Marcel Vonk: Om maar met de deur in huis te vallen…

Afgelopen weekend kregen de deelnemers van het €1.080 Main Event in Venlo een bittere pil te slikken, toen bij de start bekend werd dat de structuur aangepast werd om op tijd klaar te zijn. Veel spelers hadden daar de balen van. ‘Om maar met de deur in huis te vallen…’ is het relaas van Marcel Vonk. Waar ging het mis, waar kan het beter?

“Om maar met de deur in huis te vallen…”

Zo begon afgelopen zaterdag de aankondiging van een van de brushes aan het begin van het Main Event van de Venlo Poker Series. Met de mededeling die volgde viel de brush wat mij betreft niet alleen met de deur in huis, maar nam hij ook de halve oprit en een deel van de voorgevel mee. De toernooistructuur van het Main Event was aangepast: waar de levels van het toernooi vanaf level zeven 50 minuten en vanaf level vijftien een uur zouden duren, was besloten om het hele toernooi in plaats daarvan te spelen met levels van 40 minuten. Daarnaast zou er een level uit de oorspronkelijk aangekondigde structuur geschrapt worden.

De reden voor deze aanpassingen: naar verluidt was er die ochtend een telefoontje van het hoofdkantoor gekomen, met de mededeling dat de bestaande structuur hoogstwaarschijnlijk niet in de geplande twee dagen tot een winnaar zou leiden. Om niet op maandag nog een extra dag in te hoeven lassen, was dus besloten de structuur drastisch in te korten. Met de inschatting dat het toernooi niet af zou komen ben ik het roerend eens: een eenvoudig rekensommetje laat zien dat er na de grofweg 25 levels die in twee dagen pokeren passen, nog zo’n 150 blinden in het spel zouden zijn. De kans dat die op dat moment allemaal in het bezit van één winnaar zouden zijn, is natuurlijk klein.

Met de conclusie die HC daaruit trok ben ik het echter allesbehalve eens. Zoals ik in mijn tweets direct na de aankondiging al zei: het is simpelweg not done om een vooraf aangekondigde (en bejubelde) structuur zo dramatisch aan te passen, zeker niet op het allerlaatste moment en zonder op zijn minst de spelers de kans te geven hun geld terug te vragen. Ik heb in de afgelopen dagen veel vergelijkingen langs horen komen, maar de mooiste was wel die van PokerCity-hoofdredacteur Pieter Salet: het is alsof je een auto koopt van een oud vrouwtje, en vervolgens merkt dat haar kleinzoon er al vijf jaar lang in rondgescheurd heeft.

Mag dat allemaal wel?

Om maar met de deur in huis te vallen: ja.

In de algemene voorwaarden die Holland Casino hanteert voor haar pokertoernooien staat in artikel 3 lid 11:

In het volgende lid staat overigens dat als HC het toernooi annuleert, de speler wel recht heeft op terugbetaling van zijn inschrijfgeld. HC mag dus niet zomaar een toernooi afgelasten en het inschrijfgeld houden – maar los daarvan blijkt uit deze tekst dat er eigenlijk heel veel mag. Ook weer niet alles, natuurlijk: in het Nederlandse recht is het zo dat de rechter altijd kan besluiten een regel uit een overeenkomst buiten toepassing te laten als het effect daarvan onaanvaardbaar is volgens de maatstaven van de redelijkheid en billijkheid. Met andere woorden: als HC zou besluiten aan het begin van het toernooi alle namen van de deelnemers in een hoge hoed te doen en vervolgens de prijswinnaars daaruit te trekken, vermoed ik dat wie zijn geld terug wil bij de rechter een goede kans zou maken. Bij het inkorten van toernooistructuren betwijfel ik echter of een rechter ervan overtuigd zou kunnen worden dat zoiets “onaanvaardbaar” is. Heeft u dus het Main Event gespeeld en had u plannen om uw buyin langs gerechtelijke weg terug te krijgen, dan geef ik u helaas weinig kans.

Is dit nou echt wel zo’n groot probleem?

Om maar met de deur in huis te vallen: ja.

De kwaliteit van een toernooistructuur is voor elke speler van groot belang. Natuurlijk is de ene structuur voor de ene speler beter en de andere structuur voor de andere, maar bij het zo drastisch inkorten van een toernooi is volgens mij vrijwel geen enkele speler gebaat.

De “broodspelers” hebben natuurlijk een groot voordeel bij een tragere structuur: doordat er meer handen in een bepaald level gespeeld kunnen worden, krijgen zij meer kansen om fouten van hun tegenstanders af te wachten en daarvan te profiteren. Bovendien is in een tragere structuur de gemiddelde stack in big blinds groter (zie mijn artikel over toernooistructuren) en heeft de goede speler dus een groter arsenaal aan verschillende moves tot zijn of haar beschikking. Om aan te geven hoe groot het verschil is: aan het eind van dag 2 zou in de oorspronkelijke planning, na 21 uur en 40 minuten pokeren, de big blind 40.000 zijn. In de nieuwe structuur zou na diezelfde 21 uur en 40 minuten pokeren de big blind 250.000 zijn – ruim zes keer zo hoog!

Nu verandert de prijzenpot natuurlijk niet, dus als een aanpassing financieel in het nadeel van de goede spelers is, is die automatisch in het voordeel van de, laten we zeggen, “recreatieve spelers”. Zouden die spelers dus niet juist blij moeten zijn met deze aanpassing? Ik denk het niet: de benaming zegt namelijk al dat deze spelers niet alleen voor het geld komen, maar ook voor de recreatie. Zij willen graag zo veel mogelijk spelplezier uit hun inleg halen. Maar weer een rekensommetje: in de oorspronkelijke structuur was een startstack aan het eind van dag 1 (als alle haalbare geplande levels gespeeld zouden zijn, wat uiteindelijk niet gebeurde) nog zo’n 12BB groot geweest. In de nieuwe structuur was dat nog zo’n 8BB. Dat betekent dat in de oorspronkelijke structuur iedereen die één double heeft weten te scoren een goede kans heeft om dag 2 te halen. In de nieuwe structuur is daarvoor toch op zijn minst een triple nodig. Kortom: een veel kleiner aantal recreatieve spelers zal dag 2 halen – iets wat juist voor een plezierspeler een prestatie is die trots thuis aan de keukentafel verteld kan worden.

Had dit beter opgelost kunnen worden?

Om maar met de deur in huis te vallen: ja.

Het feit dat het toernooi hoogstwaarschijnlijk niet af zou komen is natuurlijk een probleem. Het is om te beginnen een probleem voor HC zelf, want als er op maandag verder gespeeld moet worden moet er ook een dealer zijn, en die is niet gratis. Bovendien is maar de vraag of de PokerCity-crew nog een keer terugkomt om de rest van de finaletafel uit te zenden, dus ook in promotie-opzicht is het voor HC veel beter als de finale op zondag uitgespeeld wordt. Ook voor de spelers zelf is het natuurlijk niet ideaal als het toernooi op zondag niet af komt. Veel spelers die naar een weekendtoernooi komen, werken gewoon, en niet iedereen zal op maandag dus weer eenvoudig beschikbaar zijn.

Toch vind ik geen van die argumenten doorslaggevend. Voor HC is het wat mij betreft een kwestie van: “wie zijn billen brandt moet op de blaren zitten”. Als er een onhaalbare structuur wordt voorgesteld, en men komt daar zó laat pas achter, vind ik dat het casino daar ook de financiële consequenties voor moet dragen, en dus zonder morren de extra dealer moet inhuren. (En wat mij betreft kan er dan ook nog wel een hotelletje voor de PokerCity-crew vanaf.) Wat de spelers betreft: laten we niet vergeten dat het hier waarschijnlijk maar om een stuk of vier, vijf spelers zal gaan die moeten terugkomen. Het moet toch mogelijk zijn om met die spelers samen een tijdstip te vinden waarop iedereen terug kan komen om de finale af te spelen – zeker als het gaat om enkele tienduizenden euro’s aan prijzengeld. Als er echt iemand is die niet op maandagavond kan, dan voor mijn part later in de week of in het volgende weekend. Niet ideaal, maar veel beter dan het zo sterk verslechteren van de structuur voor alle 120 deelnemers.

Goed, HC deelde mijn mening kennelijk niet, en zoals aan het begin van dit artikel gezegd: het heeft dan helaas het recht om voor deze oplossing te kiezen. Dat neemt niet weg dat ook een inkort-oplossing wel iets eleganter had gekund. Ten eerste zou het natuurlijk netjes zijn om bij de aankondiging aan het begin aan te bieden om het inschrijfgeld terug te betalen aan wie niet met de wijzigingen akkoord gaat. In de praktijk zal waarschijnlijk niemand van die optie gebruikmaken, maar het komt toch een stuk klantvriendelijker over. Na een – veel minder ingrijpende – structuurwijziging bij de afgelopen WSOP werd die mogelijkheid bijvoorbeeld wel geboden.

Verder kun je je afvragen of het wel nodig was om naast het inkorten van de levels ook nog een level te schrappen. Op dag 1 werd er uiteindelijk maar tot 01:30u doorgespeeld, en aan het begin van dag 2 werd vervolgens nog een half uur extra in het lopende level gespeeld – het antwoord op die vraag lijkt dus “nee” te zijn.

Ten slotte: er werd aan het begin van het toernooi niet gezegd welk level er geschrapt zou worden, en tot veler verbazing bleek dat uiteindelijk het vrij cruciale level 1.200/2.400/200 te zijn. Dit level zit rond het punt in het toernooi waar de startstack onder de 20 blinden uit komt – altijd een belangrijk “kantelpunt” in een toernooi. Door het te schrappen werden de blinden bovendien in één klap met 50% verhoogd van 1.000/2.000/200 naar 1.500/3.000/300 – een sprong die in een verder heel “gladde” toernooistructuur wel heel erg groot is. Veel beter zou het geweest zijn om het eerste level te schrappen, of anders één van de toegevoegde tussenlevels zoals 700/1.400/200.

Had dit voorkomen kunnen worden?

Om maar met de deur in huis te vallen: ja.

Laat ik duidelijk zijn: ik denk niet dat HC deze beslissingen vooral uit winstbejag heeft genomen. Hoewel financiële factoren ongetwijfeld een rol hebben gespeeld bij de beslissing (denk aan het niet laten terugkomen van dealers en brushes voor een derde dag) denk ik dat een groot deel van de gemaakte fouten vooral berust op een gebrek aan kennis over toernooipoker en toernooistructuren binnen HC. Dat dat gebrek aan kennis bestaat, is erg jammer, want ik weet uit ervaring dat er binnen de HC-pokerwereld veel mensen zijn die graag een zo goed en aantrekkelijk mogelijk toernooiprogramma willen aanbieden, en die daar ook hard voor werken. Omdat alleen maar klagen wel heel makkelijk is, wil ik dit artikel dus afsluiten met wat opbouwende suggesties over hoe dit soort problemen in de toekomst voorkomen kunnen worden. Heren en dames toernooiorganisatoren, hopelijk leest u nog even mee:

• Eerste en wat mij betreft allerbelangrijkste suggestie: zorg voor meer kennis over pokertoernooien binnen HC. Het zou niet mogen gebeuren dat iemand een nieuwe toernooistructuur bedenkt (iets wat ik overigens zeer toejuich!) zonder even te checken hoeveel blinden er nog in het spel zitten in het allerlaatste level dat gespeeld kan worden. Elke pokerbrush die een toernooi organiseert zou moeten weten wat een evenwichtsstack is, waarom bepaalde levels wel en andere niet geschrapt kunnen worden, hoe je inschat hoe lang een toernooi duurt, waarom het belangrijk is om bij de laatste 21 spelers een 8/7/6-verdeling zo snel mogelijk te balanceren en niet te wachten tot de 21e speler bust, enzovoort. Ik kom dolgraag een keer langs op het hoofdkantoor om voor alle toernooibrushes van Nederland een seminarium over dit soort zaken te geven. Het aanbod staat bij dezen.

• Luister naar de spelers. Ik weet dat dit al veel gebeurt, maar het zou wat mij betreft nog veel structureler het geval moeten zijn. Op kleine schaal: als in Venlo voorafgaand aan het Main Event even met vier of vijf spelers was overlegd, weet ik zeker dat niet het level 1200/2400/200 maar een veel minder belangrijk level zou zijn geschrapt. Op grotere schaal: veel grote toernooiseries in het buitenland hebben een spelerscomité dat aanbevelingen doet en waar regelmatig mee overlegd wordt over wijzigingen in het toernooiaanbod. Misschien wordt het tijd dat HC ook zo’n comité instelt. Ook hier: als ik een bijdrage kan leveren doe ik het graag.

• Kijk ook eens hoe zaken in het buitenland gaan. Ik moet bekennen dat ik geen idee heb in hoeverre dit al gebeurt, dus wie weet trap ik hier een open deur in. (Weer eens iets anders dan ermee in huis vallen…) Nodig de EPT-toernooidirectie uit om adviezen te geven, of ga zelf bij wat EPT-toernooien langs om te zien hoe zaken eraan toegaan. Of zoek het nog dichter bij huis: in België organiseert Kenny Hallaert als toernooidirecteur schitterende toernooien, en hij weet vanuit zijn eigen achtergrond als topspeler ook precies wat spelers graag zien. Ik kan me niet voorstellen dat hij een uitnodiging om zijn kennis te delen zou afslaan.

• Wees bereikbaar voor suggesties, en zorg voor een gezicht voor het HC-poker. Als er bij de WSOP iets mis is met de speelkaarten heeft toernooidirecteur Jack Effel binnen de kortste keren honderden tweets daarover ontvangen. Bijna iedere pokerspeler kent zijn naam, en weet dat hij binnen de WSOP-organisatie de eindverantwoordelijke is. Dat is geen dankbare taak, natuurlijk – pokerspelers klagen graag en veel – maar het betekent wel dat er voor spelers een duidelijk aanspreekpunt is en dat opbouwende kritiek ook tot iemand gericht kan worden. Als we op poker.hollandcasino.nl op “Contact” klikken kunnen we daar een contactformulier invullen waarvan onduidelijk is bij wie het terechtkomt. Op Twitter hebben we @hollandcasino en @PokerSeriesNL, maar wie zijn dat eigenlijk? Als er een duidelijker aanspreekpunt – mét naam en gezicht – binnen HC zou zijn voor specifieke toernooizaken zou dat volgens mij een veel betere dialoog op gang brengen waar uiteindelijk zowel de spelers als HC zelf hun voordeel mee kunnen doen.

Belangrijk is denk ik dat geen van deze suggesties veel hoeft te kosten. Ik begrijp maar al te goed dat Holland Casino niet de middelen heeft om EPT-achtige meerdaagse toernooien te organiseren, en dat de spelersbasis niet groot genoeg is om alles op dezelfde manier aan te pakken als de grote buitenlandse toernooiseries dat doen. Dat hoeft wat mij betreft ook helemaal niet; waar het mij om gaat is dat missers zoals die in Venlo op eenvoudige wijze voorkomen kunnen worden door te zorgen voor meer kennis en meer interactie met de spelers. Op die manier wordt het toernooiaanbod voor iedereen beter, en dat lijkt me zowel voor de spelers als voor HC gunstig.

Dus je gaat de HC-toernooien nu niet boycotten?

Om maar met de deur in huis te vallen: nee.

Ik ben dol op de HC-series (al zou je dat aan de hand van mijn resultaten binnen Nederland niet zeggen) en ik hoop er nog veel te mogen spelen. Ik wil ook vooral niet onvermeld laten dat er heel vaak met beperkte middelen juist prachtige toernooien neergezet worden – vaak met grote inzet en groot enthousiasme van de plaatselijke toernooi-organisatoren. Om die inzet en dat enthousiasme gaat het uiteindelijk; wat dat betreft is het feit dat iemand in Venlo gedacht heeft “we gaan hier een prachtige structuur neerzetten!” dus alleen maar goed nieuws. Als HC erin slaagt om die inzet en dat enthousiasme ook nog te koppelen aan de nodige kennis en een luisterend oor blijf ik graag terugkomen – wie weet zelfs zo vaak dat ik op een dag een keer een HC-toernooi win…

Voetnoot: Na het schrijven van dit artikel, maar vlak voor de publicatie ervan, ontving ik een e-mail van Norbert Muller van HC met het verzoek om samen met hem nog eens goed naar de toernooistructuren te kijken. Ik ga daar natuurlijk graag op in, en laat hier nog weten wat daaruit komt. Het is in elk geval goed om te zien dat HC al besloten heeft actie te ondernemen.