Andre Citroen (1878 – 1935)
André Citroen, oprichter en eigenaar van Frankrijk’s grootste autofabriek was tevens verantwoordelijk voor allerei zaken, die we tegenwoordig heel normaal vinden: autoverzekeringen, autodealers, onderdelendistributie, openbaar vervoer per bus, en de wegbewijzering. Zijn grote voorliefde voor het gokken stak hij niet onder stoelen of banken.
Tijdens zijn leven begaf Citroen zich tussen andere rijke beroemdheden uit zijn tijd om zijn fortuin in het casino te besteden. Citroen’s favoriete casino heette het Deauville en werd voornamelijk bezocht door rijke en beroemde mensen. Een van zijn uitspraken was: “Ik ben totaal niet geinteresseerd in het spel, of in winnen of verliezen. Ik hoop alleen dat het bedrag waarmee ik speel groot genoeg is om opgemerkt te worden.”
Citroen was er altijd op uit om de aandacht te trekken van zoveel mogelijk andere rijke casino bezoekers. Hij hield van het gezelschap van mooie vrouwen. Hij kreeg het Deuville casino zelfs zover de huisregels aan te passen, zodat niet alleen mannen maar ook vrouwen in de private baccarat room mochten spelen. Hij kreeg dit voor elkaar door op een avond zijn vrouw de zaal binnen te laten stormen. Zij smeekte de bankier van het spel (Nico Zagraphos) om haar man te behoeden voor nog meer desastreuze verliezen aan de speeltafel.
Casino Deauville
Op het hoogtepunt van zijn roem (en tot zijn eigen genoegen) werden Citroen zijn gokuitspattingen breed uitgemeten op de voorpagina’s van alle Franse kranten. Als hij weer eens samen met een of andere beroemdheid het casino binnen stapte, werd de volgende dag uitgebreid verslag gedaan van alle details van zijn spel. Winst en verlies bedragen, het spelverloop, echt alles werd in detail verslagen. Niet alleen in de Franse kranten, maar in bijna alle kranten en glossy tijdschriften van Centraal- Europa. ook in die tijd waren er dus al voorlopers van de roddelbladen.
Hij was een van de weinige spelers in Europa die de bank tot elke limiet kon raisen. De fascinatie van de Europese pers voor zijn gokgewoonten zorgde voor veel gratis publiciteit en naamsbekendheid voor zijn bedrijf.
Toen hij in 1935, straatarm, overleed stond er maar een klein berichtje in de krant. Het bericht vermeldde dat de neergang van zijn bedrijf werd ingezet doordat hij had gegokt op het succes van de uitvinding van de voorwielaandrijving. De ontwikkeling daarvan had hem namelijk heel veel geld gekost. ( Auto’s hadden toen alleen nog achterwielaandrijving). Het was voor het eerst dat een gok hem slechte publiciteit bezorgde.
Volgende week in deze serie: Het Griekse goksyndicaat.
