Spek in Warschau (deel 3)

Gerthein ‘Spekkoper’ Boersma is op bezoek bij de Unibet Open Warschau. Niet om te spelen, want dat is hem na zijn wanprestatie in Praag ten strengste verboden. Wel om te railen – en aangezien dat een activiteit is die een sterke gelijkenis vertoont met ‘niksen’, kan onze Spek dat als de beste. Dit is deel 3 van zijn verslag.

Slecht geslapen. Gedroomd dat ik achterna gezeten werd door een enorme Rielse koe met zilveren sokken aan, die een opvallende gelijkenis vertoond met een Nederlandse pokerspeler waarvan ik de naam even kwijt ben. Badend in het zweet word ik wakker. Voorlopig geen zuivelproducten meer voor deze jongen.

Het is nog bijtijds, dus ik heb even de kans om de fitnessfaciliteiten van het Sheraton te bezoeken. Als God je zo’n lichaam gegeven heeft zoals ik heb, dan is het goed onderhouden van die tempel toch het minste wat je kunt doen (SPOILER: Ik ben al jaren radicaal Athe?st, juist omdat één blik op mijn lijf verraadt dat er van Intelligent Design geen enkele sprake kan zijn, maar dit terzijde). Na het gesjor aan de gewichtige apparaten tref ik in de lobby Hermano en de sympathieke jonge speler Joeri Scheerhoorn. Gezamenlijk wachten we enige tijd op Van Baaaaaavel, totdat vastgesteld wordt dat Silversocks druk is met het uitoefenen van zijn favoriete hobby – slapen – en we dan maar gedrieën op zoek gaan naar wat fourage. Op loopafstand van het hotel vinden we een aardig tentje om een brunch te genieten en eenmaal buiten stellen we vast dat het, hoewel voor in de middag, al is beginnen schemeren. Het is dus weer geen toeval dat ‘Warschau’ op ‘Grauw’ rijmt, een feit dat u in de Sinterklaastijd zeker van pas kan komen.

Daarover gesproken: aangekomen bij het Hyatt voor het railen van dagje 1B, blijkt de goedheiligman inmiddels in vol ornaat te zijn gearriveerd en reeds gezeten te zijn aan de pokertafel. Ik neem aan dat ik hier geen geheimpje meer verklap als ik hier vermeld dat onder de baard en statige robes niemand minder dan de onvergelijkbare Erik ‘ Grooto’ de Groot schuilgaat en hoewel mijn superieuren mij het misschien niet in dank af zullen nemen kan ik eenieder aanraden om eventjes bij de concurrent te koekeloeren naar de video’s met hem als Sint. Het blijft een Groot succes, ondanks het feit dat je bij de aanblik van Sint Erik in eerste instantie denkt dat je in een productie van de Lord of the Rings terecht bent gekomen waarin men per ongeluk de rol van Gandalf aan één de Hobbits heeft toebedeeld.

Aan tafel bij de bisschop van Myra zit ook Unibet celeb Horace Cohen en als ik de hier rondgonzende verhalen goed heb begrepen moet die zich zorgen maken, omdat deze grappenmaker gisteren in de stripclub met de toepasselijke naam Vegas allesbehalve zoet geweest is. Hierover kan ik op deze plek echter niet verder uitweiden, het bekende motto ‘What happens in Vegas’ indachtig. Ach ja, ik las recentelijk bij de kapper (lees: op ‘s mans Facebook) dat Horace-wie-klopt-daar-kinderen sinds kort weer vrijgezel is – een feit dat hier in Warschau overal aangekondigd wordt met in de gauwigheid opgehangen waarschuwingsborden. Oké, dat is niet waar, maar het had wel waar moeten zijn!

Verder stel ik genoegelijk vast dat Tim Verbon aan tafel zit bij Mr. Cigarillo van gisteren, dus het verbaast me aan het eind van de dag niks als de man aan het eind van de dag de chipleader van de Nederlanders genoemd mag worden. Van dat gerail krijgt een mens echter zelf ook wel weer zin in een potje kaart, dus met een persoontje of tien togen we naar de players’ lounge om daar een sit & gootje op te zetten. Zoals Wubbels, Grooto en ikzelf nog wel weten van vorig jaar kan dat erg gezellig zijn – hoewel ik nog wel steeds doodziek ben van de bad beat die mij daar destijds werd toebedeeld door Sander Foppele, voormalig soapster en tevens de meest miskende kunstschilder sinds ene A. Hitler ooit de kwast ter hand nam.

We moeten even wachten totdat een stel panjo’s hun toernooitje afgerond hebben – en hier gebruik ik het woord ‘even’ in de wat minder bekende betekenis van ‘achterlijk lang’, omdat de heren hier Omaha Eight or Better spelen en er derhalve in menig pot nauwelijks een chip van eigenaar wisselt. Maar eenmaal gezeten mag de line-up een snoepertje heten: Daniel ‘Dvk0Infinity’ van Kalkeren, Paul ‘ Mr Dandy’ Valkenburg, Boudewijn Wubwubwubbels, Unibet-Nataly, Grooto, Van Baaaaaavel, Van Baaaaaavel Zenne Moat, Joeri Scheerhoorn en Idolaf de Zeeuw. Mooi is dat we op de schermen in de lounge ondertussen de actie aan de featured table kunnen volgen en zo de 1-outer van Marco Adams meekrijgen.

De sit & go is een strijd op het scherpst van de snede, waarin ik de heren Het Nieuwe Poker probeer bij te brengen. Dit houdt in: een beetje limpen en flatcallen tot je door stomtoeval een monsterhand maakt. Limpstyle is de nieuwe jumpstyle, maar omdat de heren met hun hoofd nog veel te veel in 2009 zitten wordt de wijsheid van deze aanpak maar mondjesmaat erkent. De beste man van tafel, Van Bavel, Van Bavel (zingt u mee op de wijs van Ik Ben Vandaag Zo Vrolijk?) piept echter wel anders, als ik hem van zijn stoel trek met tegen op een board. Al het geld gaat erin op de river en het Nieuwe Poker maakt zijn eerste slachtoffer.

Slecht gespeeld, zo oordeelt Wubbels, die het niet kan laten zijn handanalyses los te laten op al het gedonk dat hier ter tafel plaatsvindt, waarbij de Unibetweters vervolgens niet te beroerd zijn om hem erop te wijzen dat hij geen drie zinnen over poker achter elkaar uit te spreken zonder daarbij een koeier van een inhoudelijke blunder te begaan. Ik zal u de verdere details besparen, maar moet wel met gepaste trots melden dat ik in dit potje mijn eerste cash ooit haal op een Unibet Open: ik word derde, goed voor 200 Zloty-bal of, om Joeri te citeren, twee lapdances (de favoriete currency van de pokerspeler, kennelijk). En dan krijg ik het er bij de laatste drie ook nog eens met de beste hand – – in, tegen de van Idolaf en de van Valkenburg. Nadat Idolaf eerst een straight turnt en Dandy daarna nog even een flush rivert mag volstrekt duidelijk zijn dat het hier een game betreft die meer rigged is dan PokerStars, Everest en Party Poker bij elkaar, maar soit: geld is geld. Idolaf gaat er even later met de hoofdprijs vandoor en we stellen vast dat als die man in het Main Event ook zo runt, de eerste Nederlandse UO-winnaar zonder meer een feit zal zijn.

Verder worden er nog enkele Sit & Go awards uitgereikt. Slechtste speler: DvK. Slechtst geklede speler: DvK. Minst attractieve speler: DvK. Slechtst verstaanbare speler: DvK. Minst gezellige speler: DvK. It’s a clean sweep & over de uitslag kan niet worden gecorrespondeerd.

De dag nadert z’n einde en van de Nederlanders zijn naast de voornoemde chipleader Verbon ook Tim van de River en Marco Adams nog over, om maar te zwijgen over Horace Cohen die weliswaar een stack van lik-m’n-reet overhoudt, maar zich toch maar mooi weer een nachtlang tot de kanshebbers mag rekenen. We sluiten een lange dag af in de lobby van het Hyatt, alwaar zo’n beetje de hele hongerige garde een broodje hambo bestelt – met uitzondering van Tatjana, maar goed, dat zou in haar geval ook een vorm van kanibalisme zijn. De bediening is op dit tijdstip niet echt berekend op het nachtdierenritme van de gemiddelde pokerspeler en behandelt ons op een wijze die Cohen ertoe verleidt de treffende vergelijking te trekken met de Poolse douches waar zijn familieleden halverwege de vorige eeuw al niet zo van gediend waren. Holocaust-humor: je moet ervan houden, ikzelf ben fan. Als vervolgens niet alleen blijkt dat Horace (net als ik) een groot liefhebber is van Borat’s chair joke, maar ook nog eens de opmerking van de dag plaatst aan het adres van een hambo nassende Grooto – “Nu begrijp ik wat ze bedoelen als ze zingen ‘Sinterklaas is aangekomen!’ – kan ik niet anders dan concluderen dat de man wel een klein beetje gevoel voor humor in zijn donder heeft. Daar zou hij eens wat mee moeten doen!

Enfin, iedereen is het erover eens dat de rauwe rundvleeslappen met een gerust hart de grootste spijtkrijgers van de dag mogen heten, dus fluks worden er wat taxi’s besteld teneinde deze hap op individuele wijze te gaan verwerken in de respectievelijke Sheraton-kamers. Benieuwd wat voor bizarre nachtmerries deze zwaar op de maag liggende bad beat mij vannacht weer op zullen leveren… To be continued.

Bekijk hier de overige delen van Spek in Warschau >>