Postiaans Relaas – Stappen met de Rooie Hulk

Zeus Post is één van de jonge spelers die dit jaar furore maakte in de Holland Casino pokertoernooien. Gewapend met een niet-aflatende stroom volstrekt willekeurige opmerkingen dreef hij menig tegenstander tot waanzin. Maar Post verwierf vooral faam door de luidruchtige cashgames en dito nachtelijke avonturen. De PokerCity redactie genoot van zijn Facebook-verhalen en haalde Post over ‘landelijk’ te gaan. In zijn eerste bijdrage vertelt Zeus over ‘Het rooie gevaar en de prima escalatie’.

Eindelijk was het me gelukt: niet busten bij de eerste tien spelers van een Holland Casino Main Event. Wat een geluk. En dat terwijl ik de dag ervoor het €300 event had gewonnen in hetzelfde casino, in het altijd even mooie Valkenburg. Altijd leuk, die driehonderd euro toernooitjes in Holland Casino, zeker omdat het de enige toernooivelden zijn waarin ik kan winnen. En als extraatje lukte het me ook nog om me aan mijn enige voornemen te houden dat ik voorafgaand aan het toernooi maakte: een Duitser een suckout geven. Gelukt! Flushje gemaakt. Danke!

Hoewel het natuurlijk heel goed klinkt om niet als een van de eerste tien te busten, ging ik er gewoon netjes als elfde uit en werd ik 128e van de 139 spelers. “Flushje gemaakt”, wilde ik nog zeggen toen ik een flushje maakte op de river, maar de beste man draaide prompt een geheel vol huis open. Wat een pech zeg. Gelukkig zat mijn grote broer Freerk (foto) al gezellig biertjes te drinken aan de cashgametafel met onze maat, die ook wel bekend staat als de Rooie Hulk.

“Es ist zeit für Tony!”
Er werd ingestemd om Pot Limit Omaha te gaan spelen, wat uitliep op een heuse portie gokken voor gevorderden. Het kan ermee te maken hebben gehad dat ik het spel nog nooit eerder live heb gespeeld, waardoor ik alles dat er leuk uitzag doodleuk repotte. Het was ook zeker de schuld van ene Tony, een hele vriendelijke Duitse man, die op miraculeuze wijze al het geld won dat op tafel terecht kwam. Een paar uur later had ik de goksmaak goed te pakken en af en toe een klagende brush aan mijn broek. Ik weet niet heel goed waarom, maar het had waarschijnlijk ermee te maken dat we bij elke all-in waar Tony in zat – en dat waren er wel een aantal – op onze stoelen gingen staan en “Es ist Zeit für Tony! Es ist Zeit für Tony!” stonden te roepen.

Tony had nog even snel al het geld van de Rooie Hulk gewonnen, het was immers Tony Zeit, en ging er daarna vandoor. Nu waren de poppen aan het dansen: de Hulk was niet alleen letterlijk, maar ook figuurlijk over de rooie. We verlieten de pokerpit, waarna ik van een afstandje bekeek hoe de iets dikkere en bozere versie van Wayne Rooney de roulettetafels aan het afstruinen was. Traditiegetrouw hoopte hij dat zijn befaamde ‘vier buren’ een keertje viel. Wat een pech, hij viel niet.

Het rooie gevaar en de prima escalatie
Op naar Maastricht dan maar: stoom afblazen. Het was inmiddels drie uur en we belandden in een drukke tent waar met pepperspray werd gespoten. Gelukkig werd de Hulk niet geraakt; de gevolgen waren dan niet te overzien. De avond verliep standaard, maar aan het eind was er toch sprake van een prima escalatie. Rond zes uur ’s ochtends werd de markt in centrum Maastricht al netjes opgezet. Om dat heethoofd van een Hulk eens wat af te koelen, besloten we het ijs waar de vissen gekoeld mee moesten worden op hem te gooien. Iemand wist een inktvis te bemachtigen en er ontstond een klein gevecht om de inktvis te ontwijken. De Rooie Hulk nam uiteindelijk de benen en besloot de inktvis op een onschuldige bus te gooien.

Hierna was de eerste herinnering die ik weer heb die dat ik samen met de Hulk en een kerstboom achterop een vuilniswagen meeliftte, cruisend door Maastricht. De arme vuilnismannen stonden er toch op dat we van hun wagen afstapten. Maar weer lopen dan. Willekeurig kwamen we vrij snel daarna mijn broer en onze andere compagnon tegen, die inmiddels al in de auto zaten. Ze remden niet af en ik besloot om even op de motorkap te springen. Na een paar keer rollen stapte ik toch maar in. De Rooie Hulk had zijn haren al overeind staan en vond het wel een goed idee om net als ik over de motorkap te rollen. Van binnen in de auto kon je al zien dat dit niet goed ging aflopen. En behalve dat het heel erg moeilijk is de Rooie Hulk te stoppen als hij los is, zag het er van binnenuit de auto veel te grappig uit om hem überhaupt te willen stoppen. 

De Rooie Hulk door je voorruit
De hele situatie was vrij hilarisch. Een potig rood mannetje met een semi-boze dronk, die nog geen vier uur geleden zijn halve portemonnee had geleegd op de PLO, die over de motorkap van zijn eigen auto aan het rollen is. Het moest uiteindelijk wel resulteren dat hij op een gegeven moment door zijn eigen vooruit zou vliegen. Ik heb lang niet meer hoeven huilen van het lachen, maar die goeie oude Hulk wist het toch te regelen. Thanks.

Een mooi einde van de laatste Holland Casino pokerserie van 2011. Het was het jaar van een ‘Postiaanse Hotrun’. Hoewel ik de smaak goed te pakken heb, zullen jullie mij waarschijnlijk niet meer zien omdat ik op het moment dat jullie dit lezen, de Nieuwjaarsloterij heb geshipped. Ik weet het zeker. Moet wel. Vorig jaar had ik hem namelijk ook al niet.

Zeus