Krachtvoer – Circus Poker

Misstanden in de pokerwereld. Ze vormen een bron van inspiratie voor PokerCity redacteur Mark Roovers. In deze column schrijft ‘Kracht Tonen’ de frustraties van zich af, waarbij nuances ver te zoeken zijn. Dit keer bespreekt Roovers zijn pokeravonturen in Casino Namur, een casino wat zichzelf niet voor niets Circus Poker noemt.

Voordat ik ooit in Casino Namur was geweest had ik er al wel allerlei verhalen over gehoord. De meeste spelers hebben geen goed woord over voor dit Waalse smethuis. Verhalen over fraude, geweld en agressie, het ging er schijnbaar ruig aan toe. Nu heb ik geleerd dat je dit soort geruchten met een flinke schep zout mag nemen, bovendien schijnt er het afgelopen decennium ook veel verbeterd te zijn. Ik besloot het casino een eerlijke kans te geven, toen ik er begin dit jaar voor het eerst naar toe ging voor de allereerste Hold’em Challenge. Ik bustte op dag één van het toernooi en ben daarna direct naar huis gereden, waardoor ik nauwelijks een beeld van het casino kon vormen.

De tweede keer dat ik er was – nu komt de not so hidden brag – duurde het avontuur een stuk langer, maar heb ik alleen deelgenomen aan het toernooi. Natuurlijk gebeuren er in zo’n toernooi genoeg gekke dingen, maar het echte circus vind in de cashgame pit plaats. Dat ontdekte ik tijdens mijn derde bezoek aan het Waalse casino.

Een andere wereld
Tijdens een toernooiserie is er de hele dag ruim aanbod aan cashgames, van €1/€2 tot €10/€20 of zelfs nog hoger. Naast No Limit Hold’em worden er ook gekke spelletjes gespeeld, voornamelijk (Five Card) Omaha. De rake zit anders in elkaar dan in Nederland, je betaalt een vast tarief per uur en op de lagere limieten ook rake per pot. Op de €1/€2 betaal je €4 per uur en 10% cap €10, op de €5/€5 betaal je €20 per uur. Daarnaast zijn er nog een aantal regels die verschillen ten opzichte van Nederland, zo moet je bijvoorbeeld minimaal de volledige bet verdubbelen (in plaats van de raise) en is de showdown altijd op volgorde van de laatste agressor (dus ook als de river gecheckt is).

Je haalt vooraf chips aan de kassa, koopt ze bij een tegenstander, of legt gewoon cash geld op tafel. Geld wat op tafel ligt speelt. Er is wel een soort van registratiesysteem, maar als er een vrije stoel is kun je meestal gewoon gaan zitten en je kunt net zo makkelijk van tafel wisselen en daarbij je halve stack in je zak stoppen. Als je out of turn gecalld hebt en jouw rechterbuurman besluit vervolgens te raisen, pak je gewoon je chips terug. Niets aan de hand.

 Ik heb de grootste pannenkoeken

met ‘pro’ stickers zien spelen

Oja, en aangezien het in Wallonië is spreekt men er Frans. Dat Franse gemekker komt je al snel je oren uit, als je na het lezen van dit stuk alsnog besluit om er heen te gaan zorg dan dat je een iPod bij je hebt ofzo. Daarnaast stikt het er van de arrogante clowns die denken dat ze het spelletje hebben uitgevonden en die niet zitten te wachten op zo’n 3-bettende Hollander. Om een sponsorcontract binnen te slepen hoef je in Wallonië weinig te kunnen zo lijkt het; ik heb de grootste pannenkoeken met ‘pro’ stickers zien spelen. In het land der blinden is hij met één oog koning. Oh en die gozer op onderstaande foto is niet Eli Elezra.

Van een economische crisis is trouwens weinig te merken in Namur: er is genoeg actie en de lokale spelers lijken niet te beschikken over een fold knop. Tijdens een toernooi probeer ik mijn tegenstanders onder druk te zetten en gooi ik er nog wel eens blufje uit, maar aan de cashtafels in Namur doe je er goed aan om eerst een handje te maken voordat je jouw muntjes over de lijn gooit.

Pakjesavond
Het is woensdagavond 5 december, maar van een feeststemming is weinig te merken aan mijn tafel. Iedereen is chagrijnig en niemand spreekt Nederlands, maar dat is juist wel goed. Na een paar uur spelen heb ik zeven van mijn tegenstanders in mijn hoofd al als vis gelabeld. Er worden grote potten gespeeld met stronthanden en de speler tegenover me in seat één is duidelijk op tilt.

Ik schat dat hij al zeker €5k down is, deels doordat hij slecht runt, maar voornamelijk doordat hij als een complete banaan speelt. Hij heeft een felgekleurde hoodie aan, twee gouden tanden, een opzichtig horloge en zo’n nichterig nektasje. Het stereotype foute jongen met te veel zwart geld. Mijn favoriete type tegenstander. Met zijn kale kop en boze uitstraling heeft hij wel iets weg van Ilari ‘Ziigmund’ Sahamies, alleen betwijfel ik of deze man ooit een winnende sessie gehad heeft.

Ik ben de Ziggy look-a-like heel de tijd aan het opzoeken en hij heeft me een paar handen terug gedubbeld met een flushdraw tegen mijn two pair. Het tafelmaximum is €1000, maar Ziggy heeft zojuist €2k extra op tafel gedonderd. Niemand die er problemen van maakt. De standaard openingsraise is inmiddels al tien tot veertien big blinds geworden, maar aangezien de gemiddelde stack aan tafel €3k is kan dat allemaal prima.

Enorme voorgevel
We hebben zojuist een nieuwe dealster gekregen en ook dit keer is het een stagiaire. Dealers in opleiding worden tijdens een grote toernooiweek veelvuldig ingezet, waardoor er constant misdeals plaatsvinden en potten de verkeerde kant worden opgeschoven. Deze dame is ook niet bepaald het helderste licht, maar haar grootste handicap is toch wel haar enorme voorgevel. Voorheen dacht ik dat een dealster met een goed paar tieten per definitie een goede dealster was, maar deze dame bewijst het tegendeel. Haar omvangrijke borsten, in combinatie met haar uitzonderlijk korte armpjes, zorgen er namelijk voor ze nauwelijks bij de chips kan. Er is duidelijk sprake van een ongelukkige carrièrekeuze.

Ziggy opent de actie naar €70 en ik call. De consensus aan tafel is om alleen nog maar monsters te 3-betten, zodat we omstebeurt een handje kunnen floppen tegen Ziggy, die inmiddels voor Sinterklaas speelt. Dit keer is het mijn beurt; ik flop een set en alles gaat er in tegen de verwachte tegenstander. Ziggy heeft geheel onverwacht nog een vrachtlading outs met zijn straight- en flushdraw maar ook dit keer hou ik netjes stand. “PUTAIN!!!” schreeuwt hij het uit nadat de twee bakstenen het board compleet maken. Ziggy verfrommelt zijn kaarten en duwt ze bij de dealster tussen haar borsten! Deze emotionele uitlating zou in het Holland Casino minimaal een toegangsverbod opleveren, maar in Namur doen ze niet zo moeilijk.

 Ziggy verfrommelt zijn kaarten en

duwt ze bij de dealster tussen haar borsten!

De dealster trekt haar blousje recht en de brush brengt een nieuw deck. Ziggy pakt op zijn beurt een gangsta roll uit zijn zak. Hij gooit een willekeurige stapel briefjes van €100 op tafel. Tegen mijn verwachting in spreekt de brush Ziggy niet aan op zijn uitlating, maar pakt in plaats daarvan het geld van tafel en loopt ermee richting de kassa om meer chips te halen. In de tussentijd zijn wij alweer aan een nieuwe hand begonnen en Ziggy kondigt ondanks het gebrek aan een fysieke stack opnieuw een raise aan.

Ik heb pocket koningen en onderdruk een glimlach waarna ik reraise naar €180. Ziggy heeft ondertussen zijn chips gekregen en nog voordat hij aan de beurt is, heeft hij al een call naar voren geswaffelt. De flop komt koning-vijf-twee rainbow en ik maak een piepklein betje. Ziggy is er duidelijk klaar mee en gaat direct ‘tapis’ voor tien keer pot. Ik doe mijn koptelefoon af, dubbelcheck mijn kaarten, neem mijn tijd om ‘na te denken’ en vraag vervolgens op mijn gemakje aan de dealer hoeveel het is: “combien?”