PokerCity Goes Vegas: Shuffle up and deal!

De PokerCity crew maakt weliswaar niet in georganiseerd verband de oversteek naar de woestijn, maar er zijn wel drie livereporters én een pokerende dame die Las Vegas aandoen deze zomer. We hebben goede hoop zo nu en dan een bijdrage over de avonturen van Lars Smeets, Yori Epskamp, Vincent Lucardie en ‘Chikala’ te kunnen plaatsen. Vandaag weer een bijdrage van Lucardie…

Lees hier de eerste blogupdate van Vincent van 21 mei, die verscheen op zijn eigen site. Lucardie maakte uitgebreid zijn opwachting in het grote PokerCity Goes Vegas avontuur van 2011, inclusief Tieten, Schieten, Helikopter. We vertrouwen erop dat deze drie-eenheid ook deze reis weer afgevinkt wordt natuurlijk. Check via deze link de kekke filmpjes die we drie jaar geleden maakten.

Shuffle up and deal!
We zijn al weer een tijdje in Las Vegas en de crew is inmiddels compleet. Samen met Taarten, Hennie, Chickala, The Tippingmachine en PokerCity collega’s KaleGozer en LarsVegas heb ik inmiddels een boel toernooien bezocht en resultaten van de crew kunnen uiteenlopend genoemd worden. Zeer uiteenlopend…

‘All-in and a call!’, roept de deler en klopt subtiel met gebalde vuist op het groene vilt. Ik betrap mezelf op gespannenheid. Alles lijkt in slowmotion te gaan. Flop…flop…flop…de eerste drie kaarten smeert de deler soepel uit over tafel: T99. Het geroezemoes in de pokerroom verdwijnt naar de achtergrond. Een pokerchip valt van een grotere stapel chips en rolt doelloos, maar speels over tafel. De deler schuift nog een 7 en een 3 aan bij het eerder gedeelde rijtje. Maar het verandert niets meer.
De grote Amerikaan aan de overkant van de tafel rijst langzaam op de hoogte in. Dreigend tilt hij zijn twee kaarten langzaam op, alsof hij er een vlieg op tafel mee plat wil meppen…PATS! ‘Pocket tens!’, buldert hij, terwijl hij met zijn twee grote knoesten op de tafelrand voorover leunt. Ik bekijk voorzichtig mijn tot de tweede plek gedegradeerde vrouwtjes en schuif ze schaapachtig naar de muck. Een soort fistpump-achtige beweging voltrekt zich aan de andere kant en de man gaat opgewonden zitten om zijn nieuwe muntjes op te stapelen.

Ach ja, het hoort erbij…ook de zoveelste keer. Echter over de tussenbalans kan ik concluderen: het pokeren verloopt nog niet bijzonder voorspoedig!

Poker@Binion’s
We speelden een toernooitje bij Planet Hollywood, een turbootje bij de Mirage, een poker series event bij de Wynn, maar aan de softheid van het veld van Down Town casino Binions viel niet te tippen. Onze deelnames aan de pokertoernooien hier brachten steevast de gemiddelde leeftijd ver naar beneden. Het geeft duidelijk weer dat de casino’s op de Strip het jonge publiek trekt, terwijl de oude garde de voorkeur geeft aan de nostalgie van Downtown Las Vegas.

Bij het aankomen op ons eerste toernooitje bij Binion dachten we ook eerst even dat we per ongeluk bij een seniors event waren beland. Toen echter bleek dat oud én jong mocht aanschuiven, deden wij dat maar al te graag! Nu wij een hogere pet ophadden van ons eigen spel dan dat van de oudere ’40-jaar-terug-in-de-tijd’ spelers, rekenden we op mooie resultaten. Dat Hennie, LarsVegas, The Tippingmachine en ikzelf in het veld van zo’n 175 spelers uiteindelijk niet één prijsje wisten te pakken, zette ons weer netjes op onze plek. Lars mocht nog slechts ruiken aan de prijzen, maar eindigde op de bubble. Speltip 6: onderschat niet je tegenstander!

Gelukkig wisten we ons spel vlug genoeg aan te passen aan het taaie spel van de bejaarde opponenten, waarna meermalen fraaie resultaten behaald werden. PokerCity collega Lars Vegas zal hierover uitweiden via zijn blog op PokerCity..

WSOP MONSTER STACKS
Al die andere toernooitjes, het waren slechts inkomertjes voor mijn eerste wsop event van dit jaar. Ik heb nog geen klein prijsje gewonnen, maar het was allemaal voorbereiding op de World Series Of Poker. Op het WSOP MONSTER STACKS event moet het allemaal gebeuren. De mental state is geoptimaliseerd. De focus is censorscherp gesteld. De lichamelijke conditie is prima fit. Nachtrust? Meer dan voldoende! We zijn er klaar voor!

Paviljon white table 135, seat 4. Daar begint het, hopelijk lange, avontuur. We beginnen allemaal met 15.000 punten, terwijl de blinds slechts beginnen op 25-25. Heel veel punten dus, maar desondanks vliegen er al snel flinke potten over tafel. Ik doe er nog liever niet aan mee, maar na een kleine twee uur spelen ontkom ik er niet aan. Zelfs alle chips gaan er in met op tegen…. ! Wait, what…?

Inderdaad, mijn full house was niet opgewassen tegen die van mijn tegenstander en na een uur of twee spelen zijn de muntjes plotseling op! Een typisch voorbeeldje van ‘een illusie armer, een ervaring rijker’, maar ik had me hier toch iets meer bij voorgesteld…

Nieuwe kansen
Ondanks de teleurstelling liggen er nog genoeg nieuwe kansen voor het oprapen. Van de World Series zal ik misschien alleen nog de Little One Drop meepakken, maar er zijn genoeg andere toernooien. Misschien is er nog wel iets te spelen in Binions!

Pokeren is natuurlijk niet het enige wat we hier doen; in de volgende blog meer over bezoekjes aan tropische restaurants, sushi tentjes en vette clubs. Want in Las Vegas mag er ook gefeest worden! 😛