Extra Column Rolf: Mijn Main Event – Hand voor Hand (1)

Dit is een ingevoegde, extra zaterdag-column vanwege Rolf’s recente belevenissen bij het Main Event van de WSOP in Vegas. Deel 2 (hopelijk niet het laatste deel!) verschijnt volgende week zaterdag als ‘reguliere’ column.

Level 1: Blinds 50-100. Beginstack 30,000

Veel ruimte om te spelen! Deep-stack, en met twee uur levels. En daarbij is mijn tafel draw ook niet verkeerd. Weinig bekende gezichten, slechts de Fin Mika Paakonen meteen rechts en Humberto Brenes direct links. Agressieve jongens rechts, en een vrij voorspelbare speler direct links, plus een superconservatieve man meteen weer links daarvan. Ik neem dit alles in mij op, en denk: veel beter kan een loting niet zijn! Ideaal dus om wat losser / actiever te opereren dan mijn doodgraverstactiek van normaal.

Het gameplan is aldus: Pokeren – en proberen mijn stack uit te bouwen. Mooi in theorie. Echter, in de praktijk zal alles flink anders lopen, en veel beroerder dan ik startte was nauwelijks mogelijk.

Eén van de zwakste spelers heeft net een reuzenpot verloren nadat hij met AA preflop heeft gelimp-calld, om vervolgens three-way op een board 77x te check-raisen en dan blijven leaden – om te verliezen tegen de onvermijdelijke van de preflop raiser. Meteen de volgende hand open raist hij, nog flink hot, naar 250. Vanaf de button drie-bet ik hem met exact dezelfde 75, dit keer in de offsuit variant. (Ook mooi!) Hij callt, en check-callt razendsnel mijn 1100 c-bet op de flop KT5. De man lijkt mij zo hot /committed dat ik besluit vanaf dat moment maar gewoon de hand dood te checken, hopend dat ik misschien tegen AQ/AJ/QJ zit, en met het plan om mogelijk een river bluf af te snappen danwel in geval van een 7 of een 5 op de river flink naar valuetown te gaan. (Zoals de jonge generatie dit nog wel eens pleegt te noemen. Jullie zien: Ik luister best, hoor!) Echter, er gebeurt niets en ik laat ietwat goedkoop mijn hete opponent met slechts QT een pot binnenhalen… om zo direct flink minder heet te zijn. 🙂

Tegen een overactieve speler call ik uit de big blind een cutoff raise naar 300 met 88. Ik check-call 375 op de flop op de typische “poeh lastig / ik ben er uit te drukken” manier die ik graag pleeg te gebruiken tegen loose cannons. De turn check-call ik 925, en na de zeer gevaarlijke check ik nogmaals. Mijn opponent vuurt nu een vreemde 1125, en hoewel ik verwacht geklopt te zijn, klopt zijn betpatroon toch niet helemaal. Een full house zou groter betten, een flush ook, en een hoger pocket paar dan het mijne zou gezien het supergevaarlijke board niet snel nog proberen iets als 1125 aan value eruit te halen, met het gevaar bovendien hier gecheckraist te worden. (Al dan niet door een mindere hand.) Na lang denken call ik en krijg een 65 offsuit te zien – een gehitte gutshot op de turn.

De (wat later bleek: niet alleen erg tighte maar ook erg zieke) speler twee links van mij is wel al gearriveerd maar is gaan wandelen. Daardoor speelt zijn stack gewoon en is hij ghost player. Zijn 100 big blind is dus dood, en daarom verwacht ik dat de 300 open raise van Mika Paakonen in de cutoff vrijwel any two is – zeker ook gezien de relatieve tightness van de twee spelers achter hem: ikzelf & “Shark is Hungry!” Humberto Brenes. Met J9 offsuit denk ik aan drie-betten in positie, maar tegen deze sterke Fin besluit ik simpelweg te flatcallen. Flop K93, turn 5 en ik flatcall zijn 375 en 925 bets. De river is een 5 en als Mika had gezet had ik zeker gecalld omdat ik nog altijd het patroon “raisen met any two en dan maar gewoon doorvuren” vermoed. Maar als hij checkt check ik natuurlijk terug, en verlies tegen zijn monster: AK, top pair / top kicker.

Ik heb nu al een paar handen middels mijn typische “passief in de openingsfase” strijdplan verloren – maar troost mijzelf met de gedachte dat ik in al deze spots bij een actiever strijdplan waarschijnlijk nog veel meer had verloren. Ik weet bovendien dat mijn passiviteit de anderen is opgevallen, waardoor ik voel wat meer ruimte te hebben om in positie enige moves te kunnen maken. De volgende orbit drie-bet ik dezelfde 300 open raise van dezelfde Mika naar 850, wetende dat na de laatste pot dit vrij veel kracht moet uitstralen. Mijn hand is , niet bepaald een hemelbestormer! Mika callt de reraise, en op de flop c-bet ik 1100 met mijn drollenhand. Ik word gecheckraist naar 3500, en wederom is een pot voorbij.

Ik verlies nog een passief gespeelde TT door te check-folden op een AKx flop, en win slechts één potje dit hele level (ja, van twee uur!), als ik open raise uit de cutoff met QQ en Humberto verleid tot wat actie met bagger. Hij callt, en checkt terug op de flop K84. Na een T op de turn check-call ik zijn 800 bet, en na een K op de river besluit ik ineens zelf te zetten: een heel moeilijke en ook kleine bet van 950. Een schijnbare stop-bet, wetende dat met Tx Humberto mij zeker zal afbetalen, maar vooral hopend hem te verleiden tot een bluf raise – nu ik gezien mijn vreemde line eigenlijk nooit een echte hand kan hebben, laat staan een derde koning. Gecombineerd met mijn weake image denk ik dat Humberto er wel voor valt en zal proberen mij weg te drukken met poep. Maar na minuten denken en dreigen durft hij het uiteindelijk niet aan, en foldt hij gewoon tegen mijn non-bet – om vervolgens nog urenlang te blijven doorzagen dat ik hem er waarschijnlijk heb uitgebluft.

Level 2: Blinds 100-200. Beginstack 20,600

Wat een prutlevel heb ik achter de rug, zeg! Bijna een derde van mijn stack weggedonkt in marginale spots en met niet-meer-dan-slechts-redelijke handjes. Een image van niks, en tegenstanders die denken mij te kunnen opzoeken / over mij heenlopen omdat ik toch wel fold – of anders gewoon verlies in de showdown. Ik voel weinig respect, en bovendien weet met uitzondering van Mika niemand wie ik ben. Ook Humberto weet dit niet, ondanks dat ik al drie toernooien tegen hem heb gespeeld in exact dezelfde outfit (met muts, bril & de hele enchillada). En ook twee jonge spelers rechts van mij zitten dan wel heel stoer te praten over hoe goed zij wel niet zijn in pot-limit Omaha, maar beseffen zich geen seconde dat juist de persoon die toch wel vrij invloedrijk is geweest in de literatuur over precies deze spelsoort, gewoon een paar plaatsen links van hen zit. Sterker: zelfs aan het eind van de dag, na toch een aantal vrij sterke / opvallende acties van mijn kant, plus veel bezoekjes van reporters, fotografen en een journalist, weten ze nog niet wie ik ben! Ik probeer dit zo te houden door de terugkerende vragen “What’s your name?” en “Where are you from?” van één van hen simpelweg te blijven negeren.

Ik weet wat mij te doen staat in dit nieuwe level: Handen hitten, om gebruik te maken van mijn zwakke imago. Met 77 call ik de 550 open raise van de hijack, en omdat de cutoff en de small blind ook callen krijg ik een goede prijs om mijn set te hitten. De flop is Q87 – bingo! Ik ben in perfecte positie om lekker de preflop raiser’s c-bet te zandbakken met twee anderen ertussen, en heb het plan om deze hand ongeacht de acties van mijn tegenstanders voor stacks te spelen. Maar helaas – de flop wordt rondgecheckt. Een 4 op de turn maakt niet alleen mijn hand zwakker omdat voor de opponenten er nu ook nog eens straatgevaar is, bovendien is het gezien de flop actie aannemelijk dat er niemand ook maar ene fuck heeft – laat staan dat iemand genoeg heeft om flink af te stacken. Ik check-raise de verlate 1,400 c-bet van de preflop raiser naar 3,600, hopend dat hij met JJ, TT of 99 nog twee bets kan betalen, en vanuit de gedachte dat hij met een hand als AK of AJ toch zelf geen actie meer zal maken op de river indien ik nu check-call en dan nogmaals check op de river. Mijn opponent denkt er even over om misschien een move te maken, maar ook hij weet (helaas) deze verleiding te weerstaan. Hij foldt, en in plaats van de mogelijke monsterpot moet ik mij tevreden stellen met wat kruimels.

Niet veel later opent under the gun een vrij tighte Aziaat naar 675. Zijn allereerste EP raise van de dag, en bovendien een grotere dan de standaard 3BB die hij daarvoor pleegde te maken. Na een flatcall van een andere vrij tighte speler besluit ik met QQ slechts te flatcallen, uit angst dat mogelijk AA of KK in de hand zit, en bovendien vrezend dat als ik hier drie-bet, één van mijn twee tighte opponenten misschien zijn AK zal overspelen als vier-bet / shove, waardoor ik hen gelegenheid zou bieden de current best hand (en bovendien een erg verdekte beste hand!) uit de pot te drukken. Ik call dus slechts, gebruikmakend van mijn goede positie, en ook de small blind callt. Vier man op de flop JT4 rainbow, 2900 in de pot en iedereen checkt braaf naar mij toe. Ik bet 1550, de vrij zwakke small blind callt, en ik ben blij dat de Aziaat en de andere speler folden. Een 7 komt op de turn, en ik besluit terug te checken, wetend dat indien mijn opponent drawing is, hij waarschijnlijk de river zal bluffen, en dat indien hij een J of T heeft, hij op de river zeker mijn value-bet zal callen omdat hij dan van mij een bluf vermoedt. Na een 5 op de river plaatst mijn opponent een vlakke 2,000 bet die duidelijk aangeeft dat hij denkt te value-betten danwel melken. Ik call en verwacht te winnen tegen iets als KJ of AT, maar mijn opponent verrast met TT voor een geflopte set tienen. Niet gemaximaliseerd dus! Want in alle eerlijkheid, als hij mij op de flop had gecheckraist, dan had ik waarschijnlijk voor stacks gespeeld, denkend dat gezien de betting (mijn flatcall preflop in LP, en mijn flop bet als last to speak) hij mogelijk een hand als top paar / goede kicker hier zou kunnen zien als de beste hand.

Hoe dan ook, ik ontsnap aan flinke ellende waardoor de schade in deze pot beperkt blijft – al ben ik natuurlijk wel wat geïrriteerd dat zo’n beetje iedere hand die ik speel verkeerd afloopt, of ik met een degelijke hand tegen een nog betere hand aankijk. Maar er zit nog meer ellende voor mij in het vat!

Zoals tot nu toe in vrijwel iedere ongeopende pot, open raist een jonge speler twee rechts van mij ook hier 2.5 keer de big blind. (Voor de mathematisch wat minder onderlegden: In dit geval naar 500 dus.) Met 66 in de small blind besluit ik te flatten, en we nemen heads up de flop . Eindelijk – genoeg om mijn opponent zichzelf te kunnen laten ophangen! Ik check, mijn opponent zet 700, en mij volledig beseffend dat de loose cannon hier totale air kan hebben besluit ik slechts te check-callen. De komt op de turn, en ik check – vrezend dat mijn opponent gezien mijn flop call op dit board mogelijk een vrije kaart gaat nemen. Maar hij zet gewoon, en vrij flink zelfs: 1,600. Voor mij voldoende indicatie dat mijn opponent hier wel eens echt iets kan hebben. Ik check-raise naar 4,100, hopend dat met een koning ik tweemaal zal worden afbetaald, en bovendien genoeg ruimte latend voor één of andere optimistische / creatieve move van zijn kant. Mijn opponent callt vrij snel waardoor ik een echte hand vermoedt – danwel een draw. De river is mijn absolute money card, de . Ik heb full house… en dat op een board dat de flush heeft gecompleteerd. Met 12,400 over, een spot waar veel spelers zouden gaan voor de value shove. Echter, in deze spot, en tegen deze specifieke tegenstander, is er een veel betere move: gewoon checken! Immers:

1. Met elke K, of elke geriverde flush zal hij zeker betten, omdat hij gezien de betting tot dan toe, in combinatie met mijn river check, zal aannemen niet alleen de beste hand te hebben, maar mogelijk ook afbetaald te kunnen krijgen van een slechtere hand.
2. Heel logische hand voor mijn opponent zijn 98 voor een gemiste open-ender, of anders iets als 64 voor een gecounterfeit two pair, of iets als 55 voor een niet gemaakte straat draw.

Met andere woorden: Door te checken zal mijn opponent in vrijwel 100% van de gevallen betten, zowel voor value met zijn ‘echte’ handen alsook alle blufs waar hij iets als drie koningen, een flush of zelfs een full house zal proberen te representeren. Na lang denken zet mijn opponent uiteindelijk 7,500 – een zeer flinke bet.

U zult zeggen: Easy all-in toch, nu! Full house, slechts 4,900 behind – de opponent callt dat beetje extra heus wel met elke flush of K. Maar ik besluit anders. Met blinds 100-200 is er voor mij meer waarde in het behoud van die 24.5 big blinds dan om te proberen dat beetje extra value er uit te halen. Na even denken besluit ik derhalve gewoon te callen, niet alleen omdat mijn opponent hier vaak bluft en dus niet kan afbetalen – maar ook omdat mijn opponent wel degelijk ook K4, K7 of 77 kan hebben voor een hogere full. En tot mijn schrik is dit laatste inderdaad het geval! Mijn opponent brengt K7 offsuit te berde, top paar / no kicker op de flop, vrijwel drawing dead tegen mijn set – maar nu op de river gewoon de nuts, top full house. Ugh! Ugh! Ugh!

Ik show mijn pocket zessen om in ieder geval nog enige winst uit deze hand te halen. Immers, de tafel heeft nu gezien dat ik met een full house op de river check-call durf te spelen. En ik hoop dat deze perceptie zich mogelijk in het restant van de dag zal kunnen uitbetalen.

Level 3: Blinds 150-300. Beginstack 4,900

Maar hoe lang dat restant is – dat is natuurlijk nog maar helemaal de vraag! Immers, in de ogen van anderen heb ik “bijna niets” meer over.

Ik zie dit (hoe verrassend!) natuurlijk anders! We spelen ten-handed, zonder antes, en ik heb gewoon nog een M van meer dan 10. Bovendien kan ik nu juist goed gebruik maken van de losse open raisers rechts van mij, om zo goede reraise all-in spots te kunnen vinden, plus een relatief eenvoudige double-up.

Vandaar dat ik met AQo in de big blind tegen een strakke EP 800 open raise een easy fold meen te hebben. Sterker: Ik besluit deze AQ zelfs te open folden, dit tot verbazing van de tafel. Maar ik zie nog altijd prima mogelijkheden voor de dag, niet in de laatste plaats omdat mijn tegenstanders nu een zeer andere perceptie hebben van mij dan hoe ik vanaf dit moment plan te gaan spelen.

Teruggezakt naar exact 4,000 besluit ik met 77 uit de big blind na een 725 open raise en een call van de small blind all-in te gaan. De open raiser foldt, en na lang denken callt Mika met AQ suited – een veel sterkere hand dan ik had verwacht! Ik had eigenlijk het plan om pas vanaf de antefase licht te gaan shoven, maar deze spot mocht ik natuurlijk niet laten lopen. Gelukkig win ik de flip – mijn eerste lucky break van het hele event. Ik leef nog!

Level 4: Blinds 150-300, ante 25. Beginstack 8,400

Er zijn nu weliswaar antes, maar ze zijn nog altijd relatief laag: <10% van de big blind. En omdat mijn M gewoon dik boven de 10 zit, besluit ik nog eventjes tight door te rommelen. Ik reraise dit level wel all-in tegen Mika (met AT, hij insta-foldt), en ik doe dit ook tegen de jonge gast van de K7, die (zoals hij al vaak heeft gedaan) vanaf de button een zwakke open limper probeert te isoleren. Zonder mijn kaarten te hebben gekeken, reraise ik hem all-in, en de jonge gast geeft respect door AJ te folden. De rest van het level pas ik slechts, om twee redenen: omdat er geen andere goede spots opdoken, en omdat ik gewoon poep kreeg. En het misschien wel belangrijkste: Omdat mijn plan is om in het laatste (halve) level van de dag, als de antes hoog zijn, mijn superstrakke & nitty image te gelde te maken.

Level 5: Blinds 200-400, ante 50. Beginstack 8,050

Dat moet dan nu gebeuren – tijd om te gaan rammen dus! Dit doe ik vanuit de cutoff als first in. Omdat de small blind afwezig is (opgenomen in ziekenhuis vanwege lichamelijke klachten) en omdat zowel button Humberto als de big blind mijn tightness hebben opgemerkt, schuif ik all-in voor 6,300 met – om zo 1,100 aan mijn stack toe te kunnen voegen. Helaas: de big blind vindt een echte hand, , en besluit na toch nog vrij lang denken (respect voor mij dus!) uiteindelijk de call te maken. “Kut!” denk ik. Het was juist mijn plan een paar keer uncontested te kunnen shoven met relatieve bagger, om dan daarna te kunnen dubbelen de keer dat ik een echte hand zou hebben, en mijn opponenten genoeg zouden hebben van mijn geschuif. Gepakt worden met poep op mijn eerste schuif, dat was nu niet direct wat ik in gedachten had!

Maar wederom heb ik het fortuin aan mijn kant: de flop AKQ geeft mij de nuts, en twee blanks later leef ik weer. Meteen de hand erop raise ik AA, krijg ik een call en win ik een bescheiden pot, en vlak daarna limp ik utg met AK. Ik heb al één keer eerder op deze dag gelimp-fold vanuit UTG, en ik verwacht dat ik in mijn rug ga worden geraist. En inderdaad: Humberto raist naar liefst 2,600, maar als ik vervolgens all-in ga kan hij niet callen. Ik leef weer – en goed ook!

Maar helaas loopt het vlak voor tijd alsnog een beetje spaak. Met QT call ik de standaard 925 open raise van mijn jonge vriend, om op de flop QT8 met twee klaveren 1,100 te donk-betten. Hij callt, ik check-call 2,400 na de zeer gevaarlijke K op de turn, en na de op de river is niet alleen mijn ijzersterke top two pair gecounterfeit, de flush draw is ook nog eens gecompleteerd. Ik zie nauwelijks nog in hoe ik hier meer zou kunnen hebben dan slechts een split pot. En als na mijn check mijn opponent precies identiek bet als de vorige keer dat hij top full had (en heel anders dan de keer dat hij op een board 98764 met slechts AK een river bet all-in raiste), lijkt het mij duidelijk: mijn tophand kan de muck in. Tot twee keer toe heeft mijn overactieve vriend weten te ontsnappen – en aldus is zijn optimistische spel iets meer beloond dan mij lief is.

Niettemin: Ik leef nog! En met 15,400, de helft van mijn beginstack van de dag, ben ik lang niet ontevreden. Verre van, zelfs. Omdat ik weet dat 99 van de 100 spelers met de kaarten die ik heb gehad gewoon waren uitgeschakeld, om dan achteraf te kunnen klagen over coolers of set-ups. Maar ik zit er gewoon nog in. En tja, dat ik enigszins short ben… dat interesseert mij eigenlijk geen fuck. Ik ben er nog steeds in, dat is wat telt. Want dit betekent dat ik gewoon nog steeds in de race om ben om wederom mijn cash te kunnen verzekeren – hoewel het dit keer allemaal wel is gegaan met veel meer pech, fortuin & hobbels dan mij lief is.

Wish me luck!

Eindstack dag 1: 15,500, average 38k
Blinds dag 2 nog een half level 200-400, ante 50
Ongeveer 7,300 deelnemers / kleine 6,000 nog over / 747 in the money

Elke week beschrijft Rolf Slotboom, Team captain van Team Holland Poker, zijn leven als pokerspeler en alle ervaringen, kennis en anekdotes die daarbij horen. Heb je zelf vragen of interessante pokerhandjes die je graag besproken ziet worden, stuur deze dan op naar [email protected]