Verslag: Frisian en Ninjajos in Vegas

Donderdag 25 juni was het dan eindelijk zover. Marcel en Jos, beter bekend op het forum als Frisian en Ninjajos, waagde de grote sprong over de oceaan op zoek naar het grote geld wat er te halen viel tijdens de 2009 editie van de WSOP.

25 juni, 04.30 zulu: Na een kort en slapeloos nachtje vertrokken we eindelijk naar Brussel om daar het vliegtuig te pakken naar Washington. Om eventuele Gert Hein Boersma- achtige taferelen te voorkomen, waren we netjes drie uur ‘prior to departure’ aanwezig op het vliegveld. Eenmaal bij de gate aangekomen werden onze namen direct omgeroepen door een lieftallige dame van United airlines. Met het zweet op het hoofd liepen we naar de balie om te kijken wat er aan de hand was. De woorden ‘Your Seats are double booked’ betekende in onze ogen niet veel goeds. Of we zo vriendelijk wilde zijn om plaats te nemen in de business class van het toestel. Na wat geruzie over en weer met de van dienstdoende dame deden we dat natuurlijk. De duizendmaal excuses konden ons gestolen worden, want we zaten voor ongeveer 500 euro pp op fantastische stoelen en we kregen ook nog is goed te eten. Een goed begin is het halve werk. Na acht relaxte uurtjes kwamen we aan in Washington alwaar we een uur of drie moesten wachten op onze vijf uur durende vlucht naar Vegas. Ook voor deze vlucht kregen we een gratis upgrade naar Economy plus (dit betekent dat je twee centimeter meer beenruimte hebt) dus ons geluk kon niet op……

Marcel, gewapend met twee korte broeken (waarvan één zwembroek) en twee Friesland poker- T-shirts in zijn koffer, keek zijn ogen uit op Mccarran airport in Vegas. De gokkasten vliegen je daar om de oren en er branden meer lampjes dan in een plaatselijke Holland Casino vestiging. Nadat we een ellenlange rij voor een taxi hadden getrotseerd kon het allemaal echt beginnen. Het inchecken in de MGM Grand was zo gedaan en binnen een uur konden we aanschuiven bij ons eerste toernooi van de week. Na ongeveer een uur spelen moest Ninjajos de tafels verlaten en was het aan Marcel om de eer van de ‘Dutchies’ hoog te houden. Dit deed hij met succes. Anderhalf uur later was hij nog de enige speler die chips in zijn bezit had. Een mooi begin dus voor Marcel die meteen $700 kon bijschrijven op zijn rekening. Moe maar voldaan keerden we weer terug naar het hotel om toch even een paar uurtjes te slapen. Om een uur of zeven in de ochtend was Ninjajos al in de Spa van het hotel te vinden om even te genieten van een welverdiende massage. De dame verstond haar vak zeer goed en na de massage en het relaxuurtje in de jacuzzi liep de Ninja herboren terug naar de kamer om Marcel wakker te maken door middel van het opengooien van de gordijnen. Na een ontbijt en een wandeltocht over de strip om wat foto’s te maken schoven we maar weer aan bij het volgende toernooi in Treasure Island. Na het succes van Marcel een dag eerder, was het Jos die natuurlijk niet achter wilde en kon blijven. Na ongeveer drie uur spelen wist ook hij zijn eerste toernooizege te pakken. $1000 voor de PokerCity moderator uit Sneek die nog steeds iets te zwaar is.

Met beide een toernooizege op zak gingen we die vrijdag met vol vertrouwen naar de Rio om onze stoel en tafelnummers te bemachtigen. Dit was ook zo gedaan en dat gaf ons mooi de gelegenheid om even rustig in de Rio rond te kijken. We speelden beide in een andere zaal en dus was het niet echt makkelijk om zomaar even elkaar te railen. Marcel moest het gaan doen in de Brasilian room en Ninjajos was gekoppeld aan de Amazon room. Twee mega zalen die compleet gevuld waren met goudzoekers. Na een half uurtje railen bij het 50K HORSE event waar echt alle toppers aan meededen kregen we een sms van EPT winnaar Pieter de Korver waarin hij vroeg of we zin hadden om die avond naar club ‘Tryst’ in de Wynn te komen. Hij had daar namelijk een privé tafel gehuurd om even te genieten van wat Vegas allemaal te bieden heeft. Als we hier nee tegen hadden gezegd waren we niet goed bij ons hoofd en zodoende liepen we met een hele groep langs de mensen die allemaal in de rij stonden en werden we netjes begeleidt naar onze tafel. De gebroeders Rozema en de Heer Kulicki waren al aanwezig en het feest kon beginnen. Hoewel dit waarschijnlijk de meest interessante avond van onze trip was kan ik er natuurlijk niet teveel op ingaan. De term “what happens in Vegas, stays in Vegas” hebben we hoog in het vaandel en daarom houden we het maar op een gezellige stapavond waar we allemaal één of hooguit twee drankjes hebben gehad. Het deed pijn om weg te moeten gaan, maar we wilden ook scherp zijn voor ons WSOP event en daarom zijn we toch maar op een redelijk tijdstip teruggegaan naar het hotel.

Event 51 van de WSOP kende een buy- in van $1500 en daar kwamen we voor naar Vegas. Om 12.00h sharp zaten we aan de tafel om die felbegeerde bracelet binnen te halen. Voor Marcel liep het toernooi helaas niet als gepland. Na een aantal potjes op te hebben gepakt moest hij zijn AQ twee keer wegleggen na de flop terwijl er pre-flop al heel wat muntjes naar het midden waren gegaan. Erg short stacked spelen op een event als deze is een ramp. Na ongeveer 2,5 uur spelen vliegt hij uit het toernooi en weet hij niet hoe snel hij een taxi moet pakken om weg te wezen bij de Rio. Erg begrijpelijk aangezien het niveau niet echt denderend was, maar dat je dan eigenlijk het veld moet verlaten door pech. Voor Ninjajos liep het toernooi vrij voortvarend. Na een vroege dubbel dankzij een geflopte full house en een aantal opgepakte potten was hij chipleader aan tafel en kon hij goed druk zetten op de shortstacks. Dit ging vrij goed totdat er een vriendelijke meneer aan tafel kwam die meteen zijn halve stack zonodig moest hebben, omdat hij even een straatje riverde tegen Jos zijn geflopte set. Pech dus, maar nog steeds een gezonde stack ruim boven avg. Een half uurtje hierna maakte Jos een verschrikkelijke suck out tegen een speler die alleen maar zat te stelen en dit ook keer op keer liet zien. Met A8 raisde Ninjajos in de SB en callde deze man zijn raise. Op een QJ5 board checked Jos en bet deze speler 35% van zijn stack. Zijn verleden kennende had hij helemaal niks en daarom zet Jos hem all in. Laat hij nou net QJ in zijn hand hebben en instant callen…… Geen probleem voor de Ninja. Ninja’s zweren nou eenmaal bij de code ‘waar een wil is, is een weg’ en zodoende verscheen er een 8 op de turn en een Aas op de River. Lekkere suck-out. Met een mega stack naar de dinner break was precies de bedoeling. Een half uurtje voor het eten gaat het dan alsnog mis voor Ninjajos. Met AA called hij pre flop een all in en dan moet hij het op gaan nemen tegen de QQ van de absolute chipleader aan tafel die er pas een aantal minuten zat. De flop is perfect, maar een Q op de River is toch echt teveel van het goede. Saillant detail is dat Ninjajos een aantal handen daarvoor ook al AA had en die konden het ook niet winnen van een flush van één of andere Hillbillie. Depressief en prozac slikkend verlaat ook Jos de Rio.

Onder het motto ‘even slikken en weer doorgaan’ betraden we de dag daarna de indrukwekkende pokerroom van de Wynn. Een $100 rebuy toernooi stond er op het programma met een uiteindelijke prijzenpot van $8000. Een mooie kans om de zaterdag weer enigszins goed te maken. Na ongeveer vijf uur spelen zaten we beide aan de finaletafel en spraken we al over een deal. Ninjajos wilde het meest, omdat hij dik chipleader was aan de FT. Acht man gingen akkoord, maar aangezien je in elke groep altijd wel iemand hebt die het moet verzieken speelden we gewoon door. Na drie afvallers waren we beland bij die oh zo gevreesde bubble. Niemand minder dan onze eigen Marcel moest het ontgelden en zo ging hij er één plek voor het geld uit. De nummer zes pakte uiteindelijk $300 en met nog vijf man in de race, hele hoge blinds en allemaal een gelijkwaardige stack, besloten we om allemaal $1600 te pakken. Voor Ninjajos was dit na zijn overwinning in Treasure Island een mooi vervolg. Marcel was even goed ziek van zijn bubble positie, maar maakte dat uiteindelijk aan de cashtafels weer enigszins goed.

Maandag was alweer onze laatste volle dag in Vegas en die hebben we opgevuld met, hoe kan het ook anders, poker! Een paar uur voor vertrek belandde we nog in een “speciale” club net buiten de strip. Ook hier hebben we onze ogen uitgekeken en de nodige dollartjes uitgegeven aan entree, drank en een andere bijkomende service. Terwijl andere jongens uit het Nederlandse kamp nog even bleven hangen was het voor ons alweer tijd om de koffers in te pakken en een taxi te nemen naar het vliegveld. Geen upgrades op de terugweg, maar gewoon economy class.

Een kort maar zeer krachtig tripje naar Vegas waar we nog jaren over kunnen blijven praten. In de tussentijd staat Marcel alweer kroketten te bakken in zijn snackbar en zit Jos nog even een paar dagen in Italie en Zwitserland om bij te komen van deze intensieve reis naar de ‘city of sins’……