Poker en muziek

Ook de pro’s maken gebruik van dit hulpmiddel. Zo heeft Antonio Esfandiari aangegeven dat hij relaxte muziek gebruikt om van tilt te komen, Annie Duke luistert juist naar ‘The White Stripes’ om agressie op te roepen en ook Phil Hellmuth zie je vrijwel nooit zonder zijn koptelefoon plaatsnemen.

Zoals ik al zei is een goede voorbereiding het halve werk, dus begin ik mijn pokeravond met het uitzoeken van de geschikte muziek. Voor alle stadia van een toernooi heb ik zo mijn eigen selectie. Zo staan ‘Heart of Gold’ van Neil Young en ‘Wish you where here’ van Pink Floyd standaard op het startprogamma. Deze nummers helpen me ontspannen en te spelen zoals ik de beginfase wil spelen. Lekker tight en vooral alleen premiums uit positie knallen. Hoe verder ik in het toernooi kom des te agressiever de muziek wordt. Vooral rond de bubble merk ik dat dit een grote hulp is. Waar veel spelers juist steeds tighter gaan spelen en proberen zonder kleerscheuren in het geld te komen, wil ik mij scharen onder de groep spelers die dan juist agressie toont om veel blinden op te pakken. The Hives en Pixies zijn voor mij in deze fase onmisbaar, maar ik kan me voorstellen dat trance, techno, club, metal en Rock ‘n Roll net zo goed werken. Als er maar een hoog ritme in zit. Het tempo en ritme van de muziek bepalen de agressiefactor.

Muziek is voor mij in ieder geval een belangrijk hulpmiddel tijdens een pokersessie. Behalve dat het me scherp houdt is het ook op het mentale vlak een grote hulp. De keuze is natuurlijk ontzettend persoonlijk. Waar de één voor keiharde techno kiest, luistert een ander juist liever naar Katie Melua. Uiteindelijk is het een gevoelskwestie, welke gevoelens een nummer oproept en hoe jij daar op reageert. Dus doe je voordeel ermee in je volgende pokeravontuur en laat ons weten of het werkt!