Rolf Slotboom licht in deze strategiereeks uitgebreid de verschillen tussen Limit en No Limit Hold’em toe. Daarbij schijnt hij nieuw licht op de beste strategieën voor beide games. Vandaag deel 6: Bluffen.
Limit vs. No Limit, deel 6 Okee, het is zo dat het eenvoudiger is om je hand te beschermen wanneer je zoveel in kunt zetten als je wilt. Maar je moet beseffen dat het beschermen van je hand niet altijd je hoofddoel is in poker. Vaak is je doel het maximaliseren van je winst in een hand, terwijl je tegelijkertijd je verliezen minimaliseert. Zij die zich blindstaren op het ‘protect-your-hand’ idee, vergeten dat het regelmatig heel gunstig zal zijn als vier of vijf man je callt – zeker wanneer je ofwel een sterke made hand hebt, of een topdraw met een hoop outs op de nuts. Ook het idee dat je niet kunt bluffen in Limit, maar wel in No Limit, is slechts een halve waarheid. Het staat vast dat bluffen in Limit moeilijker is, maar je moet niet vergeten dat, in de schaarse gevallen dat dit wél lukt, je beloning enorm is. Wanneer je een grote pot verovert terwijl je slechts een enkele bet riskeert, mag duidelijk zijn dat je vanuit een ‘risk/reward’ standpunt goed bezig bent: je bluf hoeft maar zelden te slagen om op de lange termijn behoorlijk winstgevend te zijn. In No Limit kun je je tegenstanders weliswaar makkelijker van zelfs tamelijk goede handen afduwen simpelweg middels de grootte van je bet (een optie die je in Limit niet hebt), maar de keerzijde is dat als je bluf om wat voor reden dan ook mislukt, je misschien wel een hoop geld verliest op deze manier. Wat van belang is, is dat je – ongeacht de inzetstructuur – je kans van slagen correct afzet tegen de prijs van falen. Daarbij moet je in No Limit de juiste betgrootte zien te vinden, waarbij je factoren als de textuur van het board, de speelwijze(s) van je opponent(en) en je eigen imago in acht neemt. In sommige gevallen (op een bepaald board, tegen een bepaald type speler) heeft een kleine bet net zoveel kans om succesvol de pot op te pikken als een grote. Het is zaak die situaties goed te onderscheiden, opdat je je verliezen minimaliseert in de gevallen dat je (semi-)bluf faalt, en je winstverwachting op lange termijn maximaliseert met blufs die wél succesvol zijn. Blufs op scary boards Laten we wat voorbeelden bekijken. Stel dat je preflop geraised hebt, en nu tegen een flop van QQA aankijkt. Als je heads-up zit, zal een bet ter grootte van de helft van de pot – en zelfs iets minder – doorgaans net zo dreigend overkomen als een volle potbet. Soms is het immers beter om een bet af te vuren die impliceert dat je graag een call wilt, dan een grote bet die wellicht angst uitstraalt en die bepaalde spelers ‘verdacht’ zullen vinden. Nog een voorbeeld. Je hebt voor de flop een vrij grote raise gecalled en je vermoedt dat Wanneer je tegenstander inderdaad een ‘feeler’ bet aan het maken was, weet je dat hij niet zal callen – zeker omdat je kleine raise impliceert dat je wel degelijk een call wilt. Je bet zal veelal sterk overkomen. Tegelijkertijd geldt dat, als je een grote raise maakt, je waarschijnlijk alleen een call zal krijgen als je verslagen bent… en de waarschijnlijkheid van het welslagen van je bluf zal waarschijnlijk niet veel zijn toegenomen dankzij de grootte van je bet. Omgekeerde psychologie Maar deze plays werken juist niet goed tegen zwakke spelers, die niet inzien hoeveel kracht je toont met deze minimalistische bets en raises. Of misschien hebben ze gewoon niet de discipline om een redelijke hand te folden nu een call zo goedkoop is. Tegen dit soort spelers moet je simpel te werk gaan: groot betten/raisen als je hen weg wilt hebben en klein betten/raisen als je hen mee wilt hebben. Maar tegen de wat betere spelers gebruik je wat ‘reverse psychology’. Zodoende kun je die spelers vaak wegbluffen met een kleine bet, terwijl ze je monsterhanden soms fiks zullen afbetalen omdat je grote overbet verdacht op hen overkwam. Dus: bedenk je altijd tegen wie je speelt. Probeer erachter te komen hoe je tegenstanders denken en gebruik die kennis in je voordeel. Verleid hen daarmee tot het maken van fouten – ofwel door hen te laten callen als ze hadden moeten folden, ofwel door hen te laten folden als ze hadden moeten callen! Dit is deel 6 in een 14-delige serie over Limit en No Limit Hold’em. De bijbehorende dvd’s zijn verkrijgbaar via Rolfs website: www.rolfslotboom.com
Verschillen en aanpassingen: Bluffen
Wanneer spelers No Limit Hold’em vergelijken met Limit, hoor je ze bijna altijd dezelfde dingen zeggen: “Het is veel makkelijker om je hand te beschermen in No Limit!” of “In Limit Hold’em kun je niet bluffen, in No Limit wel!” Deze statements zijn wat mij betreft slechts gedeeltelijk waar.
je tegenstander een premium pair in handen heeft. Ik laat jouw eigen hand achterwege, want die doet in dit voorbeeld niet ter zake. Nu komt de flop J
9 3
. Je tegenstander heeft een halve potbet afgevuurd en jij hebt gecalled. De turn is de gevaarlijk ogende T en je tegenstander maakt een vrij kleine bet die jij interpreteert als ‘feeler’, maar die ook best de nutflush kan representeren. In dit geval zou een simpele minraise – slechts een verdubbeling van zijn bet – wel eens de beste optie kunnen zijn, aangenomen dat je helemaal niks hebt.
Het is wel belangrijk om op te merken dat dit soort plays vooral werkt tegen de wat meer oplettende spelers. Meer ervaren spelers verwachten doorgaans dat spelers met monsterhanden proberen hun hand te ‘verkopen’. Zij zullen je dus eerder op de hand zetten die je hier representeert als het lijkt alsof je hen aan het ‘melken’ bent. Tegelijkertijd zal dit type speler achterdochtig worden als iemand een grote overbet afvuurt in een ‘of/of’ situatie (óf je hebt de tophand die je representeert, óf je bluft). Boards die dit soort situaties mogelijk maken zijn paired boards – vooral eentje met twee Azen – of boards met drie of vier kaarten van dezelfde suit. Uitgangspunt is dat, áls je hebt wat je representeert, je tegenstanders vrijwel kansloos zijn.
