberen te toeteren!*****

Speaking of soccer: wat een dag was het afgelopen vrijdag, he. Hoewel de kwaliteit van beide kanten nogal matig te noemen was, Nederland-Brazilië was wel degelijk een historische match – met voor ons natuurlijk een prachtige afloop. En toen volgde vlak na afloop van de wedstrijd nog iets historisch!

Ik liep wat rond in een parkje vlakbij de mensen waar ik de wedstrijd had gekeken, een beetje nagenietend van zowel het resultaat als het heerlijke weer – toen ik plotseling werd gebeld door niemand minder dan Peter Plasman. Ik heb de man zelden zo gepassioneerd / enthousiast horen vertellen als bij het doen van deze mededeling: dat hij de “Zaak van Zadelhoff” had gewonnen, en dat de rechtbank had bepaald dat poker geen kansspel was. (Of, zoals hij mij met klem verzekerde: Dat de rechtbank zelfs een stap verder was gegaan dan dat – door poker niet alleen “geen kansspel” te noemen, maar door ook aan te geven wat het dan wel was: een behendigheidsspel.)

Ik was vereerd dat meneer Plasman meteen na deze uitspraak er kennelijk aan had gedacht om mij hierover in te lichten. Want hoewel ik de man ten zeerste respecteer en ik vermoed dat dit in omgekeerde richting ook wel het geval zal zijn, we lopen nu niet bepaald de deur bij elkaar plat. Vanzelfsprekend, en met toestemming van de advocaat in kwestie, lichtte ik direct de redactie van PokerCity in – waardoor wij op deze bijzondere dag een scoop van jewelste hadden. De uitspraak waar Nederland al jaren naar hunkert, met uitgebreide onderbouwing van de uitspraak en de gedurfde insteek van Plasman & co: op geen enkele site behalve de onze was er ook maar enige aandacht voor! Het duurde letterlijk uren voordat op andere fora er voorzichtig enige threads over deze historische uitspraak verschenen, en tot op dit moment van het schrijven van deze mail (niet minder dan twee dagen + vier uur na onze publicatie op PokerCity) heeft nog geen enkele pokersite dit als nieuwsitem geplaatst. Ik weet niet hoe jij dit alles ziet, Gerthein. Ik bedoel: Ook wij kregen dit item maar enigszins toevallig in onze schoot geworpen – het is heus niet zo dat wij er al tijden volledig bovenop zaten om maar niets te missen van deze zaak. En misschien dat de andere sites in het weekeinde gewoonweg niet beschikken over personeel voor de redactie, best mogelijk. Maar als poker nieuwssites wel in staat zijn om in het weekeinde te komen met nietszeggende bonusaanbiedingen op de homepage of met andersoortig als nieuws verpakte reclames, dan vind ik het wel erg schraal dat juist bij de baanbrekende uitspraak op precies dat onderwerp waar pokerend Nederland zich al jaren mee bezighoudt, men dan kennelijk niet in staat is hier enige aandacht aan te schenken. Zoals gezegd: Erg schraal, naar mijn mening – en wederom een indicatie van de door mij al vaker geopperde stelling: dat van serieuze pokerjournalistiek in Nederland maar nauwelijks sprake is. Of zie jij dit (wederom!) iets genuanceerder?

Nou ja, journalistiek of niet – ik ga de komende week pogen mijn huid zo duur mogelijk te verkopen bij het laatste toernooi van de WSOP. Ik zal via Twitter en via mijn eigen site www.rolfslotboom.com iedereen zo gedetailleerd mogelijk op de hoogte houden, en hoop natuurlijk dat ook op PokerCity er enige aandacht zal zijn voor mijn verrichtingen ter plaatse. Ik heb het voor mij gereserveerde hotel in de nogal hippe Wynn laten omboeken naar het mogelijk iets minder luxueuze Rio omdat ik zo dicht mogelijk op de actie wil zitten & om het toeval zo veel mogelijk uit te kunnen sluiten. Indien ik fris & zonder jetlag aankom in Vegas (na afloop van de al genoemde halve finale van het WK), zal ik bovendien proberen mijn ticket voor dag 1d om te zetten naar 1c – omdat ik op die dag een net iets zwakker deelnemersveld verwacht. Alles om mogelijk net die paar kleine procentjes extra voordeel te kunnen pakken, om zo maximaal toe te werken naar mijn uiteindelijke doel: mijn vierde Main Event cash op rij.

Wish me luck!

— Rolf

* Nul reacties ten tijde van het schrijven van dit stuk – want mogelijk dat in de dagen daarna er alsnog enige verlate opmerkingen van lezers zijn geweest. Laten we zeggen: wat treffers in blessuretijd, misschien. 😉

** Zeg ik als (ja, zelfs meervoudig) ervaringsdeskundige.

*** Of, in typische Rolf-taal: als een “opmerkelijke beslissing”.

**** Klein eerbetoontje aan scheidend commentator Evert ten N.

***** Zoals enkele getuigen zullen kunnen bevestigen: Mijn toeterkwaliteiten op de vuvuzela tijdens Oranje-wedstrijden zijn bepaald niet voor de poes.

Eerdere afleveringen: klik hier