Pieter Tielen: “Mijn training? ESPN en twee halve pokerboeken!”

Pieter Tielen verscheen uit het niets op de radar van pokerminnend Nederland, toen hij in januari op Paradise Island ineens de finaletafel haalde van het PokerStars Caribbean Adventure Main Event. De Brabander die zich kwalificeerde voor $33, mocht $550.000 mee naar huis nemen. Alleen Rob Hollink cashte groter toen hij de EPT Grand Final won, en naast Rob hoeft Pieter slechts zes Nederlanders boven zich te dulden op de all-time money list. Niet slecht voor iemand die het spelletje in eerste instantie leerde van de televisie.

Met deze uitzonderlijke prestatie staat Pieter vooralsnog bovenaan de Unibet PokerCity Speler van het Jaar ranglijst. Sowieso sloot hij het eerste kwartaal als winnaar af, wat hem een extra prijs opleverde: een pakket ter waarde van €3.000 voor de Unibet Open Algarve. In mei zal Pieter daar opnieuw proberen te vlammen – als dat lukt, kan hij zijn voorsprong in onze ranglijst verder uitbouwen. Op dit moment heeft deze kwartaalwinnaar immers nog steeds de beste papieren om Rolf Slotboom op te volgen als PokerCity Speler van het Jaar. Een uitstekende reden om hem eens aan de tand te voelen.

Voor veel pokeraars ben je nog een grote onbekende in het circuit. Bij deze: stel je even voor en vertel iets over je pokerhistorie.

Nou, ik ben dus Pieter Tielen, haha. Ik ben afgestudeerd als bedrijfskundige in Eindhoven, van daaruit inkoper geworden bij DSM en voor hen over de hele wereld dingen gedaan. Ik ben nu zo’n vier à vijf jaar bezig met poker. Voor mijn werk verbleef ik een tijdje in Boston, en daar heb ik het spelletje ontdekt. Ik keek er naar ESPN, en het leek destijds – we hebben over 2004 – wel alsof poker de nationale sport was! De hele dag was het te zien op die zender en het sprak me meteen aan.

Toen zag ik een keer dat de plaatselijke kroeg een pokertoernooi organiseerde, met een buy-in van $50. Ik zat daar toch alleen, dus ik dacht: Waarom niet? Kwam ik daar, allemaal ernstige Amerikaanse mannen die bloedserieus zaten te kaarten… en ik, die toen nog vrijwel niks van het spel snapte, ging er zomaar met de winst vandoor!

Je enige kennis had je van ESPN?

Ja, inderdaad! Je begrijpt dat ik toen de smaak behoorlijk te pakken had, hoewel ik ook weer niet meteen elke dag zat te spelen. Maar toch werd het een hobby van me om het af en toe op internet te doen. Ik hou van reizen, dus toen ik zag dat je op PokerStars ook pakketjes kon winnen voor toernooien in verre oorden, ging ik me daar maar eens op richten. Die $3 rebuy dus, die ik won zonder een rebuy of add-on te doen. Dat leverde met een ticket op voor de $30 rebuy, daar heb ik toen wel een add-on gedaan. In totaal dus $33 uitgegeven.

Er zat zo’n 200 man in dat toernooi, terwijl er maar één ticket voor de PCA in de prijzenpot lag. Dan lijkt met name de heads-up me erg spannend…

Oh zeker, vooral omdat ik die met een vrij ruime voorsprong inging , en het vervolgens toch nog een echte rollercoaster werd. Halverwege stond ik ineens ver achter, maar gelukkig heb ik ‘m uiteindelijk toch gewonnen.

Het was inderdaad vrij zuur geweest als ik een kleine 200 man had overleefd en dan toch met lege handen achter was gebleven… daar kan ik inmiddels over meepraten, want sinds de Bahama’s heb ik nog een paar keer geprobeerd met te kwalificeren voor iets, en laatst voor de LAPT in Argentinië zat ik heads-up voor de ticket. Toen trok ik niet aan het langste eind, en dat was behoorlijk balen!

Kan ik me voorstellen. Maar goed, toen mocht je dus ineens naar de Bahama’s. Daar heb je ook een vakantie aan vast geplakt, begrijp ik?

Ja, ik ben met een maat naar Florida geweest: Key West, Miami… daar hebben we toen ook oud en nieuw meegemaakt. En verder niet echt aan poker gedacht, eigenlijk, gewoon vakantie gevierd.

Dus je ging niet in training, toen je die toernooiticket van bijna $10.000 won?

Nee, niet echt. Ik heb wel meteen nadat ik me kwalificeerde twee pokerboeken besteld, en die allebei half uitgelezen. Verder ben ik niet wezenlijk meer gaan spelen om te oefenen. Maar ik moet wel zeggen dat ik met name aan één van die boeken, Kill Everyone, toch wel heel veel gehad heb. Ik durf zelfs wel te zeggen dat ik zonder dat boek niet zo ver was gekomen!

Ah, da’s een mooi compliment aan de schrijvers. Maar daarvoor had je dus nog nooit boeken gelezen?

Nee, ik heb het vooral geleerd door veel te spelen op internet. Boeken of artikelen las ik eigenlijk nooit. En ik zat ook niet veel op de pokerfora of zo. Ik vind poker een leuk spel, maar het is niet zo dat ik constant bezig ben met het laatste pokernieuws.

En dan zit je ineens met figuren als Kevin Saul, oftewel de gevreesde ‘BelowAbove’, aan tafel… maar jij wist helemaal niet wie dat was. Denk je dat dit een nadeel was, omdat je toch minder informatie over zo iemand had, of juist een voordeel?

Ik denk dat het wel een voordeel was, ja. Vooral omdat ik daardoor minder geïntimideerd raakte dan ik anders was geweest. Want je zag wel dat spelers ineens hun spel omgooiden als er een bekende speler aan tafel kwam. Dat gebeurde ook toen Daniel Negreanu bij ons aanschoof. Er kwamen camera’s bij, en je zag dat mensen ineens heel anders gingen spelen. En dat kwam ze zeker niet ten goede! Dus in zoverre was het wel een voordeel. Okee, Negreanu kende ik natuurlijk ook wel, maar ik was toch niet zo onder de indruk als de rest.

Ook achteraf niet? Dat je dacht: Nou, je kunt toch wel zien dat het een hele goede speler is?

Nou, wat ie wel goed deed was dat ie met iedereen zat te kletsen, vooral tijdens een hand. En daardoor kon ie toch veel informatie vergaren. Je zag ook dat hem dat telkens lukte. Aan de andere kant had ik niet de indruk dat hij er op dat moment veel zin in had. Toen hij aanschoof had hij maar een klein stackje, en toch mengde hij zich in veel potten. Maar waarschijnlijk had hij geen zin om vijf dagen achter elkaar door te sappelen en speelde hij puur voor de winst.

Tijdens de eindfase van het toernooi speelde je behoorlijk tight. Dan krijg je, als onbekende speler, al gauw het verwijt: hij speelt met scared money, hij probeert zich omhoog te folden.

Tja, omhoog folden… ik heb er toch wel vrij veel variatie in gegooid hoor. Maar wat ik wel veel zie, ook in zo’n toernooi, is dat er veel mensen zijn die heel graag willen laten zien dat ze goed kunnen pokeren. En dat kunnen ze wellicht ook, maar de manier waarop ze dat willen laten zien, lijkt mij niet ideaal om een toernooi van vijf dagen mee door te komen. Ik ben ervan overtuigd dat je, als basis, redelijk tight moet spelen in zo’n toernooi. Natuurlijk moet je dat afwisselen met agressie, maar de basis is tight.

En dan mikken op een kans tegen één van die macho’s die overagressief speelt?

Ja, die moet je eruit zien te halen. En dat is op de Bahama’s wel een paar keer gelukt. Op zeker moment zat ik al in the money, en ik had niet zo heel veel chips meer. Maar naast mij zat een Duitser, volgens mij werd hij gesponsord door PokerStars, en die riep: “Ik ben zo blij dat ik weer een cash heb, anders had mijn sponsor me eruit gegooid!” Dus toen dacht ik al: de eerste de beste keer dat hij me all-in reraiset, ga ik hem niet per sé op een goede hand zetten. Want uit alles bleek dat het hem nu niet meer zoveel kon schelen. Dat bleek ook wel toen ik AK kreeg en hij het er met AJ intrapte. Daarna kreeg ik nog een keer AA toen hij AK had, en toen lag hij er ook meteen uit. Dat waren wel keyhands, naast m’n triple up met AA tegen AK en 77, iets later.

Dat zijn van die momenten dat het thuisfront op de banken gaat staan.

Die leefden inderdaad behoorlijk mee, keken op de beamer mee. Sommige van m’n vrienden sloegen zelfs nachten over om me te blijven volgen. Dat deed me ook wel wat hoor, toen ik dat hoorde. Daar op de Bahama’s moest het kennelijk nog doordringen wat er gebeurd was, maar eenmaal thuisgekomen merk je wel hoe men heeft meegeleefd. Dan besef je dat het toch wel bijzonder is.

Wat heet, je hebt zomaar één van de allergrootste cashes gehaald die een Nederlander ooit gescoord heeft in een toernooi. Toch zeg je dat het je leven niet heeft veranderd.

Nee, op het moment niet. Kijk, je komt terug in Nederland en je moet gewoon weer aan het werk. Het is wel zo dat, omdat ik op opdrachtbasis werk, ik wat langer kan pauzeren nu. Mijn huidige opdracht loopt tot mei, en daarna kan ik wat langer met verlof. Maar het bedrag is niet zo groot dat je helemaal kunt stoppen en je leven zo kunt veranderen.

Dat niet, maar er zijn spelers die met minder winst al zeggen: Okee, ik neem dit als m’n bankroll en daar ga ik vanaf nu professioneel mee pokeren.

Ja, maar ik heb ook heel veel voorbeelden gehoord van dat soort mannen die aan het eind toch niet zo heel veel overhouden! Goed, als ik de wereld over kan vliegen en een potje kan kaarten, en het wordt ook nog gesponsord of zo… tja, dan zeg ik nooit nooit. Maar om nu al zelf iedere keer $10.000 in te leggen… nee, dat vind ik wat teveel. Wel is het zo dat ik me nu vaker probeer te kwalificeren. Helaas nog zonder succes… al heb ik er een paar keer heel dichtbij gezeten, zoals ik al zei.

En je hebt aan de DOM Classics meegedaan?

Ja, toen strandde ik ergens halverwege. Ik kwam ook anderhalf uur te laat, dus toen was m’n stackje al aardig geslonken, haha. En in Nijmegen speelde ik het Main Event. Dus die toernooitjes pik ik dan wel mee. Liefst doe ik ook nog een keer aan een EPT-toernooi mee, maar dat komt tot dusver steeds slecht uit met m’n werk. Misschien als ik m’n huidige opdracht af heb, dat ik tijdens m’n verlof eens naar de mogelijkheden kijk.

En de WSOP, in Las Vegas?

Ook, maar ik heb nog niet geprobeerd om me te kwalificeren. Mocht dat niet lukken, misschien dat ik dan alsnog ga en er een kleinere event meepak. Het is alleen niet zo dat ik dat zie als hét pokermekka waar ik per sé heen moet. Het lijkt me wel leuk om daar te spelen, maar het hoeft niet morgen, bij wijze van spreken. Het kan over een tijdje ook nog.

Dus je gaat vrij behoudend met het geld om, je bent niet ineens een Ferrari gaan kopen?

Haha, nee. Er zijn wel wat dingetjes die je wat sneller koopt, maar geen hele grote dingen en zeker geen Ferrari.

Door je cash sta je ook in één klap op de achtste plek van de all-time money list van de Nederlanders. En je bent onze kwartaalwinnaar, en staat bovenaan in onze Unibet PokerCity Speler van het Jaar ranglijst. Doet dat iets met je?

Ja, als je dat ziet wel natuurlijk! Wat dat betreft ben ik wel competitief ingesteld. Dan denk je: Laat ik daar dan ook maar nog wat in op proberen te klimmen… Wat dat betreft is het misschien zelfs wel een probleem dat de eerste keer dat je iets wint, het meteen zo’n klapper is. Dan kan het bijna alleen maar slechter worden. En natuurlijk is het ook leuk dat ik mee mag naar de Algarve en daar de Unibet Open mag spelen. Daar heb ik wel zin in.

Het is in elk geval weer op een zonnige locatie. Toch een beetje jouw specialiteit inmiddels!

Klopt, haha. Maar specifieke verwachtingen heb ik daar nu ook weer niet bij. Ik denk in elk geval niet: Die win ik wel weer even!