Krachtvoer – Padjes kent geen pijn

Misstanden in de pokerwereld. Ze vormen een bron van inspiratie voor PokerCity redacteur Mark ‘Kracht Tonen’ Roovers. In deze columns schrijft ‘KT’ de frustraties van zich af, waarbij nuances doorgaans ver te zoeken zijn. Dit keer onthult Roovers het geheim achter het jaloersmakende succes van Paul ‘padjes’ Berende.

Een paar jaar terug, tijdens mijn studententijd, woonde ik in een typisch studentenhuis in een volkswijk in Breda. Ik had op dat moment dezelfde pokerambities als nu, ik was helemaal into poker en keek ontzettend op tegen de succesvolste spelers van dat moment. Ik ben altijd al jaloers geweest op de grootverdieners van de pokerwereld, voor mij draait poker om geld verdienen. Geld staat gelijk aan succes. Geld staat gelijk aan geluk.

Hoewel ik al lang wist dat ik geen natuurtalent was deed ik er alles aan beter te worden. Ik las boeken, bekeek video’s, reviewde handen, las veel strategie op pokerfora en bovendien maakte ik gruwelijk veel volume. Ik worstelde met de emoties van verliezen en de stress die daar bij hoorde. Poker stond gelijk aan verliezen. Verliezen stond gelijk aan pijn.

De beste pokerspeler
Ik werkte toen ook al voor PokerCity en tijdens een week live reporting in Utrecht was ik er bij toen Paul ‘padjes’ Berende de trofee voor pokerspeler van het jaar 2010 kreeg uit gereikt. Omdat Paul met de trein naar Utrecht was gekomen, vroeg hij me of ik zijn trofee mee naar het Zuiden wilde nemen. Hij zou hem wel een keer op komen halen. Ik was voorafgaand aan dat moment in de veronderstelling dat padjes nog in Oosterhout woonde, maar hij bleek in Breda te wonen. Bij mij in de straat nog wel!

Ik begreep er niets van. Waarom woonde padjes in hemelsnaam bij mij in de wijk? Die man heeft meer geld dan god. Hij kan overal wonen waar hij wil maar kiest er voor om met wat vrienden in een oud huis in een volksbuurt te gaan wonen.

Drie jaar heeft het geduurd voordat bij mij het kwartje viel. Gisterenavond keek ik de World Poker Tour livestream waar Paul zuur tweede werd. Voor de flop gingen alle muntjes er in. Aas-vrouw voor padjes, vrouw-boer voor Vladimir Bozinovic. Hoewel Vladimir een straightdraw flopte, was padjes nog steeds goed na de turn. Één kaart, slechts één kaart was padjes verwijderd van een WPT titel . Geen koning, geen boer, geen acht en padjes was $271.258 rijker geweest. De river was een acht. Padjes werd uiteindelijk tweede.

Dood en doodziek zou ik zijn geweest. Ik had ter plekke over de tafel heen gekotst, wellicht had ik die Serviër de huid vol gescholden. Maar dat doet padjes niet, nee padjes niet. Padjes weet namelijk hoe variantie werkt. Padjes heeft geleerd en vooral ook geaccepteerd dat bad beats nu eenmaal bij het spelletje horen. Padjes haalt op dat soort momenten zijn schouders op, schudt zijn tegenstander de hand en gaat door met kaarten. Padjes lacht om bad beats. Padjes kent geen pijn.

One cool customer
Zelfs pokercommentator Jesse May, die al jaren in het vak zit, was onder de indruk van padjes nuchtere houding: “That Bèrendé is one cool customer.” En zo is het. Het is alsof het padjes gewoon niet interesseert of hij wint of verliest. Natuurlijk helpt het als je meer geld dan god hebt, maar ik weet zeker dat het padjes zich nooit al te druk heeft gemaakt. Dat is het geheim van padjes.

Ter vergelijking: als ik online ga grinden zorg ik dat ik goed geslapen heb, ik probeer gezond te eten. Ik heb een groot bureau, comfortabele bureaustoel, ergonomische muis en een computer met alles er op en er aan. Ik maak gebruik van alle mogelijke hulpsoftware. Ik sluit me volledig af van de buitenwereld en doe gruwelijk hard mijn best om half zo succesvol te zijn als padjes. Ik start soms wel 100 toernooien op in de hoop dat ik ergens in de top drie weet te eindigen. Twee van de drie keer ga ik huilend naar bed.

Padjes gaat zaterdagavond gewoon op stap, wordt strontbezopen en staat zondagmiddag rond vier uur op. Hij pakt zijn laptop, waar overigens geen hold’em manager op geïnstalleerd is, gaat in de woonkamer op de rand van de bank zitten, met zijn vrienden. Hij start zes grote toernooien en wint er vier.

Het geheim van de users
En er zijn er meer zoals padjes. Denk aan Ruben Visser, Freerk Post of Patrick Renkers. Ik herken de lach van Ruben, Freerk en Patrick uit duizenden. Ze hebben allemaal een aanstekelijke lach, net als padjes. Die jongens hebben plezier in het kaarten. Ze gaan niet met een chagrijnige kop aan de pokertafel zitten, beetje serieus lopen doen. Nee, voor die jongens is poker echt gewoon nog een spelletje. Ze gaan nooit op tilt en hebben nooit een verliezende sessie. Ze zijn immuun voor pijn.

Padjes is zijn trofee voor beste pokerspeler nooit komen ophalen. Hij geeft niet om titels en trofeeën. Voor padjes is pokeren gewoon een manier om zijn zorgeloze levensstijl in stand te houden. Voor zijn runner-up finish bij de WPT kreeg padjes $172.695. Goed voor ongeveer 70.000 biertjes in de kroeg. Na afloop van het toernooi ging ‘padjes’ dan ook gewoon met zijn tegenstander op stap.

Oh, en die trofee? Die staat dus gewoon nog in mijn huis, een pijnlijke reminder dat ik nooit zo goed zal zijn als padjes.