Interview: Yven Poortinga, HCSOP winnaar

Hij is 39 jaar, komt uit Arnhem, heeft een gezin met twee jonge kinderen en een autobedrijf in Duiven. En: hij is de winnaar van PokerCity’s Holland Casino Series of Poker ranglijst. Hoog tijd dus om nader kennis te maken met Yven Poortinga.

Hoe ben je in aanraking gekomen met poker? Je speelt het al langer dan de hype.

Ja, niet heel veel langer hoor. Ik ben er een jaar of drie echt serieus mee bezig, dat ik echt dingen ben gaan lezen en veel toernooien afloop. Maar een jaar of vijf geleden heb ik het ontdekt, in Holland Casino. Toen was dat alleen nog limit. Ik kwam wel eens in Holland Casino om bijvoorbeeld wat te blackjacken, en zodoende kwam ik in aanraking met limit hold’em.

En dat ging je meteen goed af?

Nou, ik vond het wel wat saai, zeker als ik het nu met no limit vergelijk. In toernooivorm is het nog wel aardig, maar in cashvorm, nee. Hoewel ik me kan voorstellen dat het heel interessant kan zijn als je het echt op hoge limieten speelt. Maar goed, daardoor ontdekte ik dus wel dat er zoiets was als een competitieve pokerwereld.

Hoe ben je je er vervolgens in gaan verdiepen? Boeken gaan lezen?

Ook, maar vooral op internet veel gelezen. En ook erg veel filmpjes gekeken. Ik denk wel eens dat ik alle filmpjes die er online te vinden zijn over poker wel gezien heb, haha. Inderdaad heb ik toen ook beginnersboeken en later meer gevorderde boeken gelezen, maar het was natuurlijk ook een kwestie van vooral veel doen. Door schade en schande wijs worden zeg maar.

Ook op internet? Want we kennen je vooral uit het HC-circuit…

Ja, in het begin ook wel cashgames, maar niet op heel veel tafels tegelijk: meestal één of twee. En dat werkte gewoon niet voor mij. Dus ik ben me toen meer gaan verdiepen in het toernooispel en tegenwoordig speel ik ook online vooral toernooien. Dat is alleen niet heel winstgevend voor me, hoor. Ik kom best regelmatig diep, finaletafels haal ik ook nog wel, maar zelden top vijf…

In de Sunday Second Chance was ik laatst bijvoorbeeld tiende, terwijl ik in de laatste fase chipleader was. Gaat het door pech toch weer net fout, zo ziek. Afgelopen zondag ook weer het geld gehaald in de Sunday Million, en in de $150.000 guaranteed werd ik dertiende, maar ja… dat is allemaal net niks hè? Versla je zoveel man, pak je nipt $800. Schiet niet echt op, het moet allemaal net even de goede kant opvallen.

Zie je jezelf dan ook toch meer als live speler?

Live past me inderdaad beter ja. Ik heb dan ook meer geduld, moet ik zeggen. En ik voel wat beter aan welke spots goed zijn, op de één of andere manier. Misschien heeft dat met tells te maken die ik oppik. Wat ook meespeelt is dat met name de Main Events van Holland Casino ook een prima structuur hebben, dus je krijgt ook wel de gelegenheid om die spots te vinden. Ik ben toch vooral een tight speler, dus dat ligt me wel.

Ja, je staat bekend als iemand die ‘tight is right’ wel als juiste strategie propageert.

Live wel ja. Maar ik denk dat ik online misschien iets agressiever zou moeten zijn. Zoals ik zei: daar heb ik ook meer moeite om de spot te vinden om die agressieve plays te maken – te bluffen, te 3-4betten. Live voel ik gewoon zwakte bij iemand.

Dat mag duidelijk zijn aan je resultaat in de Holland Casino Series. Op welk punt kreeg je door dat dit goed ging, en begon je onze ranglijst toen ook in de gaten te houden?

Ja, dat kwam eigenlijk door Brent. Brent de Bruin, die ik al zeker vijf jaar ken, is een goede vriend van me, die was daar heel erg mee bezig. Brent pokerde al wat langer, ook met Jos Ariaans en zijn broertje Rutger in Nijmegen. Daar speelden ze limit, en uit dat circuit ken ik hem ook.

Brent stond er dus ook goed voor – hij was lange tijd leider van het klassement. En ik eigenlijk niet, maar door hem dacht ik toch ineens: hé, eens kijken hoe dat zit. Terwijl ik daarvoor geen enkele rekening hield met die lijst. Sterker: ik ben vorig jaar een paar keer bubble – of bijna-bubble –geworden, echt iets van drie keer. Als ik toen met die ranglijst bezig was geweest, had ik wel gezorgd dat ik in elk geval het geld gehaald had en puntjes had gesprokkeld! Want ik speel wel tight, maar wel om te winnen.

Ach, je had die puntjes niet echt nodig, zo blijkt achteraf.

Haha, nee, maar dan was het wel minder close geweest. Dan was het niet zo op de laatste weken aangekomen, misschien.

Onstond er ook een soort vriendelijke rivaliteit tussen jou en Brent?

Aan het eind wel! Toen zei ik ook tegen ‘m: Ik ga je inhalen, ik moet gewoon even de finaletafel halen en dan ben ik je voorbij, haha. Ja toen ging het wel meespelen, ook omdat er een extra prijs bij zou komen. Toch meegenomen.

Je kent het HC-circuit inmiddels goed. Zijn er spelers waarvan je zegt: dan ben ik niet blij, als ik die aan tafel loot?

Dat kan me niet echt boeien nee, ik ben niet zo snel bang of onder de indruk van een speler. Hoewel, Chin Sin Chang, die jongen die tijdens de MCOP het €2.500 event won… die maakte een aantal prachtige blufs. Maar daar kan ik vooral van genieten, ik vond het mooi.

Zijn er spelers, je hoeft geen namen te noemen, die een bepaalde reputatie hadden maar die in werkelijkheid erg tegen zijn gevallen?

Ja, die heb je zeker wel ja. Dat zijn er meerdere, waar hoog over opgegeven wordt maar waarvan ik denk: hoe kun je zo je punten wegdonken? Ik wil inderdaad geen namen noemen… nou vooruit, eentje dan: Johnny Lodden. Daar zat ik bij de Master Classics bij aan tafel, en dat is een jongen die al ontzettend veel gewonnen heeft, maar… wat een mafkees joh! Zo’n verschrikkelijke move maakt ie. Hij heeft kennelijk van te voren al besloten: ‘Jou ga ik uit deze handen duwen’ – en ik zat zelf niet eens in die hand, hoor – en zijn tegenstander was op de river gewoon compleet committed, en toch gooit Lodden daar z’n chips erin op een totale bluf. Dan denk ik: wat ben je aan het doen? Misschien dat ie wat teveel wiet gerookt had, maar als ie altijd zo speelt snap ik niet hoe hij zoveel wint.

Overagressief spel, daar heb je niet zoveel mee.

Nee, ik snap wel dat agressie leuk is en af en toe vind ik mezelf ook te passief – hoewel, even een Coronaatje erin, dan gaat dat meestal al een stuk beter, haha. Maar dit is het andere uiterste.

Je bent in de meeste Holland Casino’s geweest. Wat is je favoriet?

Utrecht, zonder meer. Goede sfeer, aardige mensen, leiding goed, poker-minded. Als je dat met Nijmegen vergelijkt: daar hebben ze het poker echt dood laten bloeden, dat is gewoon zonde. En Amsterdam is natuurlijk fantastisch, tijdens de Master Classics. Daar heb ik het ook goed gedaan, natuurlijk de afgelopen jaren.

Inderdaad, vijfde bij het €2.500 event in 2008, dertiende bij de Main Event in 2007…

Ja, verdraaid, die dertiende plek was ook weer zo’n geval van net niet. Dan zit je zo dichtbij het echte geld, maar mijn A9 suited hield geen stand tegen QJ. Dus ik lag nog iets voor, maar het moet meezitten. En dan zit je ook zomaar voor de winst te spelen van zes ton… en dat zou wel lekker zijn, belastingvrij, haha! Toch was het wel mijn fijnste toernooiervaring, het is wel leuk om bij die buitenlandse toppers aan tafel te zitten. Zoals Ilari Sahamies, die kende ik toen nog niet echt, maar dat was achteraf wel een interessante ervaring.

Bij het Main Event in Rotterdam viel het dan wel weer de goede kant op.

Klopt, dat was ook echt een supertoernooi. Goed sfeertje… ik speelde ‘m samen met een maat van me, die aan het eind van dag 1 chipleader was. En ik was short: 6.800 punten, terwijl het gemiddelde 24K was. Dus ik had echt helemaal niks meer… en dan win je ‘m, onvoorstelbaar.

Maar was dat dan ook echt een geval van: dit keer viel het dubbeltje net even de goede kant op? Of zat je ook net even beter in de zone, zeg maar?

Nou, dat laatste was ook wel zo inderdaad. Ik heb aan de finaletafel wel een paar mooie moves gemaakt. Ik maakte een mooie squeeze tegen Bülent Demir. Die was flink aan het raisen, en op een gegeven moment had ik 98 suited. Bülent had ook al een caller achter zich, maar ik dacht: die kan ook nooit veel hebben, die is gewoon een beetje flauw van dat geraise. Dus ik had toen 300K, ik dacht: ik schuif gewoon. Toen legden ze inderdaad af.

De hand ernaar kreeg ik meteen Azen, die raise ik, krijg ik meteen een reraise. Waarschijnlijk omdat ze me al zat aan het worden waren, want die hand vóór die 98 had ik ook al geraised. Helaas was ie me niet zó zat dat ie ook m’n all-in callde… maar goed, uiteindelijk is het allemaal goed gekomen, haha.

En dan was er nog een Belg die geen deal wilde maken?

Inderdaad ja. We wilden met drie man een deal maken, maar die Belg – Philip Verboven – wilde dat niet. Toen heb ik hem met elke hand all-in gezet. En toen had ik ook mazzel gehad, dat hij goede handen foldde, zoals KJ suited tegen mijn 92. Toen hij weg was hebben we met z’n tweeën, met Aslan Dashteen, wel een dealtje gemaakt, en toen was het een hand of vijf later ook wel bekeken. Maar dat scheelde niet zoveel met de standaardpay-out.

Wat zijn je toekomstplannen, qua poker? Je gaat je horizon verbreden naar de EPT’s begrijp ik? En Vegas, de WSOP?

Ik ga San Remo spelen, ja. Maar ik heb vorige jaar ook al EPT’s gespeeld, hoor: Dortmund, onder andere. Daar ben ik dit jaar niet bij, want dat valt samen met m’n wintersport, maar Monte Carlo wil ik ook bij zijn. Wat Vegas betreft: dat hoop ik, maar dat weet ik nog niet zeker. Ik heb ook twee jonge kinderen, dus dat is wel lastiger. Het thuisfront moet wel meewerken, haha.

Kijk, het is een mooi wereldje en het spel blijft ook leuk, maar er zijn ook belangrijkere dingen dan poker. Ik houd het wel als hobby. Of ik moet echt een keer een wereldklapper maken, dan schop ik al die auto’s eruit, haha. Maar tot die tijd geldt: ondanks dat ik een heel goed jaar heb gehad, moet ik van die auto’s eten… niet van poker!