Spekkoper in de Algarve

Gerthein ‘Spekkoper’ Boersma kwam gisteren rijkelijk laat aan in het zonovergoten Vilamoura om daar het nieuwste event in de Unibet Open toernooireeks te spelen. Het was een gevalletje ‘grand opening, grand closing’, want de donk in kwestie ligt er alweer uit. Dit is zijn verhaal, om niet te zeggen: zijn magnum opus. Dostojevski kan met z’n pies naar de dokter!

Dag 1A

Vol goede moed toog ik op 14 mei richting Schiphol om naar Faro te vliegen. Daar zou de vijftiende de nieuwe editie van de Unibet Open plaatsvinden. Voor een €1.650 mag men mij ’s nachts in principe altijd wakker maken, maar dat voelde toch even anders na tot in de kleine uurtjes de topprestatie van Ancilla Tilia (en ene Slotboom) gevolgd te hebben. Als de trein echter netjes doortuft ga ik mijn vliegtuig alsnog makkelijk halen. Dat blijkt alleen een iets te grote ‘als’, zodat de mejuffrouw van Transavia mij evengoed doodleuk kan melden dat de gate net vijf minuten dicht is. Bad beat, temeer omdat de volgende optie pas de volgende dag gaat en ik halverwege het tweede blindlevel zal arriveren. Ook mis ik het laatste stuk van Dag 1A en daarmee de mogelijkheid van het railen van mijn landgenoten, waaronder een uitstekend presterende Hugo Borst en een chipleader met de naam Jorn Walthaus.

Dag 1B

Een donkey stoot zich geen tweemaal aan dezelfde rock, dus bij de tweede poging ben ik uren te vroeg. Toch moet ik ook hier wat bad beats incasseren, waarvan eentje overigens doordat ik de domme fout maak mijn zonnebrandspul in mijn handbagage te laten zitten. Omdat het gevaar bestaat dat ik hier een bom van zou kunnen brouwen als ware ik een soort fundamentalistische MacGyver, wordt de fles resoluut in beslag genomen. Ik probeer de dienstdoende kleerkast er nog van te overtuigen dat dit goedje voor mij een eerste levensbehoefte is (voor de niet-kenner: ik ben destijds de rol van die albino-priester in The Da Vinci Code misgelopen omdat ik te bleek bleek), maar de man is onvermurwbaar.

Speciaal om mij te pesten heeft deze vlucht dan wél weer vertraging. Omdat ik de Portugese taxichaffeur een kleine bonus beloof als hij de sokken erin zet, kan ik nog voor het sluiten van de registratie, maar ruim een uur na aanvang, plaatsnemen terwijl een vrindelijke mijnheer van het casino zolang wel mijn koffer en laptoptas wil stallen.

Ik mag plaatsnemen aan de zogenaamde ‘tv-tafel’, waarvan de holecams op deze dag overigens nog afgeplakt zitten en waarbij vandaag zelden een cameraman langskomt (mogelijk omdat ik niet te belichten ben). Maar goed, de stoelen zitten net even lekkerder, dus dan hoor je mij niet. Ik ga zitten en zie dat er op mijn plek al een hand ligt, op de al speciaal voor mij naar het midden verplaatste big blind. Die hand raap ik natuurlijk snel op: het is JJ! Goed begin, even kijken: er is in early position geraised, wat in deze fase van een deepstack toernooi natuurlijk op een sterke hand duidt, maar soit: ik ga natuurlijk niet folden. Gewoon 3betten lijkt me veruit de beste optie, alhoewel ik waarschijnlijk moet afleggen op een 4bet maar dat zien we dan wel weer. Ik roep “Raise!” en smijt wat fiches in het midden. De initiële raiser schrikt zich duidelijk een hoedje! Goed begin en ik zie mezelf al in één klap alle weggeblinde chipjes terugpakken. Dat zal die grappenmakers bij PokerCity leren, met hun flauwe grapjes van het kaliber “Ken je die mop van die Spekkoper die naar de Algarve ging? Die ging niet!”

Dan spreekt de dealer: “Sir, that is not your hand.” WTF? Ik blijk op stoel #9 te zijn gaan zitten, terwijl ik op stoel #10 hoor. Stomtoevallig is ook de persoon voor stoel #9 nog niet gearriveerd, vandaar de verwarring. Ik zat in deze hand dus eigenlijk UTG en mijn hand is daarom reeds gemuckt. Mooie binnenkomer. Ik schuif schielijk naar de tiende seat en tel met het schaamrood op de kaken mijn chips. Er is slechts 400 weggeblind, waardoor ik nog 9.600 speel. Niks aan het handje. Al snel weet ik dit te verminderen naar 9.575, omdat ik als een ware Hans Kazán een fiche in de gleuf van de tafel doe verdwijnen. Ik krijg hem er niet uit. Als ik assistentie van de dealer vraag, zegt die doodleuk dat die chip er al sinds gisteren zit, dus niet van mij is. Hoewel ik diverse bewijzen aandraag voor het tegendeel – waaronder een simpel rekensommetje – negeert hij die allemaal onder het mom van “Er is mij verteld dat er al chips in de rand van de tafel vastzaten en dat die van niemand zijn.” We hebben hier dus vermoedelijk met een Creationist te maken.

Ik scout de tafel. Iedereen speelt vrij solide – een dame die lid is van een Noors pokerteam geeft zelfs nieuwe invulling aan dat woord – op een sympathieke maar wat agressievere Bulgaarse jongeman na, hoewel die nu ook weer niet echt zit te stampen. Wel zijn er spelers die het kennelijk leuk vinden om al in deze fase allerlei coinflips aan te gaan en dus zie ik menig pocketpairtje en AKtje geschoven worden. Elders in de room spot ik Pokerkampioen Pieter de Korver, PokerCity Speler van het Jaar kwartaalwinnaar Pieter Tielen, mijn buddies van Unibet Team Holland (Paul, Marco, Tim, Huub en Daniel) en procentendiscounter Constant Rijkenberg. Ik knipper even met de ogen en de OngelooflijkeC is alweer exit, naar later blijkt omdat hij – en ik citeer betrouwbare bronnen – ‘niet wilde folden’. De grap dat de beste man het erom deed, omdat hij meer procenten verkocht had dan strikt verstandig, is aan de borreltafel natuurlijk gauw geboren, maar zelf verlaag ik me natuurlijk nooit tot dat soort smadelijke praatjes.

Gezellig wordt het pas als een ander lid van het Noorse damesteam aanschuift op plek #9. Noemde ik haar teamgenote hiervoor al extreem solide, dit nieuwe meiske is de overtreffende trap: ze foldt iedere hand die ze krijgt, zelfs wanneer ze in de big blind zit en er alleen maar is gelimpt. Af en toe kijkt ze ietwat smekend naar haar teamgenote, die haar waarschijnlijk voorzien heeft van een rijtje pushbare handen. Misschien dat die JJ die ze gemist heeft daar wel op stond, maar vooralsnog vindt ze niks speelbaars.

Ik vermoed dat we hier te maken hebben met een celebrity, en vraag haar even hoe en wat. Ze blijkt Ida Wulff te heten, speelt pas vier dagen poker en is in Noorwegen bekend als blogger annex twitteraar. Haar ding is dat ze ‘actief is op internet’… en dat terwijl ze dus een meisje is! Volstrekt uniek en je moet er maar opkomen. Ik vraag me oprecht af hoe je kunt twitteren en bloggen over dingen die je meemaakt vanuit een land waar nooit ene reet gebeurd, zeker op het moment dat ongeveer alle kennis van de dame in kwestie vermoedelijk op één A4tje past, maar dat zal wel aan mij liggen. En bovendien: als je er zo uitziet als zij… wat maakt het uit? Helaas blijkt even later dat pocket Tienen wel op haar pushlijst staat en deze no good zijn tegen de Jacks van de Bulgaar. Die krijgt van de Teamcaptain nog wel twee consumptiebonnen omdat hij haar uitschakelt, maar dat weegt natuurlijk niet op tegen het feit dat hij hier vijanden voor het leven maakt, omdat de persoon die hij hier naar de rail stuurt… ik wilde zeggen: de één-na-leukste pokerspeelster is die ik deze week ontmoet heb, maar ik weet niet zeker of wat Ida hier tentoonspreidde wel bestempeld mag worden als ‘poker spelen’.

Hier oefent Ida vóór het toernooi haar, um, strategie. NB: Deze foto doet haar geen recht!

Ik steal en resteal eens wat, er mislukt af en toe wat, en ik blijf keurig rond de 10K staan. Ik ben daar al een paar mille onder weggezakt als ik in een hand terecht kom met de teamgenote van Ida. Ik raise met AT in late positie en als ze callt in de blinds ben ik al bang dominated te zijn. De flop komt A87 en ze checkt. Ik bet uiteraard, waarop ze prompt all-in gaat voor zo’n vier keer mijn bet. Ik kan me haast niet voorstellen dat ze hier iets anders heeft dan een betere Aas, maar één of ander gek paartje is ook mogelijk: die heb ik haar tegen mijn Bulgaarse vrind namelijk ook al eens zien overspelen, onder het motto ‘Ik geloof je niet, dus ik push.’ Die man legde toen ten onrechte KK af, nu muck ik mijn AT, na lang nadenken. Ook ten onrechte: ze laat TT zien en de geschiedenis herhaalt zich. Doodziek. De Bulgaar verwoordt ’t het beste: “Now she’s pwned both of us!”  Lachen om niet te huilen. Ik heb nog maar 3.500 over en schaam me natuurlijk rot. Zo zie je maar weer hoe je de mist in kunt gaan als je totaal aan kennis over vrouwen zich beperkt tot wat je geleerd hebt van Take Me Out.

Gelukkig heb ik inmiddels wel een beetje door hoe de heren aan tafel spelen en wie er graag steelt, zodat ik met behoorlijke effectiviteit kan resteal-shoven. Dan komt het moment dat een early position raiser geflatcallt wordt door een übertighte, wat oudere Deen (het type dat elke keer dat zijn big blind gestolen wordt weer een zwakke Koning openfoldt met een blik van ‘Tja, hier kan ik natuurlijk niet mee terugspelen!’ – u kent ze wel). Omdat de openraiser – die hier zijn eerste live toernooi speelt – vrij veel opent vanuit elke positie maar nog nooit een 3bet gecalled heeft, en die Deen 100% zeker aflegt als ik shove, overweeg ik mijn niet onaardige K=d Q=d vanaf de button te pushen. Probleem is dat die hand natuurlijk relatief vaak dominated is als de raiser wél een callwaardige hand blijkt te hebben. Mede omdat Jay-Z’s meesterwerkje I Got 99 Problems (But A Bitch Ain’t One) juist op dat moment door mijn koptelefoon schalt, lijkt het mij het beste om dit dilemma op te lossen door de eeuwige vraag te beantwoorden: What Would Hova Do? De onvermijdelijke conclusie is dat de Jiggaman het er hier op zeker in had gejetst, dus wie ben ik om dat niet te doen? De early position raiser instacallt echter, dus ik vrees het ergste. De Deen vreest dat ook, want die muckt keurig zijn Achten. Hij is niet blij – maar ik wel – als de raiser 66 opendraait. Ik heb dus 66 problems, maar de dame op de flop maakt daar korte metten mee en er verschijnt nog een King op de river om het erin te wrijven.

Ik sta weer op een ronduit jofele 12K. Dan stealt de button en ik maak me alweer op voor een resteal, als ik de small blind voor me datzelfde idee ten uitvoer zie brengen. Ik spiek in mijn kaarten en vind QQ, waardoor ik mijn plannetje niet eens hoef los te laten en gewoon kan schuiven. De button weet niet hoe gauw hij moet wegkomen en de restealer acht zichzelf met 2:1 odds committed; hij laat 88 zien. Geen sneeuwpop op het board en ineens zit ik met 26K voor mijn neus. Ik koop spek.

Nu beweerde de boze tong van de overigens zeer sympathieke Happy_Freaked op het overigens uitstekende PokerNews liveblog dat ik me hierna ‘lekker’ heb laten ‘afblinden’ zodat ik dag 2 zou halen. Ik weet niet hoe hij erbij komt dat ik deze Roegiaanse praktijken zou bezigen, maar neemt u van mij aan dat ik verkeerd geciteerd ben. Dat ik afgeblind werd is wel zo, maar de implicatie dat ik het erom deed is infaam en abject. Ik kreeg alleen kont noch reet in handen en vond ook geen fatsoenlijke spots meer om nog iets leuks te maken van mijn bagger. Heb je wel eens. Het meest enerverende dat ik vandaag dus nog meemaak is de dubbel van Pieter de Korver een tafeltje verderop, die met A=d K=s tegen A=s A=d aanloopt en op een T=s 6=s 2=s op sterven na dood is, maar de J=c en Q=h op turn en river ziet opduiken. Vooral de kreet van de Friese Pokerchamp is mooi: “Hij is smèèèèrig lekkerrrrr!” Die houden we erin voor dit soort heerlijke suckouts!

Oh ja, ik krijg ook nog bijna een penalty omdat ik waag te vragen “Who do I have to fuck to get a drink around here?” Het is namelijk nogal van den warmen en ik heb dorst, maar hoewel de serveerster op veler verzoek al drie keer opgeroepen is, verschijnt ze maar niet. Stukje mañana-cultuur zullen we maar zeggen.

Enfin, dag 1B is daarmee ten einde en ik kaart nog wat na met de overige dames en heren. Van het Unibet Team Holland heeft alleen Marco dag 2 gehaald, en die zit nog shorter dan ik. Dan doet het celebrity team het beter: na Hugo Borst op dag 1A heeft ook Frank Lammers zijn eerste dag afgesloten met een average stack. Ook Unibets affiliate manager Wouter van Noord zit rond average, terwijl Niels Altenburg en Pieter de Korver rond hetzelfde niveau zitten als ik en Tim Verbon eruit springt met 43.475.

Als ik mijn koffers wil gaan pakken om richting hotel te gaan, blijkt dat de garderobe al op slot is. Megabeat natuurlijk, moet ik dan morgen in hetzelfde stinkkloffie aanschuiven? Dat wil ik toch echt bijna niemand aandoen; alleen als ik toevallig dezelfde tafel als Boudewijn Wubbels loot is het hilarisch (grapje, Wub!). Enfin, ik besluit er niet teveel om te malen en ga nog even met de Hollandse equipe borrelen in de aanpalende BlackJack Club. Hier geeft men nieuwe betekenis aan ‘The Day The Music Died’ door de meest wanstaltige dansmuziek ooit gecomponeerd aan te zwengelen. Zo komt er onder meer een houseversie van Sweet Child Of Mine langs die het mentale beeld bij me oproept van Slash en Axl Rose die gelijktijdig en onvrijwillig in de reet genomen worden door respectievelijk Mental Theo en Gabber Piet. Het mag de pret niet drukken – ik zou haast zeggen: integendeel. Ook mooi is dat, precies op het moment dat Daniel van Kalkeren alias dvk0infinity de zaal binnenloopt, men het (eerste wél fatsoenlijke) nummer Infinity van Guru Josh Project instart – bij intimi ook wel bekend als de dvk-song. Kortom: het is hier fantààààsties. Jorn Walthaus blijkt in de tussentijd een onvermoede dosis dansmoves op het podium te kunnen smijten en ook Frank Lammers drinkt gezellig mee en doet zijn achternaam eer aan.

De vijf zit al voorin de klok als ik richting hotel ga. Mij was al ter ore gekomen dat dit vijfsterren resort top of the bill mag heten en ik kan direct vaststellen dat hier mij geen broodje aap is verkocht. Tevreden sukkel ik in slaap.

Dag 2

Ik heb de wekker maar wat eerder gezet, want ik moet me des ochtends nog omkleden en dat gaat zo lastig zonder koffer, dus die moet eerst heroverd worden. Beetje houten kop heb ik wel, maar dat schijnt juist goed te zijn: Tim van de Riet had maar 3 uur slaap en een kater met hoofdletter Bier toen ie tweede werd tijdens de Unibet Open Madrid. Het casino blijkt echter pas om 14.00 open te gaan, dus daar moet ik op wachten. De mañana-cultuur doet hier weer opgeld, dus dat wordt al gauw 14.30, waarna men eerst tien minuten mijn spullen moet zoeken en er daarna een Unibet-dame aan te pas moet komen om te verifiëren dat het toch echt mijn spullen zijn. Het gevolg is dat ik ze pas naar de hotelkamer kan zeulen op het moment dat de andere spelers juist de weg in omgekeerde richting aan het maken zijn, omdat het toernooi op het punt van beginnen staat. Hilariteit alom, en Frank Lammers denkt inmiddels dat ik het erom doe: “Ga je weer een uur te laat komen?” Tuurlijk Frank, te laat is het nieuwe op tijd, je weet zelluf.

Als ik eenmaal goed en wel zit, aan tafel met onder meer Tim Verbon die lekker zit te stampen (en ook mooie handen opraapt), houd ik exact een uur lang mijn stack op peil met stealtjes (één keer met AA) om vervolgens pocket Tienen te vinden op de button. De cut-off raiset, en met mijn inmiddels minder dan 14 blinds tellende stackje is dat het teken om op de all-in knop te drukken. De blinds folden en de raiser callt sneller dan z’n schaduw. A=c K=c is zijn hand. Flippament imo. De flop komt: K=d 6=h 7=c. Ziek. Turn 9=d, geeft me er vier outs bij, maar de 7=d op de river doet me de das om. Doodziek. Ben ik hier m’n bed voor uitgekomen, om even een coinflipje te verliezen? Flauw weer van die dealer, maar ach: ik ben er in elk geval met dezelfde hand afgevlogen als Ida… dat is ook heel wat waard (en hier gebruik ik ‘heel wat’ in de minder bekende, enigszins in onbruik geraakte betekenis van ‘in het geheel niets’).

Ik rail een tijdje mijn landgenoten en hoor dan dat Hugo Borst een vliegtuig moet halen terwijl hij nog een aardige stack heeft. De man had naar verluidt een schnabbel geboekt op deze avond, in de kennelijke overtuiging dat Dag 2 toch een brug te ver zou blijken. Ik zie op PokerNews staan dat hij nu ‘lekker’ zijn stack laat ‘afblinden’ in de ijdele hoop alsnog het geld te halen, maar ik weet uit eigen ervaring dat je niet alles moet geloven wat je daar leest.

Onder: De celebrity er nog in, de pro’s langs de rail.

Enfin, nu ik mijn telefoonlader weer heb en het mobieltje weer aan het sap hangt, stromen de smsjes binnen, waaronder eentje van Unibet-bobo AJSoprano die zijn maffiose nickname eer aan doet door de sms-equivalent van een afgehakte paardenkop in mijn inbox te laten verschijnen. Ik begrijp direct: die man wil heel graag een gedetailleerd praatje over dit onovertroffen evenement op de site, dus als de gesmeerde bliksem spoed ik mij naar de hotelkamer om dit meesterwerkje uit te kakken.

Via de al meermaals genoemde bevriende site verneem ik intussen dat Frank Lammers, Jorn Walthaus, Tim Verbon, Marc Sullot en ons aller Partyboy Thomas Runhart het geld gehaald hebben en dus minimaal enkele ruggen mogen bijschrijven.

EDIT: Inmiddels zijn we bij de laatste 10 spelers beland en rest ons helaas slechts één Neerlands Hoop: Marc Sullot. Het einde van de dag was slopend: pas tegen Vijven was de finaletafel bekend. Het leek aanvankelijk zelfs nog later te gaan worden, omdat er rond 3 uur nog twee volle tafels zaten te kaarten, maar daarna ging het ineens hard. Waarom weet ik niet precies, maar ik heb Jurriaan Hillen zien rondlopen dus die zou er wel eens iets mee te maken kunnen hebben… Enfin, de finale van (inmiddels) vandaag ziet er als volgt uit:

Seat 1: Miikka Anttonen — 203.000
Seat 2: Andre Dias — 1.093.000
Seat 3: Marc Sullot — 224.000
Seat 4: Jarmo Mattila — 322.000
Seat 5: Martin Sujak — 384.000
Seat 6: Okko Kiiskila — 462.000
Seat 7: Martin Jørgensen — 545.000
Seat 8: Daniel Ferreira — 183.000
Seat 9: Dan Murariu — 351.000
Seat 10: Mario Soares — 317.000

Hoe dat afloopt, bericht ik morgen als ik me even weg kan rukken van zon, zee en zand (lees: als ik mijn smsjes weer eens check en vervolgens wit wegtrek. Witter, bedoel ik).

Zonnige groeten,

Spekkoper

PS. Wie is de eerste die reageert met ’tl/dr’? Opschieten!

Ook eens de sfeer proeven tijdens een Unibet Open?

De Unibet Opens zijn misschien wel de gezelligste toernooien van de wereld. Topevents met grote pay-outs maar de gemoedelijk sfeer van een homegame… én veel Nederlanders! De volgende editie vindt plaats in Londen en je kunt je nu al kwalificeren via Unibet. Hier lees je er alles over.