Gambling legends: Het Griekse Syndicaat

Als je de naam hoort denk je aan een internationale misdaadbende – een groep anonieme boeven. In werkelijkheid waren de leden van het Griekse Syndicaat zeker geen boeven en verre van anoniem. Ze waren ook niet allemaal Grieks. Het syndicaat bestond uit vijf leden: Francois Andre (Frans), Zaret Kouyoumdjian (Armeens), Eli Eliopulo (Grieks), Athanase Vagliano (Grieks), and Nikolas Zographos (Grieks).

Het Syndicaat werd opgericht in Parijs in 1919. Zographos and Eliopulo waren uit Griekenland vertrokken, om in Parijs als beroepsgokkers (baccarat) en bookmakers hun geluk te beproeven. In een van clubs in Parijs waar zij speelden, ontmoetten ze Kouyoumdjian, die ook beroepsgokker was. Zij besloten om samen te gaan werken – en zo ontstond het Griekse Syndicaat. Andre Vagliano sloot zich later bij hen aan. Hij bracht een fortuin mee dat hij in de scheepsindustrie had verdiend. Hij werd het vijfde syndicaatslid.

Het Griekse syndicaat speelde een decennia, van 1920 tot1930, in de casino’s van Deauville, Cannes, en Monte Carlo. De grootste en mooiste casino’s waar uitsluitend de allerrijksten speelden. Beroemdheden als Aga Khan, ex-koning Farouk van Egypte, en Baron Henri de Rothschild waren hun tafelgenoten en medespelers.
Toch lukte het hen krediettwaardig te blijven en zelfs winst te maken. Alle leden van het syndicaat waren aan het eind van hun leven veel rijke,r dan toen ze begonnen als lid van het syndicaat. Dat was voornamelijk te danken aan de kundigheid en het gokinstinct van Nikolas Zographos.

  Casino Monte Carlo            

Toen Zographos ongeveer twintig jaar oud was,  gebruikte hij zijn wiskunde knobbel om de wiskundige kansberekening in het gokken (in het bijzonder baccarat) te bestuderen. Hij bestudeerde en oefende het spel met vrienden (Eliopulo was een van hen). Al snel werd hij een groot expert. Een beroemde uitspraak van hem was: ” There is no such thing as luck. It is all mathematics.”
Hij had een ongelooflijk goed geheugen. Zographos kon elke gespeelde kaart tijdens een spel baccarat onthouden. Er worden in 1 spel baccarat, 312 kaarten gebruikt.

Aangezien hij alles kon onthouden, wist hij dus vaak ook wat de laatste kaarten waren, voordat ze werden gespeeld. Hij berekende de kans op winst voor de bank (die wiskundige berekening maakte hij vooraf). Hij wist dus van te voren wat zijn kans zou zijn om de  kaart te trekken die hij nodig had, daar kon hij dan vervolgens zijn inzetten op aanpassen.

Bij baccarat krijgt de bank een klein percentage van de inzet. De plaats van de bank wordt in baccarat bezet door de speler met het hoogste inzet. In Deauville, Monte Carlo en Cannes was dat meestal Zographos, samen met de andere leden van het syndicaat. De bank heeft nog een ander voordeel: hij kan op elk gewenst moment stoppen met spelen. Daarmee kan een bankroet worden voorkomen.

Op het hoogtepunt van zijn gok carriere had Zographos ook een psychologisch voordeel boven zijn medespelers – zijn reputatie als eeuwige winnaar.

Dankzij zijn fenomenale geheugen wist hij exact hoeveel zijn medespelers op een avond hadden gewonnen of verloren, of hoeveel ze zich konden veroorloven te verliezen. Die kennis, en zijn gokinstinct, stelde hem in staat om te voorspellen hoe sommige spelers zouden spelen. Het lezen van spelers is weliswaar een vereiste voor elke beroepsspeler, maar er zijn maar weinig spelers die heden ten dage het niveau van Zographos zouden halen. Er is nooit enige twijfel geweest ten aanzien van de eerlijkheid en kundigheid van het Syndicaat.

Dankzij hun kundigheid en hun rijkdom konden zij in 1922 een beslissing nemen die voor grote opschudding zorgde in de Europese casinowereld. De casino’s besloten dat er zonder limiet bij baccarat ingezet mocht worden als het Syndicaat als bank fungeerde.

Het idée was afkomstig van Zographos. Het grootste gedeelte van het benodigde kapitaal om het plan te ondersteunen (het equivalent van bijna 1,48 miljoen euro) kwam van Vagliano. Aan het begin van het seizoen in Deauville zei Zographos, die de plaats van de bank innam voor het eerste baccarat spel: “Tout va.” The sky was de limit!
Zoals het syndicaat verwacht had kwamen de beroemde high-rollers van over de hele wereld om, voor gigantische bedragen te spelen, in de hoop dat zij het syndicaat zouden kunnen breken.

Maar om groot te winnen moest er ook groot worden ingezet. Zographos was in staat om zo vaak te winnen dat het kapitaal van het syndicaat gestaag groeide – en dat van menig tegenstander verminderde.

Volgens een krantenartikel dat na Zographos’s dood in 1953 verscheen in de Engelse krant Sunday Dispatch, daagde een Amerikaanse casinospeler hem uit 1 hand te spelen voor 1,000,000 francs (toen ongeveer 100.000 euro). Zographos ging akkoord, maar alleen als hij de beste van 3 handen kon spelen. Zographos verloor de eerste hand, won rustig de tweede en vervolgens de derde.

Maar Zographos won niet altijd. In Cannes verloor hij ooit in 1 week 600.000 Euro. Op de laatste avond, nadat hij al een groot aantal partijen had verloren, verliet Zographos de tafel en kwam even later terug met nog eens 1 miljoen franc (100.000 Euro) – zijn laatste geld.

Hij zette het hele bedrag in. Zijn tegenstanders, die zich realiseerden dat hij met zijn laatste geld speelde, zetten zwaar in. Zographos, die over de ultieme pokerface beschikte deelde de kaarten. Zijn tegenstanders kregen een 8 en een 7 gedeeld. Toen was de beurt aan Zographos. Zijn eerste 2 kaarten(court cards) hadden geen waarde. Hij trok de derde kaart….een ruiten 9 – en was daardoor niet meer te verslaan. Hij won die avond en alle achtereenvolgende avonden.
De ruiten negen werd zijn persoonlijk logo, het stond op zijn sigarettendoos afgebeeld, op zijn manchetknopen en zelfs op de vlag van zijn jacht.

Die avond was een mijlpaal voor het syndicaat. Ze kwamen nooit meer zo dichtbij het verlies, ondanks grote uitdagingen van medespelers. Zij waren heer en meester in de casino’s tot aan de Tweede Wereld Oorlog. Tijdens de oorlog werd er niet gegokt in de casino’s. Na de oorlog keerde het Syndicaat terug naar de casino’s en pikte de draad weer op.

 James Bond

Kort voor zijn dood, begon Ian Fleming de bedenker van James Bond, aan een nieuw verhaal waarin James Bond in het casino een ontmoeting heeft met Nikolas Zographos. Het verhaal bestaat uit anderhalve pagina en is jammer genoeg nooit door Fleming afgemaakt. Fleming had een grote belangstelling voor de ijskoude gokker.

In het verhaal zegt Zographos tegen James Bond: There are two gamblers…the man who lays the odds and the man who accepts them. The bookmaker and the punter. The casino and, if you like’ – Mr Zographos’s smile was sly with the ‘shared secret and proud with the right word – ‘the suckers.’