Summer Classics: De weg naar de limit-finale

Vlak voor de dinnerbreak lijkt het voor mij dan mis te gaan. Er zijn op dat moment pas enkele spelers uit het toernooi. Eerst loop ik met 6=s 6=c op een 6=h 8=h J=s flop tegen 8=s 8=d aan en niet veel later krijg ik A=d K=d. Een van de goede spelers aan tafel limpt in vroege positie. Nadat ik echter de raise heb gemaakt besluit deze speelster te 3betten, een line die nog niet eerder was voorgekomen aan tafel. Ik maak de call en we zien een A=c J=h 6=s flop, waarop er naar me toe wordt gecheckt. Het komt verdacht over en ik besluit terug te checken. De turn is een ongevaarlijke blank, waarop ik de bet van mijn tegenstandster call. Als er op de river dan een K=d komt, is alleen callen voor mij geen optie meer en dus raise ik de bet, waarop ik een reraise om mijn oren krijg en blijkbaar tóch tegen Azen zit.

Vrij gefrustreerd ga ik een kwartiertje later de dinnerbreak in, die ook nog eens al om zes uur begint, wat natuurlijk een belachelijke tijd is voor de gemiddelde pokerspeler. Eigenlijk geen honger dus, maar ja, hierna tot diep in de nacht niets eten kan ook niet, dus toch maar een biefstuk weggewerkt. Dankzij een leuke promotie van het Holland Casino kon onze hele tafel nog gratis eten ook; ze hebben deze maand een soort loterij waarbij de winnaars gratis mogen tafelen. Altijd leuk meegenomen natuurlijk, en mijn stemming is alweer een stuk beter. 

Na de pauze maak ik op de big blind met K=s T=s de call na een raise en we zien met vier spelers een A=c T=s 6=s flop, ik checkraise en als een van mijn tegenstanders er nog eens overheen gaat zijn er twee man all-in en heb ik nog een paar honderd punten over. Als de turn nog een schoppen brengt, verdrievoudig ik opeens mijn stack tegen koningen en A=d K=h en sta ik er weer prima voor.

Het toernooi begint nu steeds sneller in een verschrikkelijke crapshoot te veranderen en de spelers vliegen er achter elkaar uit. Het is nu zaak om ook volledig voor een hand te gaan als je besluit hem te spelen, de gemiddelde stack is nog zo’n vier of vijf big bets en velen zitten met minder. Ik moet nog een keertje mijn koningen weggooien nadat ik raise en twee callers krijg, waarop de flop een aas bevatte. Daarna gaat het echter op elk cruciaal moment erg goed en kom ik twee keer heel gelukkig weg. Eerst raise ik vanuit late positie met zevens, waarop de big blind een reraise maakt met achten en we sowieso committed zijn. De flop brengt echter de voor mij reddende zeven, waardoor ik mijn stack bijna verdubbel.

Inmiddels is Frank Koomen aan mijn tafel komen zitten en is het nog altijd hardstikke gezellig, hij heeft echter een enorme toren met allemaal 100-punten chips weten te verzamelen, waardoor het soms behoorlijk lang duurt als hij een bet moet uittellen, iets wat met zijn manier van spelen vrij vaak voorkomt. We zijn dan nog met twee tafels over en aan de andere tafel is het een en al Rolf Slotboom. Onze collega is zoals altijd geen seconde stil, iets wat als je naast hem zit erg vervelend kan zijn, maar wel erg vermakelijk is als hij een tafel verderop zit. We zitten dan al in de prijzen, als mijn stack iets onder het gemiddelde begint te zakken en ik toch echt nog één grote hand nodig ga hebben om de finale te kunnen halen. Die clash komt er vervolgens ook, ik sta alleen wederom ver achter op het moment dat de meeste punten naar het midden gaan.

Aan mijn linkerhand zit een shortstack en op het moment dat ik in de big blind zit, zet mijn buurman blind zijn chips over de lijn, aangezien hij nog slechts één big blind over heeft. De speler op stoel 1 maakt vervolgens een raise naar 20k, ik heb zo’n 70k en hij heeft net iets meer. De speler in kwestie zie ik als de beste speler aan tafel, hij is redelijk actief en áls hij speelt is het een raise en geen call. De andere spelers gaan uit de weg en ik blijk twee negens te hebben, die ik hier ruim genoeg vind om voor stacks te willen gaan spelen. Ik maak hier dus de reraise naar 30k, om vervolgens naast de dealer ‘cap’ te horen. Er zit dus preflop zo’n 90k in de pot en ik heb nog iets minder dan 30k over en ben totaal niet blij meer met mijn hand, iets wat na de flop volledig anders is, er valt namelijk 9-7-3 rainbow. Het geld gaat er natuurlijk in en ik blijk vrouwen te hebben gekraakt, mijn buurman heeft T=d 8=d en dus nog flink wat outs maar de side pot is toch een stuk groter en dus belangrijker. Er vallen twee blanks en ik speel plotseling een stack van 150k, iets wat met nog elf spelers over natuurlijk prachtig is als er in totaal 1,15 miljoen chips in het spel zitten.

De laatste twee tafels worden even later bij elkaar gezet en we spelen met tien spelers aan één tafel verder tot er nog iemand uit gaat en we er mee stoppen voor de dag. De tijd dringt en de organisatie gunt ons niet even vijf minuten pauze, we spelen inmiddels al meer dan 3 uur non-stop en even naar het toilet rennen is met deze blinds gewoon geen optie. De blinds zijn 7k-14k, met een gemiddelde stack van 115k, echt deepstack skill-poker dus (Voor de minder oplettende lezer: dit heet sarcasme, red.). Er zit één duidelijke shortstack aan tafel, die nog één rondje blinds kan betalen en dan de volgende keer all in is. Het lijkt er niet op alsof een van de andere spelers zin heeft om er éérder uit te gaan dan de shortstack, dus tenzij iemand een monster heeft, wordt alles gefold. We spelen zo’n 15 handjes tot de shortstack all in moet in zijn big blind, in die tijd pak ik één keer Azen op waarmee ik de blinden pak en weet ik nog twee keer met een zeer matige hand de blinds te pakken, waardoor mijn stack groeit tot iets boven de 200k.

Uiteindelijk is het inderdaad de shortstack die de final table bubble wordt, hij moet vanuit zijn big blind wel all in en als er na de flop door twee andere spelers ook nog een flink door wordt gebet, is het wel duidelijk dat we een final table hebben. 

Het is inmiddels bijna drie uur en ik moet met Peter Althuis meerijden, die al zo aardig is geweest de hele avond te blijven wachten, dus ik heb niet echt meer de tijd genomen om alle stacks te bekijken maar volgens mij mag ik straks als nipte chipleader beginnen. De toernooileiding gaf al aan dat de blinden wellicht weer iets omlaag gaan, iets wat ook echt noodzakelijk is want anders beginnen we straks met 8k-16k en met negen spelers en in totaal 1,15 miljoen punten, is dat ronduit belachelijk. Onder andere Rolf Slotboom weet ook de finale tafel te halen en we gaan onze uiterste best doen de PokerCity eer te verdedigen!