De Week met Rolf & Gerthein – Week 9

Iedere week bespreken Rolf Slotboom & Gerthein Boersma op informele wijze niet alleen de pokerwereld, maar ookhun eigen beslommeringen.Op droogkomische, satirische en soms zelfs roddelachtige wijze delen zij iedere week hun opvattingen met PokerCity, door de lezer een blik te gunnen op hun ongecensureerde mailverkeer.

Elke woensdag verschijnt zo’n mail online, en de week erop de reactie van de ander. 

Eerdere afleveringen: klik hier

Week 9

Boersma >>> Slotboom

Boom,

Allereerst: dank voor de complimenten… denk ik. Blij te zien dat er tenminste iemand is die mijn schrijfsels op waarde weet te schatten. Dat deze waardering dan weer net niet strekt tot die keren dat ik jou parodieer, neem ik graag voor lief. Ik weet uit betrouwbare bron dat Frank de Grave ook nooit heeft kunnen lachen om de Kopspijkers-imitatie van Owen Schumacher (ook al beweerde hij en publique het tegendeel), waardoor heel Nederland voor eens en voor altijd inzag dat de VVD’er in kwestie eigenlijk maar een eigenaardig mannetje is.

Het schijnt dat zowel Schumacher als De Grave op feestjes en partijen nog altijd het verzoek krijgen om op commando het “Nobody fucks with Frank de Grave!”  te laten schallen. Op kleinere schaal ben ook ik helaas een slaaf van mijn bescheiden succes. En – hoewel er bij jou duidelijk ook andere factoren meespelen om de Slotboom Gedichten Generator wat minder geestig te vinden dan anderen – geef ik toe dat subtiliteit bepaald geen troef ervan was. Wat dat betreft is jouw eigen weblog een stuk succesvoller als parodie op poëzie. Ik heb elk van je gedichten nu een keer of tien gelezen, en nóg weet ik niet zeker of ze niet stiekem tóch serieus bedoeld zijn. Chapeau.

Waar je wel mee moet oppassen, is het toedichten (lol) van motivaties aan anderen. Je mijmering “Wat is dat toch dat mensen het leuk vinden om enigszins sceptisch te doen over dingen die ze niet goed kennen, of niet goed snappen?”  bevat namelijk meer twijfelachtige aannames dan een heel seizoen aan Ajax-wedstrijden. Ongetwijfeld zullen enkele van degenen die het hardst moesten lachen om de Slotboom Gedichten Generator, figuren zijn van het type wat-de-boer-niet-kent. Mensen die bij elke quasi-dramatische regelafbreking of pathetisch geformuleerde emo-zinsnede hun kots-reflex per definitie niet onder controle hebben, dus. Aan deze personen schrijf je terecht een uit angst geboren stoere pose toe (hoewel ik uit de veelal summiere reacties niet kan opmaken wie dit dan zouden moeten zijn). Maar anderen zullen er een hele andere insteek op nahouden. Misschien zijn zij juist wél poëtische fijnproevers en ontlenen ze hun plezier aan de parodie aan hun eigen delicate oordeel dat hier vooralsnog toch echt niet de nieuwe Hanny Michaëlis of Rutger Kopland is opgestaan. En: zoals altijd zit de overgrote meerderheid waarschijnlijk tussen deze uitersten in: men bedoelt het waarschijnlijk niet zo kwaad – en het is bij lange na niet gezegd dat het onmogelijk is om te genieten van origineel én parodie.

Waar we het overigens volledig over eens kunnen zijn: meer in het algemeen is de gemiddelde internetreactie nogal gauw negatief – soms zelfs grimmig – van toonzetting. Dat staat buiten kijf. Mooi om te zien hoe je vorige week een nieuwe strategie ontvouwde tegen de terreur van de spreekwoordelijke anonieme klapgymp (inderdaad een mooie!): het doorplaatsen van positieve reacties van Rolf-fans op Hyves, Facebook en Twitter. Een originele aanpak, ik ben benieuwd of het helpt. Wel vraag ik me af hoe ver je deze nieuwe tactiek gaat doorvoeren. Ik hoop in de toekomst een reactie zoals onderstaande te zien:

Maar genoeg genavelstaar: poker! Leuk om afgelopen weekend in het hoge Noorden weer eens in actie te komen in een live toernooi, de Open Friese Kampioenschappen, alwaar jij en Nicky ook acte de présence gaven. Helaas was de pret voor mij van korte duur: een combinatie van matige kaarten, weinig hits en een overschot aan creativiteit (en ja, dat is inderdaad een eufemisme voor gebrek aan discipline) werden me vlak na de eerste break fataal. Jij deed het met je tiende plek een stuk beter. Knappe comeback ook, vanaf een stack die op zeker moment nog één big blind bevatte. Ongetwijfeld heb je hier je overschot aan live ervaring ten maximale kunnen benutten en heb je jezelf met je enorme edge per hand die je weten te redden uit deze benarde positie! Complimenten ook aan Berney Frankfort, die ik vooraf al tipte als kanshebber en die uiteindelijk pas in de heads-up fase het veld moest verlaten (op een moment dat ik overigens al lang en breed weer naar de bewoonde wereld was teruggekeerd).

Over die edge per hand gesproken: ik grijp graag nog even terug naar je live cashgame tijd. Ik wil graag geloven dat die edge toen behoorlijk was, mede omdat het gemiddelde niveau van de tegenstand een paar tandjes lager was dan vandaag de dag. Dat roept dan weer een prangende vraag op: je zegt dat je deze edge maximaal uitbuitte door zeer gedecideerd je spots uit te zoeken. Je bijnaam ‘Ace’ stamt niet voor niets uit die periode: soms leek het alsof je slechts een range van één hand speelde, zo heb ik begrepen. Maar was het, achteraf gezien, niet beter geweest om je zwakke tegenstanders net iets vaker op te zoeken? Nu begrijp ik wel dat er destijds vooral Limit Hold’em werd gespeeld – en daarin haal je je voorsprong, meer dan in No Limit, voor een groot deel uit strakkere handselectie. Maar toch: was het, gezien hun belabberde spel – naar ik aanneem vooral post-flop – niet beter geweest om je richtlijnen ietsje verder open te gooien?

Ik besef ook het bovenstaande de nodige assumpties bevat, dus correct me if I’m wrong. Maar wat ik eigenlijk wil weten is dit: jouw inzicht in het spel heeft zich sinds die tijd natuurlijk ook behoorlijk ontwikkeld. Als de Rolf van vandaag terug zou kunnen reizen naar die periode, om daar de plaats aan tafel van de Rolf van toen te kunnen innemen, zou hij het dan anders aanpakken? En zo ja, hoe?

Ten slotte nog één poker-inhoudelijk puntje over het al dan niet vals spelen bij online games. Je noemt het cruciale beginsel one player to a hand, maar geeft tegelijkertijd toe dat de sites het toch niet kunnen controleren en daardoor oogluikend toestaan. Hoe sta je hier zelf in? Heb je ooit met meerdere spelers achter de pc gezeten, of op afstand gecommuniceerd over de te volgen strategie? En hou je halsstarrig vast aan dit principe, ook als je straks misschien aan een Sunday Special finaletafel om forse bedragen zit te kaarten, wetende dat a) even de MSN aanslingeren je edge zeker zal vergroten en b) je opponenten er in meerderheid niet voor zullen terugdeinzen om dat wél te doen?

Ik kan me voorstellen dat je op zeker moment kiest voor de optie ‘If you can’t beat ‘em, join ‘em’, zoals in het poker vaker gebeurd. Zo ken ik genoeg spelers die zelfs vraagtekens zetten bij het gebruik van Tracker-software… maar die er niet over piekeren om dit hulpmiddel dan maar links te laten liggen, omdat het ze aantoonbaar geld kost. Waar trek jij die grens?

Enfin, het wordt nu allemaal wel erg serieus en inhoudelijk. Eens kijken of we alle fans van ons kunnen vervreemden, zodat straks echt alleen je Oma nog positief reageert!

Hold’em hoog,

-Gerthein

Eerdere afleveringen: klik hier