PokerCity Goes Vegas: Gastblog ‘Chickala’ – omdat vrouwen ook pokeren

De PokerCity crew maakt weliswaar niet in georganiseerd verband de oversteek naar de woestijn, maar via de WSOP updates en bijdrages van onze op pokervakantie zijnde livereporters zijn we er toch een beetje bij. Ditmaal geen bijdrage van hen, maar van een dame! Bij wijze van experiment – omdat we erg enthousiast over haar blog waren – plaatsen we hier een pokerverhaal van Shanti ‘Chickala’ Liévre.

Chick naar Vegas
“Zullen we gaan?” Zijn blauwe ogen stonden in de puppystand en als ik er nog iets aandachtiger in keek, zag ik een diepgeworteld verlangen opborrelen. Niet naar mij natuurlijk, neen. Naar Vegas. Het mekka der goklustigen én pokeraars. Bovendien de plek waar zo’n 50% van mijn vriendenkring eind juni zou verblijven, dus wat had ik dan in Nederland te zoeken? “Vooruit,” deed ik quasi-inschikkend. Alsof ik zelf niet dolgraag naar Vegas wilde en er niet al vijf maanden geleden vrij voor had gevraagd. En dus was het besloten: we gingen naar Vegas, hoera!

Voordat we daadwerkelijk zouden boeken, besloot ik echter nog wel even goed aan soulsearching te doen. De harde waarheid moest maar eens boven tafel komen. Alle registers open, geen onderwerp onbesproken. Het werd tijd voor een keiharde realitycheck: ben ik wel goed genoeg voor Vegas?

Twee jaar terug had ik nog geld. Een 25k shippie maakte dat ik geen moment twijfelde en me als kip zonder kop in een onvergetelijk Vegas-avontuur stortte. Onvergetelijk en onbetaalbaar – quite litterally. Ik vond mezelf heel wat, dat ik het homegame circuit was ontstegen en mijn geluk ging beproeven in het Wereldkampioenschap Poker. Alsof je je daarvoor moet kwalificeren. Maar met alleen geluk kom je er niet, zeker niet als je er een hardnekkige verhouding met de Wet van Murphy op nahoudt. En dus ging elk toernooi vroeg of laat een keer mis. Niet één toernooi eindigde in winst, en dat terwijl ik dacht toch een aardig kaartje te kunnen leggen.

Boy, was I wrong.

Met enig schaamrood op de kaken las ik laatst dit blogje terug, uit 2012. Nadat ik mezelf bij elke beschreven actie afvraag hoe ik eigenlijk in die situatie terecht was gekomen, wat de stacksizes, suits, ranges, preflop en postflop acties waren, weet ik één ding in ieder geval zeker: ik ben nu beter. Maar goed, ik pokerde ook pas een jaartje of twee en had alles geleerd uit een voor elke serieuze pokerspeler volslagen onbekend boek: de Poker Universiteit van ene Jan Meinert.

Voor mij was het destijds de bijbel. Na dagenlang studeren, doorspitten, highlighten en aantekeningen maken in mijn roze pokernotebook, dacht ik te kunnen kaarten. Alles stond in dat roze boekje namelijk. Van openingshanden, outs & odds berekeningen tot short stack strategieën en Caro’s pokertells. Kon mij het schelen dat het niet verder ging dan ABC-poker, als ik maar wist wat ik moest doen.

Ik was natuurlijk compleet clueless, weet ik nu. Niet dat ik nu altijd weet wat ik moet doen, verre van! Maar dat is het gekke met poker: hoe meer je ervan weet, hoe ingewikkelder het wordt. Vroeger had ik drie standen in een hand: fold, check of bet. En voor dat laatste had ik toch wel zo ongeveer de nuts nodig (echt). Tegenwoordig is er zoveel meer keus, alleen al voor de meest simpele van die drie opties: check ik om te folden, te callen, te raisen, te vissen of te leaden op de turn, of float ik lekker twee straatjes om ‘m op de river van z’n hand af te blazen? Ben ik aan het blufcatchen, potcontrollen of inducen als ik check? En zo zijn er nog tig opties waar ik toen nauwelijks weet van had.

Twee jaar later ben ik natuurlijk stúkken ouder en wijzer. Nou ja, ouder in ieder geval. En zeker wijzer in toernooiselectie. Het WSOP Ladies Event? Nah, die sla ik dit jaar gewoon over. Niks voor mij, met 3000 chippies beginnen voor een buy-in van $1000. Maar dat is dan ook gelijk het enige vrouwentoernooi dat ik aan me voorbij laat gaan, want er staan er dit jaar – naast de Monsterstack – minstens vier op het schema. Love love LOVE them! Al zou je dat niet zo gauw vermoeden, na het lezen van dat eerdere blogje. Maar de new and improved chick laat zich niet meer op de kop zitten door soccermoms en modepopjes.

Daarom bereid ik jullie nu vast voor op een trip report vol hilarische situaties, roze kaartprotectors en uitgedoste speelsters. Want sinds ik vrouwentoernooien ben gaan grinden, heb ik nog nooit zoveel lol gehad met poker! Of zoveel succes, for that matter. En dat is dan wel weer zo prettig voor de %-houdertjes.

chickala.com